Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Akcja książki ma miejsce w Polsce, w XIX wieku. Poznajemy w niej historię Niny - młodej dziewczyny, która mimo dobrego pochodzenia jest pozbawiona ziemi i majątku (jej ojciec brał udział w powstaniu listopadowym). Początkowo mieszka ona u swojego wujostwa, które traktuje ją okropnie (czułam tutaj trochę inspiracji historią Kopciuszka). Na szczęście niedola Niny nie trwa długo, bo zostaje zabrana do Makowa przez swojego innego wuja, hrabiego Aleksa, do którego pała uczuciem...

Książka ma wiele zalet. Polubiłam bardzo styl i język autorki (czytelnik podczas lektury czuje się tak, jakby sam uczestniczył w opisywanych balach, podwieczorkach czy spacerach po ogrodach). Jestem pod ogromnym wrażeniem researchu (ta książka ma nawet przypisy, tłumaczące np. części garderoby czy opisujące krótko pojawiające się na kartach powieści postaci historyczne), widać, że książka była pisana z dbałością o szczegóły i nawiązuje do prawdziwych wydarzeń historycznych. Fabuła jest interesująca, a bardzo dobrze buduje napięcie, dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć postępowanie głównej bohaterki (szkoda, że w książce nie przedstawiono powstania styczniowego, ale świetnie ukazano różne nastroje społeczne i postawy wobec idei zbrojnego powstania). Miałam co prawda około połowy książki wrażenie, że historia jest nieco przegadana, ale potem było lepiej. Bardzo polubiłam Ninę i żałuję, że nie poznam jej dalszych losów, bo drugi tom nie zostanie wydany :( Mimo to polecam tę pozycję, bo jest naprawdę dobra.

Akcja książki ma miejsce w Polsce, w XIX wieku. Poznajemy w niej historię Niny - młodej dziewczyny, która mimo dobrego pochodzenia jest pozbawiona ziemi i majątku (jej ojciec brał udział w powstaniu listopadowym). Początkowo mieszka ona u swojego wujostwa, które traktuje ją okropnie (czułam tutaj trochę inspiracji historią Kopciuszka). Na szczęście niedola Niny nie trwa...

Trochę nie rozumiem szumu wokół tej pozycji. Okay, jest to przyjemna lektura, na leżenie plackiem na plaży będzie w sam raz. Ale nie jest to nic specjalnego.

Trochę nie rozumiem szumu wokół tej pozycji. Okay, jest to przyjemna lektura, na leżenie plackiem na plaży będzie w sam raz. Ale nie jest to nic specjalnego.

Nie jestem specjalistą od historii Sisi, jednak po mojej zeszłorocznej wycieczce do Wiednia zapragnęłam przeczytać coś o tej postaci. I tak trafiłam na dylogię Allison Pataki.

Bardzo mi się podobało, szybko się wciągnęłam w opowiadaną historię. Wiadomo, że pewne rzeczy są nieco przejaskrawione, w końcu jest to powieść historyczna, a nie biografia. Sisi jest wybielana, a arcyksiężna Zofia demonizowana. Ale mimo wszystko uważam, że to książka warta lektury. Niedługo pewnie wezmę się za drugi tom, który też już mam na półce.

Nie jestem specjalistą od historii Sisi, jednak po mojej zeszłorocznej wycieczce do Wiednia zapragnęłam przeczytać coś o tej postaci. I tak trafiłam na dylogię Allison Pataki.

Bardzo mi się podobało, szybko się wciągnęłam w opowiadaną historię. Wiadomo, że pewne rzeczy są nieco przejaskrawione, w końcu jest to powieść historyczna, a nie biografia. Sisi jest wybielana, a...

Mam ogromną słabość do książek Maas.

Zdaję sobie w pełni sprawę, że nie są to pozycje wybitne i można im zarzucić pewne rzeczy, ale...nie mogę wyprzeć się tego, że je uwielbiam. Podczas czytania tej książki naprawdę się rozpłakałam. Dodatkowo miałam stan przedzawałowy i naprawdę bałam się o kilku bohaterów. Tutaj Maas pokazała nieco jaj i mimo wszystko zabiła kilka postaci, które lubiłam, więc mamy progres w stosunku do innych jej książek.

