Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Wiem, jak bardzo lubisz, żeby cię prosić, a nie mówić, co masz zrobić. Ale nie proszę cię, żebyś za mnie wyszła. - Wsuwam się na nią i nachylam się blisko, ale tak, aby móc patrzeć jej w oczy. Zniżam głos do szeptu. - Mówię ci, żebyś za mnie wyszła, Lake, ponieważ nie potrafię bez ciebie żyć.

- Wiem, jak bardzo lubisz, żeby cię prosić, a nie mówić, co masz zrobić. Ale nie proszę cię, żebyś za mnie wyszła. - Wsuwam się na nią i nac...

- Pomyśleć tylko - rzekł wiedźmin po bardzo długiej chwili milczenia - że całkiem niedawno mniemałem, że już nic nie może mnie zaskoczyć. Wierz mi, Vilgefortz, długo będę wspominał ten bankiet i tę feerię ewenementów. Zaiste, warte to obrazu. Tytuł: "Geralt opuszcza wyspę Thanedd, pękając ze śmiechu".

- Pomyśleć tylko - rzekł wiedźmin po bardzo długiej chwili milczenia - że całkiem niedawno mniemałem, że już nic nie może mnie zaskoczyć. Wi...

Znalazła Nicka w salonie na dole. Jeździł na rolkach, porządkując papiery. - Co robisz?- zapytała. Zatrzymał się i wzruszył ramionami. - Kyrian wścieka się, kiedy jeżdżę po domu na desce. Amanda się roześmiała. - W porządku. Podejrzewam, że za rolkami też nie przepada. - Pewnie nie, ale, do diabła, ten do jest ogromny, a ja muszę dostać się z punktu A do punktu B, nie zdzierając nóg.

Znalazła Nicka w salonie na dole. Jeździł na rolkach, porządkując papiery. - Co robisz?- zapytała. Zatrzymał się i wzruszył ramionami. - Kyr...

- Talerz truskawek - powtórzyła Jean. - Albo lepiej miseczkę - odparł Mark z triumfalnym uśmiechem. - Od lat nie dane mi było spożywać tego, na co mam ochotę, piękna pani. Miseczka truskawek: niczego więcej mi nie trzeba. - Dobrze... - potaknęła oszołomiona Jean. Zabrała karty i zniknęła. - Mark... - odezwał się Julian. - Musiałeś? - Co musiałem? - Nie musisz mówić w taki sposób, jakbyś cytował średniowieczny poemat faerie. Na co dzień się tak nie wysławiasz. Może powinniśmy porozmawiać o zachowaniu dyskrecji. - Nic na to nie poradzę - przyznał z uśmiechem Mark. - Przyziemni mają w sobie coś... - Musisz zachowywać się normalnie, jak zwykły człowiek - przerwał mu Jules. - Przynajmniej w miejscach publicznych. - Wcale nie musi zachowywać się normalnie - zaoponował ostro Ty. - Przy wejściu zderzył się z automatem telefonicznym i powiedział ”Proszę o wybaczenie, szlachetna pani” - zauważył Julian. - To się nazywa uprzejmość - powiedział Mark, nie przestając się uśmiechać. - Nie wobec przedmiotów nieożywionych.

- Talerz truskawek - powtórzyła Jean. - Albo lepiej miseczkę - odparł Mark z triumfalnym uśmiechem. - Od lat nie dane mi było spożywać tego,...

Mark powiedział, co Clave może zrobić ze swoimi podejrzeniami, ale użył przy tym słów nienadających się do zacytowania drukiem. - Ja chyba nie znam tego określenia - zauważyła rozbawiona Cristina. - Ja też - zawtórowała jej Emma. - A umiem przeklinać.

Mark powiedział, co Clave może zrobić ze swoimi podejrzeniami, ale użył przy tym słów nienadających się do zacytowania drukiem. - Ja chyba n...

- Nie śpiesz się z jedzeniem. Chcę wiedzieć o wszystkim, o czym będą mówić. - Nawet o tych najbardziej bolesnych dla ciebie sprawach? Na przykład, że brzydko pachnie ci z ust, a kiedy ją całujesz, twoje ślinianki produkują potworne ilości śliny?

- Nie śpiesz się z jedzeniem. Chcę wiedzieć o wszystkim, o czym będą mówić. - Nawet o tych najbardziej bolesnych dla ciebie sprawach? Na prz...

- A Zombie nazwał twojego chłopaka kosmicznym kadetem. - Sam zachichotał. - Nie jest kadetem, to jedno, a drugie: chciałabym się dowiedzieć, czemu wszyscy mówicie, że to mój chłopak. - A nie jest? - Uśmiech Bena stał się jeszcze szerszy. - Całował cię przecież... - Tak na całego? - chciał wiedzieć Dumbo. - O tak. Zdecydowanie. Widziałem ich dwa razy. - Z języczkiem? - Ble. - Sam skrzywił się z obrzydzeniem. - Mam broń i potrafię jej użyć - przypomniałam półżartem. - Nie widziałem żadnych języków - odparł Ben. - A chcesz? - Wywaliłam do niego jęzor na całą długość. Dumbo zarechotał, nawet Pączek się uśmiechnął.

- A Zombie nazwał twojego chłopaka kosmicznym kadetem. - Sam zachichotał. - Nie jest kadetem, to jedno, a drugie: chciałabym się dowiedzieć,...

- Nie zdajesz sobie sprawy, co się ze mną dzieje. Sam tego nie rozumiem. - A ja rozumiem. - Odsunęłam się i popatrzyłam na niego. - Tak? - Aleks uniósł brew. - Tak. - To dawaj! - Po prostu. Jesteśmy sobie przeznaczeni - wypaliłam i wzruszyłam ramionami.

- Nie zdajesz sobie sprawy, co się ze mną dzieje. Sam tego nie rozumiem. - A ja rozumiem. - Odsunęłam się i popatrzyłam na niego. - Tak? - A...

- Zawsze będę tak robił. - Usłyszałam jego głos tuż nad uchem, jednocześnie mając wrażenie pustki, gdy przestał mnie całować. - Jak? - Mój głos był zachrypnięty i zupełnie mi nieznany. - Będę cię całował za każdym razem, gdy będziesz wchodziła na niebezpieczne tematy. Odchyliłam się i uniosłam głowę, aby móc spojrzeć mu w oczy. - Wiesz, że ciągle będę poruszała takie tematy? - To nie wróży mi dobrze. - Dlaczego? - Bo postradam zmysły.

- Zawsze będę tak robił. - Usłyszałam jego głos tuż nad uchem, jednocześnie mając wrażenie pustki, gdy przestał mnie całować. - Jak? - Mój g...