Agnieszka Pajączkowska (ur. 1986) – kulturoznawczyni, badaczka historii codziennych praktyk fotograficznych, twórczyni projektów interdyscyplinarnych, fotograficznych i kulturalnych, animatorka kultury, kuratorka, tutorka i coach, absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Kultury Polskiej UW, autorka tekstów naukowych i reportaży. Od 2012 roku prowadzi Wędrowny Zakład Fotograficzny (www.wedrownyzakladfotograficzny.pl). W podejmowanych działaniach łączy refleksję akademicką z praktyką twórczą i animacją kultury. Interesuje ją rzemieślnicza i użytkowa historia fotografii i jej związki z praktykami codziennymi, archiwami i lokalną historią. W 2015 roku była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w obszarze „Sztuki wizualne”. W 2016 roku w ramach TIFF Festival we Wrocławiu prezentowana była jej autorska wystawa Wędrowny Zakład Fotograficzny na Dolnym Śląsku. Laureatka konkursu „Kulturysta Roku 2016” – nagrody przyznawanej przez Radiowy Dom Kultury, audycję w Trójce. W 2017 roku była członkinią rady programowej TIFF Festival – edycji odbywającej się pod hasłem „Zasoby”. Od 2018 wchodzi w skład rady programowej Instytutu Fotografii Fort w Warszawie. Współpracowała z Domem Spotkań z Historią w Warszawie nad wystawą fotografii Album rodzinny: SPOJRZENIA (wspólnie z Moniką Szewczyk-Wittek). Jest autorką wystawy Co widzisz? Patrzenie na archiwalne fotografie w Gdyni w Muzeum Miasta Gdyni. Współtworzyła projekty: Tożsamości odzyskane. Interwencje, Migawki i Seminarium wizualne (Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”),Wizualny Eksperyment Muzealny (Stowarzyszenie Katedra Kultury),Coś, co zostanie. Lokalne działania z Zapisem socjologicznym Zofii Rydet (Fundacja im. Zofii Rydet). Tutorka i artcoach z doświadczeniem wsparcia animatorów i twórców w projektach Młode menedżerki kultury, Mistrz i uczeń, Migawki. Spotkania z fotografią, Polis(h) Photo Lab, Strefa Eksperymentu (wszystkie projekty w ramach działań Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”). Należy do sieci Latających Animatorów Kultury, współtworzy Towarzystwo Krajoznawcze Krajobraz oraz Kolektyw Terenowy, z którym rozwija ideę łączenia etnografii, animacji i sztuki. Jako autorka działań i animatorka współpracuje m.in. z Towarzystwem Inicjatyw Twórczych „ę”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Fundacją Archeologii Fotografii. Jako autorka tekstów naukowych i publicystycznych publikowała m.in. w „Kontekstach”, „Zagładzie Żydów”, „Kulturze i Historii”, „Widoku”, „małej kulturze współczesnej”, „Res Publice”, „Dwutygodniku”, „Krytyce Politycznej”, „Widoku”, „Wysokich Obcasach”.http://agapajaczkowska.pl/agnieszkapajaczkowska/
Poczucie bycia wysłuchanym jest rzadkie, przez co silnie oddziałuje na człowieka i w pewnym sensie uzależnia Wysłuchana osoba chce ze słucha...
Poczucie bycia wysłuchanym jest rzadkie, przez co silnie oddziałuje na człowieka i w pewnym sensie uzależnia Wysłuchana osoba chce ze słuchającym stworzyć więź, czerpać z tej relacji więcej i więcej.
Mam mieszane uczucia, ale chyba spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będą to przedstawione zdjęcia wraz z konkretnymi historiami z nimi związanymi. Wprawdzie można znaleźć taką narrację w książce, ale też wiele zdjęć to tylko dopisywanie historii, bo nie wiadomo kto widnieje na fotografiach. Początek czytało mi się bardzo źle, mniej więcej od połowy było już lepiej, ale i tak czuję niedosyt.
Ktoś napisał, że fajne uzupełnienie reportażu "Chłopki" Joanny Kuciel-Frydryszak - i popieram. Współczesny obraz kobiet wsi (konkretnie mazurskiej). Jak dla mnie trochę mało komentarza - jeżeli już jakieś się pojawiają, to chciałabym ich więcej i konkretniej - albo żeby nie było ich wcale. Opowieści kobiet jest sporo, w połowie już mnie trochę znużyły, bo gdzieś tam są powtarzalne.
Jeżeli ktoś jest zainteresowany wsią i tym, jak ma się tam feminizm - to polecam.