Ostatnia cesarzowa

W porównaniu z pierwszym tomem dla mnie za dużo wojen i polityki. Ale nadal ciekawa pozycja. Historia kończy sięw 1908 roku wraz ze śmiercia Ostatniej Cesarzowej Chin.

W porównaniu z pierwszym tomem dla mnie za dużo wojen i polityki. Ale nadal ciekawa pozycja. Historia kończy sięw 1908 roku wraz ze śmiercia Ostatniej Cesarzowej Chin.

Druga część „Cesarzowej Orchidei”. Bohaterka jest jeszcze bardziej fascynująca. Nadal regentka i potężna cesarzowa. Ostatni monarcha Chin w pełnym tego słowa znaczeniu. Przed nią drży cały naród, ale kocha ją i podziwia. Jak utrzymuje się u władzy? Ona - kobieta, w konserwatywnych Chinach, gdzie status kobiet jest ustalony. Nie cofa się przed niczym: zbrodniami, kupczeniem urzędami, osadzaniem na tronie kolejnych młodocianych następców (którzy bądź rozstawali się z życiem w niewyjaśnionych okolicznościach, bądź kończyli w domowym areszcie),przewrotem pałacowym, czy internowaniem cesarza. I trwa. W tym czasie w Chinach nie jest spokojnie.Trwa wojna japońsko - chińska, narastają napięcia społeczne, wybucha powstanie bokserów, zachodnie mocarstwa wyciągają ręce po niemałe obszary Chin, rozszerzają strefy wpływów, występują o wysokie kontrybucje. Chiny pragną zaś izolacji, są niechętne jakimkolwiek kontaktom, czy nowinkom z Zachodu, a w skarbcu pusto. Cixi rządzi, podejmuje decyzje. Jej polityka spowodowała klęskę Chin w wojnach z obcymi mocarstwami i utratę niezależności Chin. Za jej rządów na przykład w 1898 roku Chiny zostały zmuszone do wydzierżawienia Wielkiej Brytanii Hongkongu na 99 lat. Z takimi problemami musiała mierzyć się cesarzowa, kobieta mądra i przebiegła, ale niewykształcona i bez dyplomatycznego i wojskowego doświadczenia. Polegała na doradcach, którzy niejednokrotnie dobrze jej nie życzyli.

Rozpisuję się o historii, wojnach i faktach, bo drugi tom głównie na tym jest skoncentrowany. Odrobinę ciężej się czyta i książka nie ma już takiej lekkości i uroku. Wracając do cesarzowej. Była bardzo konserwatywna, zapatrzona w Chiny jako w supermocarstwo, dążąca do izolacjonizmu i samowystarczalności, co uniemożliwiało jakiekolwiek reformy i przez lata spowodowało zacofanie państwa. Otworzyła się na Zachód w ostatnich latach życia i reformy ruszyły pełną parą: kolej żelazna, zniesienie krępowania stóp i kary 100 nacięć, reforma szkolnictwa, górnictwa, marynarki wojennej i sytemu walutowego, elektryfikacja kraju. A przede wszystkim otwarcie Chin, dopuszczenie do gospodarki cudzoziemców i cudzoziemskich wynalazków. Mówiła o sobie tak:
„ Myślę często, że na świecie nie ma chyba kobiety mądrzejszej ode mnie. Choć słyszałam wiele o królowej Wiktorii, wciąż nie sądzę, by jej życie było w połowie tak ciekawe i urozmaicone jak moje. Spójrz na mnie, ode mnie zależy los 400 milionów ludzi.” Umarła już w XX wieku, ostatnia cesarzowa. Po niej przez 3 lata na tronie zasiadał ostatni cesarz i w 1911 roku skończyła się era cesarstwa.

W powieści Cixi pokazana jest dosyć łagodnie, jako kochająca matka, wyrozumiała władczyni, wierna przyjaciółka, osoba tolerancyjna i gardząca niedoskonałościami tego świata, kobieca wrażliwa i urocza. Inne źródła pokazują ją diametralnie inaczej. Kto mówi prawdę? Nie będę dociekać. I tak była to WIELKA KOBIETA.

Druga część „Cesarzowej Orchidei”. Bohaterka jest jeszcze bardziej fascynująca. Nadal regentka i potężna cesarzowa. Ostatni monarcha Chin w pełnym tego słowa znaczeniu. Przed nią drży cały naród, ale kocha ją i podziwia. Jak utrzymuje się u władzy? Ona - kobieta, w konserwatywnych Chinach, gdzie status kobiet jest ustalony. Nie cofa się przed niczym: zbrodniami, kupczeniem...

Kolejny tom, który wprowadza w piękny i bardzo fascynujący świat Chin. Pokochałam Cesarzową już w pierwszej części, podziwiam i uwielbiam i tak już zostanie. Moja niższa ocena wynika stąd, że w tej części było dużo mniej o samej Cixi a dużo więcej o gospodarce i samym zapleczu prowadzonych działań wojennych. To mnie troszkę nużyło... Ogółem książka świetna i polecam cały cykl :)

Kolejny tom, który wprowadza w piękny i bardzo fascynujący świat Chin. Pokochałam Cesarzową już w pierwszej części, podziwiam i uwielbiam i tak już zostanie. Moja niższa ocena wynika stąd, że w tej części było dużo mniej o samej Cixi a dużo więcej o gospodarce i samym zapleczu prowadzonych działań wojennych. To mnie troszkę nużyło... Ogółem książka świetna i polecam cały...

