Córka heretyczki

Starałam się bardzo mocno ją przeczytać, dałam sobie mnóstwo czasu (1 miesiąc) a jej stron (110).
Dłużej już ze sobą nie wytrzymamy.

Żegnam bez żalu.

Starałam się bardzo mocno ją przeczytać, dałam sobie mnóstwo czasu (1 miesiąc) a jej stron (110).
Dłużej już ze sobą nie wytrzymamy.

Żegnam bez żalu.

Książkę czytała dawno, a namówiła mnie na nią bibliotekarka z gimnazjum. Nie za bardzo przepadam za książkami historyczno-dokumentalnymi, ale nie jestem pewna czy tak można określić tą opowieść. Autorka dodała bowiem trochę literackiej fikcji. Czytałam ja dość długo jak na mnie, ale głownie z powodu poruszenia. Nie jest o książka, którą można od tak połknąć w całości. Do pewnych wydarzeń trzeba dojrzeć, przemyśleć.
Po mimo wielu lat, nadal ją pamiętam. Wywarła na mnie ogromne wrażenie. Polecam bardzo serdecznie wszystkim, zwłaszcza kobietom.

Książkę czytała dawno, a namówiła mnie na nią bibliotekarka z gimnazjum. Nie za bardzo przepadam za książkami historyczno-dokumentalnymi, ale nie jestem pewna czy tak można określić tą opowieść. Autorka dodała bowiem trochę literackiej fikcji. Czytałam ja dość długo jak na mnie, ale głownie z powodu poruszenia. Nie jest o książka, którą można od tak połknąć w całości. Do...

"To były straszne czasy, gdy dobroć, łaska i zwykły zdrowy rozsądek padły ofiarą wybuchu fanatyzmu, pokrywając tych, którzy przeżyli, gorzkim pyłem żalu i poczucia winy. [...] Ojcowie miasta wierzyli, że są świętymi, predestynowanymi przez Wszechmogącego do rządzenia, kierując się surową sprawiedliwością i uświęconym celem. Ów uświęcony cel przetoczył się niczym jesienny pożar i potężnie nadwątlił Salem oraz okoliczne miejscowości, rozbijając niezliczone rodziny, odbierając rozum, niszcząc zaufanie i dobrą wolę wśród sąsiadów, całych rodzin, podając w wątpliwość naszą wiarę w Boga. [...] Byliśmy jak dzieci drżące ze strachu przed światem, który został nam dany. I właśnie owe dziecinne lęki, samolubstwo i oszczerstwa zmiotły z powierzchni całe wsie. Na własne oczy widziałam, Boga biorę na świadka, niejedno dziecko wiodące na szafot własnego ojca czy matkę".*

Wielu kojarzy zjawisko polowania na czarownice z mrokami czasów średniowiecza. Tymczasem, dotyczy to prawie wyłącznie czasów nowożytnych. Masowe osądzanie tysięcy kobiet i mężczyzn za uprawianie czarów trwało od końca XIV w. do połowy XVIII w., rozprzestrzeniając się na krańcach kontynentów, głównie Europy, ale także za sprawą kolonistów na terenach Ameryki Północnej. Prawie połowa oskarżonych osób została stracona, zazwyczaj przez spalenie. Procesy o czary odbywały się głównie przed sądami świeckimi, W nieco mniejszym stopniu zaangażowane w tą machinę działań były sądy kościelne. Społeczeństwo karmione przesądami, żywiło tak głęboki lęk przed czarownicami, iż wyrażał się on często w postaci szalonych, czy wręcz irracjonalnych form zachowania. W niektórych miejscach liczba podejrzanych była duża, a lęk przed nimi tak intensywny, że większość społeczeństwa ulegało panice. Przykładem takiego postępowania były słynne procesy "czarownic z Salem". Mała wioska, obecnie w stanie Massachusetts, stała się widownią zbiorowego szaleństwa, które pozostawiło po sobie ogromne skutki w świadomości i psychice ówczesnych ludzi. Kathleen Kent pragnie przybliżyć mentalność uczestników wydarzeń 1692 r. w swojej powieści "Córka heretyczki". Interesujący jest także fakt, że sama autorka to potomkini Marthy Carrier - uznanej za czarownicę, do końca sprzeciwiającej się praktykom "religijnej tyranii" i stawianym jej zarzutom, za co została powieszona.

