Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyjątkowo dopracowany thriller o ludziach, którzy jako dzieci wychowywali się w złych rodzinach, o intencjonalnym i mimowolnym przenoszeniu zła na własne dzieci. Autorka nie epatuje brutalnością, ale tworzy przejmujące sceny i życiorysy bohaterów. Mocne tło psychologiczne.

Wyjątkowo dopracowany thriller o ludziach, którzy jako dzieci wychowywali się w złych rodzinach, o intencjonalnym i mimowolnym przenoszeniu zła na własne dzieci. Autorka nie epatuje brutalnością, ale tworzy przejmujące sceny i życiorysy bohaterów. Mocne tło psychologiczne.

Uważam, że to zdecydowanie zbyt naiwna książka. Czyta się błyskawicznie, ale co z tego, kiedy śledztwo nie jest poprowadzone zbyt dobrze. Nie mówię, że to zła książka, ale mi się nie spodobała.

Uważam, że to zdecydowanie zbyt naiwna książka. Czyta się błyskawicznie, ale co z tego, kiedy śledztwo nie jest poprowadzone zbyt dobrze. Nie mówię, że to zła książka, ale mi się nie spodobała.

Naprawdę dobry pomysł na fabułę i duży problem z jego realizacją.
Początek rewelacyjny, dalej robi się coraz słabiej. Brak wiedzy psychologicznej niestety na tyle wyraźny, że wątek przemocy przestaje wzbudzać należyte emocje, ślizgamy się po nim jak po rozbudowanych hasłach z encyklopedii. Autorce nie udało się wykreować bohaterów w taki sposób żeby pokazać doświadczenia ofiar i chociaż postawić pytanie dlaczego sprawcy tymi sprawcami się stali. Mówi się o tym posługując się truizmami i powszechnie znanymi faktami, ale niestety nie jest to oddane w zachowaniu bohaterów. Poza morderczynią, jej zachowanie jest jednoznaczne już od początku i niemal od razu wiadomo, że to ona.
Książka składa się z trzech głównych wątków i kilku pobocznych, ale gdyby nie to, że bohaterowie, których one dotyczą się wzajemnie znają, to te wątki nie łączą się w całość, nie uzupełniają się. Gdyby je rozdzielić, powstaną trzy odrębne opowiadania.
Zauważyłem, że jedna z osób na tym formum wypisała lapsusy językowe. Nie będę tego powielał, ale jest ich znacznie więcej. Przez nie nawet niektóre poważne sceny nabierają groteskowego charakteru i zaciera się ważne przesłanie powieści.
Niestety, łatwo było przewidzieć zakończenie.

Naprawdę dobry pomysł na fabułę i duży problem z jego realizacją.
Początek rewelacyjny, dalej robi się coraz słabiej. Brak wiedzy psychologicznej niestety na tyle wyraźny, że wątek przemocy przestaje wzbudzać należyte emocje, ślizgamy się po nim jak po rozbudowanych hasłach z encyklopedii. Autorce nie udało się wykreować bohaterów w taki sposób żeby pokazać doświadczenia...

Rzetelnie napisana od początku do końca. Podział na rozdziały według zagadnień ułatwia poruszanie się w treści. Ciekawie czyta się też zamieszczone fragmenty tekstów źródłowych. Język także jest przystępny.

Rzetelnie napisana od początku do końca. Podział na rozdziały według zagadnień ułatwia poruszanie się w treści. Ciekawie czyta się też zamieszczone fragmenty tekstów źródłowych. Język także jest przystępny.

Dobra, o ile ktoś chce zapoznać się z konwencją pitawalu, dobra, jeśli komuś zależy na poznaniu minionych realiów, również tych językowych. Jeśli natomiast mamy chęć na klasyczny kryminał, to nie polecam.

Dobra, o ile ktoś chce zapoznać się z konwencją pitawalu, dobra, jeśli komuś zależy na poznaniu minionych realiów, również tych językowych. Jeśli natomiast mamy chęć na klasyczny kryminał, to nie polecam.

Dawno nie czytałem tak dobrej, doszlifowanej w każdym szczególe książki. Można powiedzieć doskonałej. Miałem to szczęście, że niedługo wcześniej przeczytałem pierwszą część. Uznałem ją za wyjątkowo dopracowaną. Ta jest jeszcze lepsza.
Przede wszystkim mamy niezwykle wartką akcję. Wciąż coś się dzieje, śledztwo metodycznie idzie do przodu. Pojawiają się zaskakujące zwroty akcji. Wszystko jednak jest niezwykle logiczne, nie ma przekombinowania, jakie często zdarza się przy wartkiej akcji. Każdy element tej złożonej układanki ma swoje, idealnie ustalone miejsce.
Mamy też dwie alternatywne ścieżki, jakimi podąża akcja. Choć znów, ich elementy łączą się ze sobą w idealnie przemyślany sposób.
Bohaterowie, tak jak poprzednio, są bardzo wiarygodni, nie ma w nich ani krzty sztuczności, niczego, co by mogło sprawić, że człowiek uśmiecha się i mówi "e, to tylko książka". W tym przypadku, znów każdy z nich ma znaczenie, swoją historię i idealnie wyznaczone miejsce w ramach fabuły.
Podsumowując: "Zastraszeni" mają wszystko to, czym powinien charakteryzować się kryminał idealny.

Dawno nie czytałem tak dobrej, doszlifowanej w każdym szczególe książki. Można powiedzieć doskonałej. Miałem to szczęście, że niedługo wcześniej przeczytałem pierwszą część. Uznałem ją za wyjątkowo dopracowaną. Ta jest jeszcze lepsza.
Przede wszystkim mamy niezwykle wartką akcję. Wciąż coś się dzieje, śledztwo metodycznie idzie do przodu. Pojawiają się zaskakujące zwroty...