Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biorąc ten tytuł do ręki byłem podekscytowany i zaciekawiony tym, czym tym razem zaskoczy mnie Stephen King. Po recenzjach można było się spodziewać niesamowitej przygody z licznymi odniesieniami do znanych baśni, bajek, filmów, książek. Czy rzeczywiście tak było?

King zaskoczył czytelników tym, że w ogóle napisał ten rodzaj literatury, czyli baśń. Przeczytałem wcześniej „Oczy smoka” i muszę powiedzieć, że ta pozycja nie wywarła na mnie większego wrażenia. Dlatego z jednej strony liczyłem na ‘coś dużego’, ale z drugiej strony podchodziłem też trochę z dystansem do „Baśniowej opowieści”.

Lektura jest o nastolatku, który nie miał łatwego dzieciństwa (zmarła jego matka, a ojciec popadł w alkoholowe problemy). Po wielu trudnych latach, punktem zwrotnym w życiu Charliego jest poznanie pana Howarda Bowditcha i jego psa o imieniu Radar. Chłopak dosłownie zakochuje się w zwierzęciu. Na posesji Bowditcha jest szopa, która stanowi przejście do innego świata.

Wiele osób zarzucało powieści to, że wstęp jest długi. Zgadzam się, ale to nie jest minus. Tę części powieści czytało mi się dobrze. Większość akcji rozgrywa się w wymyślonym , baśniowym świecie, zwanym Empis. Po zagłębieniu się w ten świat, czułem lekki niedosyt. King miał świetny pomysł dotyczący plagi, jaka nawiedziła mieszkańców Empis. Jednak brakowało mi tutaj po prostu opisów. W książce jest tego naprawdę mało, dlatego o samej krainie w kontekście krajobrazowym nie można dużo powiedzieć. Baśniowy świat jest prosty, jednowymiarowy. A przecież powinno być zupełnie odwrotnie. Brakuje tutaj wyrazistych lokacji. O samych mieszkańcach nie można za dużo powiedzieć. Główne baśniowe postacie pozbawione są charakteru. Może taki był zamysł: kraina cierpiąca na jakąś pandemię z mieszkańcami pozbawionymi tzw. pazura, ale to mi zupełnie nie pasowało.

Fabuła jest trochę odgrzewana. Typowa walka o dobro ze złem. Członek rodziny królewskiej, który był niedoceniany pragnie zemsty. Znane? Oczywiście, że tak.

Muszę również ustosunkować się do licznych odniesień (np. Igrzyska Śmierci czy baśnie braci Grimm). Czytałem wielokrotnie w recenzjach, że jest to duży plus powieści, ale ja niestety odniosłem inne wrażenie. Odniesienia są krótkie, nierozbudowane i tak naprawdę niczego nie wnoszą. A to o Igrzyskach Śmierci strasznie się ciągnie.

„Baśniowa opowieść” to taki odpoczynek od typowego Kinga. Autor od czasu do czasu próbuje czegoś nowego i to jest plus. Cała powieść nie jest jakimś wielkim hitem. Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Nie ma tutaj długich momentów zastoju. Akcja toczy się płynnie. Główny bohater jest wyrazisty, potrafi pokazać charakter. Powieść oceniam na 6/10.

Biorąc ten tytuł do ręki byłem podekscytowany i zaciekawiony tym, czym tym razem zaskoczy mnie Stephen King. Po recenzjach można było się spodziewać niesamowitej przygody z licznymi odniesieniami do znanych baśni, bajek, filmów, książek. Czy rzeczywiście tak było?

King zaskoczył czytelników tym, że w ogóle napisał ten rodzaj literatury, czyli baśń. Przeczytałem wcześniej...

„Łowca snów” to książka o istotach z kosmosu, przyjaźni, walce o przetrwanie i przyszłość całej ludzkości. To dość w dużym skrócie.

