Opowieść podręcznej

Powieść, którą zaliczam do 10 powieści, które najbardziej wpłynęły na moje życie. Margaret Atwood roztacza przed nami antyutopijną wizję reżimu, w którym kobiety pozbawione są całkowicie głosu, możliwości decydowania, rozporządzania własnością, wychowywania własnych dzieci. Ich role są ściśle określone przez państwo, ekspresją tych ról i funkcji są specyficzne stroje. Możliwości poruszania się i przetrwania w takim świecie są bardzo ograniczone, można zaakceptować rzeczywistość albo podejmować nieśmiałe próby jej zmiany, licząc na zachowanie jakiejkolwiek godności i jednocześnie narażając się na niebezpieczeństwo utraty życia. Freda, jedna z podręcznych w reżimie Gileadu (były to kobiety, których rolą była reprodukcja, ściślej rodzenie dzieci bezdzietnym małżeństwom) jest głosem powieści Margaret Atwood. Postać niezwykle złożona, na przestrzeni powieści możemy prześledzić, jak zmienia się jej postawa wobec życia czy reżimu, jest bardzo niejednoznaczna, raz wydaje się akceptować swoją sytuację i stara się uzyskać jak najwięcej dla siebie w jej ramach, innym razem przeważa w niej pragnienie zmiany, bunt, jest czasami odważna, czasami spolegliwa, nie potrafi dokonać wyboru i otwarcie dać wyraz swojemu sprzeciwowi wobec reżimu, ale nie potrafi zaprzeczyć sobie, zapomnieć i w pełni zgodzić się ze swoim losem. To właśnie ta niejednoznaczność czyni z niej bohaterkę prawdziwa i bliska czytelnikowi. Duże wrażenie zrobiło na mnie też otwarte zakończenie powieści, które daj przestrzeń do wielu interpretacji. Dla mnie najbardziej kluczowe jest pytanie czy da się uciec z mentalnego Gileadu, gdzie to mężczyzna decyduje o losie kobiety, gdzie przemoc wobec kobiet jest usprawiedliwiona i uzasadniona, gdzie rolą kobiety jest prokreacja, gdzie wszelkie narzędzia kontroli kobiecej siły są dozwolone. Nie wiem, ale wolę myśleć i gorąco wierzyc, że Freda uciekła i że Gilead da się opuścić...

Powieść, którą zaliczam do 10 powieści, które najbardziej wpłynęły na moje życie. Margaret Atwood roztacza przed nami antyutopijną wizję reżimu, w którym kobiety pozbawione są całkowicie głosu, możliwości decydowania, rozporządzania własnością, wychowywania własnych dzieci. Ich role są ściśle określone przez państwo, ekspresją tych ról i funkcji są specyficzne stroje....

Straszna wizja świata. Myślę, że każdy powinien sięgnąć po tę książkę, a przynajmniej usłyszeć o niej i uświadomić sobie do czego nie powinniśmy zmierzać

Straszna wizja świata. Myślę, że każdy powinien sięgnąć po tę książkę, a przynajmniej usłyszeć o niej i uświadomić sobie do czego nie powinniśmy zmierzać

Dystopia, która mimo że napisana czterdzieści lat temu, przedstawia nadal niepokojącą wizję. Autorka prowadzi historię niespiesznie, a niewyjaśnione tajemnice jej świata, nie pozwalają czytelnikowi przestać odczuwać trwogi.

Dystopia, która mimo że napisana czterdzieści lat temu, przedstawia nadal niepokojącą wizję. Autorka prowadzi historię niespiesznie, a niewyjaśnione tajemnice jej świata, nie pozwalają czytelnikowi przestać odczuwać trwogi.

Margaret Atwood urzekła mnie "Kocim okiem". Byłam podekscytowana na myśl, by poznać ją od innej autorskiej strony, tej bliższej sci-fi.

Nie powiem jednak, żebym była "Opowieścią podręcznej" równie oczarowana, jak tą bardziej przyziemną literaturą autorki. Wręcz przeciwnie. W "Opowieści..." sporo mi zabrakło. Wydaje się rozdarta, niepełna - podobnie jak wykreowany na jej potrzeby świat.

Od "Testamentów", kontynuacji "Podręcznej", się wykręcę. Chętnie sięgnę natomiast po inną propozycję Margaret Atwood.

I niech tak zostanie.

