Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeciętna powieść, choć może miała pecha, że czytałem ją tuż po "Stu latach samotności" - od pierwszych stron rzuciła mi się w oczy przepaść, jaka dzieli "Kota niebieskiego" od naprawdę wybitnej literatury. Różnica tym większa, że autorka próbuje tu przecież łączyć ze sobą różne czasy i wymiary, trochę w duchu realizmu magicznego właśnie.

Druga rzecz to Kaszuby - Kartuzy i okolice - i związane z nimi postacie. Podobają mi się wplecione w opowieść prawdziwe, ważne dla regionu osoby i wykorzystanie ich do snucia uniwersalnej historii o poszukiwaniu źródła życia i duchowości - trzeba przyznać, że to bardzo ambitne.

Przeciętna powieść, choć może miała pecha, że czytałem ją tuż po "Stu latach samotności" - od pierwszych stron rzuciła mi się w oczy przepaść, jaka dzieli "Kota niebieskiego" od naprawdę wybitnej literatury. Różnica tym większa, że autorka próbuje tu przecież łączyć ze ...

Rozwiń Zwiń

"W jego zapale dla słowa pisanego uroczysty szacunek mieszał się z plotkarstwem przekupki" - najkrótsze i najlepsze podsumowanie tej książki, wzięte z samej jej końcówki.

Przeczytałem tę książkę drugi raz, po 18 chyba latach. I dopiero teraz dotarło do mnie, dlaczego jest tak dobra - Garcia Marquez jest mistrzem przesady i fantastycznym obserwatorem zwyczajów i zabobonów.

Sama treść, odniesienia do historii Ameryki Południowej - to ma dla mnie drugorzędne znaczenie. A nawet średnio mnie obchodzi.

Ale zapętleni w czasie bohaterowie, którzy są jak mieszkańcy domu wariatów, spotykające ich absurdy, pomieszanie prawdziwego i nieprawdziwego świata, autobiograficzne wstawki Garcii Marqueza z finału powieści - to wszystko daje potężną radość z lektury.

Bardzo warto!

"W jego zapale dla słowa pisanego uroczysty szacunek mieszał się z plotkarstwem przekupki" - najkrótsze i najlepsze podsumowanie tej książki, wzięte z samej jej końcówki.

Przeczytałem tę książkę drugi raz, po 18 chyba latach. I dopiero teraz dotarło do mnie, dlaczego jest tak do...

Rozwiń Zwiń

Część tekstów wybitna, część świetna, a część "tylko" dobra. Całość na bardzo duży plus.

Największą radość z lektury daje odkrywanie, jak w gruncie rzeczy niewiele zmieniło się na świecie przez ponad 100 lat, bo opisane w felietonach sprawy są przecież zaskakująco aktualne.

A poza tym to po prostu porządnie, swobodnym językiem wyłożone, konkretne i konserwatywne spojrzenie na bardzo różne tematy.

Część tekstów wybitna, część świetna, a część "tylko" dobra. Całość na bardzo duży plus.

Największą radość z lektury daje odkrywanie, jak w gruncie rzeczy niewiele zmieniło się na świecie przez ponad 100 lat, bo opisane w felietonach sprawy są przecież zaskakująco aktualne.

A p...

Rozwiń Zwiń