Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje pierwsze zetknięcie się z piórem pisarki zaowocowało tym, że postanowiłam przeczytać w tym roku wszystko co wydała. Jej styl jest prosty, przystępny, a ta historia porwała mnie i zafascynowała. Uwielbiam gatunek fantasy, który w połączeniu z sensacją, historią i autentycznymi wydarzeniami stworzył genialną powieść, która intryguje, dostarcza silnych emocji oraz mocnych wrażeń.

Na łamach kart dowiadujemy się, że brat bliźniak antykwariusza popełnia samobójstwo. Co dziwne był on księdzem egzorcystą, a przecież według kościoła katolickiego jest to grzech ciężki. Do tego kapłan dążył do spotkania z krewnym i chciał mu coś przekazać. W Rzymie bohater bierze udział w uroczystości pogrzebowej, wtedy przekonuje się, że sprawa śmierci jest jakaś dziwna i coś w tym wszystkim nie gra. Dlatego postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i przeprowadzić własne śledztwo. To wywołuje lawinę różnych, ciężkich do wyjaśnienia wydarzeń i niebezpiecznych sytuacji.

Dlaczego tak naprawdę kardynał Luca Bassanti nie żyje? Co odkrył i jakie informacje chciał przekazać bratu? Gdzie udał się antykwariusz, by odkryć prawdę i kto podąża jego śladem? Czy Christopher dowie się wszystkiego i czy jego życie jest przez to zagrożone? Co wspólnego ze wszystkim mają objawienia w Fatimie i La Salette?

Moi drodzy ta pozycja jest wspaniałym kąskiem dla czytelnika, który uwielbia duszny, tajemniczy klimat, zagadki, śledztwo, sensację, niebezpieczeństwo, mordy i historyczne, autentyczne fakty. Fabuła jest bardzo ciekawa i rozgrywa się w kilku krajach. Akcja jest dynamiczna, wątki kluczą i prowadzą czytelnika na fałszywe tropy. Jednak na końcu łączą się w sensowną całość, a finał to już wisienka na torcie, dająca satysfakcję. Mi nie udało się przewidzieć prawie niczego, chociaż wytężałam umysł.

Podobało mi się jak autorka poprowadziła tą historię i zmusiła do odpowiedzenia sobie na wiele ważnych pytań. Intryga goni intrygę, a tajemnic zamiast ubywać, to wciąż przybywa. Wykreowała wszystkie postaci iście po mistrzowsku, nadając im zwykle, ludzkie zachowania, bez przesady. Charakterni, z przewagą wad od zalet, popełniający błędy, niepewni, ale dążący do swoich celów.

Przyznaję się, że przepadłam z lekturą na kilka godzin, a spędzony czas z tą pozycją nie uważam za zmarnowany. Ogromnie się cieszę, że udało mi się zdobyć to dzieło, do którego wrócę jeszcze nie raz i na pewno będę polecała każdemu kto lubi czytać. Dlatego nie zwlekajcie tylko bierzcie książkę do ręki i pozwólcie sobie na cudowny relaks. Uważam, że warto przeczytać!

Moje pierwsze zetknięcie się z piórem pisarki zaowocowało tym, że postanowiłam przeczytać w tym roku wszystko co wydała. Jej styl jest prosty, przystępny, a ta historia porwała mnie i zafascynowała. Uwielbiam gatunek fantasy, który w połączeniu z sensacją, historią i autentycznymi wydarzen...

Rozwiń

Zwiń

Jestem już po lekturze drugiego tomu z serii Akademia Crookhaven i wiecie co, ta historia jest naprawdę rewelacyjna. Wciągnęłam się w czytanie tak samo szybko jak w pierwszej części, ale tu totalnie przepadłam. Dzieje się dużo, nadal poznajemy losy znanych nam postaci , ale wszystko jest tak ciekawe przedstawione, że jak już zaczęłam to skończyłam na jednym wdechu.

