Zbiór klasycznych opowieści grozy, z których niektóre odrazu popadają w niepamięć. Szczególnie dwa pierwsze dosyć mocno odstają od reszty, tym bardziej dziwi ich wybór jako opowiadań otwierających. Najciekawszym jest opowiadanie "Zaginiony strdivarius".

Zbiór klasycznych opowieści grozy, z których niektóre odrazu popadają w niepamięć. Szczególnie dwa pierwsze dosyć mocno odstają od reszty, tym bardziej dziwi ich wybór jako opowiadań otwierających. Najciekawszym jest opowiadanie "Zaginiony strdivarius".

Całkiem ładny zbiór klasycznych opowiadań grozy. Jednak poczułam się lekko oszukana, bo jedno to bardziej powieść niż opowiadanie i tylko 2 z 11 są o Wigilii.

Całkiem ładny zbiór klasycznych opowiadań grozy. Jednak poczułam się lekko oszukana, bo jedno to bardziej powieść niż opowiadanie i tylko 2 z 11 są o Wigilii.

Tak to jest z opowiadaniami różnych autorów, że jedne są lepsze, inne gorsze. Jedne zapomina się od razu, inne zapadają w pamięć na dłużej. Tak też jest z tym zbiorem.

Tak to jest z opowiadaniami różnych autorów, że jedne są lepsze, inne gorsze. Jedne zapomina się od razu, inne zapadają w pamięć na dłużej. Tak też jest z tym zbiorem.

Piękne opowiadania w stylu retro w sam raz na długie samotne wieczory. Jan Barszczewski autor pierwszego z nich pokazuje nam jak niegdyś wypełniano czas takimi niesamowitymi opowiadaniami i jak wielkim wzięciem i szacunkiem musieli cieszyć się ich opowiadacze. Najdłuższe z opowiadań czyli "Zaginiony stradivarius" to z kolei piękna gotycka historia napisana w pięknym stylu. Z odrobią humoru [jak zawsze u tego autora] zetkniemy się w dwóch nowelach Jerome'a K. Jerome'a. Pozostałe historie to również małe perełki.

Piękne opowiadania w stylu retro w sam raz na długie samotne wieczory. Jan Barszczewski autor pierwszego z nich pokazuje nam jak niegdyś wypełniano czas takimi niesamowitymi opowiadaniami i jak wielkim wzięciem i szacunkiem musieli cieszyć się ich opowiadacze. Najdłuższe z opowiadań czyli "Zaginiony stradivarius" to z kolei piękna gotycka historia napisana w pięknym stylu....

Wigilia już dawno za nami, 🤷‍♀️ ale ja postanowiłam przywrócić nieco świątecznego nastroju, 🎅😉 przedstawiając Wam książkę "Duchy nocy wigilijnej", 👻 czyli antologię opowiadań grozy. Przecież aby czytać tego typu historie z dreszczykiem wcale nie trzeba mieć w asyście choinki 🎄 i padającego za oknem śniegu 🌨 (chociaż moja choinka nadal stoi ubrana, 😃 a pogoda za oknem robi się coraz bardziej zimowa 🥶). Klimat jak najbardziej sprzyja, więc zapraszam na recenzję. 🤗

W tym zbiorku 📚 znajdziemy 11 przyprawiających o ciarki 😱 opowiadań napisanych przez 8 różnych autorów. Są to bardziej i mnie znani twórcy, a wśród nich znajdują się: Jan Barszczewski, Aleksander Bestużew, John Meade Falkner, Alfred McLelland Burrage, Catherine Anne Crowe, Jerome K. Jerome, Bernard Capes oraz Frank Cowper.

Te klasyczne opowiadania grozy traktują o wszelkiego rodzaju duchach, 👻 demonach, 👹 zjawach czy wilkołakach. 🫣 Poznamy historie, które przeniosą nas do eksperymentalnego więzienia, nawiedzonego domu, 🏚 nawiedzonego hotelu, a nawet do nawiedzonej łodzi. 🫨 Różnorodność w tym zbiorku jest naprawdę spora, dlatego śmiem twierdzić, że każdy czytelnik znajdzie w nim coś dla siebie. 🙂

