Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marta Nowik w swojej najnowszej książce opisuje historię Kariny, która już od dziecka nie ma lekkiego życia jak mogłaby sugerować ta piękna, kolorowa i przyciągająca wzrok okładka, a nawet jest wręcz przeciwnie gdyż bohaterka mieszkała w domu dziecka, oraz w ośrodku wychowawczym. Jak można się domyślać to nie są odpowiednie miejsca, takie w których by się chciało przebywać. Niestety niektórzy nie mają wyboru i są na nie praktycznie skazane, co zrobić taki niesprawiedliwy jest los i nie oszczędza nawet dzieci. Jak w dalszym swoim życiu radzą sobie młode osoby, które nie miały rodziny, nie zaznały ciepła i miłości? Jaka czeka je przyszłość? Są dwa wyjścia albo sobie poradzą i będą robiły wszystko, aby ich życie uległo zmianie, jeśli są silni. A gdy osoba jest słaba to może skończyć źle.

„Krystyna – lubiłam ją tak nazywać – jak zwykle o wszystkim pomyślała. Nie miała pewności, czy przyjdę, a mimo to zawsze znajdowała w swojej wielkiej lodówce coś, co lubiłam. Chwile spędzone w tym miejscu za każdym razem dawały mi namiastkę domu, którego nie miałam. Bo domu dziecka nie nazywałam swoim. Często z przekąsem określałam go mianem schroniska dla bezdomnych psów, ale nie chcecie wiedzieć, dlaczego akurat tak mi się kojarzył”.
Jeśli jednak dziecko jest bardzo wrażliwe i ma niskie poczucie własnej wartości może się załamać i nie pozbierać, a wtedy nic dobrego nie wyrośnie z tego dziecka i w dorosłym życiu może skończyć nieciekawie. Chyba że pojawi się ktoś kto wyciągnie pomocną dłoń, ale z takiej pomocy też trzeba mieć ochotę skorzystać. Zdarzają się przypadki, które nie dają sobie pomóc, wtedy trudno nic na siłę.
Jak poradzi sobie nasza bohaterka po trudnych przejściach? Czy okaże się silna? Czy wszystko jej się ułoży? Czy w końcu zazna spokoju? Czy odnajdzie swoje szczęście? Czy przeszłość da o sobie zapomnieć? Czy mimo kłód rzucanych jej pod nogi zawalczy o marzenia? Czy się podda? Czas pokaże...

„Siedziałyśmy w piżamach. Przed nami stały na stoliku filiżanki z pachnącą kawą. W tle cicho grała muzyka. – Jak ja marzyłam o takim spokojnym poranku – zwierzyłam się, upijając łyk gorącego napoju. – Karo, najgorsze już za tobą. Wbrew temu, co tak naprawdę o sobie myślisz, jesteś silną kobietą. Silniejszą, niż ci się wydaje. Potrafiłaś uciec z miejsca, w którym było ci źle. Jestem z ciebie dumna. Udało ci się! Teraz będzie już tylko lepiej.”

Bardzo poruszyła mnie ta opowieść. Karina to bohaterka, którą polubiłam i trzymałam za nią kciuki. Gdy było źle, myślałam sobie, kiedy to się skończy, czy to nie za dużo przeżyć i problemów jak na jedną osobę? Ale nie przestawałam wierzyć, że i dla niej w końcu zaświeci słońce i trafi na odpowiedniego mężczyznę, bo wcześniej dokonywała złych wyborów. Czy uda jej się znaleźć miłość swojego życia? Czy po takim trudnym dzieciństwie w dorosłym życiu uda się Karinie wyjść na prostą?
Na te pytania poznacie odpowiedź jeśli sięgnięcie po książkę, mam nadzieję, że Was do tego zachęciłam. Jest to bardzo życiowa choć nie lekka powieść.
Jest to kolejna wartościowa, piękna i pełna emocji książka M. Nowik. Autorka ma lekkie pióro, co jest dużym atutem jej książek, ponieważ trudne tematy potrafi czytelnikowi przedstawić w taki przystępny sposób, że osoba która czyta płynie wręcz przez tą historię i ją przeżywa na swój sposób.
Polecam Wam serdecznie wszystkie książki autorki, ponieważ są świetne i mają w sobie to coś co powinna mieć dobra lektura.
Czekam z niecierpliwością na każdą książkę pisarki.
Książki autorki mają w sobie to coś, co sprawia, że nie może się od nich oderwać. Każda powieść Marty Nowik porusza jakiś ważny społecznie temat, nie są to tylko miłe pozycje o niczym, o których za tydzień zapomnisz. "Nowe życie Kariny" zostawia czytelnika z wieloma pytaniami, przemyśleniami związanymi z życiem. To dla mnie duży plus, jak z książki można coś wynieść dla siebie. Dobra książka powinna skłaniać do refleksji i czegoś nas nauczyć, zostawić z jakimś przesłaniem. Dla mnie książka to nie tylko przyjemność podczas czytania, ale oczekuję emocji i czegoś więcej właśnie co sprawi, że skradnie moje serce i o niej nie zapomnę.
Pod piękną okładką, która mnie zachwyciła znajduje się treść, która również jest świetna, musicie ją poznać. Gorąco polecam.