King przyzwyczaił swoich czytelników do tego, że podstawą jego powieści jest przyjaźń i więź, która łączy bohaterów aż do samej śmierci. Henry, Jonesy, Pete i Beaver są tego doskonałym przykładem. W młodości dokonali godnego pochwały czynu, który stał się początkiem ich historii. Poznajemy ich przeszłość, śledzimy teraźniejszość. Należy wspomnieć również o piątym chłopcu o imieniu Duddits, który jest ich uzupełnieniem i spoiwem w jeden, dobrze funkcjonujący i emocjonalny ludzki organizm.

Przyjaciele wyjeżdżają zimą na wspólne polowania do samotnej chatki w lesie. Jest zima, wszędzie leży i pada gęsty śnieg. Las sprawia wrażenie nieodgadnionej i baśniowej przestrzeni. Zapowiada się ciekawie.
Jednak późniejsze wydarzenie niesamowicie zniechęciły mnie do dalszego czytania. King miał naprawdę dziwny pomysł z istotami z kosmosu. Sposób ich przedstawienia i funkcjonowania po prostu odrzuca i obrzydza. King zaczerpnął sporo z filmu „Obcy”. Muszę tutaj wspomnieć o tzw. analnych łasicach, które pełnią w powieści dość ważną rolę (nazwa naprawdę oryginalna!). To, co zostało napisane w książce o „tym czymś” można opisać słowami: MASAKRA.

W dalszych fazach powieści, King zabiera czytelnika w daleką drogę, pościg, który ciągnie się w nieskończoność. To także mi się nie podobało.

Powieść jest dobra tylko w momentach opisujących przeszłość głównych bohaterów. Gorzej jest z teraźniejszością. Akcja dzieje się tylko przez kilka dni, a książka aż pęka w szwach od natłoku informacji i postaci. Niestety słabo się to czyta.

Moim zdaniem książka jest przeznaczona wyłącznie dla fanów Stephena Kinga. Może być po prostu ciekawą, nie do końca udaną przygodą. Jeśli ktoś sięgnie po tę powieść jako pierwszą pozycję tego pisarza, to może się niesamowicie do niego zniechęcić. Ja niestety z trudem doczytałem do końca. Uff…

„Łowca snów” to książka o istotach z kosmosu, przyjaźni, walce o przetrwanie i przyszłość całej ludzkości. To dość w dużym skrócie.

King przyzwyczaił swoich czytelników do tego, że podstawą jego powieści jest przyjaźń i więź, która łączy bohaterów aż do samej śmierci. Henry, Jonesy, Pete i Beaver są tego doskonałym przykładem. W młodości dokonali godnego pochwały czynu,...

Prosty poradnik dla przyszłych rodziców. Pisany lekkim i przyjemnym językiem.
Autor pomaga wczuć się w rolę rodzica, podsuwa pomysły na zabawę z maluchem, wskazuje metody rozwiązywania mniejszych i większych problemów, obala wszelkie mity, przekazuje podstawową wiedzę o noworodku. Tekst zawiera dużo humoru i przyjemnych rymowanek, piosenek dziecięcych.
Poradnik może trochę uspokoić rodziców, którzy stoją przed wyzwaniem wychowania dziecka. Książka jest przetarciem przed wejściem w nowy etap życia.
Moim zdaniem treść książki jest jednak trochę uboga i mało przekonująca. Jeśli ktoś szuka prawdziwych, fachowych wskazówek dotyczących niemowlaka, to radziłbym szukać bardziej rozbudowanych tekstów. Książkę czyta się szybko, a to sprawia, że wiele wskazówek szybko ucieka z głowy.

Prosty poradnik dla przyszłych rodziców. Pisany lekkim i przyjemnym językiem.
Autor pomaga wczuć się w rolę rodzica, podsuwa pomysły na zabawę z maluchem, wskazuje metody rozwiązywania mniejszych i większych problemów, obala wszelkie mity, przekazuje podstawową wiedzę o noworodku. Tekst zawiera dużo humoru i przyjemnych rymowanek, piosenek dziecięcych.
Poradnik może trochę...