Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pod formą krótkich, często zabawnych notatek, kryją się głębsze myśli i ogólne prawdy. Lapidarne, ascetyczne rozdzialiki w formie prasowych notatek, i to takich z dalszych stron, gdy trzeba upychać jak najwięcej znaków na małej przestrzeni. Nietypowo, przyjemnie (choć przeważnie smutno i krwiście), ciekawe teksty.

Pod formą krótkich, często zabawnych notatek, kryją się głębsze myśli i ogólne prawdy. Lapidarne, ascetyczne rozdzialiki w formie prasowych notatek, i to takich z dalszych stron, gdy trzeba upychać jak najwięcej znaków na małej przestrzeni. Nietypowo, przyjemnie (choć przeważnie smutno i k...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli to było możliwe, to chyba się udało, by "Ciała" były jeszcze bardziej intymnym i przejmującym tekstem niż "Bliscy". Bywa niekomfortowo, ciasno, tu i tam uwiera, ale przez cały czas otrzymujemy jakościową literaturę i rozliczenie się pisarki z życiem.
Książka nie na raz, wracać trzeba kilkukrotnie, po 10-15 stron, bo inaczej nas przytłoczy, ale pędząc nie zauważymy też jej sensu, głębi i dramatu.

Jeśli to było możliwe, to chyba się udało, by "Ciała" były jeszcze bardziej intymnym i przejmującym tekstem niż "Bliscy". Bywa niekomfortowo, ciasno, tu i tam uwiera, ale przez cały czas otrzymujemy jakościową literaturę i rozliczenie się pisarki z życiem.
Książka nie n...

Rozwiń

Zwiń

Chciałem zacząć moją przygodę z Proustem od czegoś o niewielkiej objętości, by poznać jego styl, sposób pisania i myślenia, zanim sięgnę po "W poszukiwaniu straconego czasu". Przed zakupem nie sprawdziłem informacji, czym ta publikacja jest, no i natrafiłem na streszczenie jednego z wątków "W poszukiwaniu...". Nie o to mi chodziło w kontekście poznania twórczości pisarza, natomiast informacja o obecności w jego największym dziele obrazu Vermeera jest dodatkowym argumentem za podjęciem lektury całości tego słynnego tytułu. I to jest plus!

Chciałem zacząć moją przygodę z Proustem od czegoś o niewielkiej objętości, by poznać jego styl, sposób pisania i myślenia, zanim sięgnę po "W poszukiwaniu straconego czasu". Przed zakupem nie sprawdziłem informacji, czym ta publikacja jest, no i natrafiłem na streszczenie jedneg...

Rozwiń

Zwiń

Świetny wybór tekstów, wśród których są oczywiście i słabsze, i lepsze, jednak przeciętny poziom opowiadań jest co najmniej wysoki. W niektórych wyczuwam nutę tego, co tak lubię - marquezowania.
Wśród moich ulubionych są: "Podniebny spisek", "Rzeźnia" czy "Szalony pęd".

Świetny wybór tekstów, wśród których są oczywiście i słabsze, i lepsze, jednak przeciętny poziom opowiadań jest co najmniej wysoki. W niektórych wyczuwam nutę tego, co tak lubię - marquezowania.
Wśród moich ulubionych są: "Podniebny spisek", "Rzeźnia" czy "Szalony ...

Rozwiń

Zwiń

Przystępowałem do lektury z odcieniem wątpliwości wynikającym z informacji o niepewności autora co do jakości tego tekstu. Zupełnie niepotrzebnie. Choć czytywałem lepsze powieści GGM, to tej również niczego nie brakuje, a wciągająca czytelnika kompozycja, powodująca uczucie zacieśniania się i gęstnienia fabuły wraz ze zbliżaniem się do końca, w połączeniu z ostatnim akapitem tworzą jakościową powieść, w której doszukamy się tego, co kochamy u kolumbijskiego mistrza.
Choć nad całą - zbyt krótką - lekturą unosiła się smutna myśl, że jest to zapewne ostatni jego tekst, jaki trafi w nasze ręce.

Przystępowałem do lektury z odcieniem wątpliwości wynikającym z informacji o niepewności autora co do jakości tego tekstu. Zupełnie niepotrzebnie. Choć czytywałem lepsze powieści GGM, to tej również niczego nie brakuje, a wciągająca czytelnika kompozycja, powodująca uczucie zacieśniania si...

