Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Jedziemy z matką na południe", "Wracam do domu" Karin Smirnoff tłumaczenie Agata Teperek
"Pojechałam do brata na północ " to początek serii, która jest poświęcona rodzinnym relacjom, trudnej przeszłości i próbie pogodzenia się z nią.
Jana przyjeżdża w rodzinne strony do swojego brata. Jej celem jest pomóc mu wyrwać się z dołka, chce podać mu pomocną dłoń mimo, że ona sama też znalazła się na życiowym zakręcie. Powrót do domu staje się dla autorki pretekstem do opowiedzenia czegoś więcej. Smirnoff dotyka problemu rodziny, która bardziej krzywdziła niż kochała. To powieść o zamkniętej społeczności pełnej beznadziei i braku perspektyw, o traumie i przekazywaniu złych doświadczeń z pokolenia na pokolenie.
Jana wraz z Brorem zmagają się z demonami dzieciństwa - ojciec pijak i oprawca, matka cichutka myszka, czytająca biblię i "poddająca się losowi". To tylko wierzchołek góry lodowej, bo wraz z kolejnymi częściami czytelnik dostaje opowieść, która uderza jak obuch.
To bardzo wymagająca książka - brak interpunkcji (jest tylko kropka) imiona i nazwiska pisane są łącznie i małą literą. Wszystko to potrafi wytrącić niejednokrotnie z równowagi. Jednak, jak pisze w posłowiu tłumaczka, ten przedziwny zabieg ma swój cel. Zmusza do przyjrzenia się każdemu zdaniu i przeanalizowania każdego ze słów. Jestem pełna podziwu dla tłumaczki, bo z pewnością nie było to łatwe zadanie, by polski czytelnik otrzymał tę samą książkę, co skandynawski.
Niespieszna to proza i bardzo bolesna. Choć chyba najlepszym określeniem byłaby uwierająca – jak drzazga, której nie da się wyciągnąć od razu.

"Jedziemy z matką na południe", "Wracam do domu" Karin Smirnoff tłumaczenie Agata Teperek
"Pojechałam do brata na północ " to początek serii, która jest poświęcona rodzinnym relacjom, trudnej przeszłości i próbie pogodzenia się z nią.
Jana przyjeżdża w rodzinne strony do swojego brata. Jej celem jest pomóc mu wyrwać się z dołka, chce podać mu pomocną dłoń mimo, że ona sama...

Katarzyna Enerlich cykl "Położna z Sensburga"
Na cykl składają się cztery tytuły - "Położna z Sensburga", "Ziele Marianny", "Dom na Wygonie" i "Powrót do domu"
O rety, ależ to była ciekawa seria!
Stanisława jest młodą mężatką. Wraz z mężem mieszka w Mystkówcu Starym. Niestety mąż umiera nagle, a ona rodzi córeczkę Mariannę. Stasia musi stawić czoła nowym wyzwaniom. Pod okiem wiejskiej babki uczy się zielarstwa i zostaje akuszerką. Kiedy dowiaduje się, że w Sensburgu (Mrągowie) planowane są obchody stulecia osadnictwa staroobrzędowców i tamtejszy klasztor poszukuje akuszerki, postanawia wszystko postawić na jedną kartę i wyjechać do Prus Wschodnich. Mała Marianna zostaje z babcią, a Stasia wybiera się w długą podróż.
I tak zaczyna się ta cudowna saga, która pachnie ziołami i jest przesycona prawdziwymi opowieściami mieszkańców Prus Wschodnich. Autorka pokazuje świat wiejskich zielarek, a czytelnik wraz ze Stasią, a później Marianną, Nadzią i Basią wsiąka w ich historię, która prowadzi przez drugą wojnę światową, później przez PRL, by zakończyć swój bieg w 2020 roku. Czytało się to cudownie i, aż żal, że trzeba pożegnać się z bohaterkami serii.

Katarzyna Enerlich cykl "Położna z Sensburga"
Na cykl składają się cztery tytuły - "Położna z Sensburga", "Ziele Marianny", "Dom na Wygonie" i "Powrót do domu"
O rety, ależ to była ciekawa seria!
Stanisława jest młodą mężatką. Wraz z mężem mieszka w Mystkówcu Starym. Niestety mąż umiera nagle, a ona rodzi córeczkę Mariannę. Stasia musi stawić czoła nowym wyzwaniom. Pod...

"Wrócę przed nocą" Jerzy Szperkowicz
Tytuł książki to ostatnie słowa, które autor usłyszał od swojej matki.
Wiera wychodzi październikowym świtem 1943 roku do znajomej, żeby odebrać wyprawkę dla najmłodszej córki, Irenki. Nigdy już nie wraca. Autor, po pięćdziesięciu latach wraca na Białoruś, do krainy swojego dzieciństwa, by odkryć, co się wtedy wydarzyło. Szperkowicz przeprowadza reporterskie śledztwo, szuka żyjących świadków tamtych wydarzeń, rozmawia, drąży. Zaginięcie matki, a później i ojca zaważyło na całym dorosłym życiu Jerzego, Danusi i Irenki. Do jakiej prawdy dotrze autor? Czy da mu to ukojenie?

“Syn ciągle przeważa nad reporterem. Nie jestem w stanie wyjść poza wątki rodzinne. Narasta konflikt ról: reportera i syna w żałobie. Sprężyny osobiste są silniejsze".

Nie wiem jak trafiłam na tytuł tego reportażu, ale opis zainteresował mnie na tyle, żeby sięgnąć po tę książkę. Co mogło pójść nie tak? Rozumiem ból autora, jego demony, ale czytanie tego tworu było irytujące. Ni to pamiętnik, ni reportaż.

"Wrócę przed nocą" Jerzy Szperkowicz
Tytuł książki to ostatnie słowa, które autor usłyszał od swojej matki.
Wiera wychodzi październikowym świtem 1943 roku do znajomej, żeby odebrać wyprawkę dla najmłodszej córki, Irenki. Nigdy już nie wraca. Autor, po pięćdziesięciu latach wraca na Białoruś, do krainy swojego dzieciństwa, by odkryć, co się wtedy wydarzyło. Szperkowicz...