Bardzo filozoficzna, z ciekawym podejściem do podróży w czasie, wartościowe przekazy i ogólnie świetnie napisana ❤️

Bardzo filozoficzna, z ciekawym podejściem do podróży w czasie, wartościowe przekazy i ogólnie świetnie napisana ❤️

Książka niepozorna, ale jak bardzo wciągająca, z przesłaniem nieosadzania innych i życia w zgodzie ze sobą oraz tu i teraz. "Połknęłam" w jeden dzień. Polecam tym bardziej jeśli straciło się ukochaną osobę.

Książka niepozorna, ale jak bardzo wciągająca, z przesłaniem nieosadzania innych i życia w zgodzie ze sobą oraz tu i teraz. "Połknęłam" w jeden dzień. Polecam tym bardziej jeśli straciło się ukochaną osobę.

Tokio, kameralna kawiarnia Funiculi Funicula, stolik i konkretne krzesło, a w bonusie - podróż w czasie (zanurzenie się w przeszłości i spotkanie wybranej osoby). Wystarczy usiąść i zacząć pić kawę. I pamiętać o tym, żeby wrócić, zanim napój wystygnie. Proste? Tylko z pozoru. Bo warunków jest więcej, a czasu tak naprawdę niewiele (za to emocji co niemiara!). Poza tym najbardziej kontrowersyjna zasada brzmi: "Cokolwiek zrobisz w przeszłości, nie zmieni to teraźniejszości". Zatem czy warto przenieść się w czasie, jeśli każde TERAZ pozostanie takie samo, a dodatkowo na tych, którzy nie zdążą wrócić, czyha poważne zagrożenie? Odpowiedź jest jedna: TAK, warto podjąć takie ryzyko. Bo okazuje się, że zmienia się coś innego, a przeszłość staje się kluczem do teraźniejszości.

Piękna i zachwycająca książka! Zostały w niej przedstawione cztery historie, bardzo życiowe. I choć wszystkie mi się podobały, to moje serce skradły dwie: "Mąż i żona" oraz "Matka i dziecko".

Uwielbiam prostotę i oszczędność języka tak charakterystyczne dla japońskiej literatury (za świetny polski przekład odpowiada Joanna Dżdża) oraz pewną dawkę realizmu magicznego, która też lubi się w niej pojawiać. W takim połączeniu minimalizmu i szczypty magiczności ukryta jest wielka siła.

Dlaczego jeszcze warto przeczytać książkę "Zanim wystygnie kawa"? Bo przypomina o tym, jak ważne w życiu człowieka są relacje. Mówi o tym, by doceniać ludzi, których mamy wokół siebie, by budować więzi świadomie, z uczuciem, oddaniem i z uważnością, by dbać o nie. Bo w relacjach najważniejsze jest tu i teraz.

Tokio, kameralna kawiarnia Funiculi Funicula, stolik i konkretne krzesło, a w bonusie - podróż w czasie (zanurzenie się w przeszłości i spotkanie wybranej osoby). Wystarczy usiąść i zacząć pić kawę. I pamiętać o tym, żeby wrócić, zanim napój wystygnie. Proste? Tylko z pozoru. Bo warunków jest więcej, a czasu tak naprawdę niewiele (za to emocji co niemiara!). Poza tym...

Książki znane już chyba wszystkim. Bestseller, które podbiły serca Czytelników. Czy moje również? Oczywiście! Ileż ja się napłakałam to wie tylko mój kot.
Przepiękne, wzruszające historie zwykłych ludzi, którzy przychodzą do niezwykłej kawiarnii, by na chwilę (a dokładniej na czas potrzeby do wystygnięcia filiżanki kawy) przenieść się w czasie. Zamysł jest prosty, nie ma tutaj nic skomplikowanego, prócz kilku zasad, których należy przestrzegać.
Jednak prawdziwą wartością tej książki nie jest pomysł, a realizacja. Przedstawione historie niosą ogromny ładunek emocji. Narracja jest spokojna, powolna, ale morały płynące z opowieści chwytają za serce. Prawdziwie azjatycka literatura.
I to też może być dla niektórych minusem - pochodzenie Autora sprawia, że posługuje się on bardzo specyficznym językiem, stylem i konstrukcją dialogów. Natomiast jeśli lubisz literaturę japońską to z pewnością docenisz delikatność i czułość płynącą z tych stron.
(Instagram @eaw.books)

Książki znane już chyba wszystkim. Bestseller, które podbiły serca Czytelników. Czy moje również? Oczywiście! Ileż ja się napłakałam to wie tylko mój kot.
Przepiękne, wzruszające historie zwykłych ludzi, którzy przychodzą do niezwykłej kawiarnii, by na chwilę (a dokładniej na czas potrzeby do wystygnięcia filiżanki kawy) przenieść się w czasie. Zamysł jest prosty, nie ma...

Słyszałam dużo dobrego na temat tej książki. Może zbyt dużo? Trochę się rozczarowałam. Pomysł ciekawy, sposób prowadzenia opowieści też. A jednak czegoś mi zabrakło. W całości książka trochę "płaska". Nie wywołała u mnie głębszych emocji i przemyśleń. Mam wrażenie, że bazując na takim pomyśle można by więcej opowiedzieć. Mimo wszystko jednak książka warta przeczytania. Jest ciekawa.

Słyszałam dużo dobrego na temat tej książki. Może zbyt dużo? Trochę się rozczarowałam. Pomysł ciekawy, sposób prowadzenia opowieści też. A jednak czegoś mi zabrakło. W całości książka trochę "płaska". Nie wywołała u mnie głębszych emocji i przemyśleń. Mam wrażenie, że bazując na takim pomyśle można by więcej opowiedzieć. Mimo wszystko jednak książka warta przeczytania. Jest...

