Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W kolejnym zbiorze opowiadań od Pana Pilipiuka otrzymujemy opowiadanie o doktorze Skórzewskim, który już na emeryturze wciąż pomaga w szpitalu i tak jak do tej pory spotykał tylko złe nienazwane, tak teraz doświadcza drugiej strony medalu. Otrzymujemy opowiadanie, którego akcja dzieje się w okupowanej Polsce i jest ono powiązane z Rachelą z poprzedniej książki oraz najlepsze ze zbioru – opowiadanie z Robertem Stormem w roli głównej.

Robert zostaje poproszony przez dwóch członków Grona Jarzębiny o przeprowadzenie ekspertyzy na złotych dwudziestomarkówkach bitych w gettcie łódzkim. Monety okazują się sfałszowane, Robert rekomenduje nie podjęcie transakcji, a właściciele trefnych monet zaczynają się mścić. Kiedy myślimy, że wszystko już stracone, następuje bardzo ciekawy zwrot akcji :)

Opowiadań jest mniej, ale są za to bardziej rozbudowane.

W kolejnym zbiorze opowiadań od Pana Pilipiuka otrzymujemy opowiadanie o doktorze Skórzewskim, który już na emeryturze wciąż pomaga w szpitalu i tak jak do tej pory spotykał tylko złe nienazwane, tak teraz doświadcza drugiej strony medalu. Otrzymujemy opowiadanie, którego akcja dzieje się w okupowanej Polsce i jest ono powiązane z Rachelą z poprzedniej książki oraz...

Deckard Cain opuszcza Tristram wraz z Akaratem – młodym wojownikiem. We dwóch wyruszają w drogę. W starożytnych tekstach Cain wyczytał, że na Sanktuarium spadnie plaga demonów, a umarli powstaną z grobów. Jednak nie do końca wie, gdzie się udać, kogo powiadomić, co zrobić. Wyrusza więc do Kaldeum, największego miasta w okolicy, a po drodze natrafia na ruiny i zaginione teksty horadrimów. Jednak wraz z biegiem przygody nie potrafi znaleźć nikogo innego, tytułującego się takim mianem.

Czyżby Deckard był ostatnim z horadrimów i to na jego barkach miałoby spocząć ratowanie Sanktuarium?

O świecie nie trzeba dużo pisać, ponieważ uniwersum Diablo znane jest wielu czytelnikom/fanom/graczom nurtu fantasy. Natomiast co do samej powieści, to tu jest troszeczkę gorzej. Nudna jak flaki z olejem to chyba dobre określenie, ale jednak nie oddające w pełni frustracji, jaką czytelnik musi przejść. Deckard dosłownie co kilka stron ma wątpliwości co do swojego miejsca w historii, swojego zadania i swojej w nim roli. Po kilku odniesieniach jego niskie poczucie własnej wartości i wątpliwości zaczynają się robić męczące – weź się chłopie w garść! Błędy logiczne trafiają się co pewien czas, np. płaszcz Lei, który otrzymała od kowala w Kaldeum: z tekstu wychodzi, że zostawiła go podczas ucieczki od Lorda Branda i nawet Lea ma przemyślenia związane z jego brakiem, natomiast po pewnym czasie, jak gdyby nigdy nic, owija się płaszczem od kowala…

Pomimo faktu, że powieść można spokojnie przeczytać bez znajomości uniwersum, to jednak nie polecam. Wynudziła mnie totalnie i pozostawiła niesmak, a miała pełnić rolę zachęty przed kolejnym sezonem w Diablo IV.

Deckard Cain opuszcza Tristram wraz z Akaratem – młodym wojownikiem. We dwóch wyruszają w drogę. W starożytnych tekstach Cain wyczytał, że na Sanktuarium spadnie plaga demonów, a umarli powstaną z grobów. Jednak nie do końca wie, gdzie się udać, kogo powiadomić, co zrobić. Wyrusza więc do Kaldeum, największego miasta w okolicy, a po drodze natrafia na ruiny i zaginione...

Kolejny zbiór od Pana Pilipiuka zawierający bardzo ciekawe opowiadania, w tym historie Pana Skórzewskiego i Pana Storma.

Tym razem możemy przeczytać o wilkołakach i promieniach Roentgena, o relikwiarzu zawierającym pióro anielskie, czy chociażby o żydowskiej księdze, która otwiera drzwi do dalekich miejsc.

Oprócz tego Robert wreszcie wyzbywa się z głowy Marty, a zastępuje ją siostra Piotrka :)

Kolejny zbiór od Pana Pilipiuka zawierający bardzo ciekawe opowiadania, w tym historie Pana Skórzewskiego i Pana Storma.

Tym razem możemy przeczytać o wilkołakach i promieniach Roentgena, o relikwiarzu zawierającym pióro anielskie, czy chociażby o żydowskiej księdze, która otwiera drzwi do dalekich miejsc.

Oprócz tego Robert wreszcie wyzbywa się z głowy Marty, a...