Jesteśmy społecznością, która kocha książki

emotional damage. tyle mam do powiedzenia.

emotional damage. tyle mam do powiedzenia.

Czy można zakochać się w Darwninach jeszcze bardziej? MOŻNA! Wystarczy przeczytać tą książkę a przy okazji pomóc dzieciom ponieważ 1 książka = 1 ciepły posiłek ♥

Czy można zakochać się w Darwninach jeszcze bardziej? MOŻNA! Wystarczy przeczytać tą książkę a przy okazji pomóc dzieciom ponieważ 1 książka = 1 ciepły posiłek ♥

Mój wewnętrzny antychryst modli się o V część książki. TO SIĘ NIE MOŻE TAK SKOŃCZYĆ. Muszę wiedzieć co dzieje się z Erykiem chociaż go rzewnie nie lubię. Muszę poznać też alternatywne zakończenie IV części. Co stałoby się jakby nie telefon z Polski. Czy główny bohater przystałby na propozycję Wiktora? Tyle pytań a żadnej odpowiedzi…
Czuję pustkę. Wszystkie części czytało się z ciekawością, zdecydowanie za szybko ale jak można inaczej? Kiedy obiecujesz sobie tylko rozdział a czytasz całą książkę na raz? To tylko świadczy o tym jak świetnym pisarzem jest autor.

Mój wewnętrzny antychryst modli się o V część książki. TO SIĘ NIE MOŻE TAK SKOŃCZYĆ. Muszę wiedzieć co dzieje się z Erykiem chociaż go rzewnie nie lubię. Muszę poznać też alternatywne zakończenie IV części. Co stałoby się jakby nie telefon z Polski. Czy główny bohater przystałby na propozycję Wiktora? Tyle pytań a żadnej odpowiedzi…
Czuję pustkę. Wszystkie części czytało...

Jak dzidy pragnę! Umrę na zawał.
Całą książkę nurtowało mnie to co dzieje się aktualnie z Wiktorem. Kiedy na sylwestrze pojawił się tajemniczy kolega z zagranicy myślałam że właśnie niepostrzeżenie Wiktor wbił się na imprezę. Niestety to był Leszek. Trudno. Później myślałam że pojawi się na pogrzebie, że ktoś go poinformował czy coś. No nie. Ostatnia scena. Tak! Tak! To na pewno on! Aż sięgnęłam specjalnie po IV cześć z półki. Tak! To Wiktor! Ciekawe jak się teraz sprawy rozwiną. Eryk, Arek, Leszek... Wiktor. Może jakby pojawił się na początku III części podeszłabym do tego bardziej optymistycznie. Teraz myślę, że mega się namiesza w życiu naszego głównego bohatera. Oby tylko nie skończył w psychiatryku.
Btw szpital w Siedlcach XD to już chyba wolę w Warszawie XD

Jak dzidy pragnę! Umrę na zawał.
Całą książkę nurtowało mnie to co dzieje się aktualnie z Wiktorem. Kiedy na sylwestrze pojawił się tajemniczy kolega z zagranicy myślałam że właśnie niepostrzeżenie Wiktor wbił się na imprezę. Niestety to był Leszek. Trudno. Później myślałam że pojawi się na pogrzebie, że ktoś go poinformował czy coś. No nie. Ostatnia scena. Tak! Tak! To na...

Jak mamę kocham książki z tej serii doprowadzą mnie do zawału albo jakiejś choroby psychicznej. Ale skupmy się na bohaterach. Głównego zostawię sobie na koniec. Na pierwszy plan wysuńmy Wiktora i Tomasza.
Wiktor – można powiedzieć książę z bajki. Przystojny, bogaty, inteligentny, obeznany. Ale też jak każdy ideał miał wady, był zazdrosny co było widać na każdym kroku. W pewnym momencie można zauważyć (albo tylko ja), że próbuje podporządkować sobie głównego bohatera (nazwijmy go P. (przypadek? Nie sądzę, kto wie ten wie)). P. miał rzucić pracę ponieważ Wiktorowi się to nie podobało, chciał za niego płacić nie widząc w tym nic złego kiedy z drugiej strony wyglądało to jak jakby nasz P. był jego utrzymankiem. To w jaki sposób z nim zerwał, przez telefon nazywając to ‘przerwą’ było nie do przyjęcia. Jak się kogoś kocha to tak się nie robi. I pożal się Boże mamusia, ale nie o niej. Zjebał na całej linii. No niestety, większość bajek nie kończy się happy endem.
Tomasz – P. poznaje go na spotkaniach próby wyleczenia się z homoseksualizmu (o zgrozo, że ludzie wierzą w takie rzeczy, obecnie jest 2019 i wiem, że nadal są takie osoby które myślą że wyleczą kogoś i że ktoś może ich wyleczyć z orientacji seksualnej). Cieszy mnie fakt, że Tomasz stanął na drodze P. może właśnie wydarzenia z nim sprawiły, że nasz P. nie szedł dalej tą drogą. Depresja, nie bójmy się użyć tego słowa, którą miał Tomasz, depresja która pchnęła go w najgorszy możliwy sposób zakończenia tego czyli próby samobójczej (jakie to znajome, ugh). To sprawiło że P. nie wytrzymał, wszystkie jego wątpliwości na temat tego wszystkiego w tamtym momencie wybuchły, jak to zostało ujęte ‘wrzuciłeś granat do szamba’. I może dobrze.
Kończąc, w I tomie, nasz bardzo naiwny P. stał się w tomie II można powiedzieć pewny siebie? Akcja w radiu, to było coś. To było mocne.
No dobra, kocham.

