Podwójne gry

Przenudna, choć intryga miała potencjał.

Przenudna, choć intryga miała potencjał.

Ta książka to spowiedź człowieka wplątanego w intrygi , kłamstwa, dziwne historie z przeszłości. Dawał sobą manipulować , nie potrafił podejmować decyzji aż w końcu popełnia zbrodnię. Dziwna historia jak na debiut młodego autora ale debiut -udany .

Ta książka to spowiedź człowieka wplątanego w intrygi , kłamstwa, dziwne historie z przeszłości. Dawał sobą manipulować , nie potrafił podejmować decyzji aż w końcu popełnia zbrodnię. Dziwna historia jak na debiut młodego autora ale debiut -udany .

Po zobaczeniu okładki i przeczytaniu zamieszczonego na niej opisu, myślałam, że jest to kryminał, który chciałabym przeczytać. Mocno się zdziwiłam dowiadując się, że książka "Podwójne gry" należy raczej do literatury pięknej. Zdecydowałam się jednak ją przeczytać i nie żałuję. Choć jest to lektura raczej z tych niezbyt lekkich, to historia mnie zaciekawiła. Myślę, że naprawdę udany debiut młodego pisarza.

Po zobaczeniu okładki i przeczytaniu zamieszczonego na niej opisu, myślałam, że jest to kryminał, który chciałabym przeczytać. Mocno się zdziwiłam dowiadując się, że książka "Podwójne gry" należy raczej do literatury pięknej. Zdecydowałam się jednak ją przeczytać i nie żałuję. Choć jest to lektura raczej z tych niezbyt lekkich, to historia mnie zaciekawiła. Myślę, że...

Poprawne postacie, cała intryga bardzo nudnie rozpisana. Przemyślenia głównego bohatera rozwleczone okrutnie. Ale przyznam, ze dopiero po 2/3 książki ogarnęłam morderstwo - w sensie co i jak:) nie polecam, szkoda czasu

Poprawne postacie, cała intryga bardzo nudnie rozpisana. Przemyślenia głównego bohatera rozwleczone okrutnie. Ale przyznam, ze dopiero po 2/3 książki ogarnęłam morderstwo - w sensie co i jak:) nie polecam, szkoda czasu

Ciekawe, czy w jakimś stopniu pomysł na powieść był zainspirowany wydaną osiem lat wcześniej Tajemną historią Donny Tartt. Uderzyło mnie podobieństwo narracji.

Ciekawe, czy w jakimś stopniu pomysł na powieść był zainspirowany wydaną osiem lat wcześniej Tajemną historią Donny Tartt. Uderzyło mnie podobieństwo narracji.

"Każdy goni jak szalony
A za nami pozostaje
Sto okazji przegapionych
Ktoś wytyka nam, co chwila
W mróz czy upał
W zimę w lecie
Szans niedostrzeżonych tyle
I ktoś racje ma, lecz przecież
Jeszcze w zielone gramy jeszcze nie umieramy
Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany"

Słowa tego utworu przewijały mi się w głowie podczas czytania tej książki,dlatego fragment zacytowałem.
Główny bohater u schyłku życia wspomina swoją młodość,swoje decyzje- lepsze,gorsze.Zmarnowane okazje...Wykorzystane okazje...Niedostrzeżone szanse... .Stawia pytania - można było lepiej?inaczej?Powieść zmusza do zastanowienia się nad swoimi niedostrzeżonymi szansami,i jest to największy plus tej książki,poza tym wielkiego zachwytu brak.

"Każdy goni jak szalony
A za nami pozostaje
Sto okazji przegapionych
Ktoś wytyka nam, co chwila
W mróz czy upał
W zimę w lecie
Szans niedostrzeżonych tyle
I ktoś racje ma, lecz przecież
Jeszcze w zielone gramy jeszcze nie umieramy
Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany"

Słowa tego utworu przewijały mi się w głowie podczas czytania tej książki,dlatego fragment...

Debiutancka powieść napisana w 1999 roku przez dzwudziestojednoletniego studenta. Przeczytałam ją lata temu, wkróce po wydaniu i wtedy zrobiła na mnie większe wrażenie. Pewnie dlatego, iż autor był niewiele starszy ode mnie.

Powieść zaczyna się od morderstwa. Główny bohater, James zabija żonę. Byli małżeństwem od 45 lat. James wogóle tego nie żałuje, jest z siebie bardzo zadowolony i książka opisuje zdarzenia sprzed 45-50 laty, których konsekwencją było to morderstwo.

Akcja rozgrywa się w Anglii, Kornwalii, Pradze i Francji. Tak, wszyscy bohaterowie, to śmietanka towarzyska ze starych rodzin, o których chętnie rozpisują się brukowce. Bohaterowie żyją w pełnym konwenansów, powierzchownym świecie spotkań towarzyskich, koncertów charytatywnych, wakacji w willi w Biarritz... Młodziutki James poznaje Ellę, która niestety jest zaręczona, ale romans się rozwija. W tle mamy smutną historię babki Elli i 'fatum' wiszące nad jej rodziną.

