Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W porównaniu do poprzedniej części, czytanie przyniosło mniej frajdy. Dużo rzeczy dało się przewidzieć już od samego początku. Śmierć posterunkowego (przeważnie jak oni występują w policyjnych zespołach w sprawach morderstw to po to, aby tylko zginąć), sztorm, który odetnie wyspę do końca książki. Generalnie typowa i przewidywalna była nawet atmosfera. Jakoś się przeczytało, źle nie było, ale wrócić czy gorąco polecić to raczej nie.

W porównaniu do poprzedniej części, czytanie przyniosło mniej frajdy. Dużo rzeczy dało się przewidzieć już od samego początku. Śmierć posterunkowego (przeważnie jak oni występują w policyjnych zespołach w sprawach morderstw to po to, aby tylko zginąć), sztorm, który odetnie wyspę do końca książki. Generalnie typowa i przewidywalna była nawet atmosfera. Jakoś się...

Od dawna mierzyłem się z przeczytaniem tej książki. W końcu się udało. Początkowo miałem mieszane uczucia. Autor pisał książkę jak pamiętnik, na bieżąco, krótkie wpisy, każdy kolejny niemal niepodobny do poprzedniego. Potem doceniłem tego wartość. Autentyzm, jakbym zaczął czytać czyjś skryty pamiętnik, nielegalnie. Przecież jednak to książka, czytanie publicznie wydanych książek nie może być nielegalne, przynajmniej dzisiaj. W pewnym momencie trochę zazdrościłem i współczułem autorowi. Jego rodzina przeżyła tyle tragicznych okresów, wojna, wysiedlenia, komunizm, zmiany ustrojowe. Jak mało sami możemy napisać o naszych rodzinach, żyjemy w czasach dostatku, all inclusive, nic nie mąci tego spokoju. Nawet wojna na Ukrainie nie przerwała tego szczęścia, szybko przeszliśmy do porządku dziennego. My nic ciekawego nie napiszemy o naszych rodzinach. Z drugiej strony współczułem, bo takich tragicznych wspomnień nie chciałbym nosić w rodzinnej pamięci. Inna myśl to wojna. Im więcej czytam książek wydawanych w latach 1946-2000 tym bardziej czuję jaką granicą był ten konflikt, jak bardzo zaważył na życiu tamtych pokoleń. Dla mojej generacji przełomu lat 80. i 90. to już jest wojna jak każda poprzednia, nie czujemy tego, większość jej uczestników pomarła, ewentualnie dziadkowie coś wspomną ale i to przez mgłę bo albo urodzili się po albo byli wtedy dziećmi. Obyśmy dożyli swych dni w pokoju, bez grozy wojny, niedostatku, czytając poezję i słuchając muzyki.

Od dawna mierzyłem się z przeczytaniem tej książki. W końcu się udało. Początkowo miałem mieszane uczucia. Autor pisał książkę jak pamiętnik, na bieżąco, krótkie wpisy, każdy kolejny niemal niepodobny do poprzedniego. Potem doceniłem tego wartość. Autentyzm, jakbym zaczął czytać czyjś skryty pamiętnik, nielegalnie. Przecież jednak to książka, czytanie publicznie wydanych...

Książka bardzo mnie zainteresowała już od pierwszych stron. Postacie i rzeczywistość jak to u Kinga, niezwykle autentyczne. Ciężko szukać tu strzelanin i akcji. Jest za to dobrze budowane napięcie, które trzyma do końca. Tylko skąd do cholery się wzięła ta Marge na końcu. Trochę coś mi tu zgrzytało. Jednak to szczegół, polecam książkę.

Książka bardzo mnie zainteresowała już od pierwszych stron. Postacie i rzeczywistość jak to u Kinga, niezwykle autentyczne. Ciężko szukać tu strzelanin i akcji. Jest za to dobrze budowane napięcie, które trzyma do końca. Tylko skąd do cholery się wzięła ta Marge na końcu. Trochę coś mi tu zgrzytało. Jednak to szczegół, polecam książkę.