Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Początek wciągający i bardziej ciekawy od zakończenia. Spokojna książka. Pomimo wszystko nie potrafię wyorbić sobie o niej zdania. Z początku byłem pod wrażeniem a potem emocje opadły.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Początek wciągający i bardziej ciekawy od zakończenia. Spokojna książka. Pomimo wszystko nie potrafię wyorbić sobie o niej zdania. Z początku byłem pod wrażeniem a potem emocje opadły.

Historia trzech pokoleń kobiet: babki, matki i córki. Każda z nich jest z pozoru inna, każda dźwiga bagaż problemów i radości, jednak okazuje się, że w rzeczywistości są do siebie podobne.
Powieść ta nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie. Wątki kobiet przeplatały się ze sobą, ale w sposób mało uporządkowany, co wprowadzało chaos i męczyło mnie.

Historia trzech pokoleń kobiet: babki, matki i córki. Każda z nich jest z pozoru inna, każda dźwiga bagaż problemów i radości, jednak okazuje się, że w rzeczywistości są do siebie podobne.
Powieść ta nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie. Wątki kobiet przeplatały się ze sobą, ale w sposób mało uporządkowany, co wprowadzało chaos i męczyło mnie.

Książka tak piękna jak okładka tego wydania.

Książka tak piękna jak okładka tego wydania.

Dobra powieść, szczególnie na długie zimowe wieczory. Pomaga zrozumieć nas samych i często trudne relacje rodzinne.

Dobra powieść, szczególnie na długie zimowe wieczory. Pomaga zrozumieć nas samych i często trudne relacje rodzinne.

Dlugo ja czytalam i czekajac na wow! Mi sie skonczyla :D pod sam koniec wydala mi sie bardzo smutna..
Nie zachwycila niestety.

Dlugo ja czytalam i czekajac na wow! Mi sie skonczyla :D pod sam koniec wydala mi sie bardzo smutna..
Nie zachwycila niestety.

Lubię sagi, ale ta nie przypadła mi do gustu. Część o babce Hannie i jej trudnym życiu była najbardziej ciekawa, resztę przebrnęłam. Zbyt chaotycznie napisana. Czuć w niej trochę mroczny, skandynawski klimat, który w takim wydaniu nie był dla mnie zachęcający.

Lubię sagi, ale ta nie przypadła mi do gustu. Część o babce Hannie i jej trudnym życiu była najbardziej ciekawa, resztę przebrnęłam. Zbyt chaotycznie napisana. Czuć w niej trochę mroczny, skandynawski klimat, który w takim wydaniu nie był dla mnie zachęcający.

Kontynuuję poszukiwania skandynawskiego romansu, troszkę na chybił trafił wyciągam kolejne książki z bibliotecznych półek, kierując się tytułem, okładką...

Tym razem trafiłam na ubraną w kwiaty powieść " Anna, Hanna i Johanna ".

Anna.... Dojrzała kobieta, samotna, matka dwóch córek. Opiekuje się swoimi zniedołężniałymi rodzicami. Matkę odwiedza w szpitalu, ojca w domu. Jest dla obojga szorstka, szczególnie dla ojca. Nie znosi jego niedomagań wynikających z wieku, nie bardzo nawet stara się je zrozumieć. Troszkę więcej względów okazuje matce, próbuje z nią nawiązać kontakt, ale to nie możliwe, gdyż Johanna nie mówi i żyje we własnym świecie wspomnień. Ta sytuacja staje się bodźcem do poszukiwania śladów rodzinnej historii, a ta skupia się głównie dookoła losów kobiet.

Okazuje się, ze Anna niewiele wie, niemal nic, o życiu swojej matki Johanny, a jeszcze mniej o życiu swojej babci Hanny.

Hanna to niezwykła kobieta. Kiedy miała trzynaście lat straciła niemal wszystko, chyba wszystko co najważniejsze w życiu młodej dziewczyny. Godność, szacunek, beztroskę, radość, dzieciństwo... W zamian dostała upokorzenie, strach, wykluczenie i syna. Jednak pewnego dnia jej los się odmienia. Jak za sprawą czarów na jej drodze staje mężczyzna, co prawda nie książę, ale młynarz... Od tej pory Hanna może nosić na głowie chustę jak wszystkie mężatki we wsi.

Johanna, najmłodsze dziecko Hanny, jedyna córka, wychowana w sumie przez ojca. Matka była dla niej jakimś reliktem poprzedniej epoki.Obiektem jej bezlitosnych kpin. Nie opowiada o niej nikomu, nawet swojej córce i wnuczkom.


Kiedy Anna znajduje rodzinne albumy, odtwarza rodzinne historie, odnajduje skrywane przez lata sekrety znajduje samą siebie. Okazuje się, że uciekając od siebie samej, właśnie się odnalazła.


" Anna, Hanna i Johanna " autorstwa Marianne Fredriksson to bardzo ciepła opowieść o trzech pokoleniach kobiet. Książka pięknie maluje ich portrety. Choć próżno szukać w niej romansu :)


polecam :)


recenzja napisana w związku z wyzwaniem :

http://rudymspojrzeniemnaswiat.blogspot.com/2014/11/czytamy-literature-skandynawska-i.html


zapraszam do przeczytania recenzji innych książek na moim blogu :
http://marynistka.blogspot.com/

Kontynuuję poszukiwania skandynawskiego romansu, troszkę na chybił trafił wyciągam kolejne książki z bibliotecznych półek, kierując się tytułem, okładką...

Tym razem trafiłam na ubraną w kwiaty powieść " Anna, Hanna i Johanna ".

Anna.... Dojrzała kobieta, samotna, matka dwóch córek. Opiekuje się swoimi zniedołężniałymi rodzicami. Matkę odwiedza w szpitalu, ojca w domu....

Spodziewałam sie czegos lepszego.

Spodziewałam sie czegos lepszego.

„Anna, Hanna i Johanna” to historia trzech kobiet: babki, matki i córki, która poruszyła mnie bezgranicznie. Jest to według mnie jedna z najlepszych książek, jakie czytałam.

„Anna, Hanna i Johanna” to historia trzech kobiet: babki, matki i córki, która poruszyła mnie bezgranicznie. Jest to według mnie jedna z najlepszych książek, jakie czytałam.

Pierwsza część fajna,podsumowując za babcie 6 gwiazdek, córkę 5 i wnuczka4

Pierwsza część fajna,podsumowując za babcie 6 gwiazdek, córkę 5 i wnuczka4