Będę tęsknić. Za Aelin, Rowanem, Aedionem, Lysandrą, Elide, Manon, Asterin... za wszystkimi. Zaczęłam czytać tę serię będąc na pierwszym roku studiów, a skończyłam po napisaniu ostatniego egzaminu. Ta historia na zawsze zostanie w mojej pamięci i w moim sercu, kto wie...pewnie za kilka lat zrobią re-read całości.

Mam ogromną słabość do książek Maas.

Zdaję sobie w pełni sprawę, że nie są to pozycje wybitne i można im zarzucić pewne rzeczy, ale...nie mogę wyprzeć się tego, że je uwielbiam. Podczas czytania tej książki naprawdę się rozpłakałam. Dodatkowo miałam stan przedzawałowy i naprawdę bałam się o kilku bohaterów. Tutaj Maas pokazała nieco jaj i mimo wszystko zabiła kilka...

Jest to na pewno bardzo interesująca, chociaż wysoce kontrowersyjna pozycja. Jako totalny freak historyczny od zawsze fascynuję się wszelkimi skandalami, zbrodniami, intrygami etc., dlatego kiedy pewnego dnia przypadkiem zobaczyłam tę historię w empiku zainteresowałam się nią. Problem polegał wtedy na tym, że miałam 17 lat i nie do końca chciałam kupować stacjonarnie taką książkę (do dziś pamiętam wzrok pana sprzedawcy skierowany na siedemnastoletnią mnie kupującą jednocześnie "Historię śmierci" Michael Kerrigana, zresztą też wydaną przez Bellonę i wchodzącą w skład tej samej serii co "Historia burdeli" oraz "Życie prywatne i erotyczne w starożytnej Grecji i Rzymie" Sławomira Kopra. Tak otaksowana nie czułam się nigdy w życiu!), więc nabyłam ją niedawno i wylosowałam ją w moim TBRze na ten rok.

Książka ma kilka błędów, ale nadal była to ciekawa lektura, podczas której sporo się dowiedziałam. Czy jest to wiedza przydatna? Prawdopodobnie nie, ale utwierdziłam się w przekonaniu, że nierząd naprawdę miał spory wpływ na historię świata, o czym niewiele się mówi. Więc jeśli ktoś lubi taką tematykę, nie gorszy do ona...to polecam zapoznać się z tą książką.

Jest to na pewno bardzo interesująca, chociaż wysoce kontrowersyjna pozycja. Jako totalny freak historyczny od zawsze fascynuję się wszelkimi skandalami, zbrodniami, intrygami etc., dlatego kiedy pewnego dnia przypadkiem zobaczyłam tę historię w empiku zainteresowałam się nią. Problem polegał wtedy na tym, że miałam 17 lat i nie do końca chciałam kupować stacjonarnie taką...

Bardzo pięknie wydana biografia jednej z największych legend w historii muzyki. Ilustracje są absolutnie cudowne. Treści nie ma dużo, ale mimo to zostaje naszkicowana historia życia Freddie'go. Polecałabym osobom, które lubią Queen albo tym, którzy chcą dopiero zacząć swoją przygodę z biografiami, bo ta pozycja nie przytłacza faktami i jest bardzo lekko napisana.

Bardzo pięknie wydana biografia jednej z największych legend w historii muzyki. Ilustracje są absolutnie cudowne. Treści nie ma dużo, ale mimo to zostaje naszkicowana historia życia Freddie'go. Polecałabym osobom, które lubią Queen albo tym, którzy chcą dopiero zacząć swoją przygodę z biografiami, bo ta pozycja nie przytłacza faktami i jest bardzo lekko napisana.