„ – Coś nie w humorze dzisiaj jesteś. Źle spałaś w nocy? Pewnie nie miał cię kto przytulić – szydził w najlepsze, przyprawiając mnie o dreszcze. – Spadaj stąd! – warknęłam. – Nie jesteś tu mile widziany. – Nie jestem tu mile widziany? – zaśmiał się. – Chyba zapomniałaś, że w świetle przepisów to ja jestem właścicielem tego lokalu, więc to ja mogę cię z niego wyprosić. – Spłacę ci ten lokal. Potrzebuję tylko trochę czasu. – Nie będziesz musiała mi nic spłacać, jeśli tylko do mnie wrócisz. Wszystko będzie jak dawniej. Zapomnimy o tym, co było między nami nie tak”.

Marta Nowik w swojej najnowszej książce opisuje historię Kariny, która już od dziecka nie ma lekkiego życia jak mogłaby sugerować ta piękna, kolorowa i przyciągająca wzrok okładka, a nawet jest wręcz przeciwnie gdyż bohaterka mieszkała w domu dziecka, oraz w ośrodku wychowawczym. Jak można...

Rozwiń

Zwiń

To druga książka autorki, którą miałam okazję przeczytać i jednocześnie też patronować. Muszę przyznać, że zaciekawiły mnie obie. Wcześniej nie patronowałam thrillerom dopiero teraz kiedy zobaczyłam zapowiedzi tej, a wcześniej "Coś patrzy" zdecydowałam się zgłosić do naboru i zostałam wybrana na patronkę co bardzo mnie cieszy. O czym opowiada ta książka? Jest to jak mówi tytuł oraz okładka mocna pozycja, historia nie jest łatwa, więc nie będzie to z pewnością książka dla każdego. Jest to coś dla odważnego i wymagającego czytelnika.
Ta książka mimo, że jest cienka ma tylko 260 stron jest wypełniona treścią i to jaką treścią. Jeśli lubicie rozwiązywać zagadki i jesteście ciekawi co też mogło się dziać w tym mieście musicie przeczytać tą książkę.
Główna bohaterka to moja imienniczka Natalia, która dostaje od swojego szefa pewną tajemniczą sprawę do rozwikłania. W pewnym mieście w krótkim czasie dochodzi do dużej liczby samobójstw. Dlaczego tak się dzieje? Jakie tajemnice i wydarzenia się za tym kryją? A może ktoś za tym stoi? Czego dowie się Natalia? Czy naszej bohaterce uda się odkryć całą prawdę? Jakie skrywane sekrety ujrzą światło dzienne?

„Dotarła do domu, postanowiła szybko znaleźć informacje o pobliskim opuszczonym sanatorium. Znalazła nagrywane tam filmiki, o których mówił Seba. Podobno kilka lat temu doszło tam do zbrodni, a po tym incydencie, miejsce podupadło. Nie chciała nikogo angażować w swoje wieczorne plany, musiała jedynie zamówić taksówkę, która ją dowiezie w pobliże tego tajemniczego miejsca. Zdawała sobie sprawę, że jej wiedza dotycząca podmiotu badań, a więc żywego trupa, była niemal zerowa. Ale był w tym wszystkim żywy Kamil, który potrzebował odpowiedzi natychmiast. Kiedy siedziała przy komputerze, zadzwonił dzwonek. Miała nadzieję, że to Sebastian, bo podświadomie życzyła sobie, żeby ktoś dotrzymał jej towarzystwa w tej nie do końca przyjemnej misji. Niestety za drzwiami stał ktoś inny, kto nie był w tym momencie mile widziany”.

