Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczerze mówiąc nie spodziewałam się, że ta książka tak mi się spodoba.
Ładnie napisane fantasy nieco odbiegające od intryg i walk, które zwykle kojarzą się z tego typu fabułą. "Niskie stawki" nie przeszkadzają jednak w czerpaniu przyjemności z lektury, wręcz przeciwnie, czyta się świetnie, niezależnie od tego, co się akurat dzieje w opowieści.
Postaci są wykreowane bardzo porządnie. Barwne i pełnowymiarowe, od razu dają się polubić. Spędzanie czasu w ich towarzystwie było prawdziwą przyjemnością, w czym zapewne pomagał obecny w książce humor.
Wykreowany przez autora świat ma potencjał na naprawdę ciekawe uniwersum fantasy. Odświeżające jest to, że w tym świecie różnorodność rasowa zamieszkujących go istot zdaje się nie generować konfliktów na tym tle. Wszyscy po prostu żyją obok siebie.
Ogólnie jest to niesamowicie cieplutka, pełna humoru, lekka powieść. Oby więcej takich przyjemnych zaskoczeń.

Szczerze mówiąc nie spodziewałam się, że ta książka tak mi się spodoba.
Ładnie napisane fantasy nieco odbiegające od intryg i walk, które zwykle kojarzą się z tego typu fabułą. "Niskie stawki" nie przeszkadzają jednak w czerpaniu przyjemności z lektury, wręcz przeciwnie, czyta się świetnie, niezależnie od tego, co się akurat dzieje w opowieści.
Postaci są wykreowane bardzo...

Jak na książkę napisaną przez mężczyznę, i to w latach 90., jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Autor porusza wiele kwestii związanych z kulturą wstydu, cielesnością, religią z duza empatią, dla kobiet, ale i dla mężczyzn.
Fakt, zdarza mu się generalizować, pomijać pewne kwestie, ale jest tu też wiele rzeczy niesamowicie aktualnych.
Na pewno jest to pozycja wartościowa, szczególnie na dobry początek przygody z tematem, ale też tak po prostu. Polecam nie tylko kobietom.

Jak na książkę napisaną przez mężczyznę, i to w latach 90., jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Autor porusza wiele kwestii związanych z kulturą wstydu, cielesnością, religią z duza empatią, dla kobiet, ale i dla mężczyzn.
Fakt, zdarza mu się generalizować, pomijać pewne kwestie, ale jest tu też wiele rzeczy niesamowicie aktualnych.
Na pewno jest to pozycja wartościowa,...

Całkiem przyjemna lektura. Ładnie napisana, z ciekawą tajemnicą i lekko zarysowanym klimatem (chwilami możnaby pójść nieco dalej, ale to powieść z 1907 roku, więc nie spodziewałam się zbyt wiele horroru). Wprawdzie były momenty na siłę wydłużone, głównie za sprawą wewnętrznych monologów głównego bohatera, ale czyta się to dość szybko i płynnie. Niestety romans mnie nie przekonywał, jak i sami bohaterowie, stworzeni, jak dla mnie, dość płasko, doczytałam jednak ze względu na zagadkę. Na długo w pamięci nie zostanie, ale nie żałuję.

Całkiem przyjemna lektura. Ładnie napisana, z ciekawą tajemnicą i lekko zarysowanym klimatem (chwilami możnaby pójść nieco dalej, ale to powieść z 1907 roku, więc nie spodziewałam się zbyt wiele horroru). Wprawdzie były momenty na siłę wydłużone, głównie za sprawą wewnętrznych monologów głównego bohatera, ale czyta się to dość szybko i płynnie. Niestety romans mnie nie...

Kolejną część cyklu "Daję Ci wieczność" pochłonęłam równie błyskawicznie, jak pierwszą.
Tym razem historię poznajemy z perspektywy Lothara, więc ton opowieści jest nieco inny, brutalniejszy. Mimo to wciąż można się nieźle wzruszyć. I to nie raz. Ten cykl zdecydowanie stoi wspaniałymi postaciami, zarówno głównymi, jak i drugoplanowymi. Burzliwe związki, przyjaźnie, rozstania i powroty to wśród łowców norma, co jednak nigdy nie burzy wyczuwalnej w ich społeczności lojalności i przywiązania, które ogrzewa serduszko, choć jednocześnie nie umyka naszej uwadze toksycznosc wielu z tych relacji. Zdecydowanie autorka postawiła na głęboki wgląd w psychikę postaci I ich relacji, ale to nie oznacza, że mało się dzieje, wręcz przeciwnie, odkrywa się przed nami wiele tajemnic i niuansów. A to zakończenie... Już nie mogę się doczekać kolejnego spotkania z prozą Suchockiej.

Kolejną część cyklu "Daję Ci wieczność" pochłonęłam równie błyskawicznie, jak pierwszą.
Tym razem historię poznajemy z perspektywy Lothara, więc ton opowieści jest nieco inny, brutalniejszy. Mimo to wciąż można się nieźle wzruszyć. I to nie raz. Ten cykl zdecydowanie stoi wspaniałymi postaciami, zarówno głównymi, jak i drugoplanowymi. Burzliwe związki, przyjaźnie,...