Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie idzie mi z reguły dużo sprawniej niż pisanie. Skończywszy jedną książkę przeskakuję do następnej obiecując sobie, że parę słów o przeczytanej pozycji napiszę później. A później zazwyczaj dzieje się tak, że wsiąkam w kolejną historię a poprzednie emocje powoli zamazują się i tracą na intensywności na rzecz aktualnie czytanej powieści. W ramach ćwiczenia woli i samozaparcia postanowiłam napisać notkę o naprawdę fajnej książce dla nastoletniego czytelnika, jaką jest "Temlpariusz. Strażnik Graala". Zapraszam do lektury :)

Mógł być całunem, talerzem lub innym naczyniem, lecz najpopularniejsza wersja mówi, że to kielich, z którego Chrystus pił wino podczas ostatniej wieczerzy. Do tego kielicha Józef z Arymatei zebrał krew umierającego Jezusa i tak skutecznie go ukrył, że dotąd nie wiadomo, czy kiedykolwiek komukolwiek udało się go odnaleźć. Istnieje teoria, że był niegdyś w posiadaniu Zakonu Templariuszy. Po tym opisie łatwo domyśleć się, że mowa o Świętym Graalu – najcenniejszej relikwii chrześcijańskiego świata. Relikwii niezwykle pożądanej, gdyż według licznych legend, którymi przez wieki obrósł ów drogocenny przedmiot, ten kto go posiądzie stanie się niezwyciężony.

Choć nie ma namacalnego dowodu, że Graal istniał jego legenda od wieków pobudza wyobraźnię ludzi. O Świętym Graalu napisano już tony książek, a wszystkie są chętnie i z zapałem czytane. Zagadka tego tajemniczego przedmiotu skusiła również Michaela P. Spradlina do stworzenia historii, w której relikwia zajmuje bardzo ważne miejsce i jest przyczyną wielu przygód głównego bohatera. Spradlin to autor licznych książek dla dzieci i młodzieży i kilku pozycji dla starszego czytelnika. Jego trylogia „Templariusz” przeznaczona jest również dla młodzieży, ale zapewniam, że skończywszy wiek młodzieńczy również można znaleźć przyjemność zagłębiając się w Ciemne Wieki widziane oczami tego amerykańskiego pisarza. Jest rok 1191. Tłem całej historii jest wyprawa krzyżowa króla Ryszarda Lwie Serce przeciwko Saracenom, mająca na celu odbicie Akki. W krucjatach brali udział nie tylko rycerze, ale i mieszczanie, drobni kupcy czy nawet chłopi. Na wojnę pchała ich wizja łupów, możliwość zdobycia własnej ziemi a ponadto obietnica zbawienia. Do ochrony pielgrzymów podążających do Ziemi Świętej został powołany Zakon Templariuszy.

Akcja „Templariusza” zaczyna się w Anglii a dokładnie w Opactwie św. Albana, gdzie wychowuje się szesnastoletni chłopiec – Tristan. Główny bohater nie zna swoich rodziców, ani swojego pochodzenia, gdyż jako niemowlę został porzucony na progu klasztoru. Za dobroć, serdeczność i opiekę mnichów, którzy go przygarnęli Tristan odwdzięcza się ciężką pracą i modlitwą. Tak jest do dnia, w którym opactwo odwiedzają Templariusze szukając odpoczynku w drodze do Ziemi Świętej. Spotkanie Tristana z sir Thomasem owocuje wielką zmianą w życiu chłopca. Zostaje giermkiem szlachetnego i podziwianego przez siebie rycerza zakonu Templariuszy i wyrusza wraz z nimi po wielką przygodę i chwałę. Nie wszystkim jednak podoba się faworyzowanie chłopca przez wysoko postawionego w hierarchii zakonu rycerza. Szczególnie przeszkadza to pewnemu wpływowemu komandorowi, który nie darzy sympatią ani Tristana ani sir Thomasa. Postara się on uprzykrzyć życie młodemu chłopcu a przez to dokuczyć jego panu, ale jego głównym celem będzie zdobycie najcenniejszej relikwii, która jak podejrzewa może być powierzona opiece zaufanego giermka sir Thomasa. „Strażnik Graala” to pierwsza część trylogii, więc zakończenie niczego nam nie wyjaśni. Trzeba będzie przeżyć jeszcze wiele przygód z młodym Tristanem i jego towarzyszami podróży, aby przekonać się, czy uda mu się dotrzymać obietnicy danej swemu panu.

