Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Utwory zawarte w książce dziś już niestety trącą myszką i nie każdy z czytelników zrozumie absurdalny ich humor. Utwory te to w zasadzie skecze pisane z myślą o scenie czy radiu. Trzeba przyznać, że autor odnajduje się w tej formie pisarstwa, jednak, podkreślam, książkę zrozumieją ci, którzy pamiętają PRL.

Utwory zawarte w książce dziś już niestety trącą myszką i nie każdy z czytelników zrozumie absurdalny ich humor. Utwory te to w zasadzie skecze pisane z myślą o scenie czy radiu. Trzeba przyznać, że autor odnajduje się w tej formie pisarstwa, jednak, podkreślam, książkę zrozumieją ci, któr...

Rozwiń

Zwiń

Książka zawiera dwa opowiadania, a każde z nich traktuje o relacjach pomiędzy mężczyznami a kobietami. Obie opowieści dzieją się w małych, prowincjonalnych miasteczkach. Fabuły nie są skomplikowane, a na uwagę zasługuje różnorodność i prawdopodobieństwo psychologiczne postaci.

Książka zawiera dwa opowiadania, a każde z nich traktuje o relacjach pomiędzy mężczyznami a kobietami. Obie opowieści dzieją się w małych, prowincjonalnych miasteczkach. Fabuły nie są skomplikowane, a na uwagę zasługuje różnorodność i prawdopodobieństwo psychologiczne postaci.

Nie dość, że świetnie napisana, to jeszcze nic nie traci na swojej aktualności. Powieść jest nie tylko historią naiwnego, poczciwego, wyższego urzędnika w prowincjonalnym magistracie, który wskutek zawiści ludzkiej i bezpodstawnych pomówień traci pracę, ale znakomitą krytyką przedwojennej Polski. Nepotyzm, obejmowanie stanowisk przez ludzi niekompetentnych, nawet jeśli chodzi o prezydenturę miasta. Polecam również jako znakomitą powieść sensacyjną, a także miłośnikom warszawskiej gwary brukowej.

Nie dość, że świetnie napisana, to jeszcze nic nie traci na swojej aktualności. Powieść jest nie tylko historią naiwnego, poczciwego, wyższego urzędnika w prowincjonalnym magistracie, który wskutek zawiści ludzkiej i bezpodstawnych pomówień traci pracę, ale znakomitą krytyką przedwojennej ...

Rozwiń

Zwiń

Brak mi słów, by wyrazić mój zachwyt tym zbiorem krótkich, a jakże pojemnych emocjonalnie i intelektualnie opowiadań. Każde z nich charakteryzuje świetny koncept i wyrafinowanie językowe. Opowiadania te mają również różny klimat, nie brak tu metafizyki, melancholii, ale też i subtelnego humoru. W swoim gatunku to prawdziwe arcydzieło.

Brak mi słów, by wyrazić mój zachwyt tym zbiorem krótkich, a jakże pojemnych emocjonalnie i intelektualnie opowiadań. Każde z nich charakteryzuje świetny koncept i wyrafinowanie językowe. Opowiadania te mają również różny klimat, nie brak tu metafizyki, melancholii, ale też i subtelnego hu...

Rozwiń

Zwiń

O książce na pewno można śmiało powiedzieć, że jest intrygująca. Samotny bohater musi zmierzyć się ze swoim bólem, a żeby go ukoić postanawia dokonać niemożliwego. Efektowny pierwszy rozdział wzbudza w czytelniku zainteresowanie, a dalej jest już tylko lepiej. Wartkie tempo i niespodziewane zwroty akcji przypadły mi do gustu.

O książce na pewno można śmiało powiedzieć, że jest intrygująca. Samotny bohater musi zmierzyć się ze swoim bólem, a żeby go ukoić postanawia dokonać niemożliwego. Efektowny pierwszy rozdział wzbudza w czytelniku zainteresowanie, a dalej jest już tylko lepiej. Wartkie tempo i niespodziewan...

Rozwiń

Zwiń

Książka ta, to wspomnienia, z których wyłania się człowiek o nieprzeciętnym poczuciu humoru, trochę cwaniaka, którego życiem rządził w dużej mierze przypadek. Czytając, pomyślałam sobie, że niezłe było z niego ziółko. Polecam wszystkim czytelnikom ceniącym Witolda Pyrkosza.

Książka ta, to wspomnienia, z których wyłania się człowiek o nieprzeciętnym poczuciu humoru, trochę cwaniaka, którego życiem rządził w dużej mierze przypadek. Czytając, pomyślałam sobie, że niezłe było z niego ziółko. Polecam wszystkim czytelnikom ceniącym Witolda Pyrkosza.

Przerażające są opisy okrucieństwa białych wobec niewolników, a także wzajemna nienawiść czarnoskórych wobec siebie. "Kiedy nie można się wyżyć na tych, którzy na to zasłużyli, trzeba się wyżyć na sobie nawzajem". Powieść jest naprawdę wstrząsająca, chyba nie dla wrażliwych czytelników. Relacja ucieczki pary niewolników z plantacji wzbudza wiele emocji, jednocześnie dając obraz różnych stanów Ameryki.

Przerażające są opisy okrucieństwa białych wobec niewolników, a także wzajemna nienawiść czarnoskórych wobec siebie. "Kiedy nie można się wyżyć na tych, którzy na to zasłużyli, trzeba się wyżyć na sobie nawzajem". Powieść jest naprawdę wstrząsająca, chyba nie dla wrażliwych czyte...

Rozwiń

Zwiń

Z przykrością muszę powiedzieć, że książce daleko do "Lotu nad kukułczym gniazdem". Brakuje tu jednolitej fabuły, a cała powieść robi wrażenie luźnych zapisków mających związek z biografią autora. wątpię, czy Kesey pisał "Skrzynkę demona" z pasją, w zasadzie jest to próba przekucia własnych wspomnień czy ich skrawków w powieść.

Z przykrością muszę powiedzieć, że książce daleko do "Lotu nad kukułczym gniazdem". Brakuje tu jednolitej fabuły, a cała powieść robi wrażenie luźnych zapisków mających związek z biografią autora. wątpię, czy Kesey pisał "Skrzynkę demona" z pasją, w zasadzie jest to pró...

Rozwiń

Zwiń

Rozbawił mnie ten szczególny rodzaj humoru prezentowany przez pisarza. Zrozumieją go z pewnością czytelnicy pamiętający epokę PRL, bo młodość bohatera przypada na te czasy i trzeba znać te wszystkie absurdy i opresyjność państwa. W momencie, gdy poznajemy A. Z., jest on człowiekiem dojrzałym, pozbawionym talentu literatem. Zabawne i tragiczne zarazem są jego kłamstewka, sztuczki i intrygi, by osiągnąć sukces, a wszystko w realiach naszej polskiej rzeczywistości. Książka stała się kanwą scenariusza do filmu Janusza Morgensterna "Mniejsze zło" z Lesławem Żurkiem w roli głównej.

Rozbawił mnie ten szczególny rodzaj humoru prezentowany przez pisarza. Zrozumieją go z pewnością czytelnicy pamiętający epokę PRL, bo młodość bohatera przypada na te czasy i trzeba znać te wszystkie absurdy i opresyjność państwa. W momencie, gdy poznajemy A. Z., jest on człowiekiem dojrzał...

Rozwiń

Zwiń