Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka pokazuje mi prawdziwy kunszt pisarski Jane Austen. Historia nie jest porywająca, bohaterowie nie przeżywają szalonych przygód, dzięki czemu na pierwszy plan wysuwają się ironia, humor i prześmiewczy dystans. Dobrze się bawiłam.

Ta książka pokazuje mi prawdziwy kunszt pisarski Jane Austen. Historia nie jest porywająca, bohaterowie nie przeżywają szalonych przygód, dzięki czemu na pierwszy plan wysuwają się ironia, humor i prześmiewczy dystans. Dobrze się bawiłam.

To prawdziwa azjatycka Gra o tron. Pełna śmierci, rozpaczy, desperacji, nurza się w bólu i beznadziei, w pragnieniach, które niekoniecznie służą rozwojowi, częściej prowadzą do zniszczenia. Dlatego to niekoniecznie przyjemna lektura, jednak pozwolila mi na zobaczenie świata emocji, które są mi raczej obce.
Druga część wspaniale rozwija problematykę bohaterów, jednak, dosłownie na ostatnich stronach, lekko mnie zawiodła.

To prawdziwa azjatycka Gra o tron. Pełna śmierci, rozpaczy, desperacji, nurza się w bólu i beznadziei, w pragnieniach, które niekoniecznie służą rozwojowi, częściej prowadzą do zniszczenia. Dlatego to niekoniecznie przyjemna lektura, jednak pozwolila mi na zobaczenie świata emocji, które s...

Rozwiń

Zwiń

Przemęczyłam i skończyłam. Ewidentnie spóźniłam się z czytaniem parę lat, kiedy miałam mniejsze doświadczenie i tolerancję na głupie bohaterki. Książka jest napisana sprawnie, jednak na tle dostępnej na rynku fantastyki YA wypada bardzo blado. Postępowanie bohaterów jest nielogiczne, wszystkie intencje są wykładane bardzo łopatologicznie, żeby czytelnik aby na pewno zrozumiał sytuację i intrygę, która toczy się dokładnie tak, jak można by się spodziewać.

Przemęczyłam i skończyłam. Ewidentnie spóźniłam się z czytaniem parę lat, kiedy miałam mniejsze doświadczenie i tolerancję na głupie bohaterki. Książka jest napisana sprawnie, jednak na tle dostępnej na rynku fantastyki YA wypada bardzo blado. Postępowanie bohaterów jest nielogiczne, wszys...

Rozwiń

Zwiń

Nie jestem docelową kategorią wiekową, a to warunek konieczny, by dobrze się bawić przy tej pozycji. Zupełnie nie potrafię zwizualizować sobie świata, architektury (czy to bardziej nowoczesne s-f? Retrofuturyzm? Nikt nie wie). Główna bohaterka jest do bólu schematyczna, a wątek romantyczny, mimo że wydaje się to niemożliwe, jeszcze bardziej.
Szczerze mówiąc, najchętniej zostawiłabym Paige i przeczytałabym książkę o Jaxonie i wojnie gangów z jego perspektywy.

Nie jestem docelową kategorią wiekową, a to warunek konieczny, by dobrze się bawić przy tej pozycji. Zupełnie nie potrafię zwizualizować sobie świata, architektury (czy to bardziej nowoczesne s-f? Retrofuturyzm? Nikt nie wie). Główna bohaterka jest do bólu schematyczna, a wątek romantyczny...

Rozwiń

Zwiń