Uważam, że to pierwsza "dorosła" część sagi. Czyta się sama, dobrze budowane są postacie, nie brakuje relacji oraz zogniskowania na problemach przyziemnych pośrodku ognia wojny. Zakończenie wyjątkowo dobrze przemyślane, z przyjemnym gagiem.
Język nie jest już przesadnie stylizowany jak w poprzednich dwóch częściach. Mamy tu jedną postać, której archaiczny język po prostu pasuje oraz drugą, która poprzez wpadanie w zionącą patosem, metodyczną przesadę wydaje się żartem i brzmi jak dowód na zdolność autora do znajdywania pokładów autorefleksji. Kawał dobrej lektury!

Uważam, że to pierwsza "dorosła" część sagi. Czyta się sama, dobrze budowane są postacie, nie brakuje relacji oraz zogniskowania na problemach przyziemnych pośrodku ognia wojny. Zakończenie wyjątkowo dobrze przemyślane, z przyjemnym gagiem.
Język nie jest już przesadnie stylizowany jak w poprzednich dwóch częściach. Mamy tu jedną postać, której archaiczny język po prostu...

- najlepsza część sagi do tej pory (nie będę ukrywać, że wpływ ma na to ilość geralta w tej części 🫶)
- regis trafia do mojego top 3 ulubionych postaci
- milva my woman uwielbiam ją

- najlepsza część sagi do tej pory (nie będę ukrywać, że wpływ ma na to ilość geralta w tej części 🫶)
- regis trafia do mojego top 3 ulubionych postaci
- milva my woman uwielbiam ją

Opinia o tej książce jak i o całej sagę znajdzie się w mojej wypowiedzi pod ,, Panią Jeziora"

Opinia o tej książce jak i o całej sagę znajdzie się w mojej wypowiedzi pod ,, Panią Jeziora"

Pewnie wielu zaskoczę, ale mi się ta książka najmniej podobała że wszystkich. W całości zdominowana przez historię Geralta, jakby Sapkowski nie miał pomysłu na Ciri i Yennefer. A jak już wróciliśmy do Ciri, to nie podobały mi się jej losy w tej książce. Ale przyznać trzeba że mimo to dobrze się czytała, a kompania Zoltana i Regis są ciekawymi i barwnymi dodatkami do historii.

Pewnie wielu zaskoczę, ale mi się ta książka najmniej podobała że wszystkich. W całości zdominowana przez historię Geralta, jakby Sapkowski nie miał pomysłu na Ciri i Yennefer. A jak już wróciliśmy do Ciri, to nie podobały mi się jej losy w tej książce. Ale przyznać trzeba że mimo to dobrze się czytała, a kompania Zoltana i Regis są ciekawymi i barwnymi dodatkami do historii.

Najlepsza część z sagi do tej pory, ciekawsza nawet niż opowiadania. Wspaniałe postacie oraz pochłaniający opis wydarzeń. Bardzo wciągająca książka opisująca przede wszystkim losy Wiedźmina i jego współtowarzyszy, mniej skupiającą się na sytuacji politycznej świata.

Najlepsza część z sagi do tej pory, ciekawsza nawet niż opowiadania. Wspaniałe postacie oraz pochłaniający opis wydarzeń. Bardzo wciągająca książka opisująca przede wszystkim losy Wiedźmina i jego współtowarzyszy, mniej skupiającą się na sytuacji politycznej świata.

chyba najbardziej mi się podobała z tych części co dopiero czytałam. uwielbiam ten wątek o czarodziejkach i ich spotkaniach👍🏻

chyba najbardziej mi się podobała z tych części co dopiero czytałam. uwielbiam ten wątek o czarodziejkach i ich spotkaniach👍🏻

Chyba moja ulubiona część sagi. Walka o władze, namiętność, moc i przeznaczenie potężnie namieszły w życiu Geralta, Ciri i Yennefer. Poznajemy wiele postaci, a większość z nich ma swoje ukryte zamiary, ale wszystkich łączy jeden cel: znaleźć ponownie zaginioną Ciri. Tymczasem ona świetnie się bawi w kompanii szczurów wojny, wynagradzając sobie cierpienie którego doświadczyła właściwie przez całe życie.

Chyba moja ulubiona część sagi. Walka o władze, namiętność, moc i przeznaczenie potężnie namieszły w życiu Geralta, Ciri i Yennefer. Poznajemy wiele postaci, a większość z nich ma swoje ukryte zamiary, ale wszystkich łączy jeden cel: znaleźć ponownie zaginioną Ciri. Tymczasem ona świetnie się bawi w kompanii szczurów wojny, wynagradzając sobie cierpienie którego...

Dla wielu osób może to być dziwne, ale dla mnie był to jeden z najlepszych, do tej pory przeczytanych przeze mnie, tomów.

Ściągnięty na boczne tory wątek Ciri, tym razem mniej ważny, ograniczony do informacji o jej powtarzających się przygodach w niedawno poznanej grupce "znajomych", miejscach jej przebywania i zmiany uczuć.
Do tego mamy lożę czarodziejek, przemyślenia odnośnie wojny, chęci odcięcia się od niej, czy rozmyślanie o sposobie dotarcia do zaginionej Ciri.

Jednak główny wątek jest tym co trzyma w napięciu i wciąga. Geralt nie odpuszcza i za wszelką cenę chce odnaleźć Ciri. Dzięki pomocy wraca do zdrowia i wraca na szlak. Dość nieprzypadkowo dołączają do niego kolejne osoby.
I to jest właśnie najlepsze - grupa osób gdzie każdy jest kimś innym, każdy ma swoje umiejętności i sposób bycia. Ale coś ich łączy i nie pozwala się rozdzielić.
I choć dołączają w innym czasie, to na różnych etapach wędrówki są kluczowi, żeby wszyscy mogli przeżyć. Nawet gdy grozi to innymi konsekwencjami.

Dla wielu osób może to być dziwne, ale dla mnie był to jeden z najlepszych, do tej pory przeczytanych przeze mnie, tomów.

Ściągnięty na boczne tory wątek Ciri, tym razem mniej ważny, ograniczony do informacji o jej powtarzających się przygodach w niedawno poznanej grupce "znajomych", miejscach jej przebywania i zmiany uczuć.
Do tego mamy lożę czarodziejek, przemyślenia...

Sztosss ! To była jedna wielka przygoda …
Świetnie się czytało i szybko

Sztosss ! To była jedna wielka przygoda …
Świetnie się czytało i szybko

Chciałam opiniować książki dopiero po skończeniu całości, ale zmieniłam zdanie. Póki co, ta część podobała mi się najbardziej.
Jestem fanką Regisa i Milvy i kocham oboje miłością wielką. Nie wiem, czy przeoczyłam w poprzednich częściach, czy akurat tutaj zwróciłam większą uwagę na rozmyślania i dyskusje na tematy jakże dotyczące współczesności, ale cudownie wplecione w treść książki, takie jak nałogi czy kwestia aborcji. Uwielbiam sposób, w jaki autor je przekazuje czytelnikom. Po tej części jestem przekonana, że chciałabym poznać pana Sapkowskiego osobiście.

Chciałam opiniować książki dopiero po skończeniu całości, ale zmieniłam zdanie. Póki co, ta część podobała mi się najbardziej.
Jestem fanką Regisa i Milvy i kocham oboje miłością wielką. Nie wiem, czy przeoczyłam w poprzednich częściach, czy akurat tutaj zwróciłam większą uwagę na rozmyślania i dyskusje na tematy jakże dotyczące współczesności, ale cudownie wplecione w...