Czy Natalia przerwie ten ciąg samobójstw? Czy miasto samobójców przestanie być tak nazywane? Czy uda się uratować kolejne osoby przed popełnieniem tego strasznego czynu? Jeśli jesteście ciekawi, przeczytajcie koniecznie. Muszę przyznać, że bardzo byłam ciekawa jak zakończy się ta historia. Fabuła mnie wciągnęła... Jest to kolejne udane spotkanie z twórczością autorki i z pewnością nie ostatnie. Zachęcam Was do czytania książek Agnieszki Kaźmierczyk mają w sobie to coś, co sprawia, że nie możesz się oderwać od czytania. Książki autorki mają taki mroczny klimat i są bardzo intrygujące. Podczas lektury wchodzisz w nią całą lub całym sobą i tracisz poczucie rzeczywistości.
Może to być interesująca lektura na jeden lub dwa wieczory. Czyta się dobrze i szybko, dla mnie wadą książek A. Kaźmierczyk jest to, że są takie krótkie! Jednak mimo to serdecznie polecam! Jest to książka zarówno dla kobiet jak i mężczyzn. Nie bójcie się i ruszajcie wraz z bohaterką do tytułowego miasta samobójców i przekonajcie się co tam naprawdę się dzieje, zapraszam do czytania. Dobra lektura dla osób, które interesuje odkrywanie tajemnic.
Sprawdźcie czy uda Wam się domyślić o co chodzi, czemu właśnie w tym mieście dochodzi do tylu samobójstw? Czemu nikt przez tyle czasu nie odkrył prawdy? Czy i jaka straszna się ona okaże?
Przeczytajcie sami. Jak zakończy się ta historia? Czy będziecie zaskoczeni? Lubię książki, które zaskakują, tutaj ten element się pojawił. A może wpadniecie na to o co chodzi wcześniej? Kto wie… Ja przyznaję, że byłam zaskoczona, nie wpadłam na to jak zakończy się ta książka. Zastanawiałam się podczas czytania, dlaczego tyle osób postanawia odebrać sobie życie? No cóż ciekawy i trudny temat autorka tu poruszyła gratuluję odwagi.

"Nie znosiła zmian. Wynikało to z braku poczucia bezpieczeństwa. Każda wiązała się z przesadną reakcją. Obawiała się, że depresja przyjdzie za kilka dni, jak już tam się znajdzie. Natalia miała obsesyjną potrzebę kontrolowania wszystkiego. W tym momencie traciła grunt pod nogami. Nie miała bowiem od jakiegoś czasu wpływu na żaden z aspektów swojego życia: ani na swój pseudozwiązek, ani na dalszą karierę, ani na miejsce zamieszkania. Czuła jedynie narastający lęk".

To druga książka autorki, którą miałam okazję przeczytać i jednocześnie też patronować. Muszę przyznać, że zaciekawiły mnie obie. Wcześniej nie patronowałam thrillerom dopiero teraz kiedy zobaczyłam zapowiedzi tej, a wcześniej "Coś patrzy" zdecydowałam się zgłosić do naboru i zos...

Rozwiń

Zwiń

Noc na Alasce to pierwsza książka z nowego cyklu Harde babki. Będzie to cykl o silnych kobietach, które muszą udowadniać światu, że potrafią odnajdywać się w świecie, wykonując zawody, które kojarzą się wszystkim bardziej z mężczyznami. Jest to historia Danieli, która nie jest przeciętną kobietą, wyróżnia się nie tylko swoim wyglądem, ale również swoim postępowaniem i zamiłowaniami. Dlaczego? Bohaterka wykonuje rzadki jak na kobietę zawód. Jest ona truckerką, czyli kierowcą ciężarówki. Sami przyznacie pewnie, że to oryginalne zajęcie i bardziej kojarzy się z mężczyznami. Jednak Daniela to twarda osoba i nie boi się takiej pracy. Czy znacie jakieś panie które wykonują taką pracę, gdzie większość współpracujących to płeć przeciwna? To zdecydowanie rzadkość, jednak się zdarza i dobrze, jak ktoś coś lubi i jest w czymś dobry to płeć nie powinna być przeszkodą prawda?

