Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowiadanie Mileny Wojtowicz- 6/10, ciekawe wykorzystanie motywu wiatru i wietrzycy
Opowiadanie Marty Kisiel- 8/10- moze fabularnie nic spektakularnego, ale bardzo lubie te bohaterki, dynamike ich relacji i humor
Opowiadanie Magadleny Kubasiewicz- 3/10 - moim zdaniem najslabsze, wynudzilam sie totalnie, w ogole mnie nie wciagnela ani fabula ani bohaterowie
Opowiadanie Anety Jadowskiej- 10/10, uwielbiam motywy wodne, podwodne swiaty i stworzenia, a poza tym pani Anecie udaje sie nie tylko wciagnac czytelnika w opisywany swiat, rozbawic ale czesto tez wzruszyc.
Moja ostateczna ocena zbiorku to mocne 7,5/10

Opowiadanie Mileny Wojtowicz- 6/10, ciekawe wykorzystanie motywu wiatru i wietrzycy
Opowiadanie Marty Kisiel- 8/10- moze fabularnie nic spektakularnego, ale bardzo lubie te bohaterki, dynamike ich relacji i humor
Opowiadanie Magadleny Kubasiewicz- 3/10 - moim zdaniem najslabsze, wynudzilam...

Rozwiń

Zwiń

Autor powiela schematy z poprzedniego cyklu Materia Prima, glowny bohater Janusz to niemal kopia Rudnickiego. Poza tym mam wrazenie, ze akcja toczy sie za szybko, w ogole nie ma momentow wolniejszych ani napiecia co sie stanie z bohaterami- bo wiadomo, ze wszystko pojdzie gladko- znamy juz ten schemat z poprzednich ksiazek, motyw od zera do bohatera w jeden dzien. Poza tym autorowi nie udalo sie uniknac paru bledow logicznych
Ale czy tak naprawde mi to przeszkadzalo? W sumie to nie, to dalej byla swietna rozrywka, a lekture pochlonelam w dwa wieczory. Ale jednak troche zal, ze tak swietny autor jak pan Przezchrzta nie zaserwowal czytelnikom czegos nowego i odswiezajacego- bo talentu i wyobrazni mu na pewno nie brakuje.

Autor powiela schematy z poprzedniego cyklu Materia Prima, glowny bohater Janusz to niemal kopia Rudnickiego. Poza tym mam wrazenie, ze akcja toczy sie za szybko, w ogole nie ma momentow wolniejszych ani napiecia co sie stanie z bohaterami- bo wiadomo, ze wszystko pojdzie gladko- znamy juz...

Rozwiń

Zwiń

Poza kilkoma naprawde swietnymi opowiadaniami, calosc dosyc mocno srednia, niektore opowiadania byly po prostu nudne i nie pasujace do zbiorku.

Poza kilkoma naprawde swietnymi opowiadaniami, calosc dosyc mocno srednia, niektore opowiadania byly po prostu nudne i nie pasujace do zbiorku.

Przyjemna, "cosy" opowiesc o ksiazkach, choc bardziej literatura dziecieca/ mlodziezowa niz jakas powazna literatura piekna. Napisana dosyc prostym jezykiem, ale to jest akurat calkiem charakterystyczne dla literatury japonskiej, z prosta fabula i moralem, w sumie nic zaskakujacego, ale jednoczesnie swietna pozycja na jeden wieczor, ktora zadziala jak cieplutki otulajacy kocyk. Elementy realizmu magicznego z pewnoscia trafia w gusta tych mlodszych czytelnikow.

Przyjemna, "cosy" opowiesc o ksiazkach, choc bardziej literatura dziecieca/ mlodziezowa niz jakas powazna literatura piekna. Napisana dosyc prostym jezykiem, ale to jest akurat calkiem charakterystyczne dla literatury japonskiej, z prosta fabula i moralem, w sumie nic zaskakujace...

Rozwiń

Zwiń

Jestem rozczarowana ta ksiazka, uwazam, ze niestety mamy tutaj zmarnowany potencjal. Motyw wampiryzmu, mroczny dom z mroczna wlascicielka, ktora pragnac zachowac zdrowie i urode, pije krew niewinnych dziewczat (nawiazanie do Elzbiety Batory), pozadanie- no wszystko to wprost zacheca do czytania, oczekiwalam dreszczyku emocji, mroku a dostalam calkiem przecietna opowiastke, w ktorej poza poczatkiem i koncem niewiele sie dzieje, srodek to niekonczace opisy domu, posilkow, upuszczania krwi, naiwna i irytujaca glowna bohaterka, a i złol czyli wlascicielka tytulowego domu pozadania tez jakas taka nijaka i malo mroczna. Szkoda- zapowiadalo sie swietnie, a wyszlo mocno srednio.

Jestem rozczarowana ta ksiazka, uwazam, ze niestety mamy tutaj zmarnowany potencjal. Motyw wampiryzmu, mroczny dom z mroczna wlascicielka, ktora pragnac zachowac zdrowie i urode, pije krew niewinnych dziewczat (nawiazanie do Elzbiety Batory), pozadanie- no wszystko to wprost zacheca do czy...

Rozwiń

Zwiń

Jedna z najmroczniejszych ksiazek Steve'a Cavanagh, jaka przeczytalam do tej pory. I choc nie ma tutaj zgadki kto zabil, bo od poczatku w zasadzie wiemy, ze oskarzony nie jest sprawca, to ksiazka nie pozwala sie oderwac do ostatniej strony. Mamy tu duszna atmosfere malego miasteczka w Alabamie, gdzie w powietrzu po prostu wisi zlo. Z kazda przeczytana strona atmosfera sie zageszcza, poznajemy coraz mroczniejsze sekrety kazdej z postaci, a przy okazji autor serwuje nam co chwile plot twisty, ze nie ma nawet czasu na zlapanie oddechu. A przy okazji swietna gratka dla fanow filmow czy ksiazek, ktorych akcja rozgrywa sie w duzej czesci na sali sadowej.
Jak zwykle swietna pozycja tego autora, czekam na kolejne.

Jedna z najmroczniejszych ksiazek Steve'a Cavanagh, jaka przeczytalam do tej pory. I choc nie ma tutaj zgadki kto zabil, bo od poczatku w zasadzie wiemy, ze oskarzony nie jest sprawca, to ksiazka nie pozwala sie oderwac do ostatniej strony. Mamy tu duszna atmosfere malego miasteczka w Alab...

Rozwiń

Zwiń