Jak mamę kocham książki z tej serii doprowadzą mnie do zawału albo jakiejś choroby psychicznej. Ale skupmy się na bohaterach. Głównego zostawię sobie na koniec. Na pierwszy plan wysuńmy Wiktora i Tomasza.
Wiktor – można powiedzieć książę z bajki. Przystojny, bogaty, inteligentny, obeznany. Ale też jak każdy ideał miał wady, był zazdrosny co było widać na każdym kroku. W...

Jeżeli potrzebujecie zawału na zawołanie polecam zakończenie tej książki. Nie przypominam sobie czy przy jakiejkolwiek innej tak bardzo podniosło mi się ciśnienie. Można nawet powiedzieć, że tak się skupiłam na akcji i głównym bohaterze, że sama biegłam za nim jak uciekał z Kielc.
Nie sądziłam też, że właśnie tak bardzo utożsamię się z bezimiennym pierwszoplanowym bohaterem. Nie pamiętam czy przy jakiejkolwiek książce tak klęłam, ciągle padało ‘kurwa’, ‘ja pierdole’, ‘debilu’, wiem jakie to głupie, ale inaczej się nie dało. Wie ten kto czytał a jak nie czytał to polecam bardzo mocno. Nie zawiedziecie się.

Jeżeli potrzebujecie zawału na zawołanie polecam zakończenie tej książki. Nie przypominam sobie czy przy jakiejkolwiek innej tak bardzo podniosło mi się ciśnienie. Można nawet powiedzieć, że tak się skupiłam na akcji i głównym bohaterze, że sama biegłam za nim jak uciekał z Kielc.
Nie sądziłam też, że właśnie tak bardzo utożsamię się z bezimiennym pierwszoplanowym...

Z jednej strony podziwiam Tośka że ma tyle odwagi w sobie żeby być sobą, żeby powiedzieć 'jestem Tosiek koniec kropka', a z drugiej strony, gosh jak mnie ten koleś irytuje, wszystko musi być po jego myśli, wszyscy muszą chodzić koło niego i ogarniać jego atencję. Pomijając to wszystko zazdroszczę mu Leona, na prawdę. Chcę mieć takiego przyjaciela jak Leon, przyjaciela który pomimo wszystko ciągle jest przy tobie, który nie zrezygnuję z Ciebie z dnia na dzień, który pomimo twojego braku okazania zainteresowania będzie o Ciebie walczył żeby koniec końców wszystko było dobrze...

Z jednej strony podziwiam Tośka że ma tyle odwagi w sobie żeby być sobą, żeby powiedzieć 'jestem Tosiek koniec kropka', a z drugiej strony, gosh jak mnie ten koleś irytuje, wszystko musi być po jego myśli, wszyscy muszą chodzić koło niego i ogarniać jego atencję. Pomijając to wszystko zazdroszczę mu Leona, na prawdę. Chcę mieć takiego przyjaciela jak Leon, przyjaciela który...

Jako osoba która obecnie zmaga się ze znalezieniem własnego 'ja' ta książka mocno mi się spodobała. Ukazuje wewnętrzną bitwę i ogólne spostrzeżenia społeczeństwa na osoby transseksualne. Ukazuje to jak bardzo trudno jest w obecnym świecie po prostu być sobą.

