Casanova

Tytuł mylący. Moim zdaniem powinien być "Lucia", bo o Casanovie jest co prawda trochę, ale są to głównie wspomnienia tejże kobiety w formie epistolarnej. Tytułowa Lucia ma czternaście lat kiedy poznaje szesnastoletniego kanonika Giacomo Casanovę w majątku Pasiano. Właścicielka majątku wydaje ogromne przyjęcie z okazji ślubu swojej córki. Lucia jest córką kucharki, dorasta ona w przyjaznej i sielskiej atmosferze ogromnej posiadłości. Otoczona jest miłością rodziny, opieką hrabiny właścicielki majątku i pięknem przyrody. Hrabina Montereale traktuje Lucię jak swoją córkę. Jej biologiczna córka mieszka poza majątkiem z mężem hrabiny. Wynajmuje ona nawet nauczyciela, pana De Pompignac żeby zapewnił dziewczynie wykształcenie i ogładę potrzebną w towarzystwie. Lucia i Giacomo zakochują się w sobie i postanawiają wziąć ślub jak tylko Giacomo powróci do majątku Pasiano, a ma to nastąpić mniej więcej po roku po sfinalizowaniu ważnych dla niego spraw w Wenecji.

W życie młodych ludzi ingeruje jednak okrutny los. Co takiego się wydarzyło, nie zdradzę żeby nie psuć nikomu przyjemności z lektury. Niemniej jednak wszystkie plany rozsypują się jak domek z kart.
Lucia uważa, że to właśnie przez nią Giacomo stał się słynnym uwodzicielem, który traktuje kobiety instrumentalnie i przedmiotowo. Jest również oszustem, który wykorzystuje przede wszystkim kobiety, ale nie tylko dla uzyskania korzyści materialnych. W swoich poczynaniach jest bezwzględny, czasami wręcz okrutny. Lucia ma nadzieję, że spotkanie po latach i wyjaśnienie niektórych spraw pozwoli wymazać wszystkie winy i sprawi, że słynny Casanova zazna spokoju, wiedząc co się naprawdę wydarzyło wtedy w Pasiano.
Lucia przez te wszystkie lata popada w coraz większą nędzę i stacza się na samo dno drabiny społecznej. Jej życie staje się koszmarem.
Wspomniałam na początku, że powieść ma formę listu. Gdy dowiedziałam się pod sam koniec kto jest adresatem tego listu, to przyznam, że ogarnęło mnie pewne zniesmaczenie. Nie zdradzę tutaj oczywiście szczegółów. Ogólnie jest to lektura lekka, płytka, ale w sumie ciekawa. Autor skorzystał z licznych źródeł historycznych oddając atmosferę Europy w XVIII wieku. Sięgnął też do pamiętników Casanovy. Nie jest to literatura ambitna, co w tym przypadku jest zaletą.
Ot można sobie w miarę szybko, z przyjemnością i zainteresowaniem przeczytać i w miarę szybko zapomnieć.

Tytuł mylący. Moim zdaniem powinien być "Lucia", bo o Casanovie jest co prawda trochę, ale są to głównie wspomnienia tejże kobiety w formie epistolarnej. Tytułowa Lucia ma czternaście lat kiedy poznaje szesnastoletniego kanonika Giacomo Casanovę w majątku Pasiano. Właścicielka majątku wydaje ogromne przyjęcie z okazji ślubu swojej córki. Lucia jest córką kucharki, dorasta...

"..., a mianowicie, że tolerancja to zupełnie nie to samo co akceptacja, tylko wręcz jej przeciwieństwo, i że stanowi ona bardzo przemyślny środek ucisku. Ktoś, kto traktuje nas jak równy sobie, niejako obejmuje nas ramieniem bez żadnych zastrzeżeń, raz na zawsze. Lecz dając komuś do zrozumienia, że się go toleruje, sugerujemy niejako tym samym, że tak naprawdę jest uciążliwy jak ćmiący ból albo nieprzyjemny zapach, który gotowi jesteśmy jakiś czas znosić."

str. 163

"..., a mianowicie, że tolerancja to zupełnie nie to samo co akceptacja, tylko wręcz jej przeciwieństwo, i że stanowi ona bardzo przemyślny środek ucisku. Ktoś, kto traktuje nas jak równy sobie, niejako obejmuje nas ramieniem bez żadnych zastrzeżeń, raz na zawsze. Lecz dając komuś do zrozumienia, że się go toleruje, sugerujemy niejako tym samym, że tak naprawdę jest...

