Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam bardzo mieszane uczucia wobec tej książki. Mimo, że autor wielokrotnie podkreśla, że jego książka nie jest przewodnikiem po mieście to de faco można odnieść takie wrażenie. Miejscami ciekawa ale w znaczącej części męcząca. Przynajmniej dla kogoś kto nie jest fanem historii architektury. A tym właśnie jest książka Sekrety Watykanu. Dodatkowo widać, że autor nie jest fanem Kościoła. Oczywiście nie oczekiwałem pochwalnej książki na temat Stolicy Apostolskiej. Jednak pisząc taką książkę autor powinien zachować bezstronność. Podsumowując z książki tej pomimo paru faktów historycznych nie dowiemy się za wiele na temat Watykanu jako państwa. Brakowało mi bardzo (nie wiem czy wersja cyfrowa i papierowa różnią się w tym aspekcie) ilustracji, zdjęć opisywanych ulic, budynków, co jest istotnym minusem skoro autor w swoich "Sekretach Watykanu" skupił się na architekturze, robiąc z książki przewodnik turystyczny..

Mam bardzo mieszane uczucia wobec tej książki. Mimo, że autor wielokrotnie podkreśla, że jego książka nie jest przewodnikiem po mieście to de faco można odnieść takie wrażenie. Miejscami ciekawa ale w znaczącej części męcząca. Przynajmniej dla kogoś kto nie jest fanem historii architektury. A tym właśnie jest książka Sekrety Watykanu. Dodatkowo widać, że autor nie jest...

Miejscami chaotyczna. Autor skacze pomiędzy faktami co może sprawić wrażenie niedopracowanej i łatwo się zgubić. Brakuje mi tutaj odpowiedniego podziału na rozdziały np. służba, misje, struktura organizacyjna wywiadu. Brakuje wtrąceń autora wyjaśniających dane zagadnienie. Jeśli ktoś nie do końca orientuje się w sprawach poruszanych w tym reportażu to nie dostanie objaśnienia a przydałyby się chociażby przypisy. Książka bez wątpienia nie stanowi kulis samego wywiadu III RP a jedynie perspektywę byłego szefa Agencji Wywiadu. Samo w sobie jest to bardzo ciekawe i możemy poznać charakterystykę pracy w wywiadzie jak i przeszkody, brak zrozumienia ze strony polityków. Czytelnik, będący kompletnym laikiem chcący dowiedzieć się o służbie wywiadu suchych faktów okraszonych wtrąceniami byłego szefa jednej ze slużb to srogo się zawiedzie. Dodatkowo dla kogoś kto nie śledzi bacznie polskiej sceny politycznej przytaczane fakty będą nie zrozumiałe.
Książka " W cieniu. kulisy wywiadu III RP" to reportaż, który w głównej mierze skupia się na polityce. Autor skupia się na aferach oraz politykach. Spodziewałem się kompletnie czegoś innego. Sądziłem, że książka w 99% będzie dotyczyć służby w AW a niestety odnoszę wrażenie, że sama służba jest tematem pobocznym. Dodatkowo autor chyba nie słucha odpowiedzi Pana Grzegorza Małeckoego i szuka sensacji, klucząc wokół jednego tematu, tj. polityki i polityków koordynatorów służb specjalnych.
Jedynie w ostatnich 100 stronach tematem w głównej mierze są służby specjalne a nie wspominana już polityka. Nie wiem jednak czy to można zaliczyć na plus dla książki ponad trzystu stronicowej.

Miejscami chaotyczna. Autor skacze pomiędzy faktami co może sprawić wrażenie niedopracowanej i łatwo się zgubić. Brakuje mi tutaj odpowiedniego podziału na rozdziały np. służba, misje, struktura organizacyjna wywiadu. Brakuje wtrąceń autora wyjaśniających dane zagadnienie. Jeśli ktoś nie do końca orientuje się w sprawach poruszanych w tym reportażu to nie dostanie...