Autor nie trzyma się ściśle faktów historycznych, co z pewnością dostrzeże wprawne oko miłośnika tejże części historii, ale też nie jest to książka dokumentalna a przygodowa. „Templariusz” przeznaczony jest dla miłośników średniowiecza, rycerstwa i przygód.
Książkę czyta się szybko dzięki wprawnemu i przyjemnemu stylowi pisarza oraz krótkim rozdziałom, z których każdy wypełniony został prężną akcją. Początek każdego rozdziału ozdabia piękny i stylowy inicjał. Przyciągająca wzrok okładka ze swoimi zdobieniami również nie pozostawia wątpliwości jakich czasów dotyczy treść książki.
„Templariusz” to historia o potędze symboli i o ich wpływie na ludzkie życie. Dają nam nadzieję czy pchają do niecnych czynów aby za wszelką cenę zdobyć to, co da nam przewagę nad innymi?

Czytanie idzie mi z reguły dużo sprawniej niż pisanie. Skończywszy jedną książkę przeskakuję do następnej obiecując sobie, że parę słów o przeczytanej pozycji napiszę później. A później zazwyczaj dzieje się tak, że wsiąkam w kolejną historię a poprzednie emocje powoli zamazują się i tracą na intensywności na rzecz aktualnie czytanej powieści. W ramach ćwiczenia woli i...

John Flanagan kolejny raz zaprasza na pokład szybkiej i zwinnej „Czapli”. Dołącz do załogi, poczuj chłód morskiej bryzy, usłysz łopot żagli wypełnionych wiatrem, zobacz białą pianę, którą zostawia za sobą na wodzie mknąca po niej łódź i wypełnij płuca słonym powietrzem. Poczuj w sobie moc i chęć przeżycia wspaniałej przygody. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że wszystko to możesz zrobić nie ruszając się z domu. Wystarczy tylko otworzyć książkę, by znaleźć się w fantastycznym i ekscytującym świecie, w którym nie zabraknie akcji, humoru, intryg i wzruszeń.

Do „Drużyny” wraca się niczym do paczki starych, dobrych znajomych. „Pościg” to trzecia część trylogii opowiadającej o przygodach Skandian, którzy zupełnie niedawno weszli w wiek męski okupując to morderczym treningiem. Wyróżnili się wytrzymałością, męstwem, sprytem i rozwagą, które jednak nie uchroniły ich przed hańbą, jaką zgotował im Zavac, kapitan pirackiego statku. Kradnąc Andomal, którego pilnowali sprowadził na nich wstyd i wrogość rodaków. Chcąc odzyskać swoje dobre imię chłopcy postanowili odzyskać klejnot Skandian.

Akcja książki, podobnie jak i poprzednich części toczy się głównie na statku. W tak małej społeczności dochodzi często do zabawnych momentów, w których gra słowna rozbawi czytelnika niejednokrotnie. Ale zdani tylko na siebie żeglarze uczą się też wzajemnego zaufania, szacunku i odpowiedzialności. Szczególnie podkreśla to historia Ingwara. Duży i silny, ale niezgrabny i mało użyteczny przez swój słaby wzrok na początku stanowił w mniemaniu chłopców tylko ciężar. Jednak, kiedy okazało się, że tylko on jest w stanie naciągnąć olbrzymią kuszę – nowoczesną broń skonstruowaną przez Hala, okazał się być niezastąpiony. Kiedy Ingwar został ciężko ranny opiekowali się nim wszyscy na zmianę. Ale już nie tylko dlatego, że tylko on mógł uruchomić Zadymiarza.

