Córka księdza

Niczyje dziecko, wstyd, tajemnica, brak tożsamości, tak naprawdę choroba sumienia na długie lata. I ten żal, że mogło być inaczej...

Niczyje dziecko, wstyd, tajemnica, brak tożsamości, tak naprawdę choroba sumienia na długie lata. I ten żal, że mogło być inaczej...

Bardzo potrzebna książka

Bardzo potrzebna książka

Cała prawda wychodzi na jaw. Fakty z życia wzięte.

Cała prawda wychodzi na jaw. Fakty z życia wzięte.

Czy ojczulek modli się pomyslność corki w tej parafii? Parafia DOBROSOŁOWO pw. św. Jakuba Apostoła
Dekanat kleczewski
62-530 Kazimierz Biskupi Dobrosołowo 80
e-mail: kleczew2@archidiecezja.pl;
Duchowni pracujący w parafii: Proboszcz: ks. Jarosław KULPIŃSKI

Czy ojczulek modli się pomyslność corki w tej parafii? Parafia DOBROSOŁOWO pw. św. Jakuba Apostoła
Dekanat kleczewski
62-530 Kazimierz Biskupi Dobrosołowo 80
e-mail: kleczew2@archidiecezja.pl;
Duchowni pracujący w parafii: Proboszcz: ks. Jarosław KULPIŃSKI

„Córka księdza”. Książka niezmiernie smutna i bolesna. Zostawmy tutaj kwestię posiadania, bądź nie posiadania dzieci przez osoby duchowne. Chciałabym się w tej recenzji skupić na Marcie, czyli córce księdza.

Zaznała wiele dni, gdy czuła się niczyja. Nie kochana. Bez ojca. Wyśmiewa w szkole. Z poczuciem, że wszystko co jej się przytrafiło, było jej winą. A była przecież tylko dzieckiem. Dzieckiem, który tak jak inne, chciało mieć obojga rodziców. Posiadać rodzinę ze strony matki, jak i dziadków ze strony ojca. Jednak ona… gdy szła odwiedzić rodziców ojca, przedstawiana była jako koleżanka kuzynki, albo ktoś, zupełnie obcy. Nie zaznała od nich czułości. Tak jak zresztą od swojego ojca. Nigdy nie mogła powiedzieć do niego „tato”, bo przecież jakby to wyglądało. Przestała wierzyć. Bo słysząc od ojca, że jest grzechem, czy mogłaby dalej pokładać nadzieję, że ktoś tam u góry nad nią czuwa?
____
Książka, jak sama autorka wspomina. Jest jej pamiętnikiem i próbą pokazania tego, co działo się w jej życiu. Stąd, pojawiają się wielokrotne nawiązania do tego, co już zostało powiedziane. Jednak słowa te, uzupełniają nam dotychczasową historię, tworząc pełniejszy obraz życia Marty.
____
Jest to pozycja, która przyniesie wiele smutku czytelnikowi. Ale musimy przestać postrzegać temat jako tabu.

„Córka księdza”. Książka niezmiernie smutna i bolesna. Zostawmy tutaj kwestię posiadania, bądź nie posiadania dzieci przez osoby duchowne. Chciałabym się w tej recenzji skupić na Marcie, czyli córce księdza.

Zaznała wiele dni, gdy czuła się niczyja. Nie kochana. Bez ojca. Wyśmiewa w szkole. Z poczuciem, że wszystko co jej się przytrafiło, było jej winą. A była przecież...

Świetna książka.Szczera, aż do bólu, ale myślę że o to chodziło autorce.O rozliczenie z przeszłością i własnym bólem.To nie jest pozycja dla bibliofilów, tylko dla ludzi potrafiących myśleć krytycznie.Wiem, że autorka wraz matką wykazały się sporą odwagą poprzez jej wydanie.Na pewno już doznają fali hejtu, od ludzi którzy tylko dużo mówią o miłości bliźniego a nienawidzą wszelkie odmienności.Instytucja kościoła jest skostniała, a ludzie odpowiedzialni za nią w większości to hipokryci.

Świetna książka.Szczera, aż do bólu, ale myślę że o to chodziło autorce.O rozliczenie z przeszłością i własnym bólem.To nie jest pozycja dla bibliofilów, tylko dla ludzi potrafiących myśleć krytycznie.Wiem, że autorka wraz matką wykazały się sporą odwagą poprzez jej wydanie.Na pewno już doznają fali hejtu, od ludzi którzy tylko dużo mówią o miłości bliźniego a nienawidzą...

Bardzo intymna książka. Postrzegam jej napisanie jako bardzo odważny krok, ale też bardzo potrzebny - samej autorce, jej otoczeniu i czytelnikom. Dla tych którzy spodziewają się literatury wysokich lotów - raczej się rozczarują. Dla tych którzy spodziewają się sensacji - nie znajdą jej. Ta książka to relacja dziecka. Poranionego przez najbliższe osoby. Pokazująca, że nie mówienie o pewnych rzeczach - rani czasami bardziej niż najgorsze słowa. Życzę Marcie, aby napisanie tej książki pozwoliło jej ruszyć dalej. Danie głosu tej Małej Dziewczynce, to najlepsze co mogła zrobić!