Jedna z najsłabszych książek Harrisa, które miałem okazję czytać. Akcja miejscami się bardzo ciągnęła a zakończenie znamy na ponad 100 stron do końca książki. To nie brzmi jak dobry thriller. Sam sposób zakończenia napisany przez autora w moim odczuciu bardzo nietrafiony. Gdyby nie fakt że słuchałem audiobooka ze świetnym lektorem to poddałbym się po kilkudziesięciu stronach.

Jedna z najsłabszych książek Harrisa, które miałem okazję czytać. Akcja miejscami się bardzo ciągnęła a zakończenie znamy na ponad 100 stron do końca książki. To nie brzmi jak dobry thriller. Sam sposób zakończenia napisany przez autora w moim odczuciu bardzo nietrafiony. Gdyby nie fakt że słuchałem audiobooka ze świetnym lektorem to poddałbym się po kilkudziesięciu stronach.

Przerażająca historia, aż trudno uwierzyć że ktoś taki żyję na prawdę. Przeszkadzał mi jednak sposób przedstawienia historii przez autora. Odnosiłem wrażenie, że bardzo rozwleka opowiadaną historię zamiast skupić się na głównym wątku i suchych faktach.

Przerażająca historia, aż trudno uwierzyć że ktoś taki żyję na prawdę. Przeszkadzał mi jednak sposób przedstawienia historii przez autora. Odnosiłem wrażenie, że bardzo rozwleka opowiadaną historię zamiast skupić się na głównym wątku i suchych faktach.

Książka napisana przez wielkiego pasjonata przyrody a szczególnie tych małych kolczastych ssaków. Czuć to czytając każdą stronę tej lektury. Niestety sposób opowiedzenia historii jeży dość chaotyczny. Większość książki to opowieść o ludziach zajmujących się jeżami oraz o organizacjach ratujących jeże. Nie tego spodziewałem się po tej lekturze i czuję się trochę zawiedziony. Plusem na pewno jest to, że na końcu książki znajduje się wykaz organizacji w Polsce, które zajmują się ratowaniem jeży.

Książka napisana przez wielkiego pasjonata przyrody a szczególnie tych małych kolczastych ssaków. Czuć to czytając każdą stronę tej lektury. Niestety sposób opowiedzenia historii jeży dość chaotyczny. Większość książki to opowieść o ludziach zajmujących się jeżami oraz o organizacjach ratujących jeże. Nie tego spodziewałem się po tej lekturze i czuję się trochę zawiedziony....

Ken Follett w świetny sposób ukazał w swojej książce jak mało potrzeba, aby świat znowu pogrążył się w wojnie. "Nigdy" uświadamia czytelnika, że pokój to kołos na glinianych nogach. Gorąco polecam tą lekturę.

Ken Follett w świetny sposób ukazał w swojej książce jak mało potrzeba, aby świat znowu pogrążył się w wojnie. "Nigdy" uświadamia czytelnika, że pokój to kołos na glinianych nogach. Gorąco polecam tą lekturę.

Nie oglądałem serialu ale po przeczytaniu książki muszę nadrobić. Nie ma co się spodziewać, że w książce, w której przedstawione są sylwetki kilku szpiegów, ich historie nie będą opowiedziane skrótowo. Dużym plusem jest bibliografia po każdym rozdziale co daje możliwość poszerzenia swej wiedzy o polskich szpiegach. Mogę spokojnie polecić tę książkę, a ze względu na swoją małą objętość będzie w sam raz na jeden wieczór.

Nie oglądałem serialu ale po przeczytaniu książki muszę nadrobić. Nie ma co się spodziewać, że w książce, w której przedstawione są sylwetki kilku szpiegów, ich historie nie będą opowiedziane skrótowo. Dużym plusem jest bibliografia po każdym rozdziale co daje możliwość poszerzenia swej wiedzy o polskich szpiegach. Mogę spokojnie polecić tę książkę, a ze względu na swoją...