Między członkami załogi stworzyła się więź, która połączyła ich nierozerwalnie. Chłopcy znaleźli w drużynie swoje miejsce, i mimo że każdy z osobna nie był w stanie wiele zdziałać, to razem pracowali jak niezawodna maszyneria psująca szyki zaskoczonych piratów.

W poprzedniej części do towarzystwa dołączyła rezolutna i śliczna Lydia. Wbrew pozorom nie jest to delikatne i wrażliwe dziewczę, które szyje i haftuje piękne monogramy. Lydia wręcz nie znosi ręcznych robótek, za to wprawnie tropi, walczy i celnie strzela z atlatlu. I całe szczęście, bowiem te właśnie umiejętności przydadzą się „Czaplom” niejeden raz. Szczególnie, gdy cała ekipa zostanie zamknięta w areszcie na skutek niecnych intryg Zavaca. A robótkami zajmie się zupełnie inny członek załogi...

Księga III podzielona została na dwie części: „Pościg” i „Pojedynek”. Jak można łatwo się domyśleć, to w drugiej części nastąpi decydujące starcie dzielnego skirla i niecnego pirata.

To już ostatni tom. Długa i pełna niebezpieczeństw podróż dobiegła końca. Kto zwycięży, kto zginie? Czy Skandianie odzyskają honor i cześć? Czy Erak zobaczy trójkątny żagiel na horyzoncie? Odpowiedzi na te pytania zawiera trzecia część „Drużyny”.

Cała seria jest pięknie wydana, oprawa graficzna skutecznie przyciąga wzrok i rozbudza wyobraźnię. Ozdobniki na początku każdego rozdziału odpowiednio wprowadzają w klimat a całość napisana jest z rozmachem i fantazją. Książkę czyta się szybko, bowiem akcja gna niczym nurt Dzikiego Bystrza, którego przepłynięcie graniczy z cudem. Polecam każdemu, kto pragnie poczuć dreszcz emocji na swojej skórze.

John Flanagan kolejny raz zaprasza na pokład szybkiej i zwinnej „Czapli”. Dołącz do załogi, poczuj chłód morskiej bryzy, usłysz łopot żagli wypełnionych wiatrem, zobacz białą pianę, którą zostawia za sobą na wodzie mknąca po niej łódź i wypełnij płuca słonym powietrzem. Poczuj w sobie moc i chęć przeżycia wspaniałej przygody. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że wszystko...

W życiu nic nie jest nam dane raz na zawsze. To takie prozaiczne stwierdzenie, ale często zbytnio polegamy na tym, co udało nam się w życiu zgromadzić. Zbieramy i dokładamy skrupulatnie nasze dokonania i nie przyjmujemy do wiadomości, że może coś z tego ubyć. Przekonał się o tym dotkliwie bohater powieści „Magnolia” . Pewnego dnia odkrył, że przespał swoje dotychczasowe życie a przebudzenie było gwałtowne i mało przyjemne. Do tej pory wydawało mu się, że ma wszystko czego do szczęścia potrzeba czterdziestopięcioletniemu mężczyźnie. Prestiżową pracę pilota, idealnie urządzony apartament i żonę, która była pierwszą miłością jego życia. Zaczęło się od tego, że żona odeszła znudzona ciągłym czekaniem na powroty męża z pracy. Kiepskie wyniki i zawał, który przeszedł po utracie ukochanej osoby skreśliły definitywnie jego dalszą karierę pilota. Apartament sprzedał. Został mu jedynie samochód, którym wyruszył przed siebie, zostawiając dotychczasowe życie i nie szukając niczego w zamian. Tak zadziałał jego instynkt obronny. Działał dopóki nie skończyła się droga a stało się to w odległym od cywilizacji zakątku Bieszczad. Los chciał, że na opustoszałej stacji kolejowej Filip Spalski dokonał transakcji swojego życia i odkupił pensjonat od podobnego sobie rozbitka życiowego. Tak zaczął się najbardziej surrealistyczny, intensywny w przeżycia i najbogatszy w emocje rok jego nowego życia.


