Powiedzieć, że jestem uzależniona od książek Karoliny, to jakby nic nie powiedzieć. Postanowiłam czytać jedną książkę autorki miesięcznie. Dozować sobie przyjemność, w którą przemieniłam wyzwanie tegoroczne. Teraz wypatruję nowego miesiąca, aby móc zagłębić się w kolejną historię i zgadywać, kto zabił, kto był winny, kogo podejrzewaliśmy niesłusznie, a kto wzbudził w nas największe emocje.

Tym razem poznajemy historię trzech osób, które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego, jednakże na przestrzeni lat okazuje się, iż ich drogi zbiegają się w jedną, choć nie tego pragnęli. Natan mieszka wraz ze swoją żoną Margo w Hiszpanii. Ich życie jest prawie doskonałe, do momentu kiedy mężczyzna dowiaduje się, iż zmarł jego ojciec i musi wrócić do Polski, aby załatwić swoje sprawy. Żona upiera się, aby jechać z nim i już po paru minutach pobytu w rodzinnej miejscowości męża, zdaje sobie sprawę, iż ta podróż będzie jedną z najcięższych w jej życiu, a już na pewno, jedną z bardziej makabrycznych.

Zbyszek, historia sprzed lat. Kochający mąż oczekujący wraz ze swoją żoną Anną na pierwsze dziecko. Policjant, który nie ma przeszłości, nie chleje. Wraca do domu każdego dnia i tuli swoją żonę, dziękując za tak udane życie. To udane życie burzy przyjaźń z nowo przybyłym policjantem, który prosi go o pomoc. Jego żona bardzo poważnie choruje i potrzebuje opieki specjalisty. Zbyszek nie za bardzo chce się mieszać w sprawy innych, ale Anna angażuje się całą sobą i wkrótce, może to spowodować wiele komplikacji.

Marcin, czasy współczesne. Wychodzi z więzienia po 25 latach. Odbył tam wyrok za morderstwo. Czy słusznie??? Czy może mieć żal do systemu? Czy jego lata były zmarnowane? A może ktoś go nienawidził?

Autorka jak zwykle doskonale manewruje historiami i przeskakuje od jednej do drugiej, pokazując nam coraz więcej. Im bardziej się zagłębiamy, tym bardziej otwieramy oczy ze zdumienia. Nasi bohaterowie powracają do przeszłości, rozdrapując zabliźnione rany, aby móc wyjaśnić to, co zostało już dawno pogrzebane.

Karolina poruszyła temat bardzo okrutnej choroby, jaką jest CHAD, czyli Choroba Afektywna Dwubiegunowa. Przyznam, iż mnie to zszokowało, bo na temat tej choroby w Polsce stanowczo się za mało mówi, a tak się składa, że osoba z mojego bardzo bliskiego otoczenia, choruje na tę, jakże wyniszczającą chorobę. Przegadałam z autorką sporo na ten temat i obie doszłyśmy do wniosku, że wsparcie rodziny i najbliższych, jest jednym z najważniejszych czynników, które powodują u chorego wyciszenie i większą stabilność. Tę prawdę i walkę Zbyszka o swoją żonę, wyczytacie w historii, która nie jest oczywista.

Karolina, jak zwykle tak nami manewrowała, tak nas zwodziła, że ostatnie strony są szokiem i zawsze czytam je z niedowierzaniem. Potem zaś czytam "No przestań, przecież zostawiłam tam milion tropów?? Nie znalazłaś ich??". No nie. Nigdy ich nie znajduję, dlatego tak bardzo lubię książki pisarki i tak chętnie po nie sięgam.

Powiedzieć, że jestem uzależniona od książek Karoliny, to jakby nic nie powiedzieć. Postanowiłam czytać jedną książkę autorki miesięcznie. Dozować sobie przyjemność, w którą przemieniłam wyzwanie tegoroczne. Teraz wypatruję nowego miesiąca, aby móc zagłębić się w kolejną historię i zgadywać, kto zabił, kto był winny, kogo podejrzewaliśmy niesłusznie, a kto wzbudził w nas...

Książka świetna, rozczarowało mnie jednak zakończenie.

Książka świetna, rozczarowało mnie jednak zakończenie.

