Podczas finału US Open 1994 roku, emerytowana tenisistka Carrie Soto wraz z tatą-trenerem podejmuje przełomową decyzję....zawiesza emeryturę i wraca na kort.
Po tym krótkim wstępie mamy powrót do 1955 roku i w  skrócie poznajemy od początku losy Carrie - ciężkie treningi od najmłodszych lat pod okiem ojca, jej wzrastająca pewność co do swej przyszłości...pragnienia zawodowej gry w tenisa.
Wędrujemy potem razem przez najważniejsze punkty jej kariery (kiedy to krok po kroku stawała się najbardziej utytułowaną zawodniczką),aż do momentu ogłoszenia końca kariery.
Po tym wracamy do teraźniejszości i towarzyszymy Carrie w przygotowaniach do powrotu na kort, by zdobyć jeszcze jeden tytuł wielkiego szlema...
Czy uda się to 37-letniej tenisistce? Czy jest w stanie powrócić na szczyt mimo różnicy w wieku konkurentek i zajściu znaczących zmian w stylu gry?

Książka zdecydowanie przypadnie do gustu fanom tenisa, ale myślę że każdy, nawet bez obycia z tenisowym żargonem, bez problemu się tu odnajdzie!
Mamy tutaj multum emocji podczas meczów tenisa (miałam autentyczne dreszcze czytając przebieg decydujących meczów...). Opis gry jest świetny - ogromnie dynamiczny! To jest aspekt, którego oczekiwałam siegajac po tę książkę, no i sie nie zawiodłam!💙

Sięgając po tę książke, otrzymujemy pełny świat tenisistów -  głównie fascynujący szerokopojęty backstage (wpływ prasy, treningi, emocje zawodników, psychologię gry),oczywiście uwieńczony wyjściami na kort💙
Sama trenowałam prawie 10 lat siatkówkę, wiec co nie co wiem jak to wygląda z drugiej strony😉

Czytałam już dwie książki autorki i po raz trzeci przyznaję, że pióro Taylor Jenkins Reid jest świetne! Jej książki się pochłania niewiadomo kiedy. Kreacja bohaterów i świata na najwyższym poziomie.
No i zwróćmy uwagę na różnorodność książek autorki - gwiazda kina, zespół muzyczny, tenisistka, to tylko wybrane światy o jakich Reid pisze.
Nie mogę się doczekać czytania kolejnych książek autorki, bo każda jest jedyna w swoim rodzaju!💙

Ocena:
9/10⛵

Podczas finału US Open 1994 roku, emerytowana tenisistka Carrie Soto wraz z tatą-trenerem podejmuje przełomową decyzję....zawiesza emeryturę i wraca na kort.
Po tym krótkim wstępie mamy powrót do 1955 roku i w  skrócie poznajemy od początku losy Carrie - ciężkie treningi od najmłodszych lat pod okiem ojca, jej wzrastająca pewność co do swej przyszłości...pragnienia...

Absolutnie zajmująca i ciekawa. Cudowna historia gwiazdy tenisa, która jest tak świetnie opisana, że równie dobrze mogłaby być prawdziwą osobą. Dla wszystkich fanów tenisa i nie tylko.

Absolutnie zajmująca i ciekawa. Cudowna historia gwiazdy tenisa, która jest tak świetnie opisana, że równie dobrze mogłaby być prawdziwą osobą. Dla wszystkich fanów tenisa i nie tylko.

Cudowne, cudowne, cudowne 🔥

Cudowne, cudowne, cudowne 🔥

Tenis to dla mnie czarna magia. A tytułowa Carrie Soto jest najlepszą emerytowaną zawodniczką tenisa. I chociaż połączenie ja + ta książka wydaje się być absurdalne to bawiłam się przednio. Nawet nie rozumiejąc tych wszystkich nazw, autorka sprawiła, że śledziłam poczynania zawodniczek z zapartym tchem i co najważniejsze nie nudziło mnie to! Byłam ciekawa! Jestem ciekawa. I jeszcze nie wiem na pewno, ale chyba skończy się na oglądnięciu jakiegoś tenisowego widowiska. Zdaje mi się, że Wimbledon jest jakoś początkiem wakacji, tak? 👀

Carrie Soto jest bohaterką, której raczej po prostu się nie lubi, a jednocześnie kibicuje się jej z całych sił. Jest tak samo irytująca, co wspaniała. Wyrazista, utalentowana, zdeterminowana, pełna pasji 37 letnia gwiazda tenisa, która wie czego chce (a przynajmniej w tej jednej kwestii zdaje się to wiedzieć).

Uważam, że jest to świetna książka. Genialna robota Autorko! Uroniłam łzę, uśmiałam się, pochłaniałam kolejne rozdziały z zapartym tchem. Takie książki chcę czytać, takie książki aż miło czytać.