Główną bohaterką powieści jest Sara - córka oskarżonej Marthy Carrier. Oczami wyobraźni przenosimy się do XVII-wiecznej wioski Andover, sąsiadującej z Salem Village. Z perspektywy dziewczynki zapoznajemy się z codziennymi troskami i przeżyciami, jakie towarzyszyły ludziom w tamtych czasach. Sara ukazuje nam swą matkę, jako silną i surową kobietę, trzymającą się własnych, ustalonych zasad i nieprzyjmującej racji ogółu. Autorka kreśli niezwykłą opowieść o ludzkiej wrażliwości, rodzinnych relacjach oraz głębokiej miłości w obliczu okrutnego losu. Widzimy przyczyny dla których rozwijała się machina polowań na czarownice - ludzką ciemnotę i zabobony, niesprawiedliwość, zazdrość i nienawiść, które były tylko pretekstem do "eliminacji" osób niepożądanych przez społeczeństwo. Z drugiej strony znajdujemy przykłady siły i determinacji kilku ludzi, by sprzeciwić się tym przerażającym praktykom.

Wydarzenia, jakich świadkami byli mieszkańcy Salem na wiele sposobów próbowano już ukazać i zrozumieć. Zamysł, którym kierowała się autorka powieści może zainteresować grono czytelników, jednak wykonanie pozostawia wśród wielu poczucie rozczarowania. Powieść jest dosyć krótka, język przystępny, chociaż nieliczne metafory wydają się nieporozumieniem. Kilka pierwszych rozdziałów zawiera treści zupełnie niepotrzebne dla ukazania głębi całej tej historii. Liczne opisy codziennych trosk i zajęć, będących udziałem społeczeństwa, przybliżają nam życie i mentalność tamtych czasów, ale wydają się długie i nużące. Dopiero, właściwa opowieść, wywołująca w czytelniku wiele sprzecznych uczuć, zawarta została w kilku ostatnich rozdziałach. Mimo tego, powieść tę warto polecić zainteresowanym tematyką, ze względu na ukazanie historii ze strony bezpośrednich uczestników zdarzeń, odnoszącej się do ludzkiej, uczuciowej strony poznania i aspektów psychologicznych.

* Fragment powieści

"To były straszne czasy, gdy dobroć, łaska i zwykły zdrowy rozsądek padły ofiarą wybuchu fanatyzmu, pokrywając tych, którzy przeżyli, gorzkim pyłem żalu i poczucia winy. [...] Ojcowie miasta wierzyli, że są świętymi, predestynowanymi przez Wszechmogącego do rządzenia, kierując się surową sprawiedliwością i uświęconym celem. Ów uświęcony cel przetoczył się niczym jesienny...

Tak wiele już było różnych książek, filmów i publikacji o potwornościach, które się działy w Salem, że chyba nie znalazłby się nikt, kto by o tym nie słyszał.
Książkę wzięłam z półki w bibliotece i postanowiłam zagłębić się trochę w historii.
Cały czas, podczas czytania, miałam świadomość, że autorka jest potomkinią głównej bohaterki - ale nie mam pojęcia w jakim stopniu jest to opowieść biograficzna, a w jakim fikcyjna. Jednak całość odbierałam jak historię prawdziwą, opowiedzianą oczami kilkunastoletniej dziewczynki.
Cofamy się w czasie do siedemnastego wieku. Czasów trudnego, ciężkiego życia. Próby przetrwania wbrew prawom natury. Główna bohaterka, wspierana przez małomównego ojca i hardą, nieskorą do czułości matkę, próbuje dać sobie radę w życiu pełnym niedokończonych historii, pełnym zagrożeń chorobami, pełnym zimna i głodu. Nie jest jej dane przez całe życie zaznać spokoju i miłości - wszędzie czai się wróg - w postaci ospy, rodziny, przyjaciółki, znajomych. Na sam koniec dochodzi do najgorszego - ona i jej najbliźsi zostają postawieni w stan oskarżenia - o czary. Ten dramat, wbrew pozorom, pozwala na zacieśnienie się więzów rodzinnych, i lepsze zrozumienie siebie nawzajem..
Ale się rozpisałam, i skończyć nie mogę. Więc przerywam tutaj, ale sięgnij po tą książkę. Warto.

Tak wiele już było różnych książek, filmów i publikacji o potwornościach, które się działy w Salem, że chyba nie znalazłby się nikt, kto by o tym nie słyszał.
Książkę wzięłam z półki w bibliotece i postanowiłam zagłębić się trochę w historii.
Cały czas, podczas czytania, miałam świadomość, że autorka jest potomkinią głównej bohaterki - ale nie mam pojęcia w jakim stopniu...