W sekretnej szkole na drugim już roku uczniowie nadal uczą się złodziejskiego fachu. Dochodzi im kilka nowych przedmiotów oraz obowiązków. Gabriel wraz z przyjaciółmi ma problem z Penelope, której ojciec czyli dyrektor Akademii, zabrania jej kontaktów z nimi. Jeśli dziewczyna nie posłucha ma zostać przeniesiona do innej uczelni. By odzyskać przyjaciółkę bohater zawiera układ z panem Crook. Ma pokonać wszystkie przeszkody, które napotka w tajemniczym labiryncie Maravela ukrytego pod dnem jeziora. Podobno nikt nie dokonał tego jeszcze, ale Gabriel nie jest sam i może liczyć na pomoc swojej ekipy.

Czy młody Avery wykaże się wyjątkowymi umiejętnościami i przejdzie zwycięsko próbę? Czy Penelope zostanie w Crookhaven i będzie mogła spotykać się z przyjaciółmi? Jakie wyzwania czekają bohaterów i czy poradzą sobie oni z nowymi przedmiotami? Czy wygrają tegoroczny turniej?

Mój zachwyt nad pomysłowością autora jest ogromny. Podziwiam go za to, że napisał taką genialną, intrygującą serię, która podoba się czytelnikom w różnym przedziale wiekowym. Podczas przewracania kolejnych stronic wczuwałam się coraz mocniej w każdą z postaci, kibicowałam im i zżyłam się z nimi. Patrzyłam na otaczający ich świat oczami bohaterów, czułam emocje, strach, niepewność, ciekawość, radość, euforię, a wrażenia pozostały we mnie jeszcze na długo po zakończeniu czytania.

Gabriel jak i jego druhowie bardzo się zmienili, stali się zdecydowanie dojrzalsi i nie podejmowali swych decyzji zbyt pochopnie. Z akademii przyswoili sobie ogrom wiedzy i poprawili swoje umiejętności. Wykazywali się nie tylko sprytem i zręcznością, ale także inteligencją i logiczną dedukcją.

Bardzo podobało mi się, że cenili przyjaźń i dbali o siebie nawzajem. Jedno za drugim poszło by w ogień bez chwili zawahania. Każdy z nich jest inny, charakterny o szczególnie wybitnych umiejętnościach w swojej dziedzinie.

Moi drodzy, polecam wam tą pozycję, zwłaszcza wtedy gdy chcecie odpocząć od codzienności i szukacie czegoś lekkiego. Pisarz ma lekkie i przystępne pióro, przez co ekspresowo pochłoniecie całą historię. Koniecznie poznajcie najpierw pierwszą część, bo kolejność czytania musi być zachowana. Ja wypatruję teraz kolejnego tomu, gdyż mój apetyt na powieści fantasy jest niezaspokojony.

Ciekawa jestem czy często sięgacie po ten gatunek i macie w swojej biblioteczce?

Jestem już po lekturze drugiego tomu z serii Akademia Crookhaven i wiecie co, ta historia jest naprawdę rewelacyjna. Wciągnęłam się w czytanie tak samo szybko jak w pierwszej części, ale tu totalnie przepadłam. Dzieje się dużo, nadal poznajemy losy znanych nam postaci , ale wszystko jest t...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo lubię wszystkie książki fantasy, dlatego ochoczo wzięłam się za czytanie, mimo że jest to grubasek sporych rozmiarów. Przez problemy ze wzrokiem musiałam lekturę rozłożyć na raty i trochę czasu zajęło mi dotarcie do finalnych kart. Powieść okazała się niezwykle ciekawa, pełna tajemnic i zwrotów akcji, przez co ciężko było mi się od niej odrywać.

Zirra jest pustynną i zbiera znienawidzony białopył, który jest cenną rudą pożądaną przez Dominium. Podczas jednej z takich wypraw na wydmy zostaje porwana jej ukochana siostra. Wściekła dziewczyna wyrusza w pościg za Kultem Wszechśmierci nie zważając na czekające ją zagrożenia. Po drodze dołącza do niej trójka wędrowców, która ma swoje ukryte cele.