Jako osoba która obecnie zmaga się ze znalezieniem własnego 'ja' ta książka mocno mi się spodobała. Ukazuje wewnętrzną bitwę i ogólne spostrzeżenia społeczeństwa na osoby transseksualne. Ukazuje to jak bardzo trudno jest w obecnym świecie po prostu być sobą.

no nie uniosła mnie ta książka na wyżyny zadowolenia.

no nie uniosła mnie ta książka na wyżyny zadowolenia.

Idealna książka dla osób które interesują się historią chirurgii i anestezjologii. Polecam bardzo. Mocno wciągająca.

Idealna książka dla osób które interesują się historią chirurgii i anestezjologii. Polecam bardzo. Mocno wciągająca.

ta książka to jest mistrzostwo, nie polecam tylko czytać jej kiedy patrzą na was ludzie np w pociągu. można dowiedzieć się z niej mnóstwo ciekawych i zaskakujących rzeczy z życia lekarza. polecam bardzo.

ta książka to jest mistrzostwo, nie polecam tylko czytać jej kiedy patrzą na was ludzie np w pociągu. można dowiedzieć się z niej mnóstwo ciekawych i zaskakujących rzeczy z życia lekarza. polecam bardzo.

Trochę pomieszana ta książka. Niby jeden główny wątek ale czytając dalej można się pogubić o co tak naprawdę tutaj chodzi.

Trochę pomieszana ta książka. Niby jeden główny wątek ale czytając dalej można się pogubić o co tak naprawdę tutaj chodzi.

perfekcji nie da się określić słowami.
'wszystko gówno znaczy'
aż żal że tak idealne książki tak szybko się kończą :')

perfekcji nie da się określić słowami.
'wszystko gówno znaczy'
aż żal że tak idealne książki tak szybko się kończą :')

nie spodziewałam się nic po tej książce. pierwsza tego autora w moich rękach. jak dla mnie zbyt nudna. czy wspominałam że kocham jak Polska jest wspomniana w zagranicznych wydaniach? nie? to teraz mówię.

nie spodziewałam się nic po tej książce. pierwsza tego autora w moich rękach. jak dla mnie zbyt nudna. czy wspominałam że kocham jak Polska jest wspomniana w zagranicznych wydaniach? nie? to teraz mówię.

chciałabym napisać coś dobrego o tej książce, ale znudziła mnie :(

chciałabym napisać coś dobrego o tej książce, ale znudziła mnie :(

Tak szczerze to spodziewałam się trochę więcej po tej książce...

Tak szczerze to spodziewałam się trochę więcej po tej książce...

Nie spodziewałam się wiele po tej książce mając w głowie jeszcze 'Dziewczyna z pociągu'.
Przeczytałam z czystej ciekawości ale na pewno już do niej nie wrócę.

Nie spodziewałam się wiele po tej książce mając w głowie jeszcze 'Dziewczyna z pociągu'.
Przeczytałam z czystej ciekawości ale na pewno już do niej nie wrócę.

Czy ja już mówiłam, że kocham książki tego Pana? Pewnie milion razy xd ale nie ma się co dziwić. Wciągająca fabuła, krótkie rozdziały które sprawiają, że książkę szybko się czyta.
P.S. czy tylko ja zauważyłam że w książkach J.P. często pojawia się Polska w jakiś kontekstach? Np teraz że zabójcy mogą dostać się w szybki sposób do naszego kraju...
P.S.S dlaczego książki J.P. tak szybko się kończą?
P.S.S.S. od tych nazw dziwnym językiem bolały mnie już oczy xd

Czy ja już mówiłam, że kocham książki tego Pana? Pewnie milion razy xd ale nie ma się co dziwić. Wciągająca fabuła, krótkie rozdziały które sprawiają, że książkę szybko się czyta.
P.S. czy tylko ja zauważyłam że w książkach J.P. często pojawia się Polska w jakiś kontekstach? Np teraz że zabójcy mogą dostać się w szybki sposób do naszego kraju...
P.S.S dlaczego książki J.P....

Spodziewałam się czegoś więcej. Brak akcji, w połowie zaczęła mnie nudzić. Porównania bardziej żenujące niż śmieszne. Doczytałam do końca ponieważ nie lubię zostawiać książek w połowie.

Spodziewałam się czegoś więcej. Brak akcji, w połowie zaczęła mnie nudzić. Porównania bardziej żenujące niż śmieszne. Doczytałam do końca ponieważ nie lubię zostawiać książek w połowie.

Ta książka otwiera oczy. Smutne, że w XXI wieku ludzie nadal postrzegają osoby LGBT za chore psychicznie. Love is love.

Ta książka otwiera oczy. Smutne, że w XXI wieku ludzie nadal postrzegają osoby LGBT za chore psychicznie. Love is love.