Kolejny bardzo dobry romans z epoki autorki Wyboru Charlotty. Plus za wplecenie ciekawych informacji na temat medycyny tamtego okresu!

Kolejny bardzo dobry romans z epoki autorki Wyboru Charlotty. Plus za wplecenie ciekawych informacji na temat medycyny tamtego okresu!

Bardzo przyjemna i lekka książka z pewną dozą humoru.

Bardzo przyjemna i lekka książka z pewną dozą humoru.

O depresji czyli waporach lub "chorobie duszy" i Nawojce o mało nie spalonej na stosie za umiłowanie nauki.
Zgrabnie napisana.

O depresji czyli waporach lub "chorobie duszy" i Nawojce o mało nie spalonej na stosie za umiłowanie nauki.
Zgrabnie napisana.

Ubawiłam się czytając ten romans historyczny,przeniosłam się do XIX wiktoriańskiej Anglii,przemierzałam Londyn,gdzie skandale urządzali,były posągi,w pięknym angielskim dworku byłam,konwenanse kobiet się odbywały.
Główna bohaterka Amelia była śliczną,uroczą kobietą.
Jestem fanką takich romansów,ta powieść z pióra Agnieszki Olejnik napisana została przepięknie.
Pióro zachwycające Pani Agnieszki z każdą książką czaruje mnie.
Oczarowana jestem tą powieścią śliczną,bardzo dobrą była.

Ubawiłam się czytając ten romans historyczny,przeniosłam się do XIX wiktoriańskiej Anglii,przemierzałam Londyn,gdzie skandale urządzali,były posągi,w pięknym angielskim dworku byłam,konwenanse kobiet się odbywały.
Główna bohaterka Amelia była śliczną,uroczą kobietą.
Jestem fanką takich romansów,ta powieść z pióra Agnieszki Olejnik napisana została przepięknie.
Pióro...

Niby zwykła historia milosna, ald czy napewno?
XIX w Anglia Londyn czasy gdzie kobiety nie mogły się kształcić, śmietanka arystokratyczna, skandale, posagi itp fajnie było przenieść wctamte czasy

Niby zwykła historia milosna, ald czy napewno?
XIX w Anglia Londyn czasy gdzie kobiety nie mogły się kształcić, śmietanka arystokratyczna, skandale, posagi itp fajnie było przenieść wctamte czasy

Romanse historyczne od zawsze dzielą czytelników na ich przeciwników i entuzjastów. Pierwsi twierdzą, że szkodzą one kobiecym głowom pokazując odrealniony obraz miłości, drudzy, że odprężają i przynoszą wiedzę na temat czasów przeszłych. „Marzenia Amelii” Agnieszki Olejnik są fantastycznie napisaną powieścią będącą przykładem na to, że więcej racji mogą mieć wielbiciele lekkich opowiastek z historią w tle.
Tytułową bohaterkę powieści spotkało wielkie nieszczęście: cztery lata wcześniej zmarł jej narzeczony zostawiając ją w zawieszeniu między rozpaczą a wyniszczająca nudą. Amelia nie wiedząc, co tak naprawdę wypada jej robić, snuje się bez celu po jednej z posiadłości brata, słucha pretensji wiecznie niezadowolonej matki i marnieje z dnia na niej. Wszystko zmienia się, gdy prawie uznawana za starą pannę kobieta znajduje cel w życiu, którym jest poznanie funkcjonowania ludzkiego organizmu. Nie jest to łatwe zadanie: panna Rushwood nie dość, że jest przedstawicielką płci pięknej, czyli istotą, która nigdy nie dorówna intelektualnie mężczyźnie, to jeszcze wywodzi się z arystokracji, czyli jest całkowicie zależna od tego, który łoży na jej utrzymanie. Sytuacja bez wyjścia? Nic bardziej mylnego! Amelia postanawia zawalczyć o własne marzenia i robi to nie tylko po to, by wymigać się od mikstury poprawiającej apetyt, która składa się ze szczurzych bobków wymieszanych z miodem i cebulą czy być posądzaną o posiadanie pustej, wędrującej po ciele i przyprawiającej ją o melancholię macicy. Robi to po to, by raz w życiu zawalczyć o niezależność odebraną jej tylko dlatego, że nie urodziła się mężczyzną. Upór i pomysłowość bohaterki są godne podziwu i pozwalają doszukać się w jej historii drugiego dna: pokazują, jak jeszcze niedawno niesprawiedliwe było życie kobiet, które nie mogły ani się uczyć, ani o sobie decydować w jakikolwiek sposób. Arystokratki miały pięknie wyglądać, nie wdawać się w skandale i w magiczny, owiany tajemnicą sposób zachodzić w kolejne ciążę. To straszne, że młoda małżonka najczęściej dopiero w noc poślubną dowiadywała się, na czym polegają owiane złą sławą obowiązki kobiety w alkowie! Choć dziś wydaje się to nie do pomyślenia, jeszcze niedawno większość kobiet zaraz po ślubie była zwyczajnie gwałcona a później posądzana o oziębłość i wszelkiego rodzaju histerie. Czytając romanse historyczne zawsze uświadamiam sobie, jakie miałam szczęście przychodząc na świat w czasie, gdy sama mogę decydować o swojej osobie, a wiedzę, również tę na temat prokreacji czy alergii pokarmowych, zdobyłam jeszcze w szkole podstawowej. Amelia już na starcie była traktowana jako człowiek drugiej kategorii, ale swoim uporem, spostrzegawczością i inteligencją udowodniła, że płeć piękna nie znaczy gorsza, a marzenia, choć wraz z upływem czasu podlegają przemianom, są po to, żeby je spełniać.
„Marzenia Amelii” to bardzo dobrze, bo z humorem i pomysłem, napisany romans historyczny, który udowadnia, że nawet literatura uznawana za niższą potrafi skłonić jej odbiorców do myślenia. Pani Olejnik po raz kolejny pod płaszczykiem przewidywalnej historii miłosnej przemyciła wiedzę na temat spraw ważnych: pokazała co należy zrobić, żeby zawalczyć o to, co dla człowieka najważniejsze: o siebie samego. Stworzona przez nią bohaterka to zrobiła i wygrała. Niech każdy czytelnik „Marzeń” weźmie z niej przykład!