Sfabularyzowane dzieje ostatniej chińskiej cesarzowej Cixi (1835-1908),za młodu znanej jako Orchidea, później jako pani Yehonala, bohaterki wcześniejszej powieści Min - „Cesarzowa Orchidea”. Choć współcześni uważają Cixi za despotę, Min sportretowała ją jako pełną wdzięku i uczuć kobietę, głęboko kochającą kraj i męża, ale nieumiejącą odnaleźć się w świecie coraz bardziej podatnym na wpływy obcych kultur. Po śmierci cesarza Xianfenga jego żona Yehonala pełni funkcję regentki u boku małoletniego syna Tongzhiego. Gdy chłopak kończy siedemnaście lat poślubia mongolską piękność imieniem Alute, która zostaje nową cesarzową. Niestety, Tongzhi nie jest w stanie spełnić oczekiwań o silnym i rozsądnym władcy, zdolnym odbudować potęgę Państwa Środka.
Historia napisana w formie pamiętnika Cesarzowej Chin Cixi, znanej w młodości jako Orchidea, dziewczyna o niezwykłej urodzie która uwiodła cesarza Xianfenga i urodziła mu jedynego syna i następcę tronu, a po jego śmierci panowała do końca swoich dni (1908 roku).
Książka bardzo ciekawie napisana ,bardzo miło się ją czyta,wciąga oraz jest pełna akcji. POLECAM

Sfabularyzowane dzieje ostatniej chińskiej cesarzowej Cixi (1835-1908),za młodu znanej jako Orchidea, później jako pani Yehonala, bohaterki wcześniejszej powieści Min - „Cesarzowa Orchidea”. Choć współcześni uważają Cixi za despotę, Min sportretowała ją jako pełną wdzięku i uczuć kobietę, głęboko kochającą kraj i męża, ale nieumiejącą odnaleźć się w świecie coraz bardziej...

Druga część historii o życiu Cesarzowej Cixi. O życiu niełatwym, które dla tej silnej kobiety okazało się ciągłą walką o przetrwanie swoje, najbliższych oraz o przetrwanie Chin. Ciężko zweryfikować mi, czy 'fakty historyczne' opisane w książce są zbieżne z prawdą, Cesarzowa przez współczesne i - z tego co wynika z lektury - ówczesne źródła ukazywana była i jest jako rządna władzy tyranka. Książka Anchee Min przedstawiona z napisana jest z perspektywy bohaterki, przybliża jej rozterki, walkę z samą sobą oraz zastępami wrogów. Dowiadujemy się, że oprócz ambicji i smykałki do władzy, tak naprawdę kierowała się w swoim postępowaniu najprostszymi ludzkimi uczuciami, za wszelką cenę chciała obronić swoich synów i osoby, które kochała. Ta książka to również podróż do serca ówczesnych Chin, do Miasta Zakazanego, życia otoczonego murem tajemnicy, pozorów, spisków i ciągłej walki o władzę. To wszystko kryje się pod niebiańskimi opisami strojów, ogrodów i ówczesnej etykiety. Czyta się szybko i w pewnych momentach nie sposób się oderwać.

Druga część historii o życiu Cesarzowej Cixi. O życiu niełatwym, które dla tej silnej kobiety okazało się ciągłą walką o przetrwanie swoje, najbliższych oraz o przetrwanie Chin. Ciężko zweryfikować mi, czy 'fakty historyczne' opisane w książce są zbieżne z prawdą, Cesarzowa przez współczesne i - z tego co wynika z lektury - ówczesne źródła ukazywana była i jest jako rządna...

Dalsze dzieje cesarzowej Orchidei. W tej części mniej obyczajów - więcej polityki, gdyż cesarzowa jako regentka 2 kolejnych małoletnich cesarzy ma z nią do czynienia na codzień. Starając się balansować między konserwatystami a reformatorami ma przeciw sobie wszystkich, włącznie z okupującymi kraj obcymi mocarstwami. Przez ówczesną propagandę wykreowana na ucieleśnienie zła i chciwości, cesarzowa Cixi znajduje w Autorce obrończynię. Nie jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna, ale warto sporo się dowiedzieć o historii Chin. Ona wciąż ma wpływ na teraźniejszość tego wielkiego kraju.

Dalsze dzieje cesarzowej Orchidei. W tej części mniej obyczajów - więcej polityki, gdyż cesarzowa jako regentka 2 kolejnych małoletnich cesarzy ma z nią do czynienia na codzień. Starając się balansować między konserwatystami a reformatorami ma przeciw sobie wszystkich, włącznie z okupującymi kraj obcymi mocarstwami. Przez ówczesną propagandę wykreowana na ucieleśnienie zła...

