Iga Cembrzyńska, właśc. Maria Elżbieta Cembrzyńska (ur. 2 lipca 1939 w Radomiu) – polska aktorka. Jest także scenarzystką, reżyserką, kompozytorką i producentką filmową, posiada własną firmę producencką Iga Film. Żona Andrzeja Kondratiuka, z którym mieszka w Gzowie, gdzie kręcą filmy.
Wywiad-rzeka z Igą Cembrzyńską, która szczerze, otwarcie, ale chyba momentami zbyt ogólnikowo opowiada o swoim dzieciństwie, młodości, studiach, pierwszym mężu, początkach kariery, i bardzo szczegółowo o kolejnych rolach filmowych, miłości do Andrzeja Kondratiuka, chatce w Gzowie i zwierzętach. Rzeczywiście - miłość i natura odgrywają najważniejszą rolę w jej życiu. Te opowieści przeważają.
Najciekawsze moim zdaniem były rozdziały o tym, jak powstawały ich tzw. "gzowskie" filmy: własnym sumptem, bez ekipy, z aktorami grającymi bez gaży.
Niemniej po całości lektury pozostaje niedosyt. Magdalena Adaszewska zadaje niekiedy dość banalne pytania, nie kieruje tą rozmową; Cembrzyńska wciąż opowiada to samo, jaki to Kondratiuk jest cudowny i że miłość jest w życiu najważniejsza. Może ten brak czytelniczej satysfakcji wynika z faktu, że to literatura kobieca. Przy herbatce rozmawiają dwie panie, wiele poruszanych tematów to sprawy babskie, i mężczyzn niekoniecznie one interesują.
Iga Cembrzyńska to jedna z wielkich gwiazd naszego kina, teatru i estrady. Dziś, jakże niesprawiedliwie, nieco zapomniana. Ma jednak swoich wiernych fanów, wywodzących się chociażby spośród miłośników jej produkcji filmowych zrealizowanych wspólnie z Andrzejem Kondratiukiem, a także tych pamiętających jej pierwsze role filmowe i występy estradowe. „Mój intymny świat” to rozmowa, którą z Igą Cembrzyńską przeprowadziła Magdalena Adaszewska. Znakomita aktorka opowiada o swoim dzieciństwie, trudnych latach powojennych, drodze do aktorstwa, a przede wszystkim o swoim związku – życiowym i zawodowym – z Andrzejem Kondratiukiem.
Znakomicie poprowadzona rozmowa, tekst który nie jest banalnym zbiorem plotek i ploteczek. Trudno nawet nazwać tą książkę wywiadem-rzeką, ale to dobrze, nie jest „przegadana”, a co najważniejsze skupia się na postaci swojej bohaterki. Bardzo szczera, osobista rozmowa , nie przesłodzona, niekiedy wzruszająca, czasem smutna, nawet bolesna. Często pozostawiająca czytelnika w zadumie, zwłaszcza w ostatnich rozdziałach. Szczerze polecam bo to książka zdecydowanie pozytywnie wyróżniająca spośród tego typu wydawnictw. Brawa dla autorki za umiejętne i subtelne poprowadzenie rozmowy oraz za oddanie należnych honorów jednej z ikon polskiego kina.