Powrót Niani

O ile jestem w stanie zaakceptować, że Nan nadal irytuje nieumiejętnością podjęcia samodzielnej decyzji (a przynajmniej decyzji spójnej z własnym systemem wartości),o tyle nie wierzę, że półtorej strony wystarcza, by wszyscy sobie na koniec wszystko wyjaśnili, wybaczyli, zmienili się nie do poznania i stąpali dalej razem w świetlaną przyszłość.

O ile jestem w stanie zaakceptować, że Nan nadal irytuje nieumiejętnością podjęcia samodzielnej decyzji (a przynajmniej decyzji spójnej z własnym systemem wartości),o tyle nie wierzę, że półtorej strony wystarcza, by wszyscy sobie na koniec wszystko wyjaśnili, wybaczyli, zmienili się nie do poznania i stąpali dalej razem w świetlaną przyszłość.

Spełnia wszelkie cechy ideału kontynuacji, a to samo w sobie jest sztukom. Poziomem dorównuje pierwszej części - bardzo dobra, odprężająca, ale arcydziełem nie jest; powiela jej klimat i stylistykę, jednak jest od niej oryginalniejsza, mniej przewidywalna i przez to ciekawsza. Nowy Jork to nie Hollywood, więc nie liczcie na hoolywoodzkie bajkowe zakończenie. Odwrotnie, usłane różami życie jak z bajki nadmiarem czułości osłabia charakter, wypacza moralność, niszcząc nie ciało, a duszę. Jednostki, które nigdy nie miały okazji się zahartować, nie będą mieć szans przetrwać pierwszej prawdziwej zimy.

Spełnia wszelkie cechy ideału kontynuacji, a to samo w sobie jest sztukom. Poziomem dorównuje pierwszej części - bardzo dobra, odprężająca, ale arcydziełem nie jest; powiela jej klimat i stylistykę, jednak jest od niej oryginalniejsza, mniej przewidywalna i przez to ciekawsza. Nowy Jork to nie Hollywood, więc nie liczcie na hoolywoodzkie bajkowe zakończenie. Odwrotnie,...

Autorce chyba zabrakło pomysłu i zdecydowanie powinna zakończyć historie na pierwszej części. Ulżyło mi, kiedy skończyłam czytać. Dużo opisów, nie wyciągnęłam żadnych głębszych wniosków i nie dostrzegłam fajnej akcji.

Autorce chyba zabrakło pomysłu i zdecydowanie powinna zakończyć historie na pierwszej części. Ulżyło mi, kiedy skończyłam czytać. Dużo opisów, nie wyciągnęłam żadnych głębszych wniosków i nie dostrzegłam fajnej akcji.

Przeczytana po raz drugi po 7 latach. Przerażająco smutna. Pokazuje wprost, co to znaczy, że "światem rządzi pieniądz". Nowy Jork to specyficzne środowisko i chyba trzeba się tam urodzić, żeby umieć przetrwać, rozumieć tę mentalność i hierarchię wartości. Na stronie 300 autorka wypowiedziała bez ogródek pointę całej powieści.

Przeczytana po raz drugi po 7 latach. Przerażająco smutna. Pokazuje wprost, co to znaczy, że "światem rządzi pieniądz". Nowy Jork to specyficzne środowisko i chyba trzeba się tam urodzić, żeby umieć przetrwać, rozumieć tę mentalność i hierarchię wartości. Na stronie 300 autorka wypowiedziała bez ogródek pointę całej powieści.

Kontynuacja "Niani w Nowym Jorku". O ile pierwszą część naprawdę przyjemnie się czytało - choć mnie tematyka naprawdę zasmuciła, wrażliwa jestem - o tyle "Powrót..." niesamowicie mi się dłużył. Czekałam aż coś się zacznie dziać i się nie doczekałam. A szkoda.

Kontynuacja "Niani w Nowym Jorku". O ile pierwszą część naprawdę przyjemnie się czytało - choć mnie tematyka naprawdę zasmuciła, wrażliwa jestem - o tyle "Powrót..." niesamowicie mi się dłużył. Czekałam aż coś się zacznie dziać i się nie doczekałam. A szkoda.

