Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka podzielona na 3 części, geneza ruchu syjonistycznego, historia Izraela od 1948 roku i próba omówienia inicjatyw pokojowych wysuwanych w stosunku do Palestyńczyków. Pierwsza i trzecia część czytało się trudno, czasem musiałem wrócić i przeczytać jeszcze raz od początku akapitu bo język autora nie należy do łatwych. Zdania wielokrotnie złożone i skomplikowane nie ułatwiają czytania. Część druga najbardziej dynamiczna i interesująca. Autor wykonał ogromną pracę i wiele można się z jego książki dowiedzieć. Stara się o obiektywizm i nie unika trudnych z Jego punktu widzenia tematów. Wspomina o zbrodniach wojennych popełnianych przez armię Izraela i chwała mu za to. Tylko czy będąc Żydem można taką książkę napisać obiektywnie? Moim zdaniem takie zadanie jest w zasadzie nie do wykonania, i Gebert też nie dał rady. Niby się starał, ale czytelnik bez trudu może się zorientować czyj punkt widzenia konfliktu reprezentuje. Oczywiście tradycyjnie dostało się Polakom, choć trzeba uczciwie zauważyć że nie tylko. Bardzo jestem ciekaw jak by wyglądał koniec książki, gdyby autorowi przyszło ją kończyć dzisiaj.
Twierdzenie że ustępstwa są konieczne ale wschodniej Jerozolimy Izrael nie może oddać nie przekona żadnego Palestyńczyka, i są po prostu prezentacją Racją Stanu Państwa Izrael a nie opinią osoby niezaangażowanej emocjonalnie w konflikt.
Niby człowiek się trochę interesował tematem, niby trochę czytał, ale ogrom pracy wykonanej przez autora zasługuje na szacunek, a mnie udało się posiąść sporą dawkę wiedzy. Warto było się z tą książką zmierzy.c

Książka podzielona na 3 części, geneza ruchu syjonistycznego, historia Izraela od 1948 roku i próba omówienia inicjatyw pokojowych wysuwanych w stosunku do Palestyńczyków. Pierwsza i trzecia część czytało się trudno, czasem musiałem wrócić i przeczytać jeszcze raz od początku akapitu bo język autora nie należy do łatwych. Zdania wielokrotnie złożone i skomplikowane nie...

Doprawdy nie rozumiem skąd takie wysokie oceny tej pozycji. Bardzo lubię Abla i Kukulkę ale Smuga mnie nie przekonuje. Jeszcze pierwsza część była jako taka, ale drugi tom to już autor odpłynął na maksa. Absurd goni absurd, ale akcja z mailem gdzie zaginiona zdążyła załączyć swoją fotkę ale zdołała napisać tylko dwa słowa nie pisząc ani gdzie jest, ani kto stoi za zagadką zakrawa na słaby żart. Niestety nieracjonalnych postępków bohaterów jest więcej, akcja jakaś taka niewciągająca. Tęsknię za wachmistrzem i jego Gdańskiem, to było coś.

Doprawdy nie rozumiem skąd takie wysokie oceny tej pozycji. Bardzo lubię Abla i Kukulkę ale Smuga mnie nie przekonuje. Jeszcze pierwsza część była jako taka, ale drugi tom to już autor odpłynął na maksa. Absurd goni absurd, ale akcja z mailem gdzie zaginiona zdążyła załączyć swoją fotkę ale zdołała napisać tylko dwa słowa nie pisząc ani gdzie jest, ani kto stoi za zagadką...

Żałosna próba tłumaczenia się wielkiego reżysera ale małego człowieka. Na luzie przedstawiony obraz winy bez kary.

Żałosna próba tłumaczenia się wielkiego reżysera ale małego człowieka. Na luzie przedstawiony obraz winy bez kary.