Sięgając po Demona i mroczną toń byłem pełen obaw ponieważ poprzednia książka Stuarta Turtona wywarła na mnie na prawdę bardzo pozytywne wrażenie. Uznałem ją jako jedną z lepszych przeczytanych przeze mnie książek. Demon i mroczna toń różni się typowych obecnych kryminałów, przypomina klasyki gatunku i można doszukać się podobieństwa do sherlocka Holmesa. Najnowsza książka Stuarta Turtona wciąga od pierwszych stron lecz tempo akcji stopniowo zwalnia. Dalej książkę czyta się dobrze ale zdarzają się momenty nudnawe przez co fabula trochę się ciągnie. Sam moment kulminacyjny mimo iż zaskakujący to jednak czegoś mi zabrakło. Nie było tego elementu wow jak w przypadku Siedem śmierci Evelyn Hardcastle. Demona i mroczną toń mogę polecić, szczególnie jeśli czytelnik szuka jakiejś alternatywy do obecnie pisanych kryminałów osadzonych w czasach współczesnych i cofnąć się wrsz z bohaterami do XVII - wiecznego świata gdzie czekać będzie zagadka, której nie powstydziłby się wspomniany już przeze mnie Sherlock Holmes.

Sięgając po Demona i mroczną toń byłem pełen obaw ponieważ poprzednia książka Stuarta Turtona wywarła na mnie na prawdę bardzo pozytywne wrażenie. Uznałem ją jako jedną z lepszych przeczytanych przeze mnie książek. Demon i mroczna toń różni się typowych obecnych kryminałów, przypomina klasyki gatunku i można doszukać się podobieństwa do sherlocka Holmesa. Najnowsza książka...

Bardzo przeciętna książka. Przesiąknięta informacjami dotyczącymi socjologii i zarządzania. Oczywiście chwali się autorowi przygotowanie przed pisaniem książki ale w mojej ocenie tych informacji jest za dużo i psują odbiór książki. Sama fabula mozolnie się ciągnie choć muszę przyznać, że zakończenie mnie zaskoczyło. Nie jest to najlepsza książka Pana Mroza. Lepiej nie zaczynać swojej przygody z pozycjami Remigiusza Mroza od Hashtagu...

Bardzo przeciętna książka. Przesiąknięta informacjami dotyczącymi socjologii i zarządzania. Oczywiście chwali się autorowi przygotowanie przed pisaniem książki ale w mojej ocenie tych informacji jest za dużo i psują odbiór książki. Sama fabula mozolnie się ciągnie choć muszę przyznać, że zakończenie mnie zaskoczyło. Nie jest to najlepsza książka Pana Mroza. Lepiej nie...

Zjadaczka grzechów to opowieść osadzona w szesnastowiecznej Anglii. Autorka po prawdzie już na samym wstępie zaznacza, że jej książka nie jest książką historyczną, jednak łatwo wychwycić pomimo zmiany imion, kim jest np. królowa Bethany oraz jej siostra Maris. Już samo to mnie zastanawia po co autorka jedyne zmieniła imiona królowych oraz nazwę wiarę. Oczywiście nie chodzi tylko o imiona ale cały wykreowany świat przez autorkę, który nie jest jej fantazją. Dodatkowo nadawanie przydomków przez główna bohaterkę napotkanym ludziom np. Wiejska Mysz trochę przeszkadzało mi w czytaniu. Zdziwiłem się że faktycznie kiedyś istniały zjadaczki grzechów i to chyba jest jedynym plusem książki. Przechodząc do samej fabuły. Na okładce napisane jest iż ta książka jest mroczna. Niestety ja tego nie zauważam. O porównaniu do Powieści Podręcznej się nie wypowiem bo jeszcze nie czytałem. Fabulę zjadaczki grzechów można określić słowami słaby początek, nudnawy środek i rozczarowujące zakończenie. Niestety, Zjadaczka Grzechów oczarowała mnie opisem ale rozczarowała po przeczytaniu.