Ocenianie zbiorów opowiadań jest zawsze problematyczne. Zdarzają się w nich historie cudowne, ale też takie, które są po prostu okay oraz takie, które z jakiś powodów nie przypadły mu do gustu. Zdecydowanie moje top 3 wygląda tak, że za najlepsze opowiadanie uważam "Dokąd odeszły cienie" Magdaleny Kubasiewicz (podobno jest to pierwsza historia z całego cyklu opowiadań o nekromancie Noah i jego towarzystwie Lilijas - nie mogę się doczekać wydania całości!), drugie jest opowiadanie Anety Jadowskiej "Zielona zemsta", a na trzecim ex aequo otwierające całą antologię opowiadanie Marty Kisiel "Jawor" oraz przedostatnie "Jest nad zatoką dąb zielony" autorstwa Agnieszki Hałas. Cały zbiór oceniam jak najbardziej na plus, bo tak bardzo, bardzo to nie podobało mi się tylko jedno opowiadanie, w reszcie, nawet jeśli nie trafiała w moje gusta widziałam jakieś pozytywy. Na pewno nie można odmówić wszystkim autorkom przeogromnej wyobraźni - każde opowiadanie było oryginalne i jedyne w swoim rodzaju. Jeśli ktoś chce zobaczyć co w polskiej fantastyce piszczy to polecam tę pozycję. Nie mogłabym też nie wspomnieć o tym, jak cudownie została ta książka wydana. SQN zdecydowanie umie w antologie opowiadań :D

Ocenianie zbiorów opowiadań jest zawsze problematyczne. Zdarzają się w nich historie cudowne, ale też takie, które są po prostu okay oraz takie, które z jakiś powodów nie przypadły mu do gustu. Zdecydowanie moje top 3 wygląda tak, że za najlepsze opowiadanie uważam "Dokąd odeszły cienie" Magdaleny Kubasiewicz (podobno jest to pierwsza historia z całego cyklu opowiadań o...

Jestem oczarowana i zakochana w tej historii. Niby jest to retelling "Małej syrenki", znanej i lubianej baśni. Wydawać by się mogło, że znamy tę opowieść. Syrena zakochuje się w śmiertelniku, oddaje swój głos za nogi. Jednak to tylko pretekst do opowiedzenia historii o sile kobiet. Niektóre kwestie są warte zapamiętania, wracania do nich i myślenia o nich w trudnych chwilach. Jestem pewna, że za góra dwa lata wrócę do tej historii. A może szybciej, skoro latem książka ta ma wyjść po polsku, nakładem wydawnictwa We Need YA.

Jestem oczarowana i zakochana w tej historii. Niby jest to retelling "Małej syrenki", znanej i lubianej baśni. Wydawać by się mogło, że znamy tę opowieść. Syrena zakochuje się w śmiertelniku, oddaje swój głos za nogi. Jednak to tylko pretekst do opowiedzenia historii o sile kobiet. Niektóre kwestie są warte zapamiętania, wracania do nich i myślenia o nich w trudnych...

Nareszcie to skończyłam!

Ogólnie nie lubię oceniać klasyki. W 90% przypadków nie podobają mi się te książki, a zwykle klasykę wielbi się pod niebiosa i czuję się niekomfortowo, bo nie wiem czy jest coś ze mną nie tak, czy o co chodzi.
Niestety, naprawdę męczyłam się podczas lektury. Główna oś fabuły była naprawdę okay (chociaż zakończyło się dość koszmarnie, Febus jest głupim bohaterem, powstrzymuje się, aby nie użyć mocniejszych słów), ale nie podobały mi się te fragmenty, w których autor opowiadał nam jakieś rzeczy 'obok'. Typu co robił król albo jak wyglądał Paryż w tamtych czasach. Dobra, to urozmaica fabułę, ale nie powinno zabierać aż tylu stron!

Sięgnęłam z ciekawości, raczej panu już podziękuję, chyba, że weźmie mnie na "Nędzników" na emeryturze.

Nareszcie to skończyłam!