Wspaniała książka. Powiało cudownym klimatem Wschodu. Pięknie opisane życie cesarzowej. Jej rozterki, trudne wybory, poświęcenie, samotność i cierpienie. Wnikliwe a zarazem bardzo kobiece dzieło prawdziwej historii z obcego nam świata. Chwilami trudno zrozumieć mentalność tych ludzi a mimo to nie mogłam się oprzeć sympatii, jaką wywołała we mnie cesarzowa. Jestem pełna podziwu zarówno dla tej wielkiej osobowości jak i autorki, która musiała zgłębić tajniki świata głównej bohaterki.
Po przeczytaniu książki, aż wstyd przyznać się, że nam coś nie pasuje w naszych realiach.
Gorąco polecam:-)

Wspaniała książka. Powiało cudownym klimatem Wschodu. Pięknie opisane życie cesarzowej. Jej rozterki, trudne wybory, poświęcenie, samotność i cierpienie. Wnikliwe a zarazem bardzo kobiece dzieło prawdziwej historii z obcego nam świata. Chwilami trudno zrozumieć mentalność tych ludzi a mimo to nie mogłam się oprzeć sympatii, jaką wywołała we mnie cesarzowa. Jestem pełna...

Długa, ale w miarę interesująca. Największą zaletą jest opis tła historycznego i kulturalnego ówczesnych Chin.

Długa, ale w miarę interesująca. Największą zaletą jest opis tła historycznego i kulturalnego ówczesnych Chin.

Kontynuacja pierwszej części "Cesarzowej Orchidei" powieści opartej na faktach historycznych cesarstwa chińskiego w II połowie XIX w. Po śmierci cesarza Xianfenga, jego władzę przejmuje syn Tongzi. Najpierw będąc jeszcze dzieckiem pieczę nad nim obejmuje Yehonala, będąca jednocześnie jego regentką. Dopiero kończąc 17 lat i poślubiając piękna Alute staje się pełnoprawnym cesarzem i nowym władcą. Z biegiem lat jednak okazuje się, że Tongzi nie podoła roli cesarza i podlegającym temu stanowisku funkcjom. Nie spełnia się także jako mąż i kochanek, wybierając ucieczkę poza mury cesarstwa, oddaje się rozpuście w rękach podmiejskich prostytutek. Jego swawole kończą się śmiercią będącą efektem nabytej choroby wenerycznej. Na tron w roli regentki ponownie zasiada matka, której burzliwe rządy prowadzą sukcesywnie do klęski.

Kontynuacja pierwszej części "Cesarzowej Orchidei" powieści opartej na faktach historycznych cesarstwa chińskiego w II połowie XIX w. Po śmierci cesarza Xianfenga, jego władzę przejmuje syn Tongzi. Najpierw będąc jeszcze dzieckiem pieczę nad nim obejmuje Yehonala, będąca jednocześnie jego regentką. Dopiero kończąc 17 lat i poślubiając piękna Alute staje się pełnoprawnym...

Kobiety mądre i silne nigdy nie były tolerowane w męskim świecie. Były czasy, gdy palono je na stosach. No chyba że któraś z nich została królową lub cesarzową. Ale wtedy też w najlepszym razie zyskiwały miano despotek, morderczyń, trucicielek - przypisywano im najgorsze cechy.
Opinia o Cixi jest oparta głównie na relacjach europejskich najeźdźców, którzy usiłowali skolonizować i rozedrzeć na strzępy opierające się wciąż, ale coraz słabiej Chiny, a także Kanga Youwei - niedoszłego reformatora. Również ostatni cesarz Pu Yi (p. "Byłem ostatnim cesarzem Chin")- bezwolna marionetka w cudzoziemskich rękach - miał o niej jak najgorsze zdanie, choć nie znał jej osobiście.
"Zachód tak bardzo chciał zobaczyć Chiny przekształcone w chrześcijańską utopię, że bez zmrużenia oka przyjmował wszystkie kłamstwa Kanga". Kang Youwei objechał USA, gdzie podejmowany był jako "człowiek, który chciał wprowadzić w Chinach amerykańską demokrację". Hmmm...

Anchee Min przestawiła nam zupełnie inny obraz Cixi: opinię o 180 stopni różną od powszechnie pokutującej (zob. choćby w Wikipedii). Ukazała ją jako kobietę mądrą, czułą, kochającą, starającą się uchronić swój kraj przed obcymi wpływami (w tymi religijnymi) i rozbiorem swojego kraju przez kolonizatorów; działającą z jak najlepszymi intencjami.

Jestem skłonna uwierzyć bardziej Anchee Min niż temu, co się powszechnie głosi o Cixi, a prawda zapewne leży po środku.

Kobiety mądre i silne nigdy nie były tolerowane w męskim świecie. Były czasy, gdy palono je na stosach. No chyba że któraś z nich została królową lub cesarzową. Ale wtedy też w najlepszym razie zyskiwały miano despotek, morderczyń, trucicielek - przypisywano im najgorsze cechy.
Opinia o Cixi jest oparta głównie na relacjach europejskich najeźdźców, którzy usiłowali...