Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówię, że nie wiem, co ze sobą począć, że jestem zagubiona i za dużo czasu spędzam w swojej głowie.

Mówię, że nie wiem, co ze sobą począć, że jestem zagubiona i za dużo czasu spędzam w swojej głowie.

Jedni rozpoczynają dorosłe życie, kiedy są już do tego gotowi i sami chcą, a inni, kiedy muszą…

Jedni rozpoczynają dorosłe życie, kiedy są już do tego gotowi i sami chcą, a inni, kiedy muszą…

Jedynie literatura jest w stanie wywołać poczucie kontaktu z umysłem innego człowieka w jego integralności, z jego wzlotami i upadkami, z jego ograniczeniami, małością, obsesjami, przekonaniami, z tym wszystkim, co go porusza, ciekawi, podnieca lub budzi wstręt. Jedynie literatura pozwala nam na kontakt z umysłem osoby nieżyjącej w sposób bardziej bezpośredni, pełny i głęboki niż rozmowa z najbliższym przyjacielem; choćby ta przyjaźń była najgłębsza i najtrwalsza, nigdy w rozmowie nie zwierzamy się tak całkowicie jak wobec pustej kartki papieru, pisząc do nieznanego adresata. (…) Autor jest przede wszystkim istotą ludzką , obecną w swoich książkach. (…) Książka, którą lubimy , to przede wszystkim taka, której autor budzi naszą sympatię, mamy chęć ponownie się z nim spotkać, spędzić kolejne dni.

Jedynie literatura jest w stanie wywołać poczucie kontaktu z umysłem innego człowieka w jego integralności, z jego wzlotami i upadkami, z je...

Trudno w to uwierzyć, ale stan mojego pokoju dokładnie odzwierciedla stan mojej głowy. Na zewnątrz jestem normalny jak inni, spokojny, ale w głębi duszy zalewa mnie ocean lęków i niepokojów, z którymi muszę sobie radzić sam, bez niczyjej pomocy. Muszę pilnować się, żeby żaden z tych moich strachów nie wypłynął na zewnątrz, żeby nikt nie zauważył tego, co jest we mnie w środku.

Trudno w to uwierzyć, ale stan mojego pokoju dokładnie odzwierciedla stan mojej głowy. Na zewnątrz jestem normalny jak inni, spokojny, ale w...

Ile śmierci Czasem tytuł wiadomości wystarcza Bym nie chciała kliknąć Na rząd czarnych liter To zapowiedź żałoby Nie mojej Cudzej Często całego narodu Już nie poruszają mnie Katastrofy lotnicze Trzęsienia ziemi Powodzie Są daleko Nie wzruszają Morderstwa z premedytacją Bójki ze skutkiem śmiertelnym Noworodki na śmietnikach Choć są blisko Nie wstrząsają mną Wielkieaferywktórewplątanisąpolitycy Zpierwszychstrongazet Od dawna mam to gdzieś Nie nabieram się na ich Obiecanki cacanki Nie ci To będą inni im podobni Na początku szlachetni A potem tacy sami Nieomylnie decydujący Gdzie ma być wojna A gdzie głód Jeszcze tylko zachód słońca Zapiera mi dech Roztkliwia ruch twojej ręki Odgarniającej włosy z czoła Naprawdę nie wiem Ile śmierci potrzeba Żeby mnie poruszyć Wzruszyć Wstrząsnąć mną Może wystarczy Tylko jedna...

Ile śmierci Czasem tytuł wiadomości wystarcza Bym nie chciała kliknąć Na rząd czarnych liter To zapowiedź żałoby Nie mojej Cudzej Często ca...

Zza uchylonych drzwi dobiegało go pochrapywanie córki. Wstał i patrzył na nią. Przepełniła go radość. Pomyślał, że sens życia polega na troszczeniu się o własne dzieci. Na niczym więcej.

Zza uchylonych drzwi dobiegało go pochrapywanie córki. Wstał i patrzył na nią. Przepełniła go radość. Pomyślał, że sens życia polega na tros...

Zgadnijcie, dlaczego lubię Andersena, Picassa, Leonarda da Vinci, Faradaya, Einsteina, Churchilla, Agatę Christie, Rodina, Edisona, Bella, Disneya, Henry’ego Forda, Rockefellera i Napoleona Bonaparte? Bo wszyscy oni byli dyslektykami (z tym Einsteinem to Aleks nieźle trafił!). Wielu z nich miało ciężkie dzieciństwo, nic im się nie udawało, uważano ich za idiotów. Churchill w swoich wspomnieniach napisał, że czas szkoły to czas ciemności, czarna dziura na mapie mojej życiowej podróży. Einstein zaczął czytać mając dziewięć lat. Jacek Kuroń, też dyslektyk, powiedział kiedyś, że nigdy nie wróciłby do szkoły. Prędzej do więzienia, bo tam zdążył się zadomowić, albo do wojska, którego nienawidził, ale ostatecznie jeszcze by tam poszedł. Kuroń dowiedział się, że jest dyslektykiem dopiero jako dorosły człowiek. Miał bardzo dużo nieprzyjemnych doświadczeń w szkole. Zdarzało się, że wypracowania czytał z czystej kartki, udając, że coś tam napisał. Wszyscy wymienieni tu przeze mnie mieli trudności z poprawnym pisaniem. Zawsze. Większość z nich nigdy nie przyswoiła sobie zasad ortografii. Często zastanawiam się, czy jest to naprawdę takie ważne? W końcu „rz” i „ż”, „u” i „ó”, „h” i „ch” czyta się podobnie, jeśli nie tak samo.

Zgadnijcie, dlaczego lubię Andersena, Picassa, Leonarda da Vinci, Faradaya, Einsteina, Churchilla, Agatę Christie, Rodina, Edisona, Bella, D...

Miałem dość ogłoszeń o promocjach na komputery albo golonkę.(...) Nie mam ochoty zadawać się z ludźmi chcącymi przejąć nade mną władzę poprzez wmawianie mi, że to czy tamto jest mi niezbędne.

Miałem dość ogłoszeń o promocjach na komputery albo golonkę.(...) Nie mam ochoty zadawać się z ludźmi chcącymi przejąć nade mną władzę poprz...

Ciało to przecież tylko pojemnik, rozmyślał. Zwykła skorupa.

Ciało to przecież tylko pojemnik, rozmyślał. Zwykła skorupa.