Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak się pieprzy, to się pieprzy. Na całego! Nigdy się nie pieprzy w życiu na pół. Albo na trzy czwarte. Zawsze na całość.

Jak się pieprzy, to się pieprzy. Na całego! Nigdy się nie pieprzy w życiu na pół. Albo na trzy czwarte. Zawsze na całość.

Pamiętaj, w życiu nigdy wszystko naraz nie układa się dobrze, jeśli tak ci się wydaje, znaczy, że wariujesz.

Pamiętaj, w życiu nigdy wszystko naraz nie układa się dobrze, jeśli tak ci się wydaje, znaczy, że wariujesz.

W co motłoch bez dowodów uwierzył, jakże byśmy to mogli dowodami obalić?

W co motłoch bez dowodów uwierzył, jakże byśmy to mogli dowodami obalić?

Jeden natomiast z obcokrajowców musiał czuć do siebie szczególny żal. Najpierw raził się z kuszy, chcąc pewnie ugodzić się w samo serce, ale nie wycelował dobrze, raniąc swą nogę od tyłu w łydkę. Następnie zaczął okładać się kolbą kuszy, a potem zadał sobie siedemnaście ciosów własnym nożem, godząc w klatkę piersiową, ale głównie, właściwie, to w plecy...

Jeden natomiast z obcokrajowców musiał czuć do siebie szczególny żal. Najpierw raził się z kuszy, chcąc pewnie ugodzić się w samo serce, ale...

Ale jeśli pójdziesz przeciwko stu i powiesz sobie: „Ja wybrałam! Wiem, że to śmierć, wiem, że to zatracenie, ale robię to dla siebie”. Wtedy w walce jest wolność. Po tej, czy po tamtej stronie życia — wszystko jedno! Możesz umierać w poniżeniu, sama, niezdolna odgonić psów, które na ciebie szczają, ale to jest wolność. Nikt nie powiedział, że wolność jest łatwa, że tania jak postaw sukna, że można ją mieć jak dziwkę za dwa brązowe w burdelu. Ale można ją mieć. Tylko nie patrz na innych. Zobacz samą siebie we własnych oczach. Nigdy nie patrz na innych. Wolność to ty, kotku. Tylko ty!

Ale jeśli pójdziesz przeciwko stu i powiesz sobie: „Ja wybrałam! Wiem, że to śmierć, wiem, że to zatracenie, ale robię to dla siebie”. Wtedy...

Ja tylko pragnę, by w tej mojej Polsce każdy mógł wierzyć w to, co chce, i myśleć to, co chce. Kto chce, niech wierzy w Chrystusa, kto chce, niech wierzy w Mahometa, kto chce, niech wierzy w święte zaskrońce, święte dęby i duchy przodków. A kto chce, niech nie wierzy w nic oprócz własnego rozumu. I niech nikt nikogo nie łamie kołem, nie pali na stosach, nie wiesza i nie ścina za myśli, wierzenia czy poglądy. A jak chcesz w piątek zjeść mięso, to niech cię ani nie potępią z ambony, ani nie zabiją.

Ja tylko pragnę, by w tej mojej Polsce każdy mógł wierzyć w to, co chce, i myśleć to, co chce. Kto chce, niech wierzy w Chrystusa, kto chce,...

Usiadła obok niego. Położyła mu głowę na ramieniu. - Wiesz? - powiedział cicho. - Wiesz, jakie było największe pragnienie Siriusa? - Jakie? - Chciał znaleźć się w otoczeniu przyjaciół. W najbardziej bezpiecznym miejscu na świecie. Achaja zagryzła wargi, a Zaan kontynuował. - Czyż on ma bliższych przyjaciół niż my dwoje? - spytał. - Czyż można wyobrazić sobie bardziej bezpieczne miejsce na świecie? - wskazał na setki żołnierzy drugiego rzutu obu armii, którzy strzegli placu. Achaja czuła, jak znowu pod powiekami wzbierają łzy. - Wszystkie życzenia się spełniają - powiedział Zaan. - Wszystkie.