"Jesteś silna! Poradzisz sobie!" - stwierdziła, że jak jeszcze raz usłyszy taki tekst, to oszaleje. Miała dość słuchania, jaka jest dzielna i silna, gdyż wiązało się to z rzucaniem na nią kolejnych obowiązków. Kolejnych i kolejnych. Zarówno bliscy, jak i znajomi wychodzili z założenia, że jak jest - ich ulubione słowo - silna, to poradzi sobie ze wszystkim, a dokładniej ze swoimi i ich problemami. Uszami już jej się wylewało słuchanie, co w związku ze swoją siłą powinna zrobić i w jaki sposób powinna im pomóc. O ile Daniela nauczyła się już odmawiać znajomym, o tyle matka z siostrą wciąż potrafiły ją skutecznie podejść, żeby osiągnąć swój cel".

Młoda kobieta ma dość już swojej siostry oraz mamy i za namową kolegi decyduje się wyjechać do pracy do Kanady. Jak ta decyzja wpłynie na rodzinne relacje i na dalsze życie Danieli? Bohaterka postanawia podczas kilku dni wolnych pojechać na Alaskę. Czy to był dobry pomysł? Czas pokaże... Z pewnością podczas tego wyjazdu nie będzie nudno, z resztą Daniela to taka postać z którą nie da się nudzić, gdzie się nie pojawi tam coś się musi wydarzyć. Nie jest to osoba, która da sobie w przysłowiową "kasze dmuchać". Należy z takich osób brać przykład. Lubię takich wyrazistych bohaterów, dzięki nim książka jest ciekawsza.

„Wszystko przychodziło jej z trudem, a każdy ruch okupiony był bólem. Z niepokojem też myślała o kolejnej nocy spędzonej w wyziębionym aucie. I kolejnej… Najgorsze w tym wszystkim było to, że nie mogła przewidzieć, ile nocy przyjdzie jej spędzić samotnie w głuszy. Mogła koczować w dzień przy drodze, wypatrując przejeżdżających samochodów, ale ile godzin wytrzyma na takim mrozie?”

Jakie niespodzianki czekają Danielę na Alasce? Tego nie zdradzę przeczytajcie sami. Jedno jest pewne Sylwia Kubik zadbała o to, aby życie truckerki było pełne atrakcji. Autorka wie jak wciągnąć czytelnika do świata swojej powieści. Udaje jej się to znakomicie. Kreuje interesujące wątki i postacie. S. Kubik miała ciekawy pomysł na stworzenie tej historii, jak każda jej książka, również ta jest pełna emocji, wrażeń i szalenie wciągająca. Czyta się ją bardzo dobrze i szybko.
Na drodze głównej bohaterki pojawi się tajemniczy Jack. Kim jest i jaką rolę odegra? Czy uda mu się odkryć inną twarz Danieli? Przecież na to jacy jesteśmy wpływa wiele czynników prawda? Jaka naprawdę jest Daniela? Silna, czy wrażliwa? Czy da się lepiej poznać drwalowi z Alaski?
Autorka nie przestaje mnie zaskakiwać historiami, które tworzy, warto dodać, że zawsze jest to pozytywne zaskoczenie. Każda książka autorki ma coś w sobie, trafia w mój gust, mogę po nie sięgać w ciemno, nigdy się na nich nie zawiodłam. Kolejna warta polecenia książka Sylwii Kubik! Zachęcam do lektury. Ciekawa jestem ile tomów będzie miał ten cykl. Już czekam na kolejny!

„Pierwszy raz w życiu czuła się tak wolna. Wolna od oczekiwań innych. Od próśb o pomoc. Od konieczności sprostania stawianym przed nią zadaniom. Wolna od słuchania, co powinna, a czego nie powinna robić. Wolna od toksycznej rodziny, która nieustannie próbowała zrzucać na nią swoje problemy. Było to wspaniałe, nieznane jej dotąd uczucie, które psuły jedynie wewnętrzne rozterki wynikające z traumatycznych wspomnień tkwiących w jej pamięci niczym cierń. Starała się jednak o tym nie myśleć, skupiając się na tym, co dobre i niosące radość”.

Noc na Alasce to pierwsza książka z nowego cyklu Harde babki. Będzie to cykl o silnych kobietach, które muszą udowadniać światu, że potrafią odnajdywać się w świecie, wykonując zawody, które kojarzą się wszystkim bardziej z mężczyznami. Jest to historia Danieli, która nie jest przeciętną k...