Romanse historyczne od zawsze dzielą czytelników na ich przeciwników i entuzjastów. Pierwsi twierdzą, że szkodzą one kobiecym głowom pokazując odrealniony obraz miłości, drudzy, że odprężają i przynoszą wiedzę na temat czasów przeszłych. „Marzenia Amelii” Agnieszki Olejnik są fantastycznie napisaną powieścią będącą przykładem na to, że więcej racji mogą mieć wielbiciele...

"Marzenia Amelii" to już trzeci romans Agnieszki Olejnik, która czerpie wszystko, co najlepsze z klasyki literatury.

Amelia Rushwood jest szwagierką Charlotty, którą poznałam w pierwszym romansie historycznym autorki. Mimo upływu kilku lat dziewczyna wciąż nie może otrząsnąć się po niespodziewanej śmierci swego narzeczonego.

W czasach, gdy małżeństwo, traktowane jest jako swego rodzaju kontrakt, korzystny dla obu stron, Amelia pragnie czegoś więcej i właśnie to pragnienie wyrwie ją z marazmu i nada jej życiu sens. Interesuje się medycyną, a zwłaszcza badaniem problemu umieralności kobiet i dzieci podczas porodu. Jej sprzeciw wobec hegemonii mężczyzn w tej dziedzinie, wyraża się w dążeniu do spełnienia własnych marzeń, choć spotka się to z krytyką otoczenia.

Niespodziewanie łączy ją wspólna pasja z nowo poznanym, cierpiącym na tajemniczą chorobę, Johnem Sayersem, a w niej rodzi się pragnienie odkrycia przyczyny jego choroby i znalezienia na nią lekarstwa.

"Marzenia Amelii" to cudowna opowieść o ambicjach, pasji i miłości.

"Marzenia Amelii" to już trzeci romans Agnieszki Olejnik, która czerpie wszystko, co najlepsze z klasyki literatury.

Amelia Rushwood jest szwagierką Charlotty, którą poznałam w pierwszym romansie historycznym autorki. Mimo upływu kilku lat dziewczyna wciąż nie może otrząsnąć się po niespodziewanej śmierci swego narzeczonego.

W czasach, gdy małżeństwo, traktowane jest...

„Marzenia Amelii” to trzecia po „Wyboru Charlotty” i „Sekret Marianny” romans historyczny autorstwa Agnieszki Olejnik, który przenosi nas do XIX-wiecznego Londynu. Tytułowa bohaterka była jedną z niewielu kobiet w ówczesnych czasach, która miała szansę wyjść za mąż z miłości. Darzyła swego narzeczonego uczuciem i snuła wspaniałe plany na przyszłość. Niestety wszystko przerwała jego niespodziewana śmierć. Teraz Amelia nie potrafi otrząsnąć się z żalu i smutku, wpada w swoistą depresję, więc jej brat wraz ze swoją żoną, którzy zresztą byli bohaterami poprzedniej części, robią wszystko co mogą, by ją z tego stanu wyciągnąć. Udają się na konsultacje do znajomego lekarza, który sugeruje, że pomocne w jej stanie będzie wyrwanie się z marazmu, oderwanie się, poświęcenie się czemuś, co Amelia lubi, realizacja marzeń. Tutaj przychodzi czas, by Amelia mogła sobie odpowiedzieć czego pragnie o o czym marzy. A trzeba podkreślić, że nie jest to pytanie, na które często odpowiadały sobie ówczesne panny. Okazuje się, że marzenie bohaterki jest dosyć nietypowe, odważne, by nie powiedzieć wywrotowe. Czy Amelii uda się je zrealizować? A może ostatecznie okaże się, że jednak bardziej marzy o czymś zupełnie innym…



Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Niektóre wątki medyczne momentami trochę mnie nużyły, jednak przez większość czasu jest zabawnie i lekko. Ta książka to świetny sposób na oderwanie się od rzeczywistości i fajnie spędzony czas. Przenosi ona bowiem czytelnika do zupełnie innej rzeczywistości. Do świata XIX-wiecznego Londynu i na wrzosowiska Szkocji, do świata angielskich dworków, towarzyskich układów, konwenansów, i towarzyskich skandali. Głownie bohaterowie są dosyć wyzwoleni i nowocześni, jednak poprzez inne dalszoplanowe postacie autorka ukazuje nam zwyczaje londyńskiego towarzystwa, to co było dozwolone, a co uchodziło za szaleństwo i foux pas. Ja doskonale się w tym świecie bawiłam i Wam również polecam.

„Marzenia Amelii” to trzecia po „Wyboru Charlotty” i „Sekret Marianny” romans historyczny autorstwa Agnieszki Olejnik, który przenosi nas do XIX-wiecznego Londynu. Tytułowa bohaterka była jedną z niewielu kobiet w ówczesnych czasach, która miała szansę wyjść za mąż z miłości. Darzyła swego narzeczonego uczuciem i snuła wspaniałe plany na przyszłość. Niestety wszystko...

Powrót do szkoły bywa trudny, po wakacjach przeżywamy traumę, potrzebujemy czasu na aklimatyzację. Tymczasem w ostatnich dniach spotykam drugą bohaterkę, która chce się uczyć a nie może. 19-wieczny świat nie widział kobiet w szkołach czy na uczelniach. Szlachetnie urodzona lady Amelia pojawiała się epizodycznie w poprzednich historycznych romansach Agnieszki Olejnik. Teraz poznajemy ją lepiej, po śmierci narzeczonego popada w depresję, potrzebuje celu w życiu. Okazuje się, że może nim być medycyna. Tylko jak zrealizować to marzenie? Fortelem rzecz jasna, przebrać się w męski strój i zacząć studiować. Pojawi się też mężczyzna, który pomoże bohaterce zrealizować jej plan i stworzyć szkołę dla akuszerek. Jak czytałam, to pomyślałam jak mamy dobrze, jak niewiele nas ogranicza, możemy być kim chcemy, jeśli tylko mamy ochotę!

Powrót do szkoły bywa trudny, po wakacjach przeżywamy traumę, potrzebujemy czasu na aklimatyzację. Tymczasem w ostatnich dniach spotykam drugą bohaterkę, która chce się uczyć a nie może. 19-wieczny świat nie widział kobiet w szkołach czy na uczelniach. Szlachetnie urodzona lady Amelia pojawiała się epizodycznie w poprzednich historycznych romansach Agnieszki Olejnik. Teraz...

"Marzenia Amelii" to trzecia i ostatnia część cyklu "angielskiego" autorstwa Agnieszki Olejnik. I tym razem przenosimy się do wiktoriańskiej Anglii, z jej konwenansami i zasadami, jakże ograniczającymi dla kobiet żądnych innego życia dla siebie.

Ponieważ znałam już poprzednie części tego cyklu, wiedziałam dokładnie, czego się spodziewać - odprężającej, wyśmienitej lektury będącej wariacją na powieści autorstwa Jane Austen i sióstr Bronte, ale z współczesnym, feministycznym i erotycznym pazurkiem. W tej części również dużą rolę odgrywa medycyna - od chorób znanych doskonale dziś, a tajemniczych w tamtych czasach, po naturalne procesy związane z ludzką fizjologią.

Naprawdę ciekawie było zagłębić się w tej powieści i śledzić losy Amelii, która z trudem, ale i z uporem dążyła do samorealizacji. I choć wiedziałam, jak ta powieść się zakończy, nie odebrało mi to w żaden sposób radości z lektury. Styl pani Olejnik jest lekki, przyjemny, ale i bardzo dobrze oddający uczucia i emocje bohaterów. Bardzo polecam cały cykl :)

I jeszcze mała uwaga - najlepiej czytać książki w kolejności wydania, aby nie odbierać sobie pewnej dozy zaskoczenia. Wprawdzie każda z nich opowiada inną historię, ale bohaterowie wszystkich części są ze sobą powiązani.

"Marzenia Amelii" to trzecia i ostatnia część cyklu "angielskiego" autorstwa Agnieszki Olejnik. I tym razem przenosimy się do wiktoriańskiej Anglii, z jej konwenansami i zasadami, jakże ograniczającymi dla kobiet żądnych innego życia dla siebie.

Ponieważ znałam już poprzednie części tego cyklu, wiedziałam dokładnie, czego się spodziewać - odprężającej, wyśmienitej lektury...