Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przepadałam w stylu Jacka Londona po przeczytaniu "Martina Edena". I choć męczyłam się z tą książką okropnie, to jestem zdania, że nikt nie potrafiłby lepiej opisać świata postrzeganego przez psa-wilka niż on.
Jestem pod wrażeniem podprogowego przekazu, bo nie jest to powieść o niczym i skłania do przemyśleń.

Przepadałam w stylu Jacka Londona po przeczytaniu "Martina Edena". I choć męczyłam się z tą książką okropnie, to jestem zdania, że nikt nie potrafiłby lepiej opisać świata postrzeganego przez psa-wilka niż on.
Jestem pod wrażeniem podprogowego przekazu, bo nie jest to powieść o niczym i skłania do przemyśleń.

Czytanie tej lektury szło mi dosyć opornie. Niestety nie wiem czy zawinił tutaj styl autora czy sam koncept książki i poruszane w niej tematy.
Drugi raz bym po nią nie sięgnęła, zatem nie polecam. :)

Czytanie tej lektury szło mi dosyć opornie. Niestety nie wiem czy zawinił tutaj styl autora czy sam koncept książki i poruszane w niej tematy.
Drugi raz bym po nią nie sięgnęła, zatem nie polecam. :)

Ostatnie z opowiadań skłoniło mnie do refleksji nad tym jak krwawa jest to literatura, choć nie pierwszy raz mam z nią doczynienia. Opisy scen walk są brutalne i realistyczne a akcja zwarta. Większą wiarygodność zyskały by historie gdyby główny bohater częściej odnosił obrażenia lub jakiekolwiek porażki. Z racji iż praktycznie się to nie zdarza ich przebieg jest dość przewidywalny. Nie zmienia to faktu, że jest to klasyka gatunku z którą miło spędza się czas.

Ostatnie z opowiadań skłoniło mnie do refleksji nad tym jak krwawa jest to literatura, choć nie pierwszy raz mam z nią doczynienia. Opisy scen walk są brutalne i realistyczne a akcja zwarta. Większą wiarygodność zyskały by historie gdyby główny bohater częściej odnosił obrażenia lub jakiekolwiek porażki. Z racji iż praktycznie się to nie zdarza ich przebieg jest dość...