Dlaczego została porwana siostra Zirry? Kim jest Karamis poszukiwany listem gończym? Czy bohaterka będzie mogła mu zaufać, a on jej? Dlaczego porucznik Stauros i dyplomatka Astris towarzyszy jej w wyprawie? Czy dotrą cali do celu?

Jestem zaskoczona i zarazem zachwycona tą pozycją książkową. Historia od samego początku mnie intrygowała i trzymała w napięciu aż do zakończenia, a to dało mi wiele do myślenia oraz zaostrzyło apetyt na więcej. Genialna kreacja postaci pozwoliła mi wczuć się w ich przeżycia i wraz z nimi przeżywać wszystkie przygody, a uwierzcie było ich nie mało.

Fabuła jest wielowątkowa, naszpikowana zwrotami akcji, raz przyspiesza to znów zwalnia, przez co czytelnik nie może czuć monotonii i być znużony. Nieco mroczny, duszny klimat pobudzał wrażenia i wywoływał silne emocje. Bywały momenty, że miałam gęsią skórkę i wstrzymywałam oddech.

Polubiłam główne postaci, które były charakterne, odważne i gotowe na wszystko. Kibicowałam całej czwórce i z przyjemnością obserwowałam relacje jakie nawiązywali między sobą. Z rozwojem wydarzeń wychodzą na światło dzienne tajemnice z przeszłości bohaterów, które tak naprawdę powinny na zawsze pozostać ukryte pod pustynnym piaskiem, lecz nie zawsze jest tak jak powinno być. Przygoda goni tu przygodę jak i niebezpieczeństwo, które czyha na każdym kroku. Mityczne stworzenia, bezduszni bogowie, brutalne walki, fanatyczni wyznawcy, księgi pełne magicznych zaklęć to tylko część tego czym uraczył nas autor. Uwierzcie mi na słowo, że jest tego o wiele więcej.

Zauważa się, że pisarz włożył w tą powieść całe serce i dopracował ją w najdrobniejszych szczegółach. Piękne, poetyckie słownictwo i przystępny styl pozwala na ekspresowe czytanie, a przezabawne i porywające dialogi to wisienka na torcie. Lubię jak bohaterowie mają cięty język i potrafią się odgryźć trafną ripostą.

Moim skromnym zdaniem ta historia zasługuje na wielkie brawa i warta jest waszej uwagi. Dzieje się w niej dużo, przewija się ogrom postaci, ale przy dobrej uwadze i skupieniu nie pogubicie się. Ja przepadłam i oddałam serce „Pieśni pustyni”, dlatego niecierpliwie czekam na drugi tom, gdyż jestem ciekawa co jeszcze nam zaserwuje Grzegorz Wielgus. Jestem pewna, że się nie zawiodę.

Ze swej strony gorąco polecam! Polska fantastyka i autorzy są na tak samo dobrym poziomie co zagraniczne, więc czytajcie.

Bardzo lubię wszystkie książki fantasy, dlatego ochoczo wzięłam się za czytanie, mimo że jest to grubasek sporych rozmiarów. Przez problemy ze wzrokiem musiałam lekturę rozłożyć na raty i trochę czasu zajęło mi dotarcie do finalnych kart. Powieść okazała się niezwykle ciekawa, pełna tajemn...

Rozwiń

Zwiń

Pióro autorki znam tylko z jednego opowiadania, które było w antologii mojego patronatu. Dlatego byłam ciekawa jej powieści. Już sam tytuł mnie zaintrygował, a opis utwierdził mnie w przekonaniu, że muszę poznać historię zawartą w tej książce.

Miodula to malownicza miejscowość, gdzie przeprowadza się emerytowany policjant Jacenty z żoną. Dużo wolnego czasu skłania go do założenia pasieki. Niestety jedna z pszczół użądliła Katarzynę, a ta uczulona na jej jad, zapadła w śpiączkę. W tym to czasie na drodze bohatera pojawia się piękna Maciejka, która robi na nim ogromne wrażenie. Dziewczyna zaczyna pracę w miejscowym pensjonacie i jest bardzo skryta.

