Krótkie, całkiem przyjemne (choć miejscami frustrujące) czytadło na jeden wieczór.
Przeczytałam książkę zaskakująco szybko, wchodzi łatwo i bardzo chciałam się dowiedzieć, jak się skończy, mimo że początek nieszczególnie przypadł mi do gustu.
Główna bohaterka, Róża Krull, autorka poczytnych kryminałów, jest nieco roztargnioną i obcesową kobietą, która ma talent do pakowania się w kłopoty. Nie można jej odmówić zapału (choć niekoniecznie w pisaniu),zawsze wchodzi z butami w środek akcji i to ona w gruncie rzeczy napędza fabułę, nawet jeśli znalazła się po prostu w złym miejscu w złym czasie. Problem w tym, jak jest opisywana. Borze wielki i szumiący, jak ona jest opisana! Po opisach, ciągłym jojczeniu na wagę, zmarszczki, siwe włosy i starzenie się, oczekiwałabym co najmniej kobiety po sześćdziesiątce, dwóch rozwodach i menopauzie, a nie zdrowej, niezamężnej trzydziestopięciolatki. Czuję się urażona. Nie było to śmieszne na początku i nie było śmieszne na końcu. Przymknęłam na to oko, tylko dlatego że poza tymi cechami Różę da się lubić.
Pozostali bohaterowie, przynajmniej ci z pierwszego i drugiego planu, też byli całkiem nieźle napisani. Każdego z nich polubiłam i mam nadzieję, że będą pojawiać się w pozostałych książkach z serii. Zwłaszcza Betty, była agentka innej sławnej pisarki oraz jej narzeczony-policjant wydają się interesującą parą.
Ogólnie fabuła i cała intryga nie jest mocno zagmatwana i nie powala na kolana, ale nie musi. Było wystarczająco dużo humoru i komedii przypadków, żeby przykryć mankamenty fabularne.
Trochę rozumiem, skąd się biorą porównania tej serii do książek p. Joanny Chmielewskiej. W wielu przypadkach faktycznie widać, że seria jest wzorowana na tamtej, ale napisana z ciut mniejszą wprawą i humorem. Myślę, że nie bez znaczenia jest ten czas pisania i umieszczenia akcji - Chmielewska zaczynała pisać w głębokiej komunie, w latach 70., i choć wiele opisów budzi obecnie lekkie zażenowanie, a może nawet oburzenie, jest nam łatwiej je przełknąć, bo mamy świadomość, że książki powstały w innych czasach i w zasadzie innej kulturze. Widać to zwłaszcza w opisach relacji damsko-męskich oraz pojawiającego się co jakiś czas głębokiego szowinizmu, który teraz jest po prostu nie do przełknięcia. P. Chmielewska miała też zdolność do opisywania scen zbrodni w całkowicie absurdalny i przerażająco zabawny sposób, czego niestety zabrakło tej książce.
Mimo wszystko da się czytać z przyjemnością, choć jest to raczej książka z rodzaju "przeczytać raz, bawić się dobrze i zaraz zapomnieć".

Krótkie, całkiem przyjemne (choć miejscami frustrujące) czytadło na jeden wieczór.
Przeczytałam książkę zaskakująco szybko, wchodzi łatwo i bardzo chciałam się dowiedzieć, jak się skończy, mimo że początek nieszczególnie przypadł mi do gustu.
Główna bohaterka, Róża Krull, autorka poczytnych kryminałów, jest nieco roztargnioną i obcesową kobietą, która ma talent do pakowania...

Błyskotliwa, pełna humoru, postacie przerysowane, jak to w komedii, ale wciąż sympatyczne. Bardzo polubiłam autora i jego styl, zwłaszcza, że poczuciem humoru rezonuje z moim.
Polecam na odstresowanie.

Błyskotliwa, pełna humoru, postacie przerysowane, jak to w komedii, ale wciąż sympatyczne. Bardzo polubiłam autora i jego styl, zwłaszcza, że poczuciem humoru rezonuje z moim.
Polecam na odstresowanie.

Jak dla mnie troche zbyt pomieszane, za duzo postaci. W kilku momentach nie mialam pojecia kto jest kim. Takze zbyt duzo nawiazan do znanych osob, nie widze potrzeby w wymienianiu tylu znanych nazwisk. Nie jestem pewna czy siegne po 2 czesc

Jak dla mnie troche zbyt pomieszane, za duzo postaci. W kilku momentach nie mialam pojecia kto jest kim. Takze zbyt duzo nawiazan do znanych osob, nie widze potrzeby w wymienianiu tylu znanych nazwisk. Nie jestem pewna czy siegne po 2 czesc

Trudno mi się czytało. Nie jest zła, ale ... No właśnie.

Trudno mi się czytało. Nie jest zła, ale ... No właśnie.

