Brytyjski pisarz, dziennikarz i komentator polityczny, wyróżniony tytułem Felietonisty Roku. Absolwent wydziału literatury angielskiej Uniwersytetu w Cambridge. Pracował jako reporter telewizji BBC, dziennikarz prasowy i komentator polityczny w brytyjskich dziennikach „The Observer”, „Sunday Times” i „The Daily Telegraph”. Harris jest autorem kilku światowych bestsellerów, napisanych w konwencji thrillera powieści nawiązujących do wydarzeń z historii starożytnego Rzymu (Pompeje, Cycero, Spisek i Dyktator),drugiej wojny światowej oraz współczesnej polityki. Cztery z nich (Vaterland, Enigma, Archangielsk i Autor widmo) zostały zekranizowane, m.in. przez Romana Polańskiego. Książki Harrisa przetłumaczono na 30 języków. W czasach działalności dziennikarskiej napisał kilka książek z gatunku literatury faktu, między innymi na temat wojny o Falklandy czy fałszywych dzienników Hitlera.
W 1992 roku ukazał się Vaterland, jego pierwsza powieść, opowiadająca alternatywną wersję historii, w której naziści wygrywają drugą wojnę światową. Zarówno Vaterland, jak i wydaną trzy lata później Enigmę wkrótce sfilmowano. Na podstawie Archangielska z 1999 roku powstał miniserial telewizyjny.
W XXI wieku Robert Harris podjął tematykę historii starożytnego Rzymu w powieści Pompeje oraz w Trylogii rzymskiej obejmującej książki Cycero, Spisek i Dyktator. Natomiast w roku 2007 opublikował powieść Autor widmo – historię o brytyjskiej polityce na najwyższych szczeblach. Na jej podstawie razem z Romanem Polańskim napisał scenariusz do filmu Ghost Writer. Ich praca została nagrodzona Cezarem za najlepszy scenariusz adaptowany. Współpraca i przyjaźń z Polańskim zaowocowała powieścią Oficer i szpieg, w której Harris, zachowując dokumentalną wierność historycznym faktom, brawurowo opisuje sprawę Dreyfusa − największy polityczny skandal we Francji pod koniec XIX wieku.
Nasza wiara jest żywa, ponieważ chadza ręka w rękę ze zwątpieniem. Gdyby była tylko pewność, a nie byłoby zwątpienia, to nie byłoby tajemnic...
Nasza wiara jest żywa, ponieważ chadza ręka w rękę ze zwątpieniem. Gdyby była tylko pewność, a nie byłoby zwątpienia, to nie byłoby tajemnicy, a zatem nie byłoby potrzeby wiary.
Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com
79 rok n.e., upalne lato we Włoszech zachęca bogatych Włochów do zażywania kąpieli. Młody Atiliusz Primus niedawno został nadzorcą wielkiego akweduktu, który doprowadza wodę do 7 miast położonych u podnóża Wezuwiusza. Jego zmartwienia zaczynają się krótko po objęciu pieczy nad akweduktem - martwe ryby w basenie, opadający poziom wody, jej brak w kilku miastach i zaginięcie poprzednika Atiliusza w tajemniczych okolicznościach. Wszystko wskazuje na awarię akweduktu jednak bogowie przygotowali dla mieszkańców zatoki śmiertelną niespodziankę.
'Pompeje' wydane w 2004 roku to te lepsze oblicze autora. Kreuje świat, który hipnotyzuje, a historia, postaci i wydarzenia wciągają. Tutaj Harris w dobrze znanym stylu sięga po historię starożytnego Rzymu skupiając się na detalach i faktach. A wszystko to jak zwykle łączy z fikcją literacką. Bardzo dobrze wypada wprowadzenie do katastrofy Pompejów przez pryzmat pracy nadzorcy akweduktu. Codzienne obowiązki, realia, szczegóły pozwalają polubić bohaterów i zrozumieć chociaż w drobnym stopniu trudności czy codzienne obowiązki Rzymian. I to co Harrisowi wychodzi bardzo dobrze, a brakowało tego trochę w jego ostatnich powieściach to budowanie napięcia. W przypadku /Pompejów' natura daje drobne znaki, które dostrzegane są przez nielicznych. Lekkie wibracje powierzchni kielicha z winem czy lekkie fale pomimo braku wiatru. Większość bogatych mieszkańców nie zaprzątała sobie głowy takimi rzeczami i oddawali się przyjemnością. Jednak kilkoro ambitnych ludzi potrafiło poczynić obserwacje. Bardzo dobrze to wypada, zwłaszcza w konfrontacji z samolubnymi mocarzami Pompejów. No i w końcu musi pojawić się wątek miłosny. Ten z kolei rodzi się w raczej dziwnych i nieoczekiwanych okolicznościach, nie kupuje tego. W połowie książki jednak ten romans staje się katalizatorem do kolejnych wydarzeń. Bo właśnie Atiliusz wracając do Pompejów po ukochaną daje autorowi pretekst do opisania zjawiska erupcji, wybuchu i zniszczeń jakich dokonał żywioł. 'Pompeje' to solidna książka, która w ciekawy sposób przykrywa miałkość fabuły. Przede wszystkim jednak jest to książka dla fanów rzetelnego Roberta Harrisa, któremu nie można zarzucić braku researchu. Dobrze przygotowane informacje zebrane w pomysłowy sposób stawiają 'Pompeje' wyżej niż kilka poprzednich książek autora.
Jest to jeden z tych nielicznych przypadków w których film pokonuje książkę.
Sięgnąłem po książkę właśnie zachęcony filmem, niestety srogie rozczarowanie. W zasadzie 60% książki wieje nudą a akcja bardziej cofa się niż rozwija. Pozostałe 40% może być, chociaż wszystko płytkie jak we filmie. Szkoda, zmarnowany czas, można było przeczytać coś innego.