Nie jest to porywająca pozycja. I nie dotyczy życia Casanovy. Dotyczy życia tej, co go podobno stworzyła. Autor do końca chyba nie wiedział na co się zdecydować - czy to ma być powieść historyczna, czy romans. Czy składamy świadectwo czasów, czy opisujemy harce łóżkowe. Czyta się dobrze, wciąga... i nagle akcja zamienia się z obyczaju na esej historyczny. Przyzwyczajam się, znów wciąga... i hop - romansidło z pikantnymi szczególikami. Zwroty akcji wytrącają z rytmu. I przez to przeciętnie wygląda ta historia, a potencjał miała duży.
Plus za obraz przeżyć bohaterki w Amsterdamie (obyczajówka, historia).

Nie jest to porywająca pozycja. I nie dotyczy życia Casanovy. Dotyczy życia tej, co go podobno stworzyła. Autor do końca chyba nie wiedział na co się zdecydować - czy to ma być powieść historyczna, czy romans. Czy składamy świadectwo czasów, czy opisujemy harce łóżkowe. Czyta się dobrze, wciąga... i nagle akcja zamienia się z obyczaju na esej historyczny. Przyzwyczajam się,...

O kochankowie, przeszkód się nie bójcie i przy uczuciach trwajcie swych. Historia Casanovy przedstawiona z perspektywy kobiety – pierwszej miłości bohatera, która to miała wpływ na resztę życia jednego z najsłynniejszych kochanków wszech czasów. Okazuje się, że najmocniejsze i najtrwalsze jest to pierwsze uczucie. Pierwsza miłość ma wpływ na to jacy jesteśmy w przyszłości. Bardzo smutna powieść o kobiecie, która potrafi poświęcić wszystko dla swojego ukochanego, by ten mógł wieść szczęśliwe życie. Opowieść o kobiecie doświadczonej przez życie i skrzywdzonej przez los, która jest dowodem na to, że pomimo tego, iż tracimy miłość naszego życia, zdrowie i radość młodości, to możemy podnieść się i stawić czoło przeciwnościom, które nas spotykają. Lucia to jedna z pierwszych feministek, która mimo swojego kalectwa i smutków życia czuje głód wiedzy. Pragnie zdobywać doświadczenia, nie boi się żadnej profesji, nie wstydzi się siebie i swojej historii. Miłość swojego życia spotyka raz jeszcze na swojej drodze, ale jak się okazuje nie wszystko jest takie samo jak dawniej… Skrywa w sobie szczęśliwe wspomnienia i nimi się cieszy. Mężczyźni okazują się próżnymi łajdakami dostrzegającymi to, co zewnętrzne. Wszyscy poszukujemy miłości życia, ale czy warto??? Jest milion historii o uczuciu, o jego szczęściu, radości, jednak okazuje się, że jest to ulotne. Zatem za czym gonimy??? Powieść doskonale oddająca realia ówczesnych czasów, współczesnych Casanovie ludzi, obyczajach. Wenecja, Amsterdam, Pasiano – trzy miejsca, trzy różne kręgi kulturowe. Powieść zbliżona do "Zaginionego pamiętnika" Don Juana A. D. Carltona, jednakże narratorem jest mężczyzna, który przedstawia swój fach z innej perspektywy. Do poczytania i porównania.

O kochankowie, przeszkód się nie bójcie i przy uczuciach trwajcie swych. Historia Casanovy przedstawiona z perspektywy kobiety – pierwszej miłości bohatera, która to miała wpływ na resztę życia jednego z najsłynniejszych kochanków wszech czasów. Okazuje się, że najmocniejsze i najtrwalsze jest to pierwsze uczucie. Pierwsza miłość ma wpływ na to jacy jesteśmy w przyszłości....

Och i ach...
Opowieść niesamowita! Arthur Japin w "Casanovie" opowiada o poszukiwaniu prawdy, miłości, samotności, a przede wszystkim o poświęceniu się dla drugiego człowieka.
Na początku myślałam, że to będzie zwykłe romansidło, jednak po przeczytaniu jednej strony zrozumiałam, że to jest coś większego i bardzo poruszającego. Historia została przedstawiona w sposób bardzo malowniczy, autor wczuł się w postać Luci i czasem miałam wrażenie, że książka żyje własnym życiem.
Trudno było mi się od niej oderwać i po skończeniu czuję żal, że to już koniec. Skończyło się, jak się skończyło, autor sprawił, że ta historia stała się jedną z moich ulubionych i ponadczasowa. Powieść poruszyła nie tylko moje serce, ale również umysł. Arcydzieło!
Ocena: 5 + !!!

