Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Agnieszka Jelonek w doskonałej formie

Agnieszka Jelonek w doskonałej formie

No niestety jest to rozczarowanie.

Powieść w takim stylu musi udźwignąć na swoich barkach świetnie napisany bohater. Tutaj zabrakło trochę charakteru, przez co cała powieść wlekła się w nieskończoność

No niestety jest to rozczarowanie.

Powieść w takim stylu musi udźwignąć na swoich barkach świetnie napisany bohater. Tutaj zabrakło trochę charakteru, przez co cała powieść wlekła się w nieskończoność

Biały głód tego autora podobał mi się zdecydowanie bardziej. Tu Ollikainen daje nam mikro powieść z małą społecznością w roli głównej. I choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że to książka właściwie o niczym i wieje nudą, to dzięki przepięknemu językowi czyta się dalej i nie można uwolnić.

Biały głód tego autora podobał mi się zdecydowanie bardziej. Tu Ollikainen daje nam mikro powieść z małą społecznością w roli głównej. I choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że to książka właściwie o niczym i wieje nudą, to dzięki przepięknemu językowi czyta się dalej i nie można uwolnić.

Nie będzie, to moja ulubiona Cymelia. Jest dość surowa nawet jak na tę serię. Ale wiem, że pewnie zdobędzie sporu miłośników- szkoda, że ja się do tego grona nie załapałam

Nie będzie, to moja ulubiona Cymelia. Jest dość surowa nawet jak na tę serię. Ale wiem, że pewnie zdobędzie sporu miłośników- szkoda, że ja się do tego grona nie załapałam

Urocza historia, która ma wzruszać. Ale obawiam się, że im więcej czasu minie od jej zakończenia, tym bardziej będzie zacierać się w pamięci

Urocza historia, która ma wzruszać. Ale obawiam się, że im więcej czasu minie od jej zakończenia, tym bardziej będzie zacierać się w pamięci

Czegoś mi w niej zabrakło. Mam nadzieję, że druga część cyklu nadrobi te braki i przepadnę.

Czegoś mi w niej zabrakło. Mam nadzieję, że druga część cyklu nadrobi te braki i przepadnę.

Chyba jeszcze nie byłam gotowa na tę powieść, może za parę lat wrócę do niej i ocenię ją inaczej

Chyba jeszcze nie byłam gotowa na tę powieść, może za parę lat wrócę do niej i ocenię ją inaczej

Chyba za duże miałam nadzieję, co do tej powieści. Do połowy bylo świetnie, a potem ja pojechałam w lewo, a autor w prawo. I nijak nie mogliśmy się znowu spotkać...

Chyba za duże miałam nadzieję, co do tej powieści. Do połowy bylo świetnie, a potem ja pojechałam w lewo, a autor w prawo. I nijak nie mogliśmy się znowu spotkać...

Jestem prawdziwie zakochana w tej książce! Po prostu, bo ciężko napisać coś więcej. Przepięknie napisana, pelna czułości, bólu i żałoby.

Jestem prawdziwie zakochana w tej książce! Po prostu, bo ciężko napisać coś więcej. Przepięknie napisana, pelna czułości, bólu i żałoby.

Kurcze, nie wiem co tu się wydarzyło. Ta książka miała wiele aspektów, dzięki którym powinna stać się jednym z moich ulubieńców. A kompletnie nie mogłam się wgryźć w tę opowieść.

Uwielbiam, gdy autorzy umieszczają swoje postaci na pajęczej sieci i okazuje się, że większość z nich coś łączy i pisarz może swobodnie przeskakiwać od jednego do drugiego. Liczyłam, że to będzie największy atut. A okazało się, że właśnie to chyba najbardziej wybijało mnie z rytmu.

Może ostatecznie pojawiło się za dużo tych postaci? Może tutaj tkwił problem?

Nie mam pojęcia, ale to druga moja niemiecka Pauza i to zdecydowanie ta słabsza...

Kurcze, nie wiem co tu się wydarzyło. Ta książka miała wiele aspektów, dzięki którym powinna stać się jednym z moich ulubieńców. A kompletnie nie mogłam się wgryźć w tę opowieść.

Uwielbiam, gdy autorzy umieszczają swoje postaci na pajęczej sieci i okazuje się, że większość z nich coś łączy i pisarz może swobodnie przeskakiwać od jednego do drugiego. Liczyłam, że to będzie...