Pomnik Cesarzowej Achai - Tom III

Och, kilka razy się pogubiłam, lecz chyba zawsze tak mam jak w historię wkradają się jakieś polityczne zagrywki. Trochę mnie też zmęczył ten tom. historia nadal ciekawa

Och, kilka razy się pogubiłam, lecz chyba zawsze tak mam jak w historię wkradają się jakieś polityczne zagrywki. Trochę mnie też zmęczył ten tom. historia nadal ciekawa

Książka w połowie przeczytana, druga połowa przesłuchana. Przyznam,że bardzo mi się dłużyła ale zakończenie jest mega dobre i pewnie będę leciał dalej z tematem.

Książka w połowie przeczytana, druga połowa przesłuchana. Przyznam,że bardzo mi się dłużyła ale zakończenie jest mega dobre i pewnie będę leciał dalej z tematem.

Część skupia się wokół „wiścigu” dwóch dowódców, z wątkiem Shen w tle. Równie wciągające co poprzednie tomy, no a jakie zakończenie! Kilka faktów znajduje „oficjalne” potwierdzenie, ale ile zaskakujących wiadomości! Ciągle dochodzą elementu kształtujące większy obraz całości, ciągle różne zaskakujące momenty i informacje. Fajnie że Meredith wplątany w to wszystko :) Jakby trochę mniej ważna Kai w tej części.

Część skupia się wokół „wiścigu” dwóch dowódców, z wątkiem Shen w tle. Równie wciągające co poprzednie tomy, no a jakie zakończenie! Kilka faktów znajduje „oficjalne” potwierdzenie, ale ile zaskakujących wiadomości! Ciągle dochodzą elementu kształtujące większy obraz całości, ciągle różne zaskakujące momenty i informacje. Fajnie że Meredith wplątany w to wszystko :) Jakby...

Dalej genialnie się czyta, akcja ciągle się rozwija, ciągle są „nowe elementy mozaiki całości. Głównie akcja kręci się wokół wywiadu, pojawiają się „nowi gracze”, jak Chen, armia lądowa, czarodzieje, znów rozwija się akcja z Zakonem, z jego biblioteką. Będzie dalej ciągle ciekawie i na pewno ciągle będzie się pojawiać dużo zwrotów historii :D

Dalej genialnie się czyta, akcja ciągle się rozwija, ciągle są „nowe elementy mozaiki całości. Głównie akcja kręci się wokół wywiadu, pojawiają się „nowi gracze”, jak Chen, armia lądowa, czarodzieje, znów rozwija się akcja z Zakonem, z jego biblioteką. Będzie dalej ciągle ciekawie i na pewno ciągle będzie się pojawiać dużo zwrotów historii :D

Po nudnawym drugim tomie, ten jest bardzo interesujący, pełen tajemnic, zwrotów akcji. Nie ukrywam, że autor zaskoczył mnie odpowiedziami na niektóre zagadki.

Po nudnawym drugim tomie, ten jest bardzo interesujący, pełen tajemnic, zwrotów akcji. Nie ukrywam, że autor zaskoczył mnie odpowiedziami na niektóre zagadki.

Oceniam całą serią, w końcu pojedyncze książki to tylko część historii. Wyobraźnia Andrzeja Ziemiańskiego i tym razem nie przestaje zadziwiać.

Nie mogę się zgodzić z opiniami, że jest to najsłabsza seria. Jest po prostu inna. Bardzo oryginalna, połączenie dwóch różnych światów wypadło rewelacyjnie. Czasem śmiesznie, czasem zadziwiająco ale na pewno wciągająco. Zaryzykuję nawet, że o dziwo trudniej było mi się oderwać od lektury niż w przypadku Viriona i Achai.

Bardzo fajnie prowadzona jest narracja, widzimy świat oczami pojedynczych ludzi, niemal zwykłych ludzi, nie super bohaterów typu Virion. Ale także politycznie i geopolitycznie.

No i to zaskoczenie, gdy nagle w uniwersum Achai pojawia się polski okręt podwodny (nie spojleruje, bo to początek historii),a potem autor już nie przestaje zaskakiwać i wciągać w swój świat.

Oceniam całą serią, w końcu pojedyncze książki to tylko część historii. Wyobraźnia Andrzeja Ziemiańskiego i tym razem nie przestaje zadziwiać.

Nie mogę się zgodzić z opiniami, że jest to najsłabsza seria. Jest po prostu inna. Bardzo oryginalna, połączenie dwóch różnych światów wypadło rewelacyjnie. Czasem śmiesznie, czasem zadziwiająco ale na pewno wciągająco. Zaryzykuję...

Lepsze niż poprzednie części, ale nadal mocno nielogiczne oraz niespójne z pozostałymi, gdzie jedno zaprzecza drugiemu logicznie. Ogólnie to nawet nie jest drobny ułamek Diuny czy sagi robotów oraz wielu innych, nawet oka jelenia.

Lepsze niż poprzednie części, ale nadal mocno nielogiczne oraz niespójne z pozostałymi, gdzie jedno zaprzecza drugiemu logicznie. Ogólnie to nawet nie jest drobny ułamek Diuny czy sagi robotów oraz wielu innych, nawet oka jelenia.

Pogubiłam się kto w której gra drużynie, ale i tak super się słucha.

Pogubiłam się kto w której gra drużynie, ale i tak super się słucha.

Moja ocena: 5/10

Chyba trochę za długo. To co było świeże i ciekawe (połączenie światów) zostało wyczerpane. Przez większość książki nic się nie dzieje. Nawet traktując tom jako rozwinięcie postaci, czy rozbudowanie świata, niezbyt się broni. Mamy trochę humoru, końcówka jest dobra - i to tyle.

W książkach Ziemiańskiego najbardziej przeszkadza mi 'sielankowatość' poczynań bohaterów. Im nigdy tak naprawdę nic nie grozi! Wszystko zawsze idzie jak po sznurku, udaje się każdy spisek, wszelkie walki. Większość kłopotów zostaje pokonana głupio-mądrym tłumaczeniem różnych mechanizmów na zasadzie: wróg ma dziesięć razy większą armię niż my? Poczekajmy, nie wyżywi ich i sami się rozpierzchną. Zawsze jest jakieś wytłumaczenie - logistyka, morale, strategia, nauka. Szkoda tylko, że w drugą stronę to nie działa i na naszych bohaterów nigdy nie spadają wszelkie plagi egipskie, które nieustannie trapią szeregi oponentów.

Moja ocena: 5/10

Chyba trochę za długo. To co było świeże i ciekawe (połączenie światów) zostało wyczerpane. Przez większość książki nic się nie dzieje. Nawet traktując tom jako rozwinięcie postaci, czy rozbudowanie świata, niezbyt się broni. Mamy trochę humoru, końcówka jest dobra - i to tyle.

W książkach Ziemiańskiego najbardziej przeszkadza mi 'sielankowatość'...

Bradzo średnia książka> mocno nielogiczne oraz niespójne wydażenia/decyzje bohaterów, nie wspominając już nawet o bardzo ubogim języku. Zupełnie nie mój gust

Bradzo średnia książka> mocno nielogiczne oraz niespójne wydażenia/decyzje bohaterów, nie wspominając już nawet o bardzo ubogim języku. Zupełnie nie mój gust