Och i ach...
Opowieść niesamowita! Arthur Japin w "Casanovie" opowiada o poszukiwaniu prawdy, miłości, samotności, a przede wszystkim o poświęceniu się dla drugiego człowieka.
Na początku myślałam, że to będzie zwykłe romansidło, jednak po przeczytaniu jednej strony zrozumiałam, że to jest coś większego i bardzo poruszającego. Historia została przedstawiona w sposób...

Czasami po jakiejś książce spodziewamy się zbyt wiele. Potem jesteśmy rozczarowani. Czasami nie spodziewamy się niczego i wtedy jesteśmy mile zaskoczeni.
I tak właśnie było z „Casanovą” Arthura Japina. Nawet nie wiem, co powodowało mną, że sięgnęłam właśnie po tę pozycję … I nagle jakież miłe zaskoczenie – bo książka nie okazała się jakimś ckliwym romansidłem z mnóstwem namiętnych scen. Wcale nie… Sądzę, że na to mylne wyobrażenie może mieć wpływ tak niefortunnie przetłumaczony tytuł. Nie znam holenderskiego, w oryginalnym brzmieniu tytuł brzmi „Een schitterend gebrek” , ale wydaje mi się, że angielska wersja tytułu - „ In Lucia’s Eyes”, najlepiej oddaje sedno książki – bo nie jest to historia najsłynniejszego w historii uwodziciela, a przynajmniej nie on jest tu głównym bohaterem, jest tylko delikatną osnową, pretekstem, iskierką służącą do wyświetlenia nam całkiem innej opowieści … Opowieści o dziewczynie imieniem Lucia, o poszukiwaniu uczucia, o poszukiwaniu własnego miejsca w życiu, o tym, czy w życiu powinniśmy kierować się tylko rozumem, czy ustąpić on powinien przed intuicją, gdyż „Rozum podsuwa nam mnóstwo możliwości w jednym i tym samym czasie. Intuicja bezbłędnie wybiera spośród nich tę najlepszą”¹, wreszcie o tak trudnej sztuce samoakceptacji , do której dochodzić trzeba nieraz bardzo długą i pokrętną drogą., bo przecież „Zbyt wiele wiedzy o sobie samych czerpiemy ze spojrzeń innych. Wolimy wierzyć w to, jak nas widzą, niż w to, jak sami postrzegamy siebie.”²
Bardzo tylko żałuję, że na język polski przetłumaczono do tej pory tylko tą jedną książkę tego autora…

¹Arthur Japin ”Casanova” str.181
² tamże,str.111

Czasami po jakiejś książce spodziewamy się zbyt wiele. Potem jesteśmy rozczarowani. Czasami nie spodziewamy się niczego i wtedy jesteśmy mile zaskoczeni.
I tak właśnie było z „Casanovą” Arthura Japina. Nawet nie wiem, co powodowało mną, że sięgnęłam właśnie po tę pozycję … I nagle jakież miłe zaskoczenie – bo książka nie okazała się jakimś ckliwym romansidłem z mnóstwem...

Książka wzruszająca, pełna zarówno szczęścia, miłości jak i dramatyzmu, smutku. Czytałam ją dwa razy i za każdym żewnie płakałam, co nie zdarza mi się często w przypadku książek czy filmów. Jest dostępnie napisana i przyjemnie się ją czyta. Głównym bohaterem nie jest znany zalotnik Giacomo Casanova, lecz dorastająca i pełna życia, wiejska dziewczyna, która opowiada o swoim życiu i przedstawia delikatną, zupełnie inną od pozostałych opinię o uwodzicielu.

Książka wzruszająca, pełna zarówno szczęścia, miłości jak i dramatyzmu, smutku. Czytałam ją dwa razy i za każdym żewnie płakałam, co nie zdarza mi się często w przypadku książek czy filmów. Jest dostępnie napisana i przyjemnie się ją czyta. Głównym bohaterem nie jest znany zalotnik Giacomo Casanova, lecz dorastająca i pełna życia, wiejska dziewczyna, która opowiada o swoim...