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Nigdy nie sądziłam, że książka o tematyce, na której zupełnie się nie znam ba, której w sumie nie za bardzo rozumiem będzie w stanie tak mi się spodobać.

Tenis to dla mnie czarna magia. A tytułowa Carrie Soto jest najlepszą emerytowaną zawodniczką tenisa. I chociaż połączenie ja + ta książka wydaje się być absurdalne to bawiłam się przednio. Nawet nie rozumiejąc tych wszystkich nazw, autorka sprawiła, że śledziłam poczynania zawodniczek z zapartym tchem i co najważniejsze nie nudziło mnie to! Byłam ciekawa! Jestem ciekawa. I...

Taylor jak zwykle nie zawiodła. Książka cudowna i pomimo tego że nie jestem fanką tenisa to aż nabrałam ochotę żeby obejrzeć jakiś mecz.

Taylor jak zwykle nie zawiodła. Książka cudowna i pomimo tego że nie jestem fanką tenisa to aż nabrałam ochotę żeby obejrzeć jakiś mecz.

Fascynująca! Pełna emocji! Nigdy całego meczu w tenisa nie oglądnęłam, ale czytając tę książkę byłam całkowicie pochłonięta! Rewelacyjne opisy meczów, jak i również przedstawienie postaci i ich relacji między sobą jak i własnych myśli odnośnie swoich oczekiwań i możliwości. Nikt tak nie pisze jak Taylor Jenkins Reid!

Fascynująca! Pełna emocji! Nigdy całego meczu w tenisa nie oglądnęłam, ale czytając tę książkę byłam całkowicie pochłonięta! Rewelacyjne opisy meczów, jak i również przedstawienie postaci i ich relacji między sobą jak i własnych myśli odnośnie swoich oczekiwań i możliwości. Nikt tak nie pisze jak Taylor Jenkins Reid!

Tak bardzo potrzebowałam takiej książki! Uwielbiam Taylor Jenkins Reid i postacie, które tworzy.
„Carrie Soto” to wciągająca opowieść, która trzyma w napięciu do ostaniej strony. Czujemy to, co czuje bohaterka.
No kocham! <3

Tak bardzo potrzebowałam takiej książki! Uwielbiam Taylor Jenkins Reid i postacie, które tworzy.
„Carrie Soto” to wciągająca opowieść, która trzyma w napięciu do ostaniej strony. Czujemy to, co czuje bohaterka.
No kocham! <3

Piękna historia, lecz może nie wszystkich zainteresować.

Piękna historia, lecz może nie wszystkich zainteresować.

Historia pogodzenia się z samą sobą, że swoimi oczekiwaniami i ograniczeniami.

Historia pogodzenia się z samą sobą, że swoimi oczekiwaniami i ograniczeniami.

Książkę poleciła mi córka-nastolatka, która gra w tenisa, a jej poleciła ją Nela culturomaniaczka. Opowieść nabiera rumieńców z każdą przeczytaną stroną - szczególnie po połowie – bo to o powrocie przecież jest ta książka, która właściwie mogłaby się od połowy zaczynać... Uzasadnieniem dość suchego faktograficznego i mocno chronologicznego prowadzenia narracji na początku wydaje się mi się być założenie autorki, że sytuacja dojrzałej już bohaterki u początku nowego etapu jej życia wymaga odpowiedniego wyjaśnienia. Dla mnie jest to założenie z gruntu błędne, a fabuła - według mnie - na tym traci. Ciekawy jest podział na rozdziały – mecze, do tego podtytuły informujące o pozostałym czasie do terminu następnego turnieju. Taki zabieg szybko wprowadza czytelnika w perspektywę "od meczu do meczu", dotyczącą i kibiców, i zawodników Całość opowieści skonstruowana naprawdę lekko. Fabuła jest ciekawa i nie zawsze oczywista, dobrze wyważona proporcja emocji i akcji, bez przeciążania czytelnika fachowymi określeniami z głębi tenisowego kortu. Zgrabnie i interesująco rysowana jest optyka zawodniczki: od treningowego drylu, przez dylematy dotyczące sponsorów czy mediów, aż po przeżycia i doświadczenia bardzo osobiste. Autorka sprawnie buduje fabułę, nie epatując jednak zbytnio czytelnika szczegółami, jakich na pewno mnóstwo w trakcie przygotowania zgromadziła. Dlatego z czystym sumieniem mogę polecić lekturę - również osobom, które w tenisa nie grają i tenisa nie znają.

Książkę poleciła mi córka-nastolatka, która gra w tenisa, a jej poleciła ją Nela culturomaniaczka. Opowieść nabiera rumieńców z każdą przeczytaną stroną - szczególnie po połowie – bo to o powrocie przecież jest ta książka, która właściwie mogłaby się od połowy zaczynać... Uzasadnieniem dość suchego faktograficznego i mocno chronologicznego prowadzenia narracji na początku...