Osobiście bardzo lubię antologie, 📚 szczególnie te z gatunku horroru, dlatego przy lekturze "Duchów nocy wigilijnej" bawiłam się znakomicie. ☺️ Opowiadania zawarte w zbiorku są ciekawe i wciągające, a język, jakim zostały napisane jest piękny i barwny, dzięki czemu czytanie książki sprawia wiele przyjemności. 😊 Cieszę się, że dzięki tym historiom mogłam odbyć tą wspaniałą, aczkolwiek nieco przerażającą, 😳 podróż po świecie pełnym duchów 👻 i niewytłumaczalnych, tajemniczych zjawisk. 🫣 Gorąco polecam Wam tę lekturę❗️😊

Wigilia już dawno za nami, 🤷‍♀️ ale ja postanowiłam przywrócić nieco świątecznego nastroju, 🎅😉 przedstawiając Wam książkę "Duchy nocy wigilijnej", 👻 czyli antologię opowiadań grozy. Przecież aby czytać tego typu historie z dreszczykiem wcale nie trzeba mieć w asyście choinki 🎄 i padającego za oknem śniegu 🌨 (chociaż moja choinka nadal stoi ubrana, 😃 a pogoda za oknem robi...

Jest coś w tym, że w długie zimowe wieczory najbardziej ciągnie nas ku tajemnicom oraz opowieścią z dreszczykiem. Sama nie mogłam przejść obojętnie obok antologii Duchy nocy wigilijnej. Niby kolejne opowiadania, ale czułam, że tym razem może być dobrze. Czy faktycznie tak było?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2022/12/26/duchy-nocy-wigilijnej/

Jest coś w tym, że w długie zimowe wieczory najbardziej ciągnie nas ku tajemnicom oraz opowieścią z dreszczykiem. Sama nie mogłam przejść obojętnie obok antologii Duchy nocy wigilijnej. Niby kolejne opowiadania, ale czułam, że tym razem może być dobrze. Czy faktycznie tak było?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2022/12/26/duchy-nocy-wigilijnej/

NADPRZYRODZONE ŚWIĘTA
Nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka ukazała się kolejna antologia opowiadań z duchami w tle. „Duchy nocy wigilijnej” to przepięknie wydany tom zawierający kilkanaście tekstów ośmiu autorów. Twarda oprawa, cudowna szata graficzna i ponad 500 stron literackiej uczty dla wielbicieli mrocznych opowiadań.
Nie będę pisać o każdym opowiadaniu, gdyż musiałabym stworzyć naukowe opracowanie. Teksty, które mnie najbardziej przypadły do gustu, to na pewno mini powieść „Zaginiony Stradivarius” Johna Meade Falknera. To nastrojowa i pełna mroku opowieść o młodym studencie, pasjonacie muzyki, który w tajemniczych okolicznościach wchodzi w posiadanie skrzypiec samego mistrza Stradivariusa. To zdarzenie całkowicie odmienia jego życie, które od tej pory staje się pasmem udręk i przedziwnych zdarzeń. Jest to mistrzowska opowieść o rodzącym się szaleństwie, które pochłania całkowicie owego młodzieńca. Niezwykle udana powiastka, którą polecam każdemu, to lubuje się w opowiadaniach grozy. To klasyk, który mimo upływu lat nie traci na swej tajemniczości. Świetnie napisane, a klimat narastającej grozy u niejednego czytelnika wywoła gęsią skórkę. Falkner wyśmienicie ukazuje ludzką duszę pogrążającą się w mroku. Jest to bez wątpienia dzieło, do którego kiedyś jeszcze powrócę. To jedna z tych historii, które odciskują na nas swe piętno i zostają w nas na długie lata. Niesamowity klimat szczególnie, gdy zagłębimy się w lekturę mroźnym, zimowym wieczorem będąc samemu w domu. Jest to zdecydowanie najlepsze opowiadanie z tego zbioru. Właściwie to powieść, ale uwierzcie mi, że każda strona tej lektury to po prostu literacka uczta. Warto przeczytać tę antologię chociażby ze względu na „Zaginionego Stradivariusa”. Gwarantuję, że Wasz głód tajemnicy, mroku i grozy zostanie satysfakcjonująco zaspokojony.
Warto również zwrócić uwagę na „Szlachcica Zawalnię” Jana Barszczewskiego. Tu jest moc ! Białoruskie legendy o duchach i zjawach mają niesamowity urok. Wiedźmaki, żmije – tu jest cała galeria straszliwych stworów, które pobudzą wyobraźnię nawet wymagających czytelników. Niesamowita aura tych opowieści hipnotyzuje. Szlachcic Zawalnia to jegomość, który bardzo lubi słuchać ciekawych historii. Zgodnie z tradycją goście, którzy zatrzymują się strudzeni wędrówką w jego domu, winni są zabawić gospodarza opowieścią. Wraz z nienasyconym nowych historii szlachcicem, poznajemy je także my. A przecież wszystkie one naprawdę się zdarzyły, gdyż żyją wciąż świadkowie owych zdarzeń... Bardzo nastrojowe, zawierające elementy tradycji i kultury ludowej, opowieści z morałem. Chętnie poznałabym więcej takich niesamowitych historii. Barszczewski to autor, którego cechuje pasja opowiadania. Widać w tych tekstach tę niesamowitą kulturę opowiadania, piękny język i radość tworzenia. Zdecydowanie należy się duże wyróznienie jego tekstu w tym zbiorze.
„Tojak” autorstwa Alfreda McLellanda Burrage, to kolejna historia, którą szczególnie chciałabym polecić. To jest po prostu mistrzostwo. Niewinna salonowa zabawa młodych ludzi, która okazuje się kryć zadziwiający sekret. Skrupulatnie budowana atmosfera chłodu i strachu, mistycyzm i groza na najwyższym poziomie. Aż trudno jest otrząsnąć się po tej lekturze. I zapewniam Was, że w jej trakcie można poczuć dotyk lodowatej dłoni na karku. Wszystko mi się tutaj podoba : budowanie napięcia, elementy nadprzyrodzone, język, którym posługuje się autor. „Tojak” to opowiadanie wybitne. Klasyka gatunku w wyśmienitym wydaniu.
Jerome K. Jerome to pisarz, którym zachwyciłam się lata temu czytając '' Trzech panów w łódce ( nie licząc psa)”. Ta nowela to klasyka literatury. Wyśmienite pióro miał Jerome. A w naszym zbiorze opowieści o duchach znajdują się aż dwa jego teksty : „Duch błękitnej komnaty” i „Człowiek nauki”. Oba chciałabym wyróżnić. Mnie urzeka styl Jerome'a. Ta lekkość, z którą opowiada nawet o zdarzeniach strasznych i ten ujmujący, pełen uroku dowcip, który go cechuje. Po prostu świetnie się to czyta. Jest to autor, którego polecam i zachęcam do zgłębiania jego twórczości.
Podsumowując, „Duchy nocy wigilijnej” to rewelacyjny zbiór, który każdy czytelnik fascynujący się literaturą grozy powinien mieć w swoich zbiorach. Bardzo dobrze dobrane teksty, wśród których każdy znajdzie coś przyjemnego dla siebie. Pisarze, których warto poznać i oddać się tym historiom. Dzięki pięknemu wydaniu jest to też bardzo dobry pomysł na prezent. Pamiętajcie jednak, że lepiej byście nie byli sami w domu otwierając się księgę... Z całego serca polecam. I szóstka od Diabła.

NADPRZYRODZONE ŚWIĘTA
Nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka ukazała się kolejna antologia opowiadań z duchami w tle. „Duchy nocy wigilijnej” to przepięknie wydany tom zawierający kilkanaście tekstów ośmiu autorów. Twarda oprawa, cudowna szata graficzna i ponad 500 stron literackiej uczty dla wielbicieli mrocznych opowiadań.
Nie będę pisać o każdym...

Jedenaście opowiadań od ośmiu autorów, gdzie na fabułę spadają płatki śniegu. Zimne powietrze szczypie nosy bohaterów, a mróz tworzy obrazy na oknach. Groza w „Duchy nocy wigilijnej“ skrzypi niczym podeszwy butów, gdy ujemne temperatury zamieniają świat w białą krainę. Czasami ogrzewa serce niczym żar z kominka, a innym razem mrozi je z równą łatwością, jak robi to nocny ziąb. Tworzy to lekturę klimatyczną, która potrafi przypomnieć czym jest prawdziwa zima, nawet jeśli pogoda za oknem pragnie obraz ten wymazać z naszej pamięci.

Z siedmioma nazwiskami spotkałam się pierwszy raz. Ósmy autor natomiast był mi znany i zaskoczył mnie swoją obecnością, a przynajmniej jej formą, jako że dla mnie „Zaginiony stradivarius“ Falknera stanowi powieść, w żadnym razie opowiadanie. Zajmuje jedną trzecią zbioru i należy do jednego z lepszych tekstów. Miano najlepszego podarowałam jednak Capesowi i jego „Pląs po podłodze“, czyli opowieści wprost z nietuzinkowego więzienia, gdzie intensywne uczucia znalazły kumulację w czynach, a one pozostawiły ślad. Cała reszta była... przeciętna. Nie zła, ale mało atrakcyjna. Przyjemna, ale nie zapadająca w pamięć. Choć! Personę Catherine Ann Crowe, jedynej autorki, zapamiętam na długo. W końcu kobieta zaczynała od literatury dla dzieci, by stopniowo ulec mistycyzmowi do tego stopnia, że „zo­sta­ła zna­le­zio­na w nocy naga, prze­ko­na­na, że duchy uczy­ni­ły ją nie­wi­dzial­ną“. Tyle że zapamiętam ciekawostkę biograficzną, nie jej teksty, choć napisała je zgrabnym językiem, ale postawiła na zbyt nieoryginalne pomysłu. Natomiast Cowper swoją miłość do żeglowania wyraził w grozie na nawiedzonym statku, Burrage postawił na kobiece duchy w bieli, a Barszczewski połączył folklor z chrześcijaństwem. Bestużew stworzył historię romantyczno-diabelską, a Jerome dodał do grozy humor. Było więc różnorodnie, tego zbiorowi nie można odmówić.

„Duchu nocy wigilijnej“ niekoniecznie przypadł mi do gustu. Opowiadania czytało się przyjemnie, ale jako całość wypadły przeciętnie i nie zapadły w pamięć. Jedynie Capes wzbudził moją faktyczną ciekawość. Większym minusem jednak jest to, że nie każde działo się zimą. Po co tworzyć TAKI zbiór, skoro wkłada się do niego teksty, jakie nie trzymają się tematu?


przekł. Mira Czarnecka, Jerzy Łoziński, Janusz Ochab, Ewa Skórska, Tomasz Bieroń



Egzemplarz z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Jedenaście opowiadań od ośmiu autorów, gdzie na fabułę spadają płatki śniegu. Zimne powietrze szczypie nosy bohaterów, a mróz tworzy obrazy na oknach. Groza w „Duchy nocy wigilijnej“ skrzypi niczym podeszwy butów, gdy ujemne temperatury zamieniają świat w białą krainę. Czasami ogrzewa serce niczym żar z kominka, a innym razem mrozi je z równą łatwością, jak robi to nocny...

RECENZJA DLA PORTALU OKIEM NA HORROR.
https://okiem-na-horror.blogspot.com/2023/01/duchy-nocy-wigilijnej-zabiora-was-w.html?fbclid=IwAR172vsgkqKV8rNFHfeG7T4oCmcRzz-th4HSN8AnxdZQe6oNXtMwBOq-Jj4


"Średniowieczni filozofowie i teologowie utrzymywali, że zło w swej istocie jest tak straszliwe, iż ludzki umysł, który próbowałby je zgłębić, bez wątpienia zostałby unicestwiony."

Wprawdzie wigilia jest już za nami, ale klasyczną literaturę grozy można czytać każdego dnia roku. Wcale nie potrzeba śniegu za oknem, żeby poczuć dreszcze.

"Duchy nocy wigilijnej" to kolejny nadnaturalny zbiorek, puszczony w świat przez Wydawnictwo Zysk i S-ka. Czytelnicy grozy z pewnością znają poprzednie takie jak "Z duchami przy wigilijnym stole", "Wigilia pełna duchów", "Gwiazdka z duchami", "Wakacje wśród duchów", "Duchy Nocy Kupały", czy nawet całkiem niedawno omawiany przeze mnie zbiorek "Lśnienie w ciemności", więc raczej nikogo nie zdziwi fakt, że Zysk działa prężnie na tym polu, puszczając jedno za drugim.

Zapewne są wśród Was czytelnicy, którzy mają dość opisywania każdej recenzowanej antologii, zbiorku czy powieści w samych superlatywach, stawiając je na piedestale literatury, ale tym razem nie da się inaczej. "Duchy nocy wigilijnej" okazały się idealnym antidotum na przełamanie mojej stagnacji w literaturze.

Znaczna część autorów i autorek tu zawartych, jest już znana polskiemu czytelnikowi, ale nie jestem pewien, jak się sprawy mają z Catheriną Ann Crowe i Bernardem Capesem. Nie przypominam sobie, żebym spotkał ich wcześniej w zbiorach opowiadań.

"Duchy nocy wigilijnej" to jedenaście opowiadań zawartych na ponad pięciuset stronach. Znajdziemy tu krótsze historie, należące do wcześniej wspomnianej Catherine, jak i pełnoprawną powieść pt. "Zaginiony stradivarius" Johna Meade Falknera, którą mogliśmy cieszyć się kilka lat temu za sprawą Krakowskiego Wydawnictwa IX.

Powrót do historii z tajemniczymi skrzypcami w tle okazał się tak samo wspaniały, jak za każdym poprzednim razem i wierzę, że Was też zachwyci historia stopniowego upadku Sir Johna, ale to nie główna "atrakcja" okazała się najlepsza.

Największym zaskoczeniem zbiorku okazali się Alfred Burrage, Jerome K. Jerome, Bernard Capes i Frank Cowper. Każdy z Panów, mimo swojego indywidualnego stylu i podejścia do tematu duchów/zjaw, potrafił przestraszyć, wciągnąć w swój świat, a do tego cudownie sponiewierać.

Alfred Burrage postawił na nawiedzony dom i hotel, gdzie czekają na was niekoniecznie przyjazne zjawy, Jerome opowiedział nam o zbrodni i karze po latach oraz o duchu, który chełpi się swoimi morderstwami, Bernard przenosi nas do eksperymentalnego więzienia, gdzie narrator doświadczy wydarzeń, których nawet jego sceptyczny umysł nie będzie w stanie odrzucić, a na sam koniec Cowper zabierze was w ciemne odmęty nawiedzonej łodzi.

Możecie mi wierzyć, obcując z taką ilością zjaw, duchów, bytów przeklętych, diabłów i demonów nikt nie będzie się nudzić. "Duchy nocy wigilijnej" zabiorą Was w różne dziwne miejsca, a każdy kto chociaż zbliży się do powyższych opowiadań, nie przestanie czytać, póki ich nie skończy.

RECENZJA DLA PORTALU OKIEM NA HORROR.
https://okiem-na-horror.blogspot.com/2023/01/duchy-nocy-wigilijnej-zabiora-was-w.html?fbclid=IwAR172vsgkqKV8rNFHfeG7T4oCmcRzz-th4HSN8AnxdZQe6oNXtMwBOq-Jj4


"Średniowieczni filozofowie i teologowie utrzymywali, że zło w swej istocie jest tak straszliwe, iż ludzki umysł, który próbowałby je zgłębić, bez wątpienia zostałby unicestwiony."...

Święta to magiczny czas.
I to właśnie w tym czasie każdy książkoholik uwielbia sięgać po historię o magicznym klimacie.
Dziś mam dla Was książkę która zawiera jedenaście opowieści z dreszczykiem.
Zwiedzimy tu Nawiedzone domy, będziemy mieli do czynienia z duchami i zjawami a tak że będziemy mogli poznać niewyjaśnione tajemnice.

,,Lektura tych opowieści przeniesie czytelnika w dawne czasy i zabierze w niesamowitą podróż po świecie duchów i tajemniczych zjawisk".

"Poranek był wyjątkowo zimny, na zewnątrz padał śnieg i wiał silny wiatr. W posiadłości panowało zamieszanie i bałagan jakie zwykle można zaobserwować następnego dnia po hucznym balu, czy innej ważnej uroczystości."

Zacznę od tego że jest to szósty tom tej antologii, wydany jako Seria - Wigilijne strachy. Jest pięknie wydana co od razu przyciąga wzrok czytelnika.
Ciarki na plecach podczas czytania gwarantowane.
Uważam że książka jest super do poczytania nie tylko w świąteczny czas ale również wieczorową porą przy kubku herbaty w deszczowe lub śnieżne dni.
Nie będę kochani Wam tu opisywała każdej historii bo to tylko popsuje Wam klimat tej książki.
Polecam.

Święta to magiczny czas.
I to właśnie w tym czasie każdy książkoholik uwielbia sięgać po historię o magicznym klimacie.
Dziś mam dla Was książkę która zawiera jedenaście opowieści z dreszczykiem.
Zwiedzimy tu Nawiedzone domy, będziemy mieli do czynienia z duchami i zjawami a tak że będziemy mogli poznać niewyjaśnione tajemnice.

,,Lektura tych opowieści przeniesie...