Czy Jacenty zakocha się w dużo młodszej od siebie kobiecie? Czy odkryje co ją dręczy i dlaczego przybyła do Mioduli? Jak mężczyzna pokieruje swoim życiem? Czy zażegna konflikt z synem? Czy rozstanie się z żoną i odnajdzie szczęście z Maciejką?

Powiem wam, że zachwyciła mnie ta powieść, która w rzeczywistości jest skomplikowana i pełna tajemnic. Poruszone w niej tematy wstrząsają i zaskakują czytelnika. Zmuszają do przemyśleń oraz zadawania sobie pytań, na które ciężko znaleźć rozsądną odpowiedź.

Nie ukrywam, że momentami byłam rozdarta i rozemocjonowana. Polubiłam główną bohaterkę i kibicowałam jej z całych sił. Współczułam jej, gdyż dzieciństwo i młode lata zanim weszła w dorosłość miała nie do pozazdroszczenia. Jestem pełna uznania, że przetrzymała to wszystko i mimo tego wyrosła na miłą, mądrą i rozsądną kobietę. Jej matkę to bym rozszarpała gołymi rękoma, ale dlaczego to wam nie zdradzę.

Co zaś się tyczy Jacentego, to uważam iż zaniedbywał od lat rodzinę. Rozumiem, że praca w policji jest trudna i wymagająca, ale gdyby tak naprawdę chciał, to by wygospodarował chociaż krótkie chwile, by pobyć z bliskimi i okazać im swą miłość. Rola męża i ojca najważniej go przerosła.

Jeśli szukacie czegoś nieszablonowego, nieprzewidywalnego i takiego co wami wstrząśnie to najlepszym wyborem będzie właśnie ta książka. Będziecie w totalnym szoku poznając to czym uraczyła nas pisarka. Nie chce za dużo odkrywać, więc sami musicie sięgnąć po lekturę. Uważam, że warto!

Pióro autorki znam tylko z jednego opowiadania, które było w antologii mojego patronatu. Dlatego byłam ciekawa jej powieści. Już sam tytuł mnie zaintrygował, a opis utwierdził mnie w przekonaniu, że muszę poznać historię zawartą w tej książce.

Miodula to malownicza miejscowość, gdzie prze...

Rozwiń

Zwiń

Miałam styczność z piórem pisarki, więc chętnie przeczytałam kolejne jej dzieło. Byłam zaintrygowana opisem i nie zawiodłam się, bo lektura okazała się bardzo ciekawa, dzięki czemu spędziłam miło czas.

Mariusz po stracie żony całkowicie zmienia swoje życie. Dręczy go poczucie winy i wmawia sobie, że zawiódł najbliższych. Zwalnia się z policji i zaczyna pracować jako taksówkarz. Nowy zawód pozwala mu na bliższy kontakt z pasażerami i wczuć się w ich problemy. Mężczyzna jest dobrym słuchaczem i doradcą. To pozwala mu otrząsnąć się z traumy, ale i przynosi ulgę tym, którzy wylewają swe żale. W życiu bohatera pojawia się światełko w tunelu i szansa na zmianę na lepsze.

Czy Mariusz skorzysta z okazji i wyjdzie na prostą? Czy taksiarz zaufa komuś jeszcze? Czy zapomni o śmierci żony i wydarzeniach z nią związanych? Czy będzie jeszcze w pełni szczęśliwy?

Wiecie co, mimo iż akcja nie galopuje i jest raczej stonowana, to nie nudziłam się nawet przez moment. Poznawane historie kolejnych pasażerów były niezwykle interesujące i często zawiłe. Niektórym osobom współczułam i miałam ochotę ich pocieszyć, poklepać po plecach dodając otuchy. Często sami zapominamy o tym lub nie zauważamy, że obok nas żyją ludzie z traumami i problemami, z którymi nie potrafią sami sobie poradzić.