Ogólnie nie lubię oceniać klasyki. W 90% przypadków nie podobają mi się te książki, a zwykle klasykę wielbi się pod niebiosa i czuję się niekomfortowo, bo nie wiem czy jest coś ze mną nie tak, czy o co chodzi.
Niestety, naprawdę męczyłam się podczas lektury. Główna oś fabuły była naprawdę okay (chociaż zakończyło się dość koszmarnie, Febus jest...

Boję się sięgać po drugą część. Chyba tego nie przeżyję...

Maas wkradła się do mojego serca w styczniu 2017 roku, kiedy przeczytałam drugi tom tej serii (pierwszy nie przypadł mi do gustu poza jednym motywem, dzięki któremu dałam, na szczęście, tej serii jeszcze jedną szansę). I okay - to nie jest idealne. Są sceny, przy których wywracam oczami. Teksty, które powodują zażenowanie. Ale takich emocji jak przy jej książkach nie wzbudza wielu innych autorów. Absolutnie kocham postaci, która one kreuje (poza Chaolem, chociaż w tej cześć kluskieł dostał kilka fajnych momentów), uwielbiam jej opisy bitew czy walk oraz intrygi, które tworzą bohaterowie. Rozstanie się z tym światem będzie ciężkie. Myślałam, że w tym roku finał "Gry o Tron" będzie dla mnie najgorszy (spoiler - nie był, byłam rozczarowana, ale to nie czas i miejsce na roztrząsanie czemu wolę zapomnieć o 8 sezonie), ale tu będzie chyba gorzej.

Nie daję maksa, bo czuję, że druga część będzie jeszcze lepsza i to ona zasłuży na 10/10.

Boję się sięgać po drugą część. Chyba tego nie przeżyję...

Maas wkradła się do mojego serca w styczniu 2017 roku, kiedy przeczytałam drugi tom tej serii (pierwszy nie przypadł mi do gustu poza jednym motywem, dzięki któremu dałam, na szczęście, tej serii jeszcze jedną szansę). I okay - to nie jest idealne. Są sceny, przy których wywracam oczami. Teksty, które powodują...

Miałam dwa ogromne problemy podczas lektury tej pozycji.
Po pierwsze, początkowo strasznie irytowało mnie skakanie po linii czasowej. Dla jednych było to ciekawe, ja jednak wolałabym mieć to poukładane bardziej chronologicznie albo mieć mniejszy stosunek teraźniejszości do retrospekcji, bo momentami się już gubiłam w tym wszystkim.
Po drugie, wszyscy tak się zachwycali, a ja tego efektu 'wow' nie poczułam. I nie wiem z czego to wynika, naprawdę!

Książka ma niesamowity język i warsztatowo jest naprawdę napisana bardzo dobrze. Sam pomysł na fabułę też mi się niesamowicie podobał, ale miałam ogromny problem z postacią Eliego. Jednak wydaje mi się, że moja ocena tej postaci jest aż tak negatywna ze względu na mój stosunek do wiary i religii, który z kolei nie nadaje się na opublikowanie. Więc nie rozwinę tej myśli, ale ogólnie ten bohater mnie strasznie, strasznie wkurzał, od samego początku do samego końca. Uważam, że gdyby Eli był taki sam jak Victor i miał podobne motywacje to odbiór całości byłby dla mnie przyjemniejszy, bo miałabym opisy poczynań dwóch mastermindów, a nie masterminda i oszołoma (wybaczcie, nie umiem inaczej określić Eliego). Polubiłam za to Sydney i Mitcha, te postaci były wykreowane rewelacyjnie, chociaż wiadomo, że moim ulubieńcem i postacią, która skradła całe 'show' był Victor.
Naprawdę nie wiem z czego wynika fakt, że nie poczułam aż takiego zachwytu jak inni. Trochę żałuję, że nie uważam tej książki za aż tak rewelacyjną (ale nadal jest to pozycja bardzo dobra, żebyśmy się dobrze zrozumieli!). Słyszałam, że drugi tom jest lepszy, więc liczę na to, że faktycznie tak będzie i się nim zachwycę.