Wciągająca historia, ale niestety miejscami przegadana. Narracja jest pierwszoosobowa, i autor czasem wpada w jej pułapkę: powtórzenia, niewiele wnoszące opisy, wylewanie na papier uczuć w stylu: `drogi pamiętniku, jaki ja byłem wspaniały i jak ja cierpiałem`.

Podsumowując, książka niezła, ale do arcydzieła jej dużo brakuję.

p.s.
Jakiś brytyjski krytyk lata temu podobno skwitował ten debiut: `autor powinien raczej popełnić samobójstwo, niż ją napisać`. Aż tak daleko bym się nie posunęła w mojej krytyce ;)

Debiutancka powieść napisana w 1999 roku przez dzwudziestojednoletniego studenta. Przeczytałam ją lata temu, wkróce po wydaniu i wtedy zrobiła na mnie większe wrażenie. Pewnie dlatego, iż autor był niewiele starszy ode mnie.

Powieść zaczyna się od morderstwa. Główny bohater, James zabija żonę. Byli małżeństwem od 45 lat. James wogóle tego nie żałuje, jest z siebie bardzo...

„Po czterdziestu pięciu latach małżeństwa maja żona zastrzeliła się wczoraj popołudniu.”
„To ja ją za biłem”
„Zabiłem moją żonę, bo wymagało tego poczucie sprawiedliwości.”
„Powraca moja obsesja dotycząca winy i kary, którą dawno temu uśpiłem w sobie, jak widać jednak nieskutecznie.”
Ale dlaczego dopiero po czterdziestu pięciu latach?
Akcja powieści dzieje się w angielskich sferach wyższych pod koniec XX wieku.. Jest to swoista spowiedź narratora, który przedstawia nam wydarzenia sprzed czterdziestu pięciu lat. Wydarzenia, które doprowadziły do śmierci trzech osób. Dotyczą ludzi wtedy bardzo młodych, dopiero wchodzących w życie. Trudności w podejmowaniu decyzji i płynięciu na fali wydarzeń nasz narrator tłumaczy młodym wiekiem? Jak jest jego wina w wydarzeniach, a jak jego żony Sary? Jak trudno czasami odróżnić dobro od zła? Przemilczenia , kłamstwa do tego zazdrość i szukanie swojego miejsca na ziemi rodzą zło. To zło zatacza coraz szersze kręgi i zbiera swoje żniwo.
Bardzo dobra powieść psychologiczna Świetnie nakreślone portrety psychologiczne postaci, które odsłaniają się w miarę czytania. Jednak napisana jest w sposób lekki, miejscami humorystyczny dlatego nie przytłacza i nie nudzi, trzyma w napięciu aż do ostatnich stron. Do tego tajemnica rodowa i stare zamczysko w tle. .
Zachęcam do odkrycia mrocznych tajemnic rodu Harcourt.

„Po czterdziestu pięciu latach małżeństwa maja żona zastrzeliła się wczoraj popołudniu.”
„To ja ją za biłem”
„Zabiłem moją żonę, bo wymagało tego poczucie sprawiedliwości.”
„Powraca moja obsesja dotycząca winy i kary, którą dawno temu uśpiłem w sobie, jak widać jednak nieskutecznie.”
Ale dlaczego dopiero po czterdziestu pięciu latach?
Akcja powieści dzieje się w angielskich...

Nie oceniaj książki po okładce! Niestety popełniłem ten błąd. Mroczna okładka, do tego opis sugerujący iż mamy morderstwo zachęcił mnie do sięgnięcia po tą pozycję. Niestety już po kilkunastu stronach przyszło rozczarowanie. Zamiast historii o morderstwie dostajemy "romansidło" później trochę zmieniające się dramat obyczajowy. Ocena pewnie była by wyższa gdyby książka tak bardzo nie minęła się z moimi oczekiwaniami wobec niej (na podstawie okładki i opisu na niej).

Nie oceniaj książki po okładce! Niestety popełniłem ten błąd. Mroczna okładka, do tego opis sugerujący iż mamy morderstwo zachęcił mnie do sięgnięcia po tą pozycję. Niestety już po kilkunastu stronach przyszło rozczarowanie. Zamiast historii o morderstwie dostajemy "romansidło" później trochę zmieniające się dramat obyczajowy. Ocena pewnie była by wyższa gdyby książka tak...

Dobre i złe strony małżeństwa, czasem warto odpuścić jeśli ma się ku temu okazję..

Dobre i złe strony małżeństwa, czasem warto odpuścić jeśli ma się ku temu okazję..