Rozwiń

Zwiń

RECENZJA PATRONACKA
„Szczęście do poprawki” to druga książka autorki, którą miałam przyjemność przeczytać, a także patronować. Cieszę się, że autorka obdarzyła mnie zaufaniem i mogłam czytać zarówno poprzednią jak i tą powieść jeszcze przed premierą. W książce poznajemy Jagodę, która wiedzie normalne życie, aż pewnego dnia w niespodziewanych okolicznościach okazuje, że jej mąż nie jest jej wierny. Życie kobiety wywraca się o 180 stopni. Co teraz? Wybaczyć mężowi? Wziąć rozwód? Czy istnieje jeszcze szansa na wspólne życie? Czy będą w stanie żyć razem jak gdyby nic się nie stało? Za namową przyjaciółki Jagoda wyjeżdża, aby w ciszy i spokoju ułożyć sobie wszystko w głowie. Czy ten wyjazd pomoże? A może wręcz przeciwnie jeszcze bardziej namiesza w jej życiu? Kim okaże się mężczyzna o imieniu Wiktor, który pojawi się w życiu bohaterki? Czy Jagoda rozwiąże swoje problemy? Jak ułoży sobie życie? Odnajdzie szczęście, które jak sugeruje tytuł było do poprawki? Jakim człowiekiem jest Leszek mąż Jagody? Czy zrozumie swój błąd i zmieni swoje postępowanie? Na te i inne pytania odpowiedzi kryją się w książce. Jest to powieść bardzo życiowa, autorka nie oszczędza naszej bohaterki, dzięki temu wiele kobiet będzie się z nią utożsamiać, a także czytać z zainteresowaniem, aby dowiedzieć się jaki będzie finał tej opowieści. Lubię takie historie, które nie są łatwe i przyjemnie się o nich czyta, ale nie są wtedy wiarygodne, bo w życiu są też problemy, nie zawsze jest wszystko pięknie.

„Los stawia przed nami przeciwności, ale tylko takie, z którymi możemy się uporać. Jeśli coś jest ponad nasze siły, to zawsze znajdzie się ktoś, kto poda nam rękę i pomoże pokonać przeszkodę. Ona nie wybrała prostej drogi. Cofając się w przeszłość, sprowokowała kolejne wydarzenia, dlatego teraz będzie jej jeszcze ciężej. Niestety tak to już jest, że każdy krok powoduje następstwa – odparła i pokręciła głową”.

Mogłoby się na początku wydawać, że będzie to opowieść jakich wiele, może zaczyna się tak sporo historii jednak w życiu prawdziwym jak i książkowym nie trafimy na dwie, które są identyczne dlatego warto dawać szansę danej książce i poznać ją do końca, aby później móc się na jej temat wypowiedzieć.
Czy prawda o Leszku i jego zachowaniu wstrząśnie Jagodą i postanowi ona coś z tym zrobić? Czy zrozumie, że mężczyzna nie jest jej wart? Jest to książka o tym, że kobieta to tak na prawdę silna płeć i potrafi wiele znieść, chociaż nazywa się ją słabą to tak wcale nie jest. To tylko pozory, prawda jest zupełnie inna w codziennych życiu zauważyć możemy, że jest wręcz przeciwnie. Autorka pokazuje nam tutaj, że należy uczyć się na błędach i że zawsze można zacząć wszystko od nowa. Ważne tematy, które przewijają się w książce to przede wszystkim zdrada, ale też przyjaźń oraz miłość.

„- Wiesz co? Kiedy mężczyzna kocha kobietę, to przyjmuje ją razem z przychówkiem, nawet z teściową, a jeśli się wycofuje, to znaczy, że tak naprawdę jego uczucie było płytkie i niewarte złamanego grosza. Ja na jej miejscu powiedziałbym mu o wszystkim, żeby przynajmniej wiedzieć, czy ta miłość jest szczera”.