Powieść oparta na dziejach rodziny autorki. Kathleen Kent jest potomkinią Marthy Carrier w dziesiątym pokoleniu. Niezwykłą, przerażającą historię procesu czarownic w Salem opowiada córka Marthy Carrier – Sara , która cudem uniknęła losu swej matki .
Są miejsca , gdzie nienawiść ludzka jest silniejsza od działania sił nieczystych i zdrowego , ludzkiego rozsądku. Do takich z pewnością należały osady hrabstwa Middlesex w stanie Massachusetts – Billerika, Andover w latach 1690 – 1692. Ostre, mroźne zimy, upalne lata , zarazy i epidemie dziesiątkujące mieszkańców , zabobony, piętnowanie w kościele ludzi o odmiennych poglądach wytworzyły wśród mieszkańców wiosek strach, niechęć, zawiść a z czasem zbiorową histerię przeciwko niektórym z nich.
Martha Carrier to jedna z wielu kobiet oskarżona o czarnowidztwo, osądzona i powieszona w procesie czarownic w Salem. Oskarżana przez młode dziewczyny, właściwie dzieci nie zdołała uniknąć tragedii, wierzyła w sprawiedliwość sądów i prawdę. Zdołała jedynie uchronić przed tym samym losem córkę –Sarę . O prześladowaniach, procesie wymykającym się ludzkiej logice, długim pobycie w więzieniu wraz z grupą innych osądzonych kobiet, mężczyzn a nawet dzieci oraz o rodzinnej miłości w obliczu tragedii opowiada w powieści Sara.

Powieść oparta na dziejach rodziny autorki. Kathleen Kent jest potomkinią Marthy Carrier w dziesiątym pokoleniu. Niezwykłą, przerażającą historię procesu czarownic w Salem opowiada córka Marthy Carrier – Sara , która cudem uniknęła losu swej matki .
Są miejsca , gdzie nienawiść ludzka jest silniejsza od działania sił nieczystych i zdrowego , ludzkiego rozsądku. Do takich...

Książka, którą polecam osobom zainteresowanym tematyką procesów czarownic z Salem, innym - niekoniecznie. Właściwie nie było w niej fragmentu, który mocno zachęcałby do przeczytania kolejnej strony. A jednak brnie się dalej w nadziei, że coś zaskoczy, że coś się stanie. I tak dochodzi się do końca książki... Z drugiej jednak strony nie żałuję że ją przeczytałam. Jest źródłem informacji o procesach w Salem, a jednocześnie spojrzeniem osoby pośrednio związanej z tymi wydarzeniami. Autorka w końcu jest potomkinią Marthy Carrier. Oprawiła zebrane fakty w historię rodziny, której życie było niełatwe.

Książka, którą polecam osobom zainteresowanym tematyką procesów czarownic z Salem, innym - niekoniecznie. Właściwie nie było w niej fragmentu, który mocno zachęcałby do przeczytania kolejnej strony. A jednak brnie się dalej w nadziei, że coś zaskoczy, że coś się stanie. I tak dochodzi się do końca książki... Z drugiej jednak strony nie żałuję że ją przeczytałam. Jest...

Do tej pory hasło "czarownice z Salem" kojarzyło mi się ze średniowieczną Europą. Nie miałam pojęcia, że chodzi o koniec XVII wieku i to na terenie dzisiejszych Stanów Zjednoczonych. Książka warta przeczytania i polecenia. Przybliża tamtą historię i to w sposób bardzo bezpośredni, gdyż powieść napisana jest w pierwszej osobie córki kobiety, która została powieszona za czary. Akcja może nie dzieje się bardzo szybko, raczej powoli poznajemy rodzinę głównej bohaterki oraz wszelkie uwarunkowania, które przyczyniły się do późniejszej tragedii - kiedy jedne oskarżenia za drugimi pociągały na sąd kolejne osoby. Ale dzięki temu można lepiej poznać tę historię, ówczesne realia i warunki życia, cierpienie. Tym bardziej, że to się przecież zdarzyło naprawdę. Polecam.

Do tej pory hasło "czarownice z Salem" kojarzyło mi się ze średniowieczną Europą. Nie miałam pojęcia, że chodzi o koniec XVII wieku i to na terenie dzisiejszych Stanów Zjednoczonych. Książka warta przeczytania i polecenia. Przybliża tamtą historię i to w sposób bardzo bezpośredni, gdyż powieść napisana jest w pierwszej osobie córki kobiety, która została powieszona za...

"Znaki bywają różne i subtelne. Trzeba patrzeć uważnie, nie tylko z wierzchu, ale zaglądać też pod spód, gdzie często zbiera się trucizna."

"Znaki bywają różne i subtelne. Trzeba patrzeć uważnie, nie tylko z wierzchu, ale zaglądać też pod spód, gdzie często zbiera się trucizna."

Niezła, ale nie zachwyciła mnie. Zaintrygowało mnie pokrewieństwo autorki. Niestety na tym fascynacja sie skończyła. Ciekawa ale nie porywająca.

Niezła, ale nie zachwyciła mnie. Zaintrygowało mnie pokrewieństwo autorki. Niestety na tym fascynacja sie skończyła. Ciekawa ale nie porywająca.

Ciekawa. Ciekawy temat książki i napisana w fajny sposób. Dobrze się czyta, jednak czegoś mi brakowało.

Ciekawa. Ciekawy temat książki i napisana w fajny sposób. Dobrze się czyta, jednak czegoś mi brakowało.