Miałam dwa ogromne problemy podczas lektury tej pozycji.
Po pierwsze, początkowo strasznie irytowało mnie skakanie po linii czasowej. Dla jednych było to ciekawe, ja jednak wolałabym mieć to poukładane bardziej chronologicznie albo mieć mniejszy stosunek teraźniejszości do retrospekcji, bo momentami się już gubiłam w tym wszystkim.
Po drugie, wszyscy tak się zachwycali, a...

Miałam problem z tą książką. Albo na początku nie zrozumiałam o co chodzi w świecie przestawionym, albo było to słabo przedstawione. W dodatku dla mnie ogromnym minusem było prowadzenie kilku POV, ale tylko dwa były w pierwszej osobie, a pozostałe w trzeciej, co mnie strasznie rozpraszało w trakcie lektury. Lepiej by było gdyby autorka zdecydowała się na jeden rodzaj narracji.

Co do historii...pomysł był ciekawy. Jednak wykonanie nieco gorsze, bo chociaż miałam momenty, że fabuła naprawdę mnie ciekawiła to nie potrafiłam przejąć się bohaterami. Nie wiem, czy była to wina mojej znajomości angielskiego (bo język tej książki był trudniejszy niż poprzednich czytanych przeze mnie w oryginale pozycjach), czy po prostu było to tak napisane. Nie powiem, że była to zła książka, ale nie zachwyciła mnie. Dlatego daje jej 5 gwiazdek. I raczej nie będę sięgać po kontynuację.

Miałam problem z tą książką. Albo na początku nie zrozumiałam o co chodzi w świecie przestawionym, albo było to słabo przedstawione. W dodatku dla mnie ogromnym minusem było prowadzenie kilku POV, ale tylko dwa były w pierwszej osobie, a pozostałe w trzeciej, co mnie strasznie rozpraszało w trakcie lektury. Lepiej by było gdyby autorka zdecydowała się na jeden rodzaj...

Bardzo cieszę się, że przyjaciółka powiedziała mi o tej książce. I że mam w niej autograf autorki. Bo książka jest genialna. W ogóle nie czułam, że to debiut. Fabuła jest niesamowicie oryginalna i zaskakująca (co ja bardzo cenię w książkach, bo wiem jak trudno jest wymyślić coś nowego). Książka nie jest gruba (niestety!), a jej lektura jest niezwykle przyjemna - styl autorki jest bardzo przystępny, akcja wartka i zaskakująca (serio! Nie pamiętam, kiedy ostatni raz tyle razy jedna książka mnie zaskoczyła, zwykle przewiduję masę wydarzeń w trakcie lektury), bohaterowie zabawni i dający się lubić. Sam pomysł na świat i Cyan to mistrzostwo świata...

Polecam wszystkim osobom, które lubią fantasty i dobry humor - czyli prawdopodobnie spodoba się fanom Pratchetta (nie czytałam nigdy nic od tego pana, więc nie mam sto procent pewności) i na pewno osobom lubiącym książki Marty Kisiel. Poza tym pani Anna jest niesamowicie miłą i sympatyczną osobom, do tego zdolną - warto wspierać jej pisarską karierę...

Jest tylko jedno "ale" - NIE WOLNO KOŃCZYĆ KSIĄŻEK W TAKIM MOMENCIE!

Bardzo cieszę się, że przyjaciółka powiedziała mi o tej książce. I że mam w niej autograf autorki. Bo książka jest genialna. W ogóle nie czułam, że to debiut. Fabuła jest niesamowicie oryginalna i zaskakująca (co ja bardzo cenię w książkach, bo wiem jak trudno jest wymyślić coś nowego). Książka nie jest gruba (niestety!), a jej lektura jest niezwykle przyjemna - styl...

Bardzo przyjemna lektura, nie czułam dużej różnicy między tą książką a "Dożywociem" i "Siłą Niższą". Cudownie było wrócić do tych bohaterów.

Bardzo przyjemna lektura, nie czułam dużej różnicy między tą książką a "Dożywociem" i "Siłą Niższą". Cudownie było wrócić do tych bohaterów.