Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Reklamowanie książek, które są czymś na przecięciu przewodnika po danym kraju/mieście oraz autobiografii autora/autorki, jest mylące, ale wydawnictwa bardzo lubią zgarniać wszelkie książki niefikcjonalne pod parasol określenia "reportaż" - choć tym terminem-parasolem powinno być właśnie non-fiction. Do Polki w Korei zdecydowanie bardziej pasuje określenie osobisty przewodnik z dużą dozą wiadomości kulturoznawczych niż reportaż. I jeśli rozpatrujemy ją z takiej perspektywy jest książką dużo lepszą niż jako reportaż. Te bardziej podróżnicze i polecajkowe części książki są zdecydowanie ciekawsze niż części bardziej ogólne/kulturowe, ale też dzięki temu, że autorka książki mieszka w kraju, który opisuje - a nie jedzie tam, aby napisać z niego książkę - jej anegdoty i spostrzeżenia lepiej rezonują z czytelnikami, bo wierzy się, że wpływają na jej życie codzienne i nie ma potrzeby ich hiperbolizować.
CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2024/05/polka-w-korei-koreanskie-bingo.html?sc=1716096621515#c9024933447241289277

Reklamowanie książek, które są czymś na przecięciu przewodnika po danym kraju/mieście oraz autobiografii autora/autorki, jest mylące, ale wydawnictwa bardzo lubią zgarniać wszelkie książki niefikcjonalne pod parasol określenia "reportaż" - choć tym terminem-parasolem powinno być ...

Rozwiń

Zwiń

Książka ma siedem rozdziałów (choć tak naprawdę pięć części). Najdłuższy - i jednocześnie najsłabszy - jest rozdział pierwszy - tytułowy. Niestety jego jakoś oraz ogólny odbiór rozdziału nie nastawia pozytywnie do reszty lektury, która jest zdecydowanie lepsza i dużo ciekawsza niż część tytułowa. Większość moich uwag dotyczących tej książki odnosi się właśnie bezpośrednio do Układ(a)nych. Jednocześnie ten rozdział budził we mnie ambiwalencję: z jednej strony wydawało mi się, że rozumiem niektóre decyzje autorki dotyczące sposobu narracji, z drugiej - miałam wrażenie, że rzuca czytelnikowi niepotrzebne kłody pod nogi; z jednej - pewne zabiegi literackie wydają się podkreślać temat, z drugiej - sprawiają, że trudno cokolwiek zapamiętać o opowiadanej historii czy bohaterach. I tak z wieloma kolejnymi aspektami lektury - ostatecznie jednak skłaniam się ku stwierdzeniu, że to lektura nieprzystępna w odbiorze.
CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2024/04/ostetecznie-nieprzystepna-ukadane.html

Książka ma siedem rozdziałów (choć tak naprawdę pięć części). Najdłuższy - i jednocześnie najsłabszy - jest rozdział pierwszy - tytułowy. Niestety jego jakoś oraz ogólny odbiór rozdziału nie nastawia pozytywnie do reszty lektury, która jest zdecydowanie lepsza i dużo ciekawsza niż część ty...

Rozwiń

Zwiń

Podsumowując, niektóre rozdziały są ciekawe, ale za bardzo ujawnia się w nich humor autora, w innych proporcja biografia-idea jest zaburzona, jeszcze inne po przeczytaniu okazują się trochę o niczym. Przy czym można się z tej książki naprawdę dowiedzieć wielu nowych i ciekawych rzeczy. I kilka rozdziałów jest naprawdę interesujących i wciągających. Ale nie jestem przekonana, czy dla tych kilku warto zapoznawać się z całą książką.
CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2024/03/rozproszenie-idee-ktore-zmieniy-swiat.html

Podsumowując, niektóre rozdziały są ciekawe, ale za bardzo ujawnia się w nich humor autora, w innych proporcja biografia-idea jest zaburzona, jeszcze inne po przeczytaniu okazują się trochę o niczym. Przy czym można się z tej książki naprawdę dowiedzieć wielu nowych i ciekawych rzeczy. I k...