Bardzo intymna książka. Postrzegam jej napisanie jako bardzo odważny krok, ale też bardzo potrzebny - samej autorce, jej otoczeniu i czytelnikom. Dla tych którzy spodziewają się literatury wysokich lotów - raczej się rozczarują. Dla tych którzy spodziewają się sensacji - nie znajdą jej. Ta książka to relacja dziecka. Poranionego przez najbliższe osoby. Pokazująca, że nie...

Książką się zainteresowałem, ponieważ głównego bohatera (księdza) znam osobiście i opisane w niej mrożące krew w żyłach historie znam niekoniecznie z pierwszej, ale na pewno z drugiej ręki. I nie powiem, książka dość wiernie i wyczerpująco je opisuje, obnażając przy tym hipokryzję tego kapłana i jego zwierzchników.

Sama w sobie jednak książka... no cóż - nudy. Strumień myśli dziewczyny, która przez ojca była przez całe życie traktowana źle i szereg wynurzeń na temat tego, jak bardzo z tego powodu jej życie jest zaburzone. Treść jest bardzo osobista, widać, że pisana bardziej jako efekt autoanalizy niż jako coś, co można z zainteresowaniem czytać. LIteracko też słabo, pisane prosto i od serca, dość chaotycznie i na pewno nie pięknie.

Jak dla mnie - 90% książki (opis przeżyć wewnętrznych autorki) to nudy, pozostałe 10% (ekscesy księdza) już nieco ciekawsze, ale znałem już wcześniej z innych źródeł.

Książką się zainteresowałem, ponieważ głównego bohatera (księdza) znam osobiście i opisane w niej mrożące krew w żyłach historie znam niekoniecznie z pierwszej, ale na pewno z drugiej ręki. I nie powiem, książka dość wiernie i wyczerpująco je opisuje, obnażając przy tym hipokryzję tego kapłana i jego zwierzchników.

Sama w sobie jednak książka... no cóż - nudy. Strumień...

👤 Córka księdza ma imię, twarz, piękne długie włosy i życie przetrącone hipokryzją Kościoła mającą rysy jej ojca. Marta Glanc w swojej książce odważnie przełamuje tabu, głośno krzyczy o tym, o czym inni plotkują szeptem po kątach. Autorka przecina ten ropiejący wrzód, wypełniony smrodem fasadowości, bezdusznej instytucjonalności i prowincjonalności Kościoła - wypływa z tego zgnilizna kłamstw, udawania, brudu, zepsucia przykrywanego milczeniem i biernością wobec oczywistych win.
👤 Trudno oceniać tę opowieść w kategoriach wartości literackich, bo nie o to tu chodzi. Ta książka pełni funkcję szczerego wyznania, terapeutycznego pamiętnika, stanowiącego rozrachunek z trudną przeszłością, która zaowocowała poważnymi problemami psychicznymi i deficytami emocjonalnymi u Autorki. Marta Glanc zbiera okruchy wspomnień z różnych okresów swojego życia, w których ojciec - ksiądz odgrywał jakąś, zazwyczaj negatywną rolę, a toksyczna relacja z nim stała się źródłem jej zaburzeń psychicznych. Poruszająca to opowieść, bardzo emocjonalna i intymna, krytyczna (co jest jak najbardziej zrozumiałe!) wobec Kościoła i metod, które hierarchowie stosują, by zamieść problem pod dywan. 👤 Bardzo dobrze, że Autorka odważyła się ujawnić ślady osobistych doświadczeń będących jednocześnie świadectwem obrzydliwej patologii. Ważny i konieczny głos.

👤 Córka księdza ma imię, twarz, piękne długie włosy i życie przetrącone hipokryzją Kościoła mającą rysy jej ojca. Marta Glanc w swojej książce odważnie przełamuje tabu, głośno krzyczy o tym, o czym inni plotkują szeptem po kątach. Autorka przecina ten ropiejący wrzód, wypełniony smrodem fasadowości, bezdusznej instytucjonalności i prowincjonalności Kościoła - wypływa z tego...

Bardzo intymna książka, ale została w taki sposób napisana w konkretnym celu. Marta Glanc na przykładzie własnego życia pokazuje, na jakie problemy narażane są dzieci księży i z czym muszą się mierzyć również w późniejszym, dorosłym życiu. Chociaż autorka skupiła się tylko na swojej historii, podczas lektury miałem świadomość, że sporo osób, którym trafiło się mieć księdza za ojca, posiada podobne życiorysy. To przykra refleksja, ale wierzę, że dzięki takim odważnym książkom coś się zmieni.

Bardzo intymna książka, ale została w taki sposób napisana w konkretnym celu. Marta Glanc na przykładzie własnego życia pokazuje, na jakie problemy narażane są dzieci księży i z czym muszą się mierzyć również w późniejszym, dorosłym życiu. Chociaż autorka skupiła się tylko na swojej historii, podczas lektury miałem świadomość, że sporo osób, którym trafiło się mieć księdza...