Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna, nieco nostalgiczna opowieść z mądrym morałem.

Przyjemna, nieco nostalgiczna opowieść z mądrym morałem.

Jedna z mniej znanych baśni Andersena i nic dziwnego, niespecjalnie się wyróżnia morałem czy tematyką. Nie zapada w pamięć.

Jedna z mniej znanych baśni Andersena i nic dziwnego, niespecjalnie się wyróżnia morałem czy tematyką. Nie zapada w pamięć.

Wyjątkowo urocza baśń od Andersena - biedna sierotka, jedyne co ma swojego, to czerwone trzewiczki, które dostaje od matki adopcyjnej, OŚMIELA się w nich iść do kościoła i być w centrum uwagi. Potem zostają zaczarowane tak, że dziewczynka musi tańczyć, i po długim czasie, wykończona, idzie do lokalnego kata, żeby odciął jej nóżki. Zostaje biedną kaleką i musi pokutować za swoje błędy, aby Bóg jej wybaczył.
Chore bogobojne gówno, jeszcze skierowane przeciwko dziewczynkom, żeby przypadkiem nie zapominały o życiu w skromności. HA TFU na tak prymitywne, chrześcijańskie wartości.

Wyjątkowo urocza baśń od Andersena - biedna sierotka, jedyne co ma swojego, to czerwone trzewiczki, które dostaje od matki adopcyjnej, OŚMIELA się w nich iść do kościoła i być w centrum uwagi. Potem zostają zaczarowane tak, że dziewczynka musi tańczyć, i po długim czasie, wykończona, idzie do lokalnego kata, żeby odciął jej nóżki. Zostaje biedną kaleką i musi pokutować za...