Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowite, że można napisać powieść tak bezpośrednią i obdartą ze złudzeń, a jednocześnie tak chętnie chodzącą na boki i unurzaną w dziwności pozornie chaotycznego strumienia świadomości, której forma nawiązuje sama do siebie i tego co opowiada przedstawiając nam bohatera z którego wszystkich doświadczeń tylko o jednym wiemy na pewno, że było prawdziwe, bo co do reszty, to cholera wie i pomimo tej zagadki, a może też właśnie przez nią, wartą przeczytania, czy się jest żywym, czy nie.
Bo można być nieżywym.
Zdarza się.

Niesamowite, że można napisać powieść tak bezpośrednią i obdartą ze złudzeń, a jednocześnie tak chętnie chodzącą na boki i unurzaną w dziwności pozornie chaotycznego strumienia świadomości, której forma nawiązuje sama do siebie i tego co opowiada przedstawiając nam bohatera z którego wszys...

Rozwiń Zwiń

Co kto lubi, ale jakoś nie porwała. Kilka prostych konceptów utopionych w przeintelektualizowanych dyrdymałach, z których zasadniczo bije pustka. Za dużo i za mało, jednocześnie. Żart nie śmieszy, ironię można czasem pomylić z prostactwem, a z bohaterów to, wiadomo, autor najfajniejszy.

Co kto lubi, ale jakoś nie porwała. Kilka prostych konceptów utopionych w przeintelektualizowanych dyrdymałach, z których zasadniczo bije pustka. Za dużo i za mało, jednocześnie. Żart nie śmieszy, ironię można czasem pomylić z prostactwem, a z bohaterów to, wiadomo, autor najfajniejszy.

Niekwestionowana klasyka gatunku, tak pięknie się zestarzała. Dziś czyta się ją nie z wypiekami na twarzy, ale bardziej z zacięciem antropologicznym. Świat stworzony w powieści wydaje się dziś śmieszny i.. przestarzały. To daje pewien, niezamierzony jak sądzę, powiew nadziei, bo jako ludzkość jesteśmy, owszem, głupi, ale chyba nie aż tak.

Prawda??

Styl ciężko ocenić, ile z tego jest kreacją świata, ile zbyt dużymi cięciami na etapie edycji, ile w ogóle jest w tym edycji. Z jednej strony wyobraźni nie można autorowi odmówić, a z drugiej.. jakieś takie płaskie to wszystko, w jednym tonie utrzymane. Zakończenie jednak pozytywnie się wybija.

Mocą tej powieści jest fakt, że jest to w gruncie rzeczy bardzo prosta historia, tylko rozpieprzona jak klocki na podłodze w dziecięcym.

Niekwestionowana klasyka gatunku, tak pięknie się zestarzała. Dziś czyta się ją nie z wypiekami na twarzy, ale bardziej z zacięciem antropologicznym. Świat stworzony w powieści wydaje się dziś śmieszny i.. przestarzały. To daje pewien, niezamierzony jak sądzę, powiew nadziei, bo jako ludzk...

Rozwiń Zwiń