Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzecia książka Maćka też mi się podobała 😊

To kolejna opowieść o ludziach zagubionych, szukających siebie, swojej tożsamości, pomysłu na życie i tego, czego od niego chcą. Dobrze więc łapie różne pokoleniowe rozkminy. W niektórych, ponownie, mocno się odnalazłem, jest trochę fragmentów, które wydają się być wyjęte wprost z mojej głowy. Inne z kolei skojarzyły mi się z bliskimi osobami.

Efekt ten książka zawdzięcza dobrze skonstruowanym postaciom, które bywają średnio fajne i niekiedy trudno je lubić. Jednocześnie rozumie się ich rozterki, nie do końca przemyślane decyzje, brak pomysłu, co zrobić w danej sytuacji i jak się zachować.

Znaki zodiaku są więc wciągającą, dobrze napisaną książką, z którą można przyjemnie spędzić wieczór. I z jednej strony trochę oderwać się od codzienności, z drugiej przejrzeć się w lekturze trochę jak w lustrze i przypomnieć sobie, że to, z czym się zmagamy często jest o wiele bardziej powszechne niż mogłoby się nam wydawać.

Książkę dostałem w prezencie, na życzenie autora, od Wydawnictwo W.A.B.

Trzecia książka Maćka też mi się podobała 😊

To kolejna opowieść o ludziach zagubionych, szukających siebie, swojej tożsamości, pomysłu na życie i tego, czego od niego chcą. Dobrze więc łapie różne pokoleniowe rozkminy. W niektórych, ponownie, mocno się odnalazłem, jest trochę fragmentów, które wydają się być wyjęte wprost z mojej głowy. Inne z kolei skojarzyły mi się z...

Bardzo dobra książka, którą pochłonąłem w trzy dni.

USA od dawna mnie z różnych powodów fascynują (często są to te same powody, które sprawiają, że w życiu nie chciałbym tam mieszkać). Naturalnie więc sięgnąłem po kolejną pozycję tłumaczącą to, co dzieje się w tym najbogatszym kraju trzeciego świata.

Tym razem można dowiedzieć się, jak to się stało, że społeczeństwo amerykańskie jest tak bardzo podzielone, że dla masy ludzi najważniejszą identyfikacją tożsamościową jest to, na kogo głosują. I jak bardzo się przez to od siebie oddalają oraz - w związku z tym - jak trudno jest znaleźć w polityce jakikolwiek kompromis.

Łukasz Pawłowski sięga często do korzeni i pokazuje, jak różne kwestie ewoluowały na przestrzeni lat. Przypomina kluczowe wydarzenia, by jasne było, że to są długotrwałe procesy, a nie kwestie, które da się wytłumaczyć w kilku twittach. To zatem też ciekawa, skondensowana opowieść o mega ważnych wydarzeniach z historii USA, które pozwalają też spojrzeć na nią nieco inaczej.

A wszystko to jest ważne nie tylko dlatego, że jeszcze w tym roku w Stanach będą wybory prezydenckie i ma znaczenie, kto je wygra. Najgorsze w tym jest chyba to, że o ile są oczywiście różnice i nie jesteśmy jeszcze na tak dalekim etapie jak USA pod względem polaryzacji, to jednak wiele rzeczy z książki Pawłowskiego mocno rymuje się z tym, co dzieje się w Polsce. To zatem także przestroga, której warto posłuchać.

Bardzo dobra książka, którą pochłonąłem w trzy dni.

USA od dawna mnie z różnych powodów fascynują (często są to te same powody, które sprawiają, że w życiu nie chciałbym tam mieszkać). Naturalnie więc sięgnąłem po kolejną pozycję tłumaczącą to, co dzieje się w tym najbogatszym kraju trzeciego świata.

Tym razem można dowiedzieć się, jak to się stało, że społeczeństwo...

Wydana przez Szczeliny książka, to tzw. must read.

Autor zbiera w jednym miejscu nieco rozproszoną wiedzę o tym, jak działają media społecznościowe i co robią z nami indywidualnie oraz wspólnotowo. Choć to ostatnie słowo jest nie do końca adekwatne, bo wbrew górnolotnym deklaracjom, korporacje stojące za socialami o wiele bardziej są nastawione na to, by przykuwać i monetyzować naszą uwagę, niż łączyć nas ze sobą.

Dowiecie się z tej książki, w jaki sposób media społecznościowe zwiększają polaryzację społeczną, radykalizują przekaz, promując treści kontrowersyjne, skrajne i budzące emocje. Dowiecie się, jak łatwo wpaść w króliczą norę teorii spiskowych. A także jak media społecznościowe zwiększają erupcje przemocy, co jest dobrze udokumentowane w przypadku chociażby Mjanmy.