Rozwiń

Zwiń

Opowieść o azjatyckich 30- i 40-latkach, których rzeczywistość nijak ma się do marzeń z dawnych lat. Ich życie sprowadza się do powtarzalnych, banalnych czynności, które nie dają satysfakcji i nie pozwalają na rozwój.
Dlaczego tylko 3*? Bo w gruncie rzeczy jest to opowieść bezjajeczna. Może wynika to z jej azjatyckości i mojego niezrozumienia mentalności dalekowschodnich rówieśników? Może próba przeniesienia tej historii w nasze realia jej zaszkodziła? Może gdzieś umykają jej głębokie sensy, a niuanse ulegają rozcieńczeniu? W każdym razie mnie ta historia nie ujęła, a działania podejmowane przez bohaterów w celu zmiany życia wydały się abstrakcyjne i rozminięte z rzeczywistością.

Opowieść o azjatyckich 30- i 40-latkach, których rzeczywistość nijak ma się do marzeń z dawnych lat. Ich życie sprowadza się do powtarzalnych, banalnych czynności, które nie dają satysfakcji i nie pozwalają na rozwój.
Dlaczego tylko 3*? Bo w gruncie rzeczy jest to opowieść bezjajeczna. Moż...

Rozwiń

Zwiń

Mój pierwszy kontakt z tym autorem. Przyjazne opowiadania, czyta się bardzo szybko, skonstruowane są przyzwoicie. Jednak czuć w nich rękę początkującego pisarza, mają w sobie tę odrobinę literackiej naiwności (?), świeżości (?) czy niedojrzałości (?), które nieco obniżają jakość tych tekstów, bo nie wszystkie utrzymują poziom od początku do końca.
Ulubione opowiadanie: "Urlopowa przygoda pana Browna".

Mój pierwszy kontakt z tym autorem. Przyjazne opowiadania, czyta się bardzo szybko, skonstruowane są przyzwoicie. Jednak czuć w nich rękę początkującego pisarza, mają w sobie tę odrobinę literackiej naiwności (?), świeżości (?) czy niedojrzałości (?), które nieco obniżają jakość tych tekst...

Rozwiń

Zwiń

Uwielbiam Leonarda w każdych ilościach. Głównie czytanego, bo zobaczyć miałem dotychczas okazję jedynie naszą "Łasiczkę". Dlatego ta książka staje się kolejnym głosem w chórze tworzącym w mojej głowie wizerunek jednej z najciekawszych postaci w historii sztuki. I o ile głos na kontrze jest ciekawy, bo podkreśla zagadnienia, których nie spotkałem choćby w najlepszej na rynku biografii Isaacsona (najlepszej biografii wśród biografii, nie tylko tych leonardowskich), to jednak jej z założenia kontestatorski charakter niekiedy męczy.

Uwielbiam Leonarda w każdych ilościach. Głównie czytanego, bo zobaczyć miałem dotychczas okazję jedynie naszą "Łasiczkę". Dlatego ta książka staje się kolejnym głosem w chórze tworzącym w mojej głowie wizerunek jednej z najciekawszych postaci w historii sztuki. I o ile głos na ko...

Rozwiń

Zwiń

Początek - pierwsze 100+ stron - bardzo ciekawe. Luźne historyjki, połączone wątkiem lotu, sporo bohaterów, zbyt wiele imion, faktów. Netflixowo. Trochę "Lost", trochę "Turbulencje". Można wyczuć, że chodzi o lot, i że wtedy stało się coś. I po około 1/3 objętości książki wyjaśnia się, czym było to coś. I niestety od tego momentu trochę się rozwadnia. Pojawiają się hipotezy, wywiady, konfrontacje, krótkie fragmenty o wielu osobach, ogólny chaos, trwający niemal do końca. Dopiero ostatni podrozdział o kolejnym samolocie znów zagęszcza emocje, ale na tym książka się kończy.
Początek świetny, reszta średnia. Czytałem już jedną taką książkę - "Ludzi na drzewach".

Początek - pierwsze 100+ stron - bardzo ciekawe. Luźne historyjki, połączone wątkiem lotu, sporo bohaterów, zbyt wiele imion, faktów. Netflixowo. Trochę "Lost", trochę "Turbulencje". Można wyczuć, że chodzi o lot, i że wtedy stało się coś. I po około 1/3 objętości książ...

Rozwiń

Zwiń