Fajnie napisana historia, dobrze się czyta, zmyślnie i klarownie rozpisane różne linie czasowe. Jedynym minusem są nielogiczne zachowania niektórych bohaterów, co trochę nagina wiarygodność historii.

Fajnie napisana historia, dobrze się czyta, zmyślnie i klarownie rozpisane różne linie czasowe. Jedynym minusem są nielogiczne zachowania niektórych bohaterów, co trochę nagina wiarygodność historii.

Cześć, moje Moliki kochane 🤎

Nie jestem pewna, czy powinnam w ogóle zaczynać tę recenzję w ten sposób, ponieważ zdaję sobie sprawę z tego, że słowo „uzależnienie" samo w sobie ma pejoratywny wydźwięk. Niemniej jednak doszłam do wniosku, iż prawdy nie ukryję — jestem uzależniona od emocji, które zawsze towarzyszą mi podczas lektury książek spod pióra Karoliny (a dodam, że przeczytałam ich już 8 i kolejną zaczynam 🙈). Sugerując się tytułem, nie muszę Wam chyba wspominać, że fabuła aż kipi od skrywanych tajemnic 🤫🤐Będzie się działo, oj będzie się działo...

Tytuł: „Nie mów nikomu"
Autorka: @karolina_wojciak_author
Wydawnictwo: @karolina_wojciak_author
Moja ocena: 10/10

Niegdyś pewien pisarz napisał: „Przeszłość jest jak cień — kiedy próbujesz jej uciec, zawsze cię dogania". To zdanie idealnie odnosi się do historii opowiedzianej w książce „Nie mów nikomu". Doskonale skrojony wątek z przeszłości dopadł i młode małżeństwo, Margo i Natana, którzy musieli zmierzyć się z dręczącymi demonami. Ich dotychczasowe sielankowe życie w Hiszpanii zostaje zakłócone przez nagłą śmierć teścia kobiety. Para wybrała się do Polski, aby załatwić wszelkie formalności związane z pogrzebem. I w tym momencie zaczyna się cały majdan. Co tam się wydarzyło? W głowie się nie mieści! Na miejscu para zastaje dom niczym z horroru, a na światło dzienne powoli wychodzą makabryczne tajemnice, które odsłaniają fakt, że Margo nie znała swojego męża tak dobrze, jak sądziła. Aby zagłębić i rozwikłać pojawiające się zagadki, muszą wrócić do początków ich znajomości, rozdrapując przy tym wiele bolesnych wspomnień. W międzyczasie poznajemy historię odważnego Zbyszka, policjanta, który prowadził spokojne życie, dopóki zbieg wydarzeń nie zmienił tej idylli na zawsze. Wątek Marcina, niewinnie skazanego na więzienie, wprowadza kolejny element do tej intrygującej historii.
Narracja z perspektywy czterech bohaterów przedstawia różne aspekty akcji — możemy poznać motywy ich działania, punkty widzenia, a także emocje, które nimi targały. Dwie linie czasowe prowadzone w 2022 roku i 1997 wdrażają ten wyczekiwany kontrast. Ja pozostaję pod wrażeniem. Dajcie się wciągnąć w tę intrygę i Wy!

Cześć, moje Moliki kochane 🤎

Nie jestem pewna, czy powinnam w ogóle zaczynać tę recenzję w ten sposób, ponieważ zdaję sobie sprawę z tego, że słowo „uzależnienie" samo w sobie ma pejoratywny wydźwięk. Niemniej jednak doszłam do wniosku, iż prawdy nie ukryję — jestem uzależniona od emocji, które zawsze towarzyszą mi podczas lektury książek spod pióra Karoliny (a dodam, że...

Jestem patriotką jeżeli chodzi o książki. Cieszę się, że jest co czytać na tym polu. Ciekawa pozycja. Kilka mylnych tropów, trochę powiązań, trochę grzebania w przeszłości. Generalnie na plus.

Jestem patriotką jeżeli chodzi o książki. Cieszę się, że jest co czytać na tym polu. Ciekawa pozycja. Kilka mylnych tropów, trochę powiązań, trochę grzebania w przeszłości. Generalnie na plus.