Margaret Atwood urzekła mnie "Kocim okiem". Byłam podekscytowana na myśl, by poznać ją od innej autorskiej strony, tej bliższej sci-fi.

Nie powiem jednak, żebym była "Opowieścią podręcznej" równie oczarowana, jak tą bardziej przyziemną literaturą autorki. Wręcz przeciwnie. W "Opowieści..." sporo mi zabrakło. Wydaje się rozdarta, niepełna - podobnie jak wykreowany na jej...

Ludzie kobietom zgotowali ten los. Niesamowicie opisana dystopia, momentami za bardzo skupiająca się na szczegółach z życia Fredy, niemniej zasady i geneza świata przedstawionego bardzo spójne i niepokojąco bliskie.

Ludzie kobietom zgotowali ten los. Niesamowicie opisana dystopia, momentami za bardzo skupiająca się na szczegółach z życia Fredy, niemniej zasady i geneza świata przedstawionego bardzo spójne i niepokojąco bliskie.

Kiedy "1984" spotka Kaję Godek.

Kiedy "1984" spotka Kaję Godek.

odbieram ją głównie jako pokazanie, jak ważna dla ludzi jest bliskość drugiego człowieka
od połowy książki widzę przede wszystkim desperackie pragnienie tej bliskości, niemal u każdego z bohaterów.
warsztat językowy nie jest świetny, zdarzają się fragmenty słabiutkie, a niektóre wstawki były jak wepchnięte na siłę, choć dało się wyczytać z nich jakąś niemoc charakterystyczną dla dystopii. niemoc to też druga rzecz, która zwiększa się proporcjonalne do ilości stron.
okropne zakończenie zmuszające do sięgnięcia po kolejną część, co w przypadku dystopii może trochę się mijać z tym, co opowieść miała przekazać. choć biorąc pod uwagę fakt, że następna część powstała po trzydziestu latach, przywodzi na myśl, że autorka Kingowsko nie wiedziała, jak zakończyć powieść. nie wiadomo co gorsze.

odbieram ją głównie jako pokazanie, jak ważna dla ludzi jest bliskość drugiego człowieka
od połowy książki widzę przede wszystkim desperackie pragnienie tej bliskości, niemal u każdego z bohaterów.
warsztat językowy nie jest świetny, zdarzają się fragmenty słabiutkie, a niektóre wstawki były jak wepchnięte na siłę, choć dało się wyczytać z nich jakąś niemoc...

Długo i jak pies do jeża zabierałem się do tej książki. A bo to bestseller, bo pewnie "feministyczny manifest" - lepiej trzymać się z daleka. Nic głupszego nie mogłbym popełnić! Świetna literatura - o, odkrycie! - jest świetna niezależnie z jakiego światopoglądu zaserwowana; no i większość czasami ma rację - nie ma co a priori dyskryminować bestsellerów. "Opowieść podręcznej" jest bardziej przerazająca i przejmująca niż "1984" Orwella. Jest to najlepsza dystopia jaką dane mi było przeczytać. Ukłony należą się też tłumaczce za wspaniały przekład.

Długo i jak pies do jeża zabierałem się do tej książki. A bo to bestseller, bo pewnie "feministyczny manifest" - lepiej trzymać się z daleka. Nic głupszego nie mogłbym popełnić! Świetna literatura - o, odkrycie! - jest świetna niezależnie z jakiego światopoglądu zaserwowana; no i większość czasami ma rację - nie ma co a priori dyskryminować bestsellerów. "Opowieść...

Czytając cały czas byłam zdenerwowana. Jakie to wszystko prawdopodobne, jak łatwo wykluczyć i pozbawić praw część społeczeństwa. A zaczyna się od drobiazgów, od drobnych niedogodności. Niemożliwe, żeby tak miało być, to chwilowe; straszna historia...

Czytając cały czas byłam zdenerwowana. Jakie to wszystko prawdopodobne, jak łatwo wykluczyć i pozbawić praw część społeczeństwa. A zaczyna się od drobiazgów, od drobnych niedogodności. Niemożliwe, żeby tak miało być, to chwilowe; straszna historia...

Nie porwała mnie fabuła. Szczerze trochę nudza mnie ta książka. Brak zwrotów akcji, monotonna.

Nie porwała mnie fabuła. Szczerze trochę nudza mnie ta książka. Brak zwrotów akcji, monotonna.