Autorka w tej historii porusza naszymi sercami, zmusza do przemyśleń i próbuje dać wskazówki. Powinniśmy reagować na ludzkie nieszczęście, bo czasem naprawdę niewiele potrzeba, by komuś pomóc. Czasem wystarczy wsparcie i dobre słowo, by ktoś w siebie uwierzył i przestał użalać się nad sobą. Ludzkie tragedie mogą doprowadzić do depresji i samobójstw, dlatego bądźmy czujni i nie przechodźmy obojętnie obok problemów innych.

Na uznanie zasługuje kreacja wszystkich postaci, a w szczególności głównego bohatera. Charakterny były policjant jest pełen empatii i otwiera swe serce dla każdego. Jego rady są sensowne i napawają słuchaczy optymizmem. Sam z tych „sesji” korzysta i wychodzi z dołka, w którym długo utknął. Całość czyta się szybko dzięki prostemu i przystępnemu stylowi pisarki.

Naprawdę warto sięgnąć po tą pozycję. Uważam, że jest to wartościowa książka.

Miałam styczność z piórem pisarki, więc chętnie przeczytałam kolejne jej dzieło. Byłam zaintrygowana opisem i nie zawiodłam się, bo lektura okazała się bardzo ciekawa, dzięki czemu spędziłam miło czas.

Mariusz po stracie żony całkowicie zmienia swoje życie. Dręczy go poczucie winy i wmawi...

Rozwiń

Zwiń

Ta książka jest drugą częścią serii Okaleczone królestwo i przypadła mi do gustu tak samo jak tom pierwszy. Przeczytałam ją w krótkim czasie, mimo że nie jest ona cieniutka. Jednak fabuła jest tak wciągająca, że nie sposób było odłożyć ją na zbyt długo.

Na łamach kart poznajemy dalsze losy Girtona Kulawca, który po pięciu latach wraca do Maniyadocu, gdzie jego przyjaciel Rufra toczy walkę o tron. Królestwo jest w ruinie i wszystko zmieniło się na gorsze. Bohater przez lata wędrówki przeszedł przemianę wewnętrzną, dojrzał i zmężniał. Za wszelką cenę chce pomóc swojemu mistrzowi, którego życie jest zagrożone oraz najlepszemu przyjacielowi, przeciw któremu konkurenci wymyślają coraz to nowe spiski.

Czy Girton będzie w stanie przejrzeć intrygi i uchronić dwie ważne dla niego osoby od śmierci. Czy szalejąca w jego krwi magia pozwoli się ujarzmić i pozostać w ukryciu? Czy Kulawiec wyjdzie cało z walk, które są niczym szarańcza na polu upraw?

Moi drodzy, cudownie było wrócić do tej historii i krok po kroku odkrywać coraz to nowe tajemnice. Zrujnowane wojną ziemie zamieszkiwane przez głodującą ludność przerażały mnie, a toczące się wojny doprowadzały do jeszcze większego chaosu i ruiny. W tym wszystkim musiał odnaleźć się nasz bohater, który wszędzie widział podstęp i podejrzewał wszystkich o spiskowanie. Konflikty i problemy wciąż się piętrzyły i przytłaczały go.

Nie ukrywam, że polubiłam tego skrytobójcę i od samego początku mu kibicowałam. Dzięki temu, że cała historia przedstawiona została z jego perspektywy, to lepiej mogłam wczuć się w jego przeżycia jak i odczucia.

Autor zasługuje na uznanie, bo nie uległ klątwie drugiego tomu i stworzył powieść zdecydowanie lepszą od poprzedniej. Wszystko jest tu spójne, wątki, kluczą, acz w odpowiednim momencie zazębiają się, a zakończenie do samego końca nie jest przewidywalne. Fabuła jest ciekawie poprowadzona, dynamiczna i nie zanudza nawet przez moment.

Jestem zachwycona i z niecierpliwością czekam na kolejne dzieła jakie wyjdą spod pióra autora. Jeśli lubicie lektury z gatunku to gorąco zachęcam do sięgnięcia po oba tomy. Myślę, że miło spędzicie czas.