Arleta Tylewicz pokazuje tutaj jaką przemianę może przejść człowiek i jak ważne jest wsparcie drugiej osoby. Taka przyjaciółka jaką ma Jagoda to prawdziwy skarb. Aż miło poczytać o takiej przyjaźni na dobre i na złe. Niestety o taką relację na co dzień bardzo trudno, dobrze, że pojawia się ona w książkach i przypomina, że jednak gdzieś istnieje. Każdy marzy o takiej przyjaźni i miłości, które są szczere. Nie każdy ma to szczęście i może jej doświadczyć. Jednak mimo wszystko warto marzyć i się starać.
Zachęcam Was do przeczytania tej książki. Jeśli lubicie życiowe opowieści o ludziach z problemami, takich jak my, dające do myślenia, ale też takie które mogą nam dać przysłowiowego kopa do działania to książka dla Was. Serdecznie Wam polecam.
Książka mnie się bardzo podobała i jednym zdaniem powiedziałabym, że jest to lektura dla tych, których, którzy potrzebują wsparcia aby ruszyć dalej po trudnych doświadczeniach, aby uświadomić ich, że nigdy nie jest za późno na zmiany, które trzeba zacząć od siebie i swojego sposobu myślenia.
Jak ułoży się życie Jagody? Czy jej marzenie się spełni? Czego naprawdę brakowało jej do szczęścia? Tego Wam nie zdradzę to musicie sprawdzić sami.

„Po prostu pragnęłaś, aby wróciły tamte czasy, kiedy byłaś z nim szczęśliwa, bo wtedy wiedziałaś, że jesteś kochana i czułaś się bezpieczna. Miałaś nadzieję, że rozpoczęcie wszystkiego jeszcze raz jest możliwe, ale przekonałaś się, że nie można cofnąć czasu. Nic już nie będzie tak samo. – Uśmiechnęła się do własnych myśli. – Moja babcia uważała, że wypalone uczucie nigdy nie odżywa, tak jak spalone drzewo nie wypuści już liści”.

RECENZJA PATRONACKA
„Szczęście do poprawki” to druga książka autorki, którą miałam przyjemność przeczytać, a także patronować. Cieszę się, że autorka obdarzyła mnie zaufaniem i mogłam czytać zarówno poprzednią jak i tą powieść jeszcze przed premierą. W książce poznajemy Jagodę, która wie...

Rozwiń

Zwiń

RECENZJA PATRONACKA
"Proszę, pokochaj mnie, tato!" to wyczekiwana przeze mnie kontynuacja historii Anki, młodej dziewczyny, której w pierwszej części „Proszę, pokochaj mnie mamo!” zawalił się świat gdy dowiedziała się, że jest w ciąży. Jak poradziła sobie z taką wiadomością? Co zrobiła? Sprawdźcie sami sięgając po tę opowieść.
Główna bohaterka starała się pogodzić z trudnymi przeżyciami z przeszłości, poukładała w miarę swoje życie, ma męża i dwoje dzieci jednak jak to zwykle bywa to o czym lub o kim staramy się zapomnieć lubi do nas powrócić w najmniej oczekiwanym momencie zwłaszcza jeśli tego wcale nie chcemy.
Celowo nie będę zdradzać zbyt wiele z treści książki, ponieważ nie chcę odbierać Wam przyjemności z odkrywania tej historii podczas lektury. Dajcie się porwać historii Anki, gwarantuję, że przeżyjecie wiele emocji, gorąco Was do tego zachęcam. Świetna książka o której nie da się zapomnieć.

„Doceniałam to, że od nowa wszystko staje się możliwe, że mamy kolejną szansę, by być tym, kim chcemy, by być tacy, jacy chcemy. Możemy naprawić złe uczynki i okazać wdzięczność za to, co mamy”.

Pierwsza część mnie zachwyciła i myślałam, że nie może być już lepiej, a jednak muszę przyznać, że druga część jest jeszcze lepsza. Chociaż sama nie wiem, jak to możliwe! Wbiła mnie w przysłowiowy fotel. Do dziś jestem w szoku co tu się zadziało… Oceniłam „Proszę, pokochaj mnie mamo!” na 10, więc i tej też dałam najwyższą ocenę, bo obie są wg mnie rewelacyjne i na to zasługują. Nie często się zdarza, żebym tak wysoko oceniła książkę więc musi być to coś wyjątkowego. Autorka bardzo zaskakuje w obu częściach pokazując nam swoje nowe wcielenie. Książka ta tak jak poprzednia jest mocna. M. Maciejewska nie pisze ciągle o tym samym, potrafi zaskoczyć czytelnika. Ta powieść jest zdecydowanie tego przykładem. Jeśli czytaliście debiutancką serię to zauważycie tę zmianę w kolejnych książkach np. „1200 gramów szczęścia” na którą wpłynęły osobiste przeżycia autorki, zaczynając od romansowo-sensacyjnej serii, która była lżejszą lekturą po kolejne książki, które poruszają poważniejsze tematy związane z macierzyństwem, wcześniactwem i ogólnie tematami kobiecymi. Jest naprawdę spora różnica. Pisarka ze strony na stronę mnie zaskakiwała tym co przygotowała dla głównej bohaterki, trzeba przyznać że nie łatwy los jej zgotowała. Przygotujcie się psychicznie na potężną dawkę nie łatwych wydarzeń.