Zjadaczka grzechów to opowieść osadzona w szesnastowiecznej Anglii. Autorka po prawdzie już na samym wstępie zaznacza, że jej książka nie jest książką historyczną, jednak łatwo wychwycić pomimo zmiany imion, kim jest np. królowa Bethany oraz jej siostra Maris. Już samo to mnie zastanawia po co autorka jedyne zmieniła imiona królowych oraz nazwę wiarę. Oczywiście nie chodzi...

Wstrząsająca książka o polskim systemie sprawiedliwości. Chociaż czytając tą pozycję, zastanawiam się czy faktycznie sprawiedliwości. Autorka przedstawia przykłady niesłusznie skazanych osób za zbrodnie, których się nie dopuścili. Czytając aż wkurzałem się że ludzie odpowiedzialni za szukanie winnych zbrodni, byli w stanie dopuścić się takich zaniedbań. Smutną konkluzją tej książki jest, że niewinność nie daje gwarancji uniknięcia kary za niepopełnione czyny. Niestety żadna z osób, która dopuściła się zaniedbań, nie poniosła odpowiedzialności a w mojej bardzo subiektywnej ocenie osoby te powinny stracić prawo do wykonywania zawodu. Życia niesłusznie skazanych nie da się cofnąć. Będą musieli dźwigać bagaż złych doświadczeń na swoich barkach do końca życia. Żadne pieniądze nie zwrócą ich straconych lat. Boję się poznać rzeczywistą liczbę niesłusznie skazanych. osób. Błędy oskarżycieli, sądów powodują, że osoby odpowiedzialne za zbrodnie czują się bezkarne, a chyba nie tak to powinno wyglądać...

Wstrząsająca książka o polskim systemie sprawiedliwości. Chociaż czytając tą pozycję, zastanawiam się czy faktycznie sprawiedliwości. Autorka przedstawia przykłady niesłusznie skazanych osób za zbrodnie, których się nie dopuścili. Czytając aż wkurzałem się że ludzie odpowiedzialni za szukanie winnych zbrodni, byli w stanie dopuścić się takich zaniedbań. Smutną konkluzją...

Po przeczytaniu tej książki mogę zapytać czemu tak długo zwlekałem z przeczytaniem tej pozycji. Świetny kryminał od początku do samego końca trzymający w napięciu a zakończenie w mojej ocenie daje szansę autorowi na kolejną książkę z Mikunem. Osobiście nie obraziłbym się na taką wiadomość.

Po przeczytaniu tej książki mogę zapytać czemu tak długo zwlekałem z przeczytaniem tej pozycji. Świetny kryminał od początku do samego końca trzymający w napięciu a zakończenie w mojej ocenie daje szansę autorowi na kolejną książkę z Mikunem. Osobiście nie obraziłbym się na taką wiadomość.

Przyjemna lektura. Prosty język niezbyt zawiła historia ale to nie zarzut. Dawno nie sięgałem po fantastykę i powrót do tego gatunku z tą książką uważam za udany. Chętnie sięgnę po inne pozycje tego autora

Przyjemna lektura. Prosty język niezbyt zawiła historia ale to nie zarzut. Dawno nie sięgałem po fantastykę i powrót do tego gatunku z tą książką uważam za udany. Chętnie sięgnę po inne pozycje tego autora

Jak zwykle Chris Carter mnie nie zawiódł. Świetny thriller, który trzyma w napięciu czytelnika od pierwszych stron do ostatniej. Zaskakujący finał. Oby pozostałe książki z serii z Robertem Hunterem były równie dobre.

Jak zwykle Chris Carter mnie nie zawiódł. Świetny thriller, który trzyma w napięciu czytelnika od pierwszych stron do ostatniej. Zaskakujący finał. Oby pozostałe książki z serii z Robertem Hunterem były równie dobre.

