Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobry debiut. Widać wszystkie charakterystyczne dla twórczości Muller cechy: tematykę niemieckiej wsi, poetyckie obrazy, ostrożnie używany język. Jest to bez wątpienia dzieło interesujące, ale dalekie od wybitności. Jeżeli ktoś bardzo lubi Hertę Muller polecam z całego serca, jeżeli jeszcze jej nie zna powinien sięgnąć po coś innego.

Dobry debiut. Widać wszystkie charakterystyczne dla twórczości Muller cechy: tematykę niemieckiej wsi, poetyckie obrazy, ostrożnie używany język. Jest to bez wątpienia dzieło interesujące, ale dalekie od wybitności. Jeżeli ktoś bardzo lubi Hertę Muller polecam z całego serca, jeżeli jeszcze jej nie zna powinien sięgnąć po coś innego.

Doceniam bogactwo językowe, Witkacy ma genialne wyczucie języka, ale co zrobić gdy nad Szewcami spałem. Autor był widocznie na jakiś środkach, bo tak nie zrozumiałego dzieła jeszcze nie czytałem (oczywiście można mój brak zrozumienia tego dramatu zrzucić na karb ignorancji, której nie neguję).

Doceniam bogactwo językowe, Witkacy ma genialne wyczucie języka, ale co zrobić gdy nad Szewcami spałem. Autor był widocznie na jakiś środkach, bo tak nie zrozumiałego dzieła jeszcze nie czytałem (oczywiście można mój brak zrozumienia tego dramatu zrzucić na karb ignorancji, której nie neguję).

Dukaj po raz kolejny pokazał, że ma ogromną wyobraźnię, a przy tym nie boi się eksperymentów formalnych. Szkoda, że ofiarą tych ostatnich jest widz, który bardziej męczy się nad tekstem, otrzymując mniejszą satysfakcję.

Zbiorowi brakuje spójności, czegoś, co by je w jakiś sposób połączyło. Autor przez lata bardzo się zmienił i niektóre teksty sąsiadując ze sobą sprawiają dziwne wrażenie.

Czy warto "nowego Dukaja" przeczytać? Oczywiście, mierząc miarą fantastyki jest to bardzo oryginalna książka, jednak jeżeli zmierzymy miarą Dukaja okaże się, że wszystkie tematy były już podjęte, a dawne eksperymenty bardziej się udały.

Dukaj po raz kolejny pokazał, że ma ogromną wyobraźnię, a przy tym nie boi się eksperymentów formalnych. Szkoda, że ofiarą tych ostatnich jest widz, który bardziej męczy się nad tekstem, otrzymując mniejszą satysfakcję.

Zbiorowi brakuje spójności, czegoś, co by je w jakiś sposób połączyło. Autor przez lata bardzo się zmienił i niektóre teksty sąsiadując ze sobą sprawiają...