Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Liczyłem na ciekawą historię, a otrzymałem średnią powieść inspirowaną Kodem Leonarda Da'Vinci. Sporo akcji, momentami aż za dużo. Główna bohaterka w poszukiwaniu prawdy o swoim pochodzeniu odwiedza niezliczoną ilość miejsc, poznając przy tym inną wersję życia Jezusa oraz jego relacji z uczniami.
Dodatkowo historia jest uzupełniona o motywy nazistowskie.
I wyszedł z tego kogiel-mogel, który nie do końca mnie przekonał.

"Ani żadnej rzeczy" jest pierwszą części Zoi Pietrownej, a wątek kontynuowany jest w książce "Która jego jest".

Liczyłem na ciekawą historię, a otrzymałem średnią powieść inspirowaną Kodem Leonarda Da'Vinci. Sporo akcji, momentami aż za dużo. Główna bohaterka w poszukiwaniu prawdy o swoim pochodzeniu odwiedza niezliczoną ilość miejsc, poznając przy tym inną wersję życia Jezusa oraz jego relacji z uczniami.
Dodatkowo historia jest uzupełniona o motywy nazistowskie.
I wyszedł z tego...

Długo mi zeszło zanim skończyłem tą pozycję, jednak jest ona tak zbudowana, że nawet wracając po pewnym czasie nie czujemy się zagubieni.
Książka to komediowy horror/fantasy, który wiele razy wywoływał na mojej twarzy uśmiech. Główni bohaterowie są barwni ich sposób kreacji jest w moim odczuciu - rewelacyjny.

W skrócie. Konrad Romańczuk, pisarz, introwertyk otrzymuje w spadku dom wraz z pewnymi lokatorami, którzy są również częścią testamentu i jak się później okaże odwrócą jego życie do góry nogami. Pomimo wielu ciężkich momentów, bywalcy Lichotki stają się jego najbliższą rodziną, a on sam zaczyna dostrzegać zmiany, które w nim zachodzą.

Jak wspomniałem na początku, książkę można czytać w ratach, gdyż każdy rozdział, to osobna historia. Tworzą one całość, jednak nie oczekujcie przełomowych i zaskakujących momentów w finalnej części.

Polecam wszystkim, którzy lubią zjawiska nadprzyrodzone, a dodatkowo lubią się pośmiać.

Długo mi zeszło zanim skończyłem tą pozycję, jednak jest ona tak zbudowana, że nawet wracając po pewnym czasie nie czujemy się zagubieni.
Książka to komediowy horror/fantasy, który wiele razy wywoływał na mojej twarzy uśmiech. Główni bohaterowie są barwni ich sposób kreacji jest w moim odczuciu - rewelacyjny.

W skrócie. Konrad Romańczuk, pisarz, introwertyk otrzymuje w...

Miecz Radogosta to kontynuacja serii Czarnoksiężnik. Świetna i wartka akcja w słowiańskim klimacie - już to zdanie jest powodem aby sięgnąć po tę lekturę. Sporo się dzieje od samego początku. Czytając jej karty ma się wrażenie uczestniczenia w przygodach Rogana, syna Czarnoboga. Sceny walk są bardzo dobrze opisywane. Jako, że akcja rozgrywa się w epoce średniowiecza trup ściele się gęsto, a przy tym język jest brutalny i pełny wulgaryzmu. W moim odczuciu to właśnie nadaje kolorytu i charakteru całości.

Niestety na chwilę obecną nie polecę wam tej pozycji - dlaczego? Do tej pory nie została wydana na naszym rynku ostatnia część trylogii Czarnoksiężnika, a Wydawnictwo Erica, które odpowieda za dystrybucję w naszym kraju od dłuższego czasu milczy. Chodzą słuchy, że "dogorywają" i nie wydadzą ostatniej części. Oby "internety" się myliły.

Sama literatura świetnie wpasowuje się w dark fantasy i jeżeli ktoś ma dość kolorowych, magicznych bajeczek, niech sięga po przygody spadkobiercy boga ciemności.

Miecz Radogosta to kontynuacja serii Czarnoksiężnik. Świetna i wartka akcja w słowiańskim klimacie - już to zdanie jest powodem aby sięgnąć po tę lekturę. Sporo się dzieje od samego początku. Czytając jej karty ma się wrażenie uczestniczenia w przygodach Rogana, syna Czarnoboga. Sceny walk są bardzo dobrze opisywane. Jako, że akcja rozgrywa się w epoce średniowiecza trup...