Intrygujący personel, kontrowersyjni goście, z których każdy wiezie do pensjonatu swój bagaż doświadczeń, przeżyć i trosk a także właściciel z depresją tworzą ciekawą mozaikę, która ściele się przed czytelnikiem niczym jesienny dywan kolorowych liści.

Jest to powieść czasem zabawna, czasem smutna, refleksyjna, poruszająca i zdecydowanie wzruszająca.Grażyna Jeromin -Gałuszka wydobyła z mało zaskakującej fabuły niespotykaną głębię. Temat wydaje się z początku trochę wyeksploatowany, bo na rynku co jakiś czas sukcesywnie pojawiają się powieści o podobnym głównym wątku. Ucieczkę bohatera od zgiełku wielkiego miasta i niepowodzeń życiowych w kierunku natury, ciszy, wsi i w poszukiwaniu własnego „ja” już znamy z innych powieści a czasem ich ekranizacji. A jednak po przeczytaniu tej książki potrzebowałam dobrej chwili by się pozbierać i uciszyć wezbrane emocje, które wywołała lektura „Magnolii”.


Akcja powieści toczy się raczej niespiesznie. Rytm wyznaczają tu głównie pory roku i przybycie gości. Wbrew pozorom jednak dużo się dzieje w tej powolności. Magnolia jest swojego rodzaju terapią dla Filipa. Tutaj musi nastąpić jego całkowity upadek. Musi sięgnąć dna, by odbić się i spróbować płynąć w stronę życia. Na szczęście nie jest sam. Kupił pensjonat razem z dobrodziejstwem inwentarza. Tym dobrodziejstwem okazuje się niezawodna Czesia, dzięki której wszystko funkcjonuje jak w zegarku, Marlena ze swoimi tajemnicami skrywanymi za fasadą pewności siebie i bezgranicznie oddana sparaliżowanemu mężowi Olga. Nie można zapomnieć o barwnej, tajemniczej Doris i Tuśce, która niczym promyk słońca wpada do pensjonatu wraz ze swoim zamiłowaniem do niesamowitych historii. Wszystkie te osoby stanowią dla bohatera niezmiernie irytujący łącznik z prawdziwym życiem. Pozbawionym sielskości, wypełnionym trudnościami, problemami ale i drobnymi przyjemnościami i radościami.

Historia Filipa Spalskiego toczy się równolegle z romantyczną historią z przeszłości opowiadaną przez Tuśkę. Oba wątki przeplatają się wzajemnie. Dzieje Rudolfa i Luizy wprowadzają baśniowy motyw do tej twardo w rzeczywistości osadzonej fabuły.


„Magnolia” to powieść społeczno-obyczajowa, w której autorka porusza problem zmagania się z życiem, stawania twarzą w twarz z problemami, które przecież nikogo nie omijają. Zapewne chętnie przeczytają ją osoby lubiące ciepłe ale nie przesłodzone historie o zwykłych ludziach.

Mimo, że nie słyszałam wcześniej o autorce okazało się, że Grażyna Jeronim-Gałuszka ma na swoim koncie niemały już dorobek literacki. Choć „Magnolia” zaintrygowała mnie piękną, delikatną okładką i tytułem po kolejne książki tej pisarki sięgnę już z większą premedytacją, mając nadzieję na równie emocjonujące przeżycia.

W życiu nic nie jest nam dane raz na zawsze. To takie prozaiczne stwierdzenie, ale często zbytnio polegamy na tym, co udało nam się w życiu zgromadzić. Zbieramy i dokładamy skrupulatnie nasze dokonania i nie przyjmujemy do wiadomości, że może coś z tego ubyć. Przekonał się o tym dotkliwie bohater powieści „Magnolia” . Pewnego dnia odkrył, że przespał swoje dotychczasowe...