Z Różą Krull rozpocząłem przygodę od 7 tomu, który według mnie był bardziej zabawny, pomimo tego ta książka jest całkiem na poziomie 😀

Z Różą Krull rozpocząłem przygodę od 7 tomu, który według mnie był bardziej zabawny, pomimo tego ta książka jest całkiem na poziomie 😀

Przyjemnie napisana komedia kryminalna, z dużym akcentem na komedia, więc jeżeli lubicie dość mocno przerysowanych bohaterów i niezbyt wymagającą fabułę, to Do trzech razy śmierć mogę Wam polecić z czystym sumieniem. Ja przesłuchałam w audiobooku, którego czyta wspaniała Paulina Holtz - także wersję audio również polecam czy to do spanka, do robienia obiadu lub do stania w korkach w godzinach szczytu. Bawiłam się całkiem nieźle i pewnie sięgnę po kolejne tomy z serii o Róży Krull, do spanka właśnie.

Przyjemnie napisana komedia kryminalna, z dużym akcentem na komedia, więc jeżeli lubicie dość mocno przerysowanych bohaterów i niezbyt wymagającą fabułę, to Do trzech razy śmierć mogę Wam polecić z czystym sumieniem. Ja przesłuchałam w audiobooku, którego czyta wspaniała Paulina Holtz - także wersję audio również polecam czy to do spanka, do robienia obiadu lub do stania w...

Jak już brać się za czytanie wszystkich książek polskich autorów, to i na Rogozińskiego przyszła kolej. Chociaż po końcówce mam wrażenie, że wzięłam się nie za tą serię co trzeba jako pierwszą... Pochłonęłam szybko, bo taki to tytuł - do szybkiego pochłonięcia, na oderwanie myśli i wysłanie ich daleko, byle tylko nie były tu i teraz. Działo się dużo, bohaterów też było dużo, przez co momentami musiałam robić przerwy i wracać do początku, żeby sprawdzić kto jest kim. Ogólnie po prostu może być... Resztę tomów ruszę w swoim czasie.

Jak już brać się za czytanie wszystkich książek polskich autorów, to i na Rogozińskiego przyszła kolej. Chociaż po końcówce mam wrażenie, że wzięłam się nie za tą serię co trzeba jako pierwszą... Pochłonęłam szybko, bo taki to tytuł - do szybkiego pochłonięcia, na oderwanie myśli i wysłanie ich daleko, byle tylko nie były tu i teraz. Działo się dużo, bohaterów też było...

Panie Rogoziński, to, że wstawi pan kilkukrotnie do tekstu uwagi typu "gdyby zamieściła taki wątek w swojej powieści, zostałaby zrugana za brak prawdopodobieństwa/za nielogiczność" (wygłaszane przez bohaterkę-pisarkę),nie oznacza, że może pan wrzucać jakiekolwiek głupoty do powieści. Samoświadomość i samokrytyka jest ważna, ale nie zwalnia z rozsądku (bo to sprawia, że cała fabuła książki rozwija się we wszystkie kierunki, namnażając niepotrzebnie wątki).

Panie Rogoziński, to, że wstawi pan kilkukrotnie do tekstu uwagi typu "gdyby zamieściła taki wątek w swojej powieści, zostałaby zrugana za brak prawdopodobieństwa/za nielogiczność" (wygłaszane przez bohaterkę-pisarkę),nie oznacza, że może pan wrzucać jakiekolwiek głupoty do powieści. Samoświadomość i samokrytyka jest ważna, ale nie zwalnia z rozsądku (bo to sprawia, że...

Bez szału, dobra na odmóżdżenie na plaży. Dużo lepsze komedie kryminalne piszą np Marta Kisiel i Olga Rudnicka. Prywatnie autor jest super fajną ciepłą zabawną osobą:)

Bez szału, dobra na odmóżdżenie na plaży. Dużo lepsze komedie kryminalne piszą np Marta Kisiel i Olga Rudnicka. Prywatnie autor jest super fajną ciepłą zabawną osobą:)

Lubię historie kryminalne oparte na schemacie zmknietego pomieszczenia. Być może dlatego oceniłam tę historię tak wysoko. Być może też dlatego, że mimo iż przeczytałam dzisiaj tę książkę już kolejny raz bawiłam się równie dobrze jak podczas pierwszej lektury.

Uwielbiam Różę Krull. I Pepe, Betty a nawet Darskiego. Mam nadzieje, że kiedyś z tej serii powstanie serial

Polecam wszystkim miłośnikom lekkiej lektury przy której można się zarówno pośmiać jak i rozwiązać zagadkę kryminalną.

Tylko kiedy doczekamy się Zabójczej Korekty zapowiedzianej w Epilogu?

Lubię historie kryminalne oparte na schemacie zmknietego pomieszczenia. Być może dlatego oceniłam tę historię tak wysoko. Być może też dlatego, że mimo iż przeczytałam dzisiaj tę książkę już kolejny raz bawiłam się równie dobrze jak podczas pierwszej lektury.

Uwielbiam Różę Krull. I Pepe, Betty a nawet Darskiego. Mam nadzieje, że kiedyś z tej serii powstanie...