Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedno to wiedzieć, drugie co z tą wiedzą później zrobić?

Parasiewicz piórem odprawia gusła i oto przenosimy się do Paryża z początku wieku. Oczami miejskiej praczki oglądamy co dnia burą Sekwanę z barki na której pracuje Marie. Widzimy sławny Montmartre, wdychamy zapach cukrowych rogalików z tamtejszych cukierni, ale i gnojówki, wylewanej wprost do rynsztoków. I tak, strona po stronie dajemy się wciągnąć w emocjonalny tygiel.

Jak to jest znać los każdego, kogo się spotka? Jak z tą wiedzą później żyć? Czy można zmienić przeznaczenie?

“Przepowiem ci przyszłość” to opowieść o namiętnościach, żądzach i pragnieniu posiadania drugiego człowieka na własność.
Zatraciłam się w tej powieści.
Zatrzymała dla mnie czas.

Jedno to wiedzieć, drugie co z tą wiedzą później zrobić?

Parasiewicz piórem odprawia gusła i oto przenosimy się do Paryża z początku wieku. Oczami miejskiej praczki oglądamy co dnia burą Sekwanę z barki na której pracuje Marie. Widzimy sławny Montmartre, wdychamy zapach cukrowych rogalików z tamtejszych cukierni, ale i gnojówki, wylewanej wprost do rynsztoków. I tak,...

Pani Stefa, czyli strażniczka skrawka raju w czasach obłędu i piekła

Na okładce ona i on - blisko, choć bez kumpelskiej zażyłości.
Jego kojarzy każdy, nazwisko autora “Króla Maciusia”, noszą place, ulice i szkoły, jej nie zna nikt.
On - stary stary kawaler, ona stara panna, sami bezdzietni, choć przecież dzieci u obojga na pierwszym miejscu.
Cudze dzieci.
Dzieci żydowskie, niechciane, uliczne. Najbardziej niewidoczne z niewidzialnych.
Ale to ona czuwała nad tą setką, gdy jego zmobilizowano na lata, co jakoś umknęło zbiorowej pamięci.
Czemu?
W starannej, pieczołowicie napisanej książce Magdaleny Kicińskiej istotne jest każde słowo, gdyż misternie oddaje skrawek nieistniejącego już świata: wywiezionych i zagazowanych dzieci (upchanych w dwóch wagonach, bo w jednym się nie mieściły) oraz wyburzonych ulic.

Spod pióra autorki wracają dawne miejsca, wygrzebane z wyblakłych teczek, ze skrawków listów. Z niebytu, ze zbiorowej amnezji wyłania się pani Stefa…
Niby mama, co o północy ze świecą sprawdzała, czy aby które nie płacze;
Strażniczka porządku i czystości, od której decyzji nie było instancji odwoławczej;
Pani Stefa, która bez żalu zostawiła studia w Belgii, by zająć się sierotami z piwnic, gdzie żyły wespół ze szczurami.
Pani Stefa - Anioł stróż…

Pani Stefa, czyli strażniczka skrawka raju w czasach obłędu i piekła

Na okładce ona i on - blisko, choć bez kumpelskiej zażyłości.
Jego kojarzy każdy, nazwisko autora “Króla Maciusia”, noszą place, ulice i szkoły, jej nie zna nikt.
On - stary stary kawaler, ona stara panna, sami bezdzietni, choć przecież dzieci u obojga na pierwszym miejscu.
Cudze dzieci.
Dzieci...

Znane nazwisko, tytuł - chwytak, a o książce cisza.

Żyjemy w czasach niełatwych. Mamy autorytety z Pudelka, życiowe mądrości z Tik-Toka, a za sobą zarazę, która jak sto lat temu pokazała dobitnie, gdzie zaszliśmy cywilizacyjnie mimo łazików na Marsie i obliczeń kwantowych. I jeszcze wojna za drzwiami, a na deser porażające statystyki o kondycji pokolenia, które urodziło się ze smartfonem w dłoni.

Po co światu psychoterapia, to jedno. Ale po co światu ta książka - drugie. Ciekawe myśli i spostrzeżenia giną w zalewie formy. Ta pozycja niczego nikomu nie rozwiąże ani w niczym nie pomoże. Jest luźnym zbiorem „o życiu”, ale zabrakło na nią pomysłu, zabrakło światełka w tunelu, na rozpaczliwe „Jak żyć?” w zalewie memów, fake-newsów, dorosłych niechcących dorosnąć i epidemii samotności…
Wielka szkoda, ja też obeszłam się smakiem.

Znane nazwisko, tytuł - chwytak, a o książce cisza.

Żyjemy w czasach niełatwych. Mamy autorytety z Pudelka, życiowe mądrości z Tik-Toka, a za sobą zarazę, która jak sto lat temu pokazała dobitnie, gdzie zaszliśmy cywilizacyjnie mimo łazików na Marsie i obliczeń kwantowych. I jeszcze wojna za drzwiami, a na deser porażające statystyki o kondycji pokolenia, które urodziło...