Ta książka jest drugą częścią serii Okaleczone królestwo i przypadła mi do gustu tak samo jak tom pierwszy. Przeczytałam ją w krótkim czasie, mimo że nie jest ona cieniutka. Jednak fabuła jest tak wciągająca, że nie sposób było odłożyć ją na zbyt długo.

Na łamach kart poznajemy dalsze los...

Rozwiń

Zwiń

Któż z nas nie czytał lub przynajmniej nie słyszał o „Harrym Potterze”? Hmm…wydaje mi się, że chyba każdy. Sama posiadam wszystkie części w domowej biblioteczce, a film oglądamy całą rodziną przynajmniej raz w roku. Dlatego, gdy usłyszałam o nowej młodzieżowej serii Akademia Crookhaven, wiedziałam że muszę ją mieć i koniecznie przeczytać.

W pierwszej części poznajemy porzuconego przez rodziców Gabriela, który ma tylko przybraną Babcię. Żeby przeżyć i jeść trzynastolatek musi kraść, a tę sztukę wyćwiczył wręcz do perfekcji. Jednak zostaje przyłapany na przestępstwie. Dziwnym trafem nie trafia on na komisariat tylko do tajemniczej szkoły dla oszustów, gdzie złodziejskiego fachu i przydatnych umiejętności uczą się uzdolnieni uczniowie. Tam poznaje kilku przyjaciół, z którymi próbuje zdobyć punkty i puchar.

Dlaczego chłopiec stał się kieszonkowcem i został porzucony? Kim byli jego rodzice? Dlaczego trafił do akademii? Czy Gabriel będzie tam szczęśliwy i znajdzie życzliwe mu osoby? Jak potoczą się jego dalsze losy?

Moi kochani, mimo iż książka nieco przypomina znane mi już historie fantasy, to ta pozycja jest nieco inna i nie znajdziecie w niej magii. Jednak w niczym jej to nie umniejsza, a powoduje tylko to, że jest wyjątkowo ciekawa i pobudza wyobraźnię.

Jak się można było spodziewać, pierwszy tom jest wprowadzeniem do całej serii, przez co fabuła nie jest zbyt dynamiczna, ale nie brakuje w nim zagadek, tajemnic, niebezpiecznych sytuacji i wiele innych wydarzeń, od których wzbiera w nas adrenalina. Nie mogłam oderwać się od lektury, a poganiana przez córkę, która też chciała jak najszybciej zacząć czytanie, pochłonęłam ją na raz w kilka godzin.

Wiecie co, warto było. Wspaniale spędziłam czas i doskonale wczułam się w postać Gabriela. Polubiłam go bardzo, współczułam mu i kibicowałam, gdy podejmował kolejne wyzwania. Cieszyłam się z jego sukcesów i przeżywałam, gdy ponosił porażki. Jest genialnie wykreowaną główną postacią, charakterną jak i zresztą pozostali bohaterowie, których poznałam na łamach kart.

Cieszę się, że powstała ta powieść, gdyż można się przy niej zrelaksować i oderwać od codziennej rutyny. Niezwykła szkoła jest tak intrygująca, że zdarzyło mi się kilka razy kręcić głową ze zdziwienia, jednak jej priorytetem było nauczyć wychowanków by działali w dobrej i słusznej wierzę. Mieli kraść, ale nie dla swojego zysku, lecz po to, by skrzywdzeni ludzie odzyskali to co zostało im odebrane. Jednak czy złodziej może być dobry? Tego sami już się dowiedzcie.

Zachęcam was do sięgnięcia po tę lekturę. Jestem przekonana, że nie pożałujecie i tak jak ja staniecie się fanami tej wspaniałej historii. Lubicie młodzieżówki, tonie zwlekajcie. Polecam gorąco!

Któż z nas nie czytał lub przynajmniej nie słyszał o „Harrym Potterze”? Hmm…wydaje mi się, że chyba każdy. Sama posiadam wszystkie części w domowej biblioteczce, a film oglądamy całą rodziną przynajmniej raz w roku. Dlatego, gdy usłyszałam o nowej młodzieżowej serii Akademia Crookhaven, wi...

Rozwiń

Zwiń