400 stron i chyba z 5 podejść do przeczytania jej, a wszystko spowodowane... ciekawością.
Pierwsza część była miła i zabawna, a do tego nakręcili na jej podstawie film, który mi się podobał. Więc na tym trzeba było zakończyć poznawanie Nanny. Jednak nie... ciekawe co u niej, jak jej się życie potoczyło, a może coś o Grayerze będzie? No i było. Pytanie tylko czy warto się męczyć? Moim zdaniem nie. W tej książce nie ma nic ciekawego, a do tego jest o połowę za gruba, akcja się wlecze, kilka wątków rozpoczętych i końca nie widać.

400 stron i chyba z 5 podejść do przeczytania jej, a wszystko spowodowane... ciekawością.
Pierwsza część była miła i zabawna, a do tego nakręcili na jej podstawie film, który mi się podobał. Więc na tym trzeba było zakończyć poznawanie Nanny. Jednak nie... ciekawe co u niej, jak jej się życie potoczyło, a może coś o Grayerze będzie? No i było. Pytanie tylko czy warto się...

Wierzę, że wydarzenia opisane w tej książce są bardzo prawdopodobne. Zapewne dlatego tak bardzo zmęczyłam się, gdy ją czytałam. Główna bohaterka musi skonfrontować się z absurdem nowojorskiej elity rodziców "korespondencyjnych" - tak ich nazywam, to ci, których bardziej interesuje wystrój wnętrz (mówiąc to mam na myśli zatrudnienie snobistycznego dekoratora wnętrz, nie własnoręczne poszukiwania podyktowane jakimkolwiek smakiem czy wyczuciem estetycznym). Poza nerwicami elity stolicy Wschodniego Wybrzeża mamy również sposobność rzucić okiem na psychozy Hollywood - dzięki jednej postaci, w której - jak mam nadzieję - kondensuje się inspiracja paroma ekscentrycznymi aktorami amerykańskich wytwórni snów.

Jest to opowieść o wkraczaniu w dojrzałość, o odnajdywaniu siebie (wszak podobno trzydziestka to nowa dwudziestka) oraz o relacji między miłością a odpowiedzialnością i konsekwencjami powiązanymi z trudnymi wyborami, które zmuszają nas do wyrzeczeń, rozłąki, poświęcenia...

Pocieszającym elementem była rodzina Nanny, która była ostoją normalności, zdroworozsądkowego podejścia do życia oraz bliskich relacji międzyludzkich.
Ciekawa, chociaż chwilami troszkę się zmagałam, by przebrnąć, zwłaszcza zważywszy na fakt, że miałam ochotę na coś naprawdę lekkiego.

Wierzę, że wydarzenia opisane w tej książce są bardzo prawdopodobne. Zapewne dlatego tak bardzo zmęczyłam się, gdy ją czytałam. Główna bohaterka musi skonfrontować się z absurdem nowojorskiej elity rodziców "korespondencyjnych" - tak ich nazywam, to ci, których bardziej interesuje wystrój wnętrz (mówiąc to mam na myśli zatrudnienie snobistycznego dekoratora wnętrz, nie...

Jakby autorki leciały na oparach paliwa. Z każdą stroną miałam nadzieję, że coś się poprawi, że będzie choć w pewnym stopniu tak dowcipnie i ciekawie jak w pierwszej części. Nie udało się. Szkoda.

Jakby autorki leciały na oparach paliwa. Z każdą stroną miałam nadzieję, że coś się poprawi, że będzie choć w pewnym stopniu tak dowcipnie i ciekawie jak w pierwszej części. Nie udało się. Szkoda.

Przyjemna, lekka książka. Aczkolwiek, czasami zbyt szeroko rozpisane są poboczne, niewiele znaczące wątki.

Przyjemna, lekka książka. Aczkolwiek, czasami zbyt szeroko rozpisane są poboczne, niewiele znaczące wątki.

Szkoda kiedy do fajnej książki powstaje kiepska kontynuacja...

Szkoda kiedy do fajnej książki powstaje kiepska kontynuacja...