Rozwiń

Zwiń

Kameliowy Sklep Papierniczy to kolejna japońska książka, w której mogłam zaobserwować pewien szczególny typ zachowania bohaterów. I nie wiem, czy to po prostu przypadek, czy jednak właściwość jakiejś części literatury z tego kraju. Otóż nasza główna bohaterka - a mamy w książce narrację pierwoszoosobową - robi tak niesamowicie wiele założeń na temat postaci, które spotyka. I czasami są to założenia słuszne, a czasami czytelnik zastanawia się, na podstawie jakich zachowań tychże postaci Poppo wyciąga tak daleko idące wnioski dotyczące ich charakteru, gdyż z perspektywy czytelnika ma to niewielkie albo nie ma żadnych podstaw. Ponadto z jednej strony Poppo wydaje się ułożoną postacią, ale z drugiej niekiedy jej reakcje na wydarzenia są zupełnie nieproporcjonalne (albo co jeszcze bardziej zadziwiające - w ogóle ich nie ma). Zastanawiałam się, czy to nie ograniczona perspektywa sprawia, że czytelnik nie otrzymuje wystarczającego kontekstu, aby uzasadnić niektóre interakcje.
Kameliowy Sklep Papierniczy za to naprawdę błyszczy we wszystkich opisach różnych szczegółów: czy będą one dotyczyły sztuki pisania listów, od kaligrafii do doboru znaczków, materiałów piśmienniczych, a nawet znaczenia kolorów, czy wspomnień o świątyniach w mieście i opisów niektórych tradycji (i mm tu zarówno na myśli święta, jak i to że bohaterka przyjmowała swoich zleceniodawców różnymi herbatami), czy wreszcie jedzenia.
CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2024/03/powoli-i-do-przodu-kameliowy-sklep.html

Kameliowy Sklep Papierniczy to kolejna japońska książka, w której mogłam zaobserwować pewien szczególny typ zachowania bohaterów. I nie wiem, czy to po prostu przypadek, czy jednak właściwość jakiejś części literatury z tego kraju. Otóż nasza główna bohaterka - a mamy w książce narrację pi...

Rozwiń

Zwiń

Yellowface jest ciekawą, wciągającą, rozrywkową książką, ale nie przesadzajmy z tym, że nie da się od niej oderwać. Bez problemu można znaleźć w fabule miejsca, gdzie czytanie można spokojnie odłożyć na później. Oczywiście chce się wiedzieć, co będzie dalej, ale jednocześnie June to nie jest bohaterka, którą się lubi, więc czy czytelnika ma obchodzić, co się z nią stanie. Jednak nie to jest problemem - problemem jest to, że im dalej w książkę, tym bardziej widać, jej szkielet, strukturę i zaplanowanie. Gdzieś tam po drodze jest o jedną-dwie sceny za dużo, jakaś konfrontacja jest zupełnie niepotrzebna i tempo narracji, zamiast rosnąć i prowadzić nas do punktu kulminacyjnego się pod koniec potyka.
CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2024/03/co-zrobi-czowiek-by-utrzymac-sie-na.html

Yellowface jest ciekawą, wciągającą, rozrywkową książką, ale nie przesadzajmy z tym, że nie da się od niej oderwać. Bez problemu można znaleźć w fabule miejsca, gdzie czytanie można spokojnie odłożyć na później. Oczywiście chce się wiedzieć, co będzie dalej, ale jednocześnie June to nie je...

Rozwiń

Zwiń

Książka Niedźwiedź w objęciach smoka nie zrobiła na mniej najlepszego wrażenia, ale to nie jest do końca tak, że zupełnie mi się nie podobała i nie ma w niej nic dobrego. Na pewno pozwala zrozumieć spojrzenie Chin na Rosję (i odwrotnie, ale bez wątpienia - zgodnie z tytułem - Chiny są w tej relacji w tym momencie istotniejsze) i chronologicznie przedstawia wiele elementów i aspektów łączących i dzielących te dwa państwa. Opisanych jest także wiele wydarzeń i to, jak wpływały na wzajemny ogląd tych państw. Książka podzielona jest na sześć części (z grubsza: kultura, historia, polityka, gospodarka, relacje międzynarodowe oraz Syberia), w ramach niektórych są jeszcze ważne rozdziały (które bywają podzielone na jeszcze krótsze, tematyczne podrozdziały) - na pewno jest to bardzo przemyślana strukturalnie opowieść.
CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2024/02/wrazenia-umiarkowane-niedzwiedz-w.html

Książka Niedźwiedź w objęciach smoka nie zrobiła na mniej najlepszego wrażenia, ale to nie jest do końca tak, że zupełnie mi się nie podobała i nie ma w niej nic dobrego. Na pewno pozwala zrozumieć spojrzenie Chin na Rosję (i odwrotnie, ale bez wątpienia - zgodnie z tytułem - Chiny są w te...

Rozwiń

Zwiń