Książka przeczytana w mgnieniu oka! Bardzo dobra, wciągająca, ciekawe zwroty akcji. Polecam!

Książka przeczytana w mgnieniu oka! Bardzo dobra, wciągająca, ciekawe zwroty akcji. Polecam!

Bardzo dobra książka. Naprawdę warto się w nią zagłębić. Wciągająca opowieść, ciarki podczas czytania i chęć dowiedzenia się, co się wydarzy, i jak akcja zostanie poprowadzona.
Chyba polubimy się z Panią Karoliną.

Bardzo dobra książka. Naprawdę warto się w nią zagłębić. Wciągająca opowieść, ciarki podczas czytania i chęć dowiedzenia się, co się wydarzy, i jak akcja zostanie poprowadzona.
Chyba polubimy się z Panią Karoliną.

Wszędzie po prostu ciary!!! Uwielbiam wszystko, co wychodzi spod pióra Karoliny. To jest rasowy kryminał z mega ciekawą fabułą. Oczywiście dla mnie najbardziej genialne jest to , że to co jest w tej książce, zmusza mnie do tropienia w swojej głowie swoich kierunków zbrodni, sensacji, powodów. Bohaterowie są elegancko osadzeni i intrygują swoimi osobowościami. Nie wiem skąd Karolina czerpiesz te charakterystyki postaci, ale robisz to obłędnie! Pełna satysfakcja i zaskoczenie. Nie odrywałam oczu od kolejnych kart sensacji i wiem, że czytelnicy, będą także zachwyceni, jak tylko zaczną czytać Nie mów nikomu.

Wszędzie po prostu ciary!!! Uwielbiam wszystko, co wychodzi spod pióra Karoliny. To jest rasowy kryminał z mega ciekawą fabułą. Oczywiście dla mnie najbardziej genialne jest to , że to co jest w tej książce, zmusza mnie do tropienia w swojej głowie swoich kierunków zbrodni, sensacji, powodów. Bohaterowie są elegancko osadzeni i intrygują swoimi osobowościami. Nie wiem skąd...

Jak dla mnie mocna książka, nie tyle przez historię i fabułę, ale przez opis emocji bohaterów, które mocno oddziałują i przenikają do emocji czytelnika, o ile je zna i potrafi się w nie wczuć. A sama historia czasami przedstawia bardzo przykrą i negatywną stronę ludzkiej natury. Dobra pozycja.

Jak dla mnie mocna książka, nie tyle przez historię i fabułę, ale przez opis emocji bohaterów, które mocno oddziałują i przenikają do emocji czytelnika, o ile je zna i potrafi się w nie wczuć. A sama historia czasami przedstawia bardzo przykrą i negatywną stronę ludzkiej natury. Dobra pozycja.

Chyba nie powinnam czytac opini o ksiazce po jej przeczytaniu :D
Wczoraj jak konczylam sluchac audiobooka to mialam takie wow i ksiazka bardzo mi sie podobala, po przeczytaniu opinii zaczelam sie zastanawiac i podwazac moja opinie.
Margo- co to za denerwujaca postac. Mialam nia ochote potrzasnac. Zadufana w sobie, robiaca na pokaz rzeczy zona.
Kiedy dowiedziala sie o problemach meza to jedyna opcja wg niej byla ucieczka. Porownanie do glownej bohaterki Matni Piotrowskiego bardzo udane :D
Polubilam Zbyszka za jego podejscie do zony. Wydawal sie byc milym gosciem.
Koncowka bardzo mnie zaskoczyla ale nie wiem czy pozytywnie. Olaf niby taki prawy a tutaj takie cos.
Takze koniec koncow ksiazka dobra ale moglaby byc lepsza.

Chyba nie powinnam czytac opini o ksiazce po jej przeczytaniu :D
Wczoraj jak konczylam sluchac audiobooka to mialam takie wow i ksiazka bardzo mi sie podobala, po przeczytaniu opinii zaczelam sie zastanawiac i podwazac moja opinie.
Margo- co to za denerwujaca postac. Mialam nia ochote potrzasnac. Zadufana w sobie, robiaca na pokaz rzeczy zona.
Kiedy dowiedziala sie o...