„Jeśli traktujemy nasze dzieci poważnie, jeśli szanujemy ich emocje i pozwalamy im oswoić się z tym, co je czeka, tłumaczymy to, co dzieje się wokół nich, to one naprawdę mogą znieść bardzo dużo i są w stanie wiele zrozumieć”.

Historię Ani warto poznać, bo jest przejmująca, skłania do zastanowienia i wywołuje w czytelniku całą paletę emocji. Jestem tego przykładem chociaż miałam możliwość czytania tej książki już jakiś czas temu to ta opowieść nie daje mi o sobie zapomnieć. Jak o niej myślę to wracają emocje, które towarzyszyły mi podczas lektury. Historia bohaterki skradła moje serce i zostanie w mej pamięci już na zawsze. Chociaż seria o bodyguardzie mnie mile zaskoczyła i od niej zaczęła się moja przygoda z książkami Marty, to nowe, wrażliwsze oblicze, bardziej mi odpowiada. Już się nie mogę doczekać kolejnej powieści. Czekam na każdą historię i jestem ciekawa czym jeszcze zostanę zaskoczona tak jak w tej dylogii, która bardzo mi się podobała. Brawo Marta tak trzymaj. Te książki to po prostu bomby emocjonalne. Przygotujcie się na to! Nie można oderwać się od czytania. Poznajcie bohaterkę i to co przygotowała dla niej autorka, a jest tego sporo jak na taką młodą osobę. Sprawdźcie jak sobie poradzi, jakie decyzje podejmie? Jak potoczy się jej życie? Czy zazna spokoju? Czy znajdzie się ktoś kto jej pomoże? Czy jej życie się ustabilizuje? Czy będzie szczęśliwa? Jest to lektura z którą nie będziecie się nudzić. Ja Wam polecam, mam nadzieję, że zdecydujecie się po nią sięgnąć, jestem pewna, że nie pożałujecie i pokochacie tą książkę jak ja.
Cieszę się, że trafiłam na twórczość Marty Maciejewskiej, jestem z autorką od początku jej pisarskiej drogi i mogę obserwować jak z książki na książkę się rozwija. Mam też od jakiegoś czasu wyjątkową możliwość czytania książek autorki wiele miesięcy przed premierą co jest dla mnie wielkim wyróżnieniem, bo znaczy to, że autorka ma do mnie zaufanie, to bardzo miłe uczucie.

„Życie nauczyło mnie, że po każdej burzy wychodzi słońce, ale nigdy nie dałam się przekonać, że można nauczyć się tańczyć w deszczu, bo jak można tańczyć, kiedy stopy grzęzną w błocie?”

Dobrze, że są autorki, które nie boją się poruszać takich trudnych tematów, trzeba o nich pisać i ja takie książki chcę czytać i polecać, bo zasługują na to aby dowiedziało się o nich jak najwięcej osób.
W książce tej pojawia się miłość, skrywane tajemnice, trudne wybory, pokazana jest siła kobieca i dowiadujemy się ile może zrobić matka dla swojego dziecka? Czy można wybaczyć, zapomnieć krzywdy z przeszłości, gdy w grę wchodzi walka o syna? Ile dla dziecka może zrobić, poświęcić mama? Czy wszystko? Czy jest jakaś granica? Przeczytajcie koniecznie!
To czysta radość i przyjemność patronować takim wartościowym książkom. Bardzo dziękuję za takie wyróżnienie.
Gorąco polecam!

„W dzieciach piękne jest to, że kochają rodziców mimo wszystko, nawet jeśli czasem ich zawiodą”.

RECENZJA PATRONACKA
"Proszę, pokochaj mnie, tato!" to wyczekiwana przeze mnie kontynuacja historii Anki, młodej dziewczyny, której w pierwszej części „Proszę, pokochaj mnie mamo!” zawalił się świat gdy dowiedziała się, że jest w ciąży. Jak poradziła sobie z taką wiadomością? Co ...

Rozwiń

Zwiń