Zyskacie też wiedzę o ludziach z wewnątrz tych korporacji, którzy wielokrotnie próbowali zgłaszać wątpliwości i alarmować, do czego prowadzi używanie algorytmu sociali. Za każdym razem zostali zignorowani, bo podjęcie kroków naprawczych (a najlepszym byłoby wyłącznie algorytmu) obniżyłoby zyski. Nie można mówić, że szefowie mediów społecznościowych nie wiedzą, co się dzieje i do czego prowadzi ich działalność. Doskonale zdają sobie z tego sprawę, ale mają to w nosie.

A to wszystko pisane było jeszcze przed ostatnią eksplozją AI. W trybach chaosu to książka mocno fascynująca, zbierająca w świetnie napisaną opowieść to, co wiemy, ale tak naprawdę też ignorujemy, uznając, że sociale to narzędzie, jak każde inne i tylko od nas zależy, w jaki sposób będziemy z niego korzystać. Tyle, że to nieprawda, co Fisher doskonale udowadnia. To przerażająca sprawa, bo sociale, które dla masy ludzi stały się jedynym źródłem informacji, weszły w niemal każdą sferę naszego życia.

Warto przeczytać, co z nami robią i jaki świat budują, wspólnie z nami, codziennie karmiącymi algorytm treściami.

Wydana przez Szczeliny książka, to tzw. must read.

Autor zbiera w jednym miejscu nieco rozproszoną wiedzę o tym, jak działają media społecznościowe i co robią z nami indywidualnie oraz wspólnotowo. Choć to ostatnie słowo jest nie do końca adekwatne, bo wbrew górnolotnym deklaracjom, korporacje stojące za socialami o wiele bardziej są nastawione na to, by przykuwać i...

Tę znakomitą książkę czytałem będąc nad Bugiem. Słuchając, zwłaszcza na nocnych spacerach z psem, prawdziwego koncertu ptaków, żab i nie tylko, wyobrażałem sobie, że wszystko to znika i nastaje cisza. To wcale nie jest, niestety, niemożliwe.

Bo książka ta to opowieść o tym, jak wiele złych rzeczy nasz kraj - korporacje do spółki z niedziałającym lub niezainteresowanym lub mającym złe priorytety państwem - robi wodzie. Arcyciekawej i niezwykłej substancji, od której zależy nasze życie. To porządne wytłumaczenie tego, czemu mamy coraz więcej susz, czemu obniżają się poziomy rzek i czemu są one zanieczyszczone, czemu znikają kolejne gatunki zwierząt, choć mało kto zdaje się zwracać na to uwagę.

Są jednak tacy i sprawiedliwość zostaje im oddana. To także więc historia aktywistek i aktywistów, którzy na mniejszą lub większą skalę działają, by z polską wodą było lepiej. To swoisty list miłosny do nich, ale też po prostu do samej wody i tego, co nam daje.

Przy wszystkich strasznych rzeczach, o których pisze autor, książka ma w sobie też nadzieję. Bo tak naprawdę poprawa sytuacji nie jest aż taka skomplikowana. Trzeba po prostu przestać traktować wodę jak zasób, który ma przynosić zyski. Zmienić myślenie o niej, za to częściej wzorować się na bobrach. Często wystarczy... nic nie robić i zostawić wodę w spokoju. W niektórych miejscach już się to dzieje, ale zmiana musi być systemowa.

Bardzo polecam przeczytać tę fascynującą i świetnie napisaną książkę. Nie raz można się czymś zaskoczyć. I przestać traktować wodę w kranie jak oczywistość.

Tę znakomitą książkę czytałem będąc nad Bugiem. Słuchając, zwłaszcza na nocnych spacerach z psem, prawdziwego koncertu ptaków, żab i nie tylko, wyobrażałem sobie, że wszystko to znika i nastaje cisza. To wcale nie jest, niestety, niemożliwe.

Bo książka ta to opowieść o tym, jak wiele złych rzeczy nasz kraj - korporacje do spółki z niedziałającym lub niezainteresowanym lub...

Świetna, na wielu poziomach, książka. I bardzo aktualna.

Zanim sięgnąłem po całość, miałem możliwość przeczytania kilku fragmentów. Ten, w którym Ola opisuje swoje emocje związane z ogłoszeniem pseudowyroku przywołał wspomnienia tamtego czwartkowego wieczoru. Już wtedy wiedziałem, że będzie to poruszająca lektura.

I rzeczywiście taka jest. To zapis stopniowego, długotrwałego procesu polegającego na budowaniu relacji z gniewem, uczuciem ocenianym często negatywnie, a które może jednak mieć też moc sprawczą. Ola przybliża aspekty wpływające na to, że kobiety, chociaż mają tyle powodów do złości, nie zawsze są w stanie ją zaopiekować i wyrazić. Są tu więc też odwołania do historii i kultury, jak również pomysły i rady, co robić, by różne rzeczy zmienić.