Sokół Maltański jest uznany za klasykę kryminału a Pan Hammett uznany jest za twórcę czarnego kryminału. Może na początek plusy. Książka faktycznie ma swój klimat i można rozpoznać cechy charakteryzujące ten rodzaj kryminału. Sama historia jest dość prosta, nieskomplikowana. Nie ma tutaj zwrotów akcji. Osobiście denerwowało mnie przedstawienie kobiecych bohaterek. Wynika to jednak z tego że Sokół Maltański powstał kilkadziesiąt lat temu. Łatwo się domyślić ze sposób zachowania ludzi był inny niż jest teraz. Powracając do samej fabuły. Jak na te kilkadziesiąt lat po premierze nawet teraz czytelnik znajdzie w tej pozycji coś dla siebie a czas przy lekturze nie będzie stracony.

Sokół Maltański jest uznany za klasykę kryminału a Pan Hammett uznany jest za twórcę czarnego kryminału. Może na początek plusy. Książka faktycznie ma swój klimat i można rozpoznać cechy charakteryzujące ten rodzaj kryminału. Sama historia jest dość prosta, nieskomplikowana. Nie ma tutaj zwrotów akcji. Osobiście denerwowało mnie przedstawienie kobiecych bohaterek. Wynika to...

Jest to moja pierwsza przygoda z tym autorem. Sam opis książki bardzo mnie zaciekawił. Wpływ na to miała książka pani Elżbiety Cherezińskiej pt Harda, której fabula również dzieje się w czasach początków polskiej państwowości. Książka Słowianie w pełni przypadła mi do gustu. Bardzo przeszkadzało mi jednak wydanie książki pełne literówek. Bardzo duże niedociągnięcie. Powracając do samej fabuły. Książka przyzwoita, zachęcająca do poszerzenia swojej wiedzy o Słowianach i o początkach polskiej państwowości. Czekam na kolejny tom.

Jest to moja pierwsza przygoda z tym autorem. Sam opis książki bardzo mnie zaciekawił. Wpływ na to miała książka pani Elżbiety Cherezińskiej pt Harda, której fabula również dzieje się w czasach początków polskiej państwowości. Książka Słowianie w pełni przypadła mi do gustu. Bardzo przeszkadzało mi jednak wydanie książki pełne literówek. Bardzo duże niedociągnięcie....

Trochę rozczarowała mnie ta książka. Zapowiadała się fajnie ale niemiłosiernie się ciągnęła. Jedynie pod koniec akcja trochę przyśpiesza i trzyma napięcie.

Trochę rozczarowała mnie ta książka. Zapowiadała się fajnie ale niemiłosiernie się ciągnęła. Jedynie pod koniec akcja trochę przyśpiesza i trzyma napięcie.

Kolejna świetna książka z serii. Nie ma co dodać więcej. Czas zabrać się na pozostałem tytuły z serii z Robertem Hunterem.

Kolejna świetna książka z serii. Nie ma co dodać więcej. Czas zabrać się na pozostałem tytuły z serii z Robertem Hunterem.

Słyszałem wiele pozytywnych opinii na temat książek Chrisa Cartera więc moje oczekiwania były duże wobec pierwszej książki z serii. Nie zawiodłem się na lekturze. Wciągający kryminał od pierwszych stron i trzymający w napięciu do samego końca. Gorąco polecam

Słyszałem wiele pozytywnych opinii na temat książek Chrisa Cartera więc moje oczekiwania były duże wobec pierwszej książki z serii. Nie zawiodłem się na lekturze. Wciągający kryminał od pierwszych stron i trzymający w napięciu do samego końca. Gorąco polecam

Jest to moja pierwsza przygoda z komiksem. Jestem pozytywnie zaskoczony. Zarówno przyjemnością z czytania komiksu jak i z samej fabuły Złotego Berlina. Fajny klimatyczny czarny kryminał z zaskakującym zakończeniem.

Jest to moja pierwsza przygoda z komiksem. Jestem pozytywnie zaskoczony. Zarówno przyjemnością z czytania komiksu jak i z samej fabuły Złotego Berlina. Fajny klimatyczny czarny kryminał z zaskakującym zakończeniem.