Usiadła obok niego. Położyła mu głowę na ramieniu. - Wiesz? - powiedział cicho. - Wiesz, jakie było największe pragnienie Siriusa? - Jakie? ...

Był nakaz na Viriona — podjął — Dwudziestu rycerzy Zakonu przyszło po jego głowę. Virion pijany, w burdelu... Ledwie podarte gacie miał na sobie. Rycerze wołali go, wiedząc, że nie ucieknie, że nie zaprzeczy legendzie. Śmiali się, krotochwile wykrzykiwali. Virion, chwiejąc się na nogach, zeszedł do nich, w brudnych gaciach, obrzygany, z mieczem jeno w ręku. Rycerze otoczyli go, szydzili, cześć mu odbierali. A on powiedział... „O! Dwadzieścia żywych trupów ze mnie szydzi. Cóż za czasy nastały, żeby trupy, miast na cmentarzu leżeć, ludzi nachodziły”. I wyciągnęli rycerze broń. Rycerze Zakonu! Najlepsi w mieczu. Najszybsi. Od dziecka szkoleni w szermierce, w znoszeniu bólu i ran, w pogardzie dla śmierci. I mówili: „Jeszcze słowem kąsasz? Nad własnym grobem?”. A Virion brudny, w gaciach samych. Kurwy w burdelu dalejże go lżyć i obśmiewać. A pachołkowie, czy to chcąc podlizać się Zakonowi, czy to respekt czując przed taką siłą, dalejże oblewać go pomyjami. Aż podszedł jeden z najmłodszych i z tyłu wylał mu zawartość spluwaczki na głowę. Virion odwrócił się i uśmiechnął. „Synu” — powiedział — „wydaje ci się, że wszystkie rzeczy ułożone na świecie. Że wszystko ustalone przez większych niż my... Ale nie ma przeznaczenia! Nie wszystko dzieje się tak, jak chcą możni, jak chcą Bogowie. Nie mówię tego, żebyś opowiadał wnukom. Chcę, żebyś wiedział, że nie ma przeznaczenia!” I odwrócił się. Kurwy lżyły go, parobkowie obrzucali śmieciami, rycerze ruszyli na niego... A on zabijał ich, jednego po drugim, jednego po drugim, jednego po drugim. Jak skończył, brudny, śmierdzący... ślizgając się we krwi podszedł do schodów. „Nie ma przeznaczenia” — powiedział do struchlałego chłopca. „Nie możni i nie Bogowie ustalają porządek świata. Nie ma przeznaczenia”. Kurwy milczały przerażone, parobkowie uciekali, niosąc wieść o klęsce... I tylko jęki śmiertelnie rannych odpowiadały jego głosowi.

Był nakaz na Viriona — podjął — Dwudziestu rycerzy Zakonu przyszło po jego głowę. Virion pijany, w burdelu... Ledwie podarte gacie miał na s...

Ja nikomu nie broniłem wierzyć w jakie chciał bóstwa. Czcić święte dęby albo zaskrońce, kłaniać się opiekunom strumieni, rzek i lasów, miłować żyjące pomiędzy nami duchy przodków. A oni? Oni przywlekli tu ludzi w czarnych sutannach, którzy niczym zaraza spadli na spokojne sioła. Dla nich największą zbrodnią było nie wierzyć w to, w co wierzą oni sami. Zatruli wasze dusze, zabili niewinność serca, wyuczyli was nienawiści. Oni rozpalili stosy, oni wycięli święte dęby i wyrywali zęby ludziom, którzy chcieli jeść mięso w piątek, oni żerowali na krzywdzie biedaków. Ja głodującym naganiałem zwierzynę w sidła, kierowałem ich strzałą, by celnie ugodziła. Oni biedaków obłupiali z ostatniego grosza, by budować wielkie kamienne świątynie. A tam nauczano tak pokrętnie, iż uwierzyliście, że nienawiść oznacza miłość, że mordować znaczy nawracać, że zemsta oznacza sprawiedliwość, a wspomagać znaczy rabować.

Ja nikomu nie broniłem wierzyć w jakie chciał bóstwa. Czcić święte dęby albo zaskrońce, kłaniać się opiekunom strumieni, rzek i lasów, miłow...