Książka składa się z czterech opowiadań, więc już na początku byłam lekko negatywnie nastawiona, bo ja nie lubię książek, które składają się z opowiadań. Jendka chciałam przeczytać tą książkę, bo byłam jej ciekawa, ze względu na jej popularność.

Niestety książka mnie nie oczarowała, nie poczułam tego klimatu i vibu tej historii i tamtej kawiarni. Pierwsze opowiadanie w ogóle mi nie siadło, myślałam nawet, że nie będę czytać dalej, ale stwierdziłam, że dam jeszcze szansę tej książce i na szczęście drugie opowiadanie już bardziej mi podeszło. Te drugie opowiadanie z wszystkich najbardziej mi się podobało i tylko ono mnie faktycznie poruszyło. Niestety te historie nie roztoczyły wokół mnie swojego uroku, nie tak bardzo jak liczyłam. Nie będę ukrywać, że nie jest to mój typ książki i nie za bardzo mi się podobała. Ocena: 5/10

Książka składa się z czterech opowiadań, więc już na początku byłam lekko negatywnie nastawiona, bo ja nie lubię książek, które składają się z opowiadań. Jendka chciałam przeczytać tą książkę, bo byłam jej ciekawa, ze względu na jej popularność.

Niestety książka mnie nie oczarowała, nie poczułam tego klimatu i vibu tej historii i tamtej kawiarni. Pierwsze opowiadanie w...

Akcja powieści rozgrywa się w małej kawiarni w Tokio. Jest to interesujące i intrygujące miejsce, które oferuje podróż w czasie, na którą zdecydowały się cztery kobiety. Pierwsza z chce odbyć rozmowę z ukochanym, z którym czeka go rozłąka, druga chce spotkać z mężem, by przeczytać list, który od dawna ma jej wręczyć, trzecia chce ostatni raz zobaczyć swoją siostrę, a czwarta chce poznać swoją córkę. Jest kilka zasad, których trzeba przestrzegać, by przenieść się w przeszłość lub przyszłość. Jedną z nich jest taka, by wrócić, zanim wystygnie kawa.
W tej opowieści z rytmu wybijały mnie dwie rzeczy: japońskie imiona i nazwiska oraz powtarzanie zasad. Wiem, niepotrzebnie się czepiam, ale musiałam o tym wspomnieć. Historie wymienionych wyżej przeze mnie bohaterek były ujmujące, ale niestety nie poruszyły mnie tak, jak tego oczekiwałam. Każda z przedstawionych historii była ciekawa, ale zbyt okrojona, bym mogła utożsamić się z którąś z bohaterek. Mimo moich narzekań oceniam tę książkę 7/10, ponieważ widzę w tej serii potencjał. Mam też na uwadze to, że tłumaczenie powieści mogło spowodować to, że nie wszystko wybrzmiało tak, jak powinno.

Akcja powieści rozgrywa się w małej kawiarni w Tokio. Jest to interesujące i intrygujące miejsce, które oferuje podróż w czasie, na którą zdecydowały się cztery kobiety. Pierwsza z chce odbyć rozmowę z ukochanym, z którym czeka go rozłąka, druga chce spotkać z mężem, by przeczytać list, który od dawna ma jej wręczyć, trzecia chce ostatni raz zobaczyć swoją siostrę, a...

Poddałem się po około 50 stronach. Ciekawy pomysł i pewnie mógłby być doskonale zrealizowany (a być może jest),ale autor w ogóle mnie nie potrafił przekonać, żeby się w lekturę zagłębić a wręcz takim spokojnym, rozlazłym początkiem mnie skutecznie zniechęcił do dalszego czytania

Poddałem się po około 50 stronach. Ciekawy pomysł i pewnie mógłby być doskonale zrealizowany (a być może jest),ale autor w ogóle mnie nie potrafił przekonać, żeby się w lekturę zagłębić a wręcz takim spokojnym, rozlazłym początkiem mnie skutecznie zniechęcił do dalszego czytania

ona jest po prostu nudna. ile można na okrągło powtarzać te same pięć zasad podróżowania w czasie? pojęłam za pierwszym razem. w pierwszej i drugiej (mojej ulubionej) części rzeczywiście za serce chwytają rozmowy już po cofnięciu się w czasie, ale one są króciutkie. przez całą reszte książki nie dzieje się nic konkretnego, bohaterowie tylko siedzą w tej kawiarni. jedynie wspomnienie o pablo picasso mnie naprawdę zainteresowało. styl pisania nie zachwycił. nah i dont think this one was for me

ona jest po prostu nudna. ile można na okrągło powtarzać te same pięć zasad podróżowania w czasie? pojęłam za pierwszym razem. w pierwszej i drugiej (mojej ulubionej) części rzeczywiście za serce chwytają rozmowy już po cofnięciu się w czasie, ale one są króciutkie. przez całą reszte książki nie dzieje się nic konkretnego, bohaterowie tylko siedzą w tej kawiarni. jedynie...

Historia zawarta w książce potrafi związać czytelnika z bohaterami, mimo tak niewielu informacji o nich. Krótkie ale treściwe wątki, to zdecydowanie specyficzny rodzaj książki, ale bardzo przyjemnie się ją czytało.

Historia zawarta w książce potrafi związać czytelnika z bohaterami, mimo tak niewielu informacji o nich. Krótkie ale treściwe wątki, to zdecydowanie specyficzny rodzaj książki, ale bardzo przyjemnie się ją czytało.