Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie dorosłem do takich treści. Męcząca literatura. To manifest a nie podręcznik. Dużo rysunków które za wiele nie mówią. Książka dla ludzi którzy znają się lepiej na architekturze, ale nie dla laików takich jak ja.

Nie dorosłem do takich treści. Męcząca literatura. To manifest a nie podręcznik. Dużo rysunków które za wiele nie mówią. Książka dla ludzi którzy znają się lepiej na architekturze, ale nie dla laików takich jak ja.

Piękna książka, choć zwięzła i konkretna. Jeden uzna to za wadę a drugi za zaletę. Dużo dialogów, krótkich, powtarzających się, surowych. Dużo też filozoficznych wstawek które tworzą kontrast do stosunkowo prostego podkładu. Sposób narracji trochę podobny do tego co pisze Chuck Palahniuk.

Temat taki jakiego szukałem. Mężczyzna 50 lat, rozbity na kawałki, wypalony życiem, bez celu, bez nadziei, żegnający się z "Afryką". W nowym świecie wciska przycisk reset mając nadzieję że lampka nie zaświeci się na zielono.

Piękna książka, choć zwięzła i konkretna. Jeden uzna to za wadę a drugi za zaletę. Dużo dialogów, krótkich, powtarzających się, surowych. Dużo też filozoficznych wstawek które tworzą kontrast do stosunkowo prostego podkładu. Sposób narracji trochę podobny do tego co pisze Chuck Palahniuk.

Temat taki jakiego szukałem. Mężczyzna 50 lat, rozbity na kawałki, wypalony życiem,...

Szybko się czyta, duży druk, lekkp napisane. Szkoda że te fotografie nie do końca grają z treścią rozdziałów i nie za bardzo wiadomo co przedstawiają.
Reportarz fajnie się zaczyna, jest dużo o samym mieście, o mieszkańcach, o historii, natomiast w kolejnych rozdziałach życiorysy poszczególnych bohaterów zaczynają zjadać temat przewodni (jak to w sumie w reportarzu o ludziach więc po co się czepiam). Według mnie są zbyt szczegółowe i nie mogłem ich poprzeplatać w takich proporcjach tak aby wyeksponować Dubaj jaki mnie interesuje najbardziej.

Szybko się czyta, duży druk, lekkp napisane. Szkoda że te fotografie nie do końca grają z treścią rozdziałów i nie za bardzo wiadomo co przedstawiają.
Reportarz fajnie się zaczyna, jest dużo o samym mieście, o mieszkańcach, o historii, natomiast w kolejnych rozdziałach życiorysy poszczególnych bohaterów zaczynają zjadać temat przewodni (jak to w sumie w reportarzu o...