Całość czyta się świetnie, bo i jest znakomicie napisana, dobrze łączy szerszą analizę z osobistymi historiami. I, jak wspomniałem, jest to wszystko bardzo aktualne. W ostatnich latach trochę rzeczy się zmieniło, inne niestety zupełnie nie. Książka Oli daje jednak nadzieję, że ziarna kobiecego gniewu zostały zasiane. A z nich w końcu - oby jak najszybciej - wyrośnie lepszy, równiejszy świat.

Na moim Substacku można również przeczytać mój wywiad z autorką: https://jedrzejdudkiewicz.substack.com/p/ziarna-gniewu

Świetna, na wielu poziomach, książka. I bardzo aktualna.

Zanim sięgnąłem po całość, miałem możliwość przeczytania kilku fragmentów. Ten, w którym Ola opisuje swoje emocje związane z ogłoszeniem pseudowyroku przywołał wspomnienia tamtego czwartkowego wieczoru. Już wtedy wiedziałem, że będzie to poruszająca lektura.

I rzeczywiście taka jest. To zapis stopniowego,...

Wciągający kryminał, który bardzo dobrze buduje tajemnicę, a gdy zostaje ona ujawniona, człowiekowi robi się niekomfortowo i musi zmierzyć się z różnymi nieprzewidzianymi emocjami.

Bardzo fajnie zostało też nakreślone tło społeczne, przez co jest okazja, by zastanowić się nad różnymi kwestiami, związanymi z relacjami międzyludzkimi, tym jak wpłynął na nie internet oraz pandemia. Zresztą Pokój krwi można odczytywać na wiele różnych sposobów, co zawsze jest dużą zaletą.

Czyta się szybko, bo całość jest dobrze napisana i skonstruowana, jest też zabawa i żonglowanie różnymi gatunkami. Innymi słowy - świetna pozycja na wieczór.

Wciągający kryminał, który bardzo dobrze buduje tajemnicę, a gdy zostaje ona ujawniona, człowiekowi robi się niekomfortowo i musi zmierzyć się z różnymi nieprzewidzianymi emocjami.

Bardzo fajnie zostało też nakreślone tło społeczne, przez co jest okazja, by zastanowić się nad różnymi kwestiami, związanymi z relacjami międzyludzkimi, tym jak wpłynął na nie internet oraz...

Będzie to wyświechtane, ale napisać, że to książka wstrząsająca, to nic nie napisać.

Świetny, dogłębnie poruszający reportaż przybliżający najróżniejsze aspekty związane z przemocą. Dzięki osobistym, koszmarnym historiom oraz rozmowom z ekspertkami i ekspertami, autor - co bardzo cenne - zwraca uwagę nie tylko na najbardziej znane typy przemocy, ale również te, o których zwykle mówi się rzadziej. Wskazuje najróżniejsze uwarunkowania systemowe, mechanizmy, a także jak trudna jest walka z przemocą. A jednocześnie jak dużo każde z nas może na pewnym etapie zrobić. Zgadzam się z autorem, który wprost o tym pisze, że niektóre rzeczy przydałoby się nieco szerzej omówić - mi przychodzi do głowy chociażby kwestia, z jakimi trudnościami w wynajmie mieszkania, a tym samym rozpoczęcia nowego życia, mierzą się samotne mamy (wystarczy poczytać, co robią i mówią właściciele mieszkań, przykładów aż nadto). Tym niemniej bez wątpienia jest to książka, którą przeczytać powinna po prostu każda osoba w tym kraju.

To, co jest jeszcze ważne, to pokazanie, jak często trudno jest rozpoznać, że coś jest przemocą, jak łatwo różne rzeczy zignorować. Piszę o tym też dlatego, że wywołało to we mnie wspomnienia jednej z mojej pierwszych poważnych relacji. Wiem, że było w niej sporo toksyczności, ale dopiero czytając niektóre rozdziały miałem refleksję, że przecież to, że usłyszałem "nie mogę zapewnić, że nigdy cię nie zdradzę", kwestionowanie mojego gustu, konieczność przyznawania racji w każdej sytuacji, obrażanie się bez uzasadnienia, czy traktowanie od pewnego momentu zbliżeń fizycznych lub ich braku jako kary i nagrody można nazwać formą przemocy. Zacząłem się zastanawiać, czy to też stąd nie wynikają różne moje lęki, niepewności, problemu z poczuciem własnej wartości, niekiedy zazdrość połączona z obawą, że łatwo mogę się komuś znudzić.

To zatem podwójnie ważna dla mnie książka.

Będzie to wyświechtane, ale napisać, że to książka wstrząsająca, to nic nie napisać.

Świetny, dogłębnie poruszający reportaż przybliżający najróżniejsze aspekty związane z przemocą. Dzięki osobistym, koszmarnym historiom oraz rozmowom z ekspertkami i ekspertami, autor - co bardzo cenne - zwraca uwagę nie tylko na najbardziej znane typy przemocy, ale również te, o których...

Ciekawy zbiór tekstów przybliżający najróżniejsze aspekty związane z tym, czego doświadczały kobiety na przestrzeni wieków.

Jest różnorodnie - tak pod względem okresów historycznych, jak i klas społecznych. Z jednej strony dużo tu wielowymiarowej przemocy, z drugiej równie dużo siły, wytrwałości, samozaparcia, jak również osiągnięć.

Także emocje, jakie towarzyszą czytaniu kolejnych rozdziałów są wielorakie. Najciekawszym dla mnie był chyba ten o tym, jak budowano narracje kreujące postać czarownicy Magdaleny Toboły-Feliks. Z kolei najbardziej wstrząsającym był zatytułowany Bieżenki 1915 roku, który napisała Aneta Prymaka-Oniszk.

Jeśli miałbym na coś marudzić, to powiedziałbym, że poszczególne rozdziały, a przez to cała książka, są za krótkie. Często chciałoby się poczytać o wiele więcej na dany temat. Myślę jednak, że Ludowa Historia Kobiet to po prostu bardzo dobry wstęp do dalszych poszukiwań (a żeby daleko nie szukać, to kolejny raz polecam sięgnąć po Chłopki. Opowieść o naszych babkach Joanny Kuciel-Frydryszak).

Ciekawy zbiór tekstów przybliżający najróżniejsze aspekty związane z tym, czego doświadczały kobiety na przestrzeni wieków.

Jest różnorodnie - tak pod względem okresów historycznych, jak i klas społecznych. Z jednej strony dużo tu wielowymiarowej przemocy, z drugiej równie dużo siły, wytrwałości, samozaparcia, jak również osiągnięć.

Także emocje, jakie towarzyszą czytaniu...

Dobra, przystępnie napisana książka przybliżająca wszystko, co związane z chorobą alkoholową.

Jest więc osobista historia autora, który kilka razy przegapił sygnały, że ma problem albo różne rzeczy sobie racjonalizował. Co dobrze pokazuje, jak trudno jest przyznać się przed sobą, że potrzebuje się pomocy.

Jest o tym, na czym polega terapia i czemu jest konieczna. O tym, jak trudno jest na co dzień radzić sobie chociażby z tym, że alkohol na różny sposób jest wszechobecny. O tym, o czym trzeba pamiętać w trakcie leczenia i zdrowienia.

A przede wszystkim i o tym, dlaczego warto i o ile życie na trzeźwo jest lepsze.

Napisane dosadnym językiem, pomaga chociaż trochę zrozumieć, czym jest alkoholizm. Warto, bo to jedna z największych zaraz toczących społeczeństwo.

Dobra, przystępnie napisana książka przybliżająca wszystko, co związane z chorobą alkoholową.

Jest więc osobista historia autora, który kilka razy przegapił sygnały, że ma problem albo różne rzeczy sobie racjonalizował. Co dobrze pokazuje, jak trudno jest przyznać się przed sobą, że potrzebuje się pomocy.

Jest o tym, na czym polega terapia i czemu jest konieczna. O tym,...

Codzienna groza życia, czyli 10 opowiadań napisanych przez osobę, która nie jest obojętna, ma w sobie dużo empatii i przejmuje się tym, co dzieje się dookoła. I smuci.

Te opowieści są pełne skutku, często cierpienia, poczucia osamotnienia, niezrozumienia, niewidzialności. Też tęsknoty - by poczuć coś, albo nie czuć nic.

Jest dużo o trudnych relacjach międzyludzkich, zadawaniu sobie bólu na różne sposoby, o tym jak ciężka jest nasza skóra, czyli człowieczeństwo i wszystko, z czym jest związane, a od czego nie ma ucieczki. Nawet jeśli czasem, choć nie zawsze, pomocną dłoń wyciągają natura i zwierzęta.

To zbiór opowiadań pełen niezgody na różne rzeczy, na to, co robimy innym. I na to, co robimy samym sobie. Nie jest to łatwa lektura. Także dlatego, że nic tu nie ma podanego na tacy, a wiele kwestii, zwłaszcza w zakończeniach, trzeba sobie samemu zinterpretować.

Ale nie można się też od tych opowieści oderwać, bo rezonują w człowieku, wywołując różne uczucia. Warto sprawdzić, jak Ciężar skóry na Was zadziała.

Codzienna groza życia, czyli 10 opowiadań napisanych przez osobę, która nie jest obojętna, ma w sobie dużo empatii i przejmuje się tym, co dzieje się dookoła. I smuci.

Te opowieści są pełne skutku, często cierpienia, poczucia osamotnienia, niezrozumienia, niewidzialności. Też tęsknoty - by poczuć coś, albo nie czuć nic.

Jest dużo o trudnych relacjach międzyludzkich,...

Przydatna i pozwalająca poukładać różne rzeczy w głowie książka.

Łatwo domyślić się, że dotyczy ona tego, co już się dzieje i co w zwielokrotniony sposób czeka nas w przyszłości w kontekście klimatu. Macy i Johnstone rozumieją, że perspektywa ta może być obezwładniająca i dlatego starają się temu przeciwdziałać.

Stworzyli różne sposoby na to, w jaki sposób można spróbować zmienić swoje myślenie, nastawienie, a przez to zacząć działać. Nawet na małą skalę, bo każde działanie jest istotne. Są tu różnego rodzaju ćwiczenia, które można wykonać w pojedynkę, ale najlepiej z drugą osobą.

I właśnie to jest chyba coś, co mi się najbardziej podoba w tej książce - podkreślenie wspólnotowości, współpracy, bycia razem, z czego płynie siła. Łatwo się poddać, gdy człowiek czuje się samotnie. Gdy jednak dookoła są inni, którzy chcą działać i wnoszą swoją energię, zmiana na lepsze - jakkolwiek wymagająca - jest możliwa. Jestem pewien, że Aktywną nadzieję bardzo uważnie przeczytały osoby z inicjatywy Wschód, która jest dla mnie idealnym przykładem tego, że to, o czym piszą Macy i Johnstone jest możliwe.

Tak więc polecam. Potrzebujemy odrobiny wiary i optymizmu, które mogą przełożyć się na działanie i poczucie sprawczości.

Przydatna i pozwalająca poukładać różne rzeczy w głowie książka.

Łatwo domyślić się, że dotyczy ona tego, co już się dzieje i co w zwielokrotniony sposób czeka nas w przyszłości w kontekście klimatu. Macy i Johnstone rozumieją, że perspektywa ta może być obezwładniająca i dlatego starają się temu przeciwdziałać.

Stworzyli różne sposoby na to, w jaki sposób można spróbować...

Kolejna bardzo ciekawa i fajna książka tego koreańskiego ekonomisty.

Wbrew pozorom nie traktuje ona o tym, jak różne rzeczy wpływają na koszt jedzenia. Autor w prosty i często zabawny sposób łączy opowieść o kulinariach z omawianiem najróżniejszych teorii ekonomicznych. Dodając do tego szczyptę historii.

Pokazuje, jak wiele z nich jest o wiele bardziej zniuansowana niż niektórym chciałoby się wydawać. Przypomina, że ekonomia nie jest nauką ścisłą, tylko społeczną. Udowadnia, że chociaż kultura, z którą kojarzymy dany kraj ma znaczenie, wcale nie determinuje, w którym kierunku pójdzie jego rozwój.

Ekonomia na talerzu to bardzo fajny, przystępny sposób na poszerzenie swoich ekonomicznych horyzontów. Innymi słowy, warto sięgnąć po tę książkę.

Kolejna bardzo ciekawa i fajna książka tego koreańskiego ekonomisty.

Wbrew pozorom nie traktuje ona o tym, jak różne rzeczy wpływają na koszt jedzenia. Autor w prosty i często zabawny sposób łączy opowieść o kulinariach z omawianiem najróżniejszych teorii ekonomicznych. Dodając do tego szczyptę historii.

Pokazuje, jak wiele z nich jest o wiele bardziej zniuansowana niż...

Naprawdę bardzo dobra robota i ciekawa książka.

Patrycja i Herzyk spędziły na rozmowach z przegrywami/incelami dwa lata, chcąc zrozumieć, kim są, jakie mają poglądy, co nimi kieruje oraz przybliżyć reszcie społeczeństwa problemy, na które mało i rzadko zwraca się uwagę.

I nie chodzi tu o usprawiedliwianie niekiedy koszmarnych treści, ale próbę zrozumienia, połączoną z namysłem, co można zrobić, by było lepiej. Zresztą bohaterowie książki prezentują bardzo różne postawy i światopoglądy. Całość dobitnie pokazuje, że nie warto kierować się stereotypami, a zagadnienie jest o wiele bardziej skomplikowane, niż to się zwykle pojawia w mediach.

Jest to opowieść - co istotne, pozbawiona oceny - przede wszystkim o wielkiej samotności, odrzuceniu, cierpieniu, braku nadziei i o tym, do czego mogą te emocje prowadzić.

Całość napisana świetnie, przystępnie tłumacząca wiele rzeczy (choć może niekiedy przydałoby się odrobinę więcej przypisów), często poruszająca i zmuszająca do myślenia. Nikogo też do niczego nie zmusza. Po prostu jest ważnym i wartościowym głosem, pokazującym inną część rzeczywistości.

Na koniec dodam, że różne rzeczy, które mnie spotkały ze strony niektórych osób mógłbym uznać za potwierdzenie teorii przegrywów. To, że tego nie zrobiłem jest w dużym stopniu wynikiem wielu czynników, jak rodzina, wykształcenie, sytuacja życiowa, towarzystwo, w którym się obracam. Przywilej, innymi słowy. Nie chcę o tym zapominać.

A książkę bardzo polecam.

Naprawdę bardzo dobra robota i ciekawa książka.

Patrycja i Herzyk spędziły na rozmowach z przegrywami/incelami dwa lata, chcąc zrozumieć, kim są, jakie mają poglądy, co nimi kieruje oraz przybliżyć reszcie społeczeństwa problemy, na które mało i rzadko zwraca się uwagę.

I nie chodzi tu o usprawiedliwianie niekiedy koszmarnych treści, ale próbę zrozumienia, połączoną z...

Zdecydowanie warta przeczytania książka.

To książka bardzo osobista i intymna, w której autorka opowiada historię swojego życia i wszystko, co wiązało się z faktem, że jest córką księdza.

Jest to więc opowieść o hipokryzji kościoła, o zmowie milczenia, o okrucieństwie jakim jest obarczanie od najmłodszych lat wielką tajemnicą, o cierpieniu zadawanym na różne sposoby, o samotności. O konsekwencjach tego wszystkiego.

Brzmi przygnębiająco i często takie jest, jednak ta terapeutyczna książka przede wszystkim jest o wielkiej sile i odwadze autorki, która zdecydowała się głośno opowiedzieć o tym, o czym praktycznie nikt mówić nie chce. Podziwiam!

A Was zachęcam do przeczytania!

Książkę dostałem od Wydawnictwa Krytyki Politycznej - dziękuję.

Zdecydowanie warta przeczytania książka.

To książka bardzo osobista i intymna, w której autorka opowiada historię swojego życia i wszystko, co wiązało się z faktem, że jest córką księdza.

Jest to więc opowieść o hipokryzji kościoła, o zmowie milczenia, o okrucieństwie jakim jest obarczanie od najmłodszych lat wielką tajemnicą, o cierpieniu zadawanym na różne sposoby, o...

Bardzo fajny zbiór opowiadań, idealny na wieczór.

Mamy tu pięć opowiadań, z jednej strony różnych, z drugiej mających sporo cech wspólnych.

Dla mnie wszystkie te historie są pełne po pierwsze, pragnienia wolności - do życia w zgodzie ze sobą, bez zwracania uwagi na konwenanse, opinie innych ludzi, ale rozumianej też jako akceptacja siebie, swoich potrzeb. Po drugie, różnego rodzaju tęsknoty - za bliskością, szczęściem, lepszym światem, ale też niezależnością i właśnie wolnością.

Splata się to wszystko ze sobą w emocjonalną, często poruszającą opowieść, z którą warto się zapoznać. Mi najbardziej podobało się opowiadanie Ditto.

Bardzo fajny zbiór opowiadań, idealny na wieczór.

Mamy tu pięć opowiadań, z jednej strony różnych, z drugiej mających sporo cech wspólnych.

Dla mnie wszystkie te historie są pełne po pierwsze, pragnienia wolności - do życia w zgodzie ze sobą, bez zwracania uwagi na konwenanse, opinie innych ludzi, ale rozumianej też jako akceptacja siebie, swoich potrzeb. Po drugie,...

Znakomita, wielowarstwowa książka.

Nie jest bowiem tylko o tym, że ludzie w Polsce za nic mają przepisy drogowe, jeżdżą za szybko, agresywnie, stwarzają zagrożenie, co często kończy się tragicznie. Jest tu też o transporcie publicznym, którego brak skazuje na auto, o kurierach, uberze, rowerzystach. O różnego rodzaju rozwiązaniach, które mogłyby się sprawdzić, bo gdzie indziej działają.

Jest więc sporo raportów, wypowiedzi ekspertek i ekspertów, a wszystko pokazane uczciwie, z różnych stron, autor potrafi skrytykować i powiedzieć, że nie zawsze rację mają aktywiści (choć generalnie mają).

Jest to też niekiedy wstrząsające, ale w gruncie rzeczy mało zaskakujące - gdy ludzie, którzy doprowadzili do tragedii na drodze nie mają grama wyrzutów sumienia, na wszystko znajdują racjonalizację i zawsze kto inny jest winny. To pewnie jakoś zrozumiałe psychologicznie, może to być po prostu wyparcie tego, co się zrobiło.

Przede wszystkim jednak książka jest opowieścią o kapitalizmie podkręconym neoliberalnym podejściem. Zmusza nas on, by ciągle pędzić, nie zatrzymywać się. Każdy gdzieś się spieszy, to system połączonych ze sobą naczyń, wzajemnie na siebie wpływających. Do tego alienuje nas. Dużo tu więc o skrajnym indywidualizmie - to, co dobre dla mnie jest świętością.

Rozwiązania też muszą być więc systemowe i kompleksowe. Zacząć można by od tego, żeby zwolnić. Można wtedy uratować siebie, innych, a przy okazji planetę. Tylko czy jest to możliwe?

Znakomita, wielowarstwowa książka.

Nie jest bowiem tylko o tym, że ludzie w Polsce za nic mają przepisy drogowe, jeżdżą za szybko, agresywnie, stwarzają zagrożenie, co często kończy się tragicznie. Jest tu też o transporcie publicznym, którego brak skazuje na auto, o kurierach, uberze, rowerzystach. O różnego rodzaju rozwiązaniach, które mogłyby się sprawdzić, bo gdzie...

Fascynująca, wciągająca i przerażająca książka.

Autorzy uchylają kurtynę i zabierają nas w podróż po świecie traderów. Ludzi, o których prawie nikt nigdy nie słyszał (choć całkiem zabawne, ale nie zaskakujące, że pierwszymi osobami, których nazwiska kojarzyłem, w 2/3 książki, było kilku rosyjskich oligarchów), takich też firmach. A którzy i które mają ogromny wpływ de facto na wszystko, bo cały świat korzysta z tego, czym handlują - ropy, metali, zboża.

To opowieść o ludziach, którzy nie kojarzą takich słów, jak etyka, moralność, wchodzą wszędzie tam, gdzie da się robić interesy, dogadują się z każdym, nawet największym autokratą (choć jak teraz myślę, to ciekawe, że w książce nie pojawia się Korea Płn.). Liczy się tylko zysk. A ten jest często gigantyczny.

Autorzy wykonali kawał roboty, by to wszystko udokumentować, przybliżyli historię ostatnich kilkudziesięciu lat, to jak zmieniała się branża, jakie nowe instrumenty dostawała, jak przez większość czasu nikt się tym nie interesował i nie regulował. Chociaż piszą przystępnie, to nie mam pewności czy wszystko w pełni rozumiem, niektóre narzędzia finansowe są dla mnie po prostu absurdalne i nie wiem, jak to jest, że wszyscy je akceptują i uznają.

Kończy się to wszystko lekkim powiewem optymizmu. Ale po pierwsze, to ile zasobów ziemi przez te lata zostało sprzedanych przyprawia o zawrót głowy. Po drugie, pytanie czy traderzy nie znaleźli nowych sposobów i czy wciąż nie są w stanie obchodzić niektórych zakazów czy sankcji.

Bardzo polecam przeczytać tę książkę. Pokazuje zupełnie inny świat, do którego nie ma normalnie jak zajrzeć.

Fascynująca, wciągająca i przerażająca książka.

Autorzy uchylają kurtynę i zabierają nas w podróż po świecie traderów. Ludzi, o których prawie nikt nigdy nie słyszał (choć całkiem zabawne, ale nie zaskakujące, że pierwszymi osobami, których nazwiska kojarzyłem, w 2/3 książki, było kilku rosyjskich oligarchów), takich też firmach. A którzy i które mają ogromny wpływ de...

Świetna, bardzo poruszająca książka. W trakcie lektury łzy leciały mi ładnych kilka razy.

To opowieści polskich mam. Z jednej strony bardzo różnorodne, pokazujące wiele odcieni macierzyństwa, związanych z nim wyzwań. Z drugiej w jakimś sensie podobne, uzupełniające się. To historie kobiet, które często, jak w tytule, znikają, stają się przezroczyste, ale też walczą o siebie i dobro swoich dzieci. A jest tu też opowieść o polskim państwie, które na wiele sposobów gotuje kobietom koszmar. Tym samym państwie, które mamami i podziwem dla nich wyciera sobie - powiedzmy, że - twarz.

Ogromną siłą książki jest to, w jaki sposób jest napisana. Poza tym, że Anna J. Dudek po prostu pisze znakomite reportaże, robi to też z wielką empatią. I przede wszystkim słucha, w żadnym momencie nie ocenia swoich bohaterek. Chociaż wiem, że a propos różnych kwestii ma inne poglądy, pokazuje życie mam w taki sposób, w jaki one o tym opowiadają.

Jest w tym mnóstwo emocji. Jest ogromna, potężna miłość. Jest często równie duże cierpienie. Są determinacja, zwątpienie, złość. Jest siła. Jest wiele uczuć, dla których trudno znaleźć słowa, by je opisać.

Bardzo, bardzo polecam przeczytać tę książkę.

Świetna, bardzo poruszająca książka. W trakcie lektury łzy leciały mi ładnych kilka razy.

To opowieści polskich mam. Z jednej strony bardzo różnorodne, pokazujące wiele odcieni macierzyństwa, związanych z nim wyzwań. Z drugiej w jakimś sensie podobne, uzupełniające się. To historie kobiet, które często, jak w tytule, znikają, stają się przezroczyste, ale też walczą o...

Ciekawa lektura.

Autorka zebrała w książce najróżniejsze opowieści mam z całego świata, w tym swoje. Są tu różne podejścia, tradycje, zwyczaje, sposoby radzenia sobie z wyzwaniami, z którymi wiąże się macierzyństwo.

I jakkolwiek jest różnorodnie, to trudno nie zauważyć, że niezależnie od szerokości geograficznej, wiele rzeczy jest bardzo podobnych. To znaczy mamy mierzą się z ocenianiem (także wzajemnym), poczuciem winy, chcianymi lub nie radami oraz wieloma innymi problemami, chociażby na rynku pracy.

Anna Pamuła często podkreśla też i swoje wątpliwości związane z wychowaniem syna, pewnie też dlatego jest w stanie zrozumieć perspektywę innych mam. I stawia na wybór, samodzielne podejmowanie decyzji, możliwość popełniania błędów. Zauważa, że póki mama (rodzice) daje dziecku miłość, ciepło, uwagę i szacunek, to wszystko będzie dobrze. A w jaki sposób to robi, to już jej sprawa, która nie powinna podlegać społecznej ocenie.

Książka jest więc nie tylko przybliżeniem tego, jak mamy sobie radzą w różnych zakątkach świata, ale też - nawet jeśli dla niektórych część rzeczy nie będzie specjalnie odkrywcza - trochę listem miłosnym do nich, mającym dać otuchę i sygnał "nie jesteś sama". Jakkolwiek chciałbym, by było tu odrobinę więcej dłuższych wypowiedzi mam, książka mi się podobała i mogę ją polecić.

Ciekawa lektura.

Autorka zebrała w książce najróżniejsze opowieści mam z całego świata, w tym swoje. Są tu różne podejścia, tradycje, zwyczaje, sposoby radzenia sobie z wyzwaniami, z którymi wiąże się macierzyństwo.

I jakkolwiek jest różnorodnie, to trudno nie zauważyć, że niezależnie od szerokości geograficznej, wiele rzeczy jest bardzo podobnych. To znaczy mamy mierzą...

Wybitna książka, co tu dużo mówić.

Wpisująca się w trend ludowych historii Polski, wciągająca, często porażająca lektura przybliżająca to, jak wyglądało życie kobiet na wsi (lub ze wsi) przed II wojną światową.

To wielowątkowa opowieść z jednej strony pokazująca często koszmarną biedę i warunki życiowe, różnego rodzaju przemoc, wiele problemów, z którymi musiały mierzyć się kobiety. Z drugiej strony to pokaz siły, determinacji, sprytu – wszystko po to, by nie tylko przetrwać, ale dać też dzieciom możliwie więcej szans i lepszą przyszłość.

Są tu najróżniejsze postacie. Te, które żyły i umarły w biedzie, te, które w różny sposób się z niej wyrwały, te, które musiały długo próbować, by cokolwiek było lepiej. Jest codzienność, są marzenia, ciągła praca i starania.

To przypomnienie, jak jeszcze niedawno wyglądał ten kraj i ile się zmieniło. Ale no właśnie, czy tak dużo? Czytając niektóre fragmenty miałem nieodparte wrażenie, że w niektórych kwestiach sytuacja kobiet wcale nie jest tak wyraźnie lepsza. Może więc ta fantastycznie napisana książka jest też dowodem na to, jak niestety wolno idą do przodu niektóre rzeczy?

Czytajcie koniecznie!

Wybitna książka, co tu dużo mówić.

Wpisująca się w trend ludowych historii Polski, wciągająca, często porażająca lektura przybliżająca to, jak wyglądało życie kobiet na wsi (lub ze wsi) przed II wojną światową.

To wielowątkowa opowieść z jednej strony pokazująca często koszmarną biedę i warunki życiowe, różnego rodzaju